[Fiction] สงครามตัวแทนแห่งเทพ กับ เทพแห่งยมโลก [เริ่มภารกิจ]

บทเปิดตัว

บทเปิดตัวที่ 2
ตัวแทนแห่งเทพแห่งวารี

ครื่น ... ครื่นน ... ซ่า ......

เสียงน้ำของทะเลกระทบกับชายฝั่ง ดวงตาอาทิตย์ที่กำลังตกลงอย่างช้า ๆ เหมือนมันกำลังจมลงสู่น้ำสีครามของทะเล

นกนางนวลฝูงหนึ่ง บินไปทางพระอาทิตย์ พลางส่งเสียงร้องของมัน ลมพัดอ่อน ๆ กำลังเย็นสบาย

มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินที่ริมชายหาด เธอมีหน้าตาสะสวย ตัวสูง ดวงตาสีฟ้าครามทะเล มีผมสีฟ้าที่ยาวสลวยถึงเข่าของเธอแผ่สยายไปตามทิศทางของลม

ใส่ชุดประโปรงคล้าย ๆ ชุดนอนสีฟ้าอ่อน และชุดของเธอเป็นลายฟองอากาศ เธอมองมาที่ชั้น

“ฮารุมิ เนซึนะ ..” เธอเอ่ยชื่อของชั้นขึ้น

พรึ่บ !!

ชั้นตื่นขึ้น ออกมาจากโลกแห่งความฝัน ให้ตายเถอะ ชั้นฝันอะไรที่มันซ้ำ ๆ ซาก ๆ แบบนี้มาทุกคืนแล้ว อยากจะฝันอย่างอื่นบ้าง

และชั้นมักจะตื่นขึ้นมาเมื่อถึงฉากทื่เธอเอ่ยชื่อของชั้น แต่ที่ชั้นสงสัย หญิงสาวคนนั้นคือใคร และเธอรู้ชื่อชั้นได้ยังไงนะ

ชั้นมองดูที่นาฬิกาสีฟ้าลายคลื่นทะเล อืม .. 6.04 น. ยังเช้าอยู่เลยแหะ เอาเถอะ ไหน ๆ ก็ตื่นแล้ว อาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียนเลยดีกว่า

วันนี้วันเปิดเทอมแรกซะด้วย ไม่อยากไปสายในวันแรก

ชั้นลุกขึ้นจากเตียง และเดินเข้าไปที่ห้องน้ำ ถอดเสื้อผ้าอะไรออก และทันทีที่น้ำกระทบกับร่างกายของชั้น ชั้นทั้งรู้สึกดี และ สดชื่น อารมณ์ดีขึ้นมาอย่างทันที

โดยปกติ ชั้นมักจะอาบน้ำนานเป็นชั่วโมงโดยที่ไม่เบื่อ ทำไงได้หละ ชั้นชอบน้ำนี่ แต่ถ้าจะอาบน้ำไปชั่วชีวิตคงเป็นไปไม่ได้ ชั้นจึงต้องยอมละทิ้งการอาบน้ำที่นานเป็นชาติไว้

และแต่งตัวเพื่อลงไปกินข้าว แต่ก่อนที่ชั้นจะลงไปกินข้าว ชั้นเกือบลืมให้อาหาร ฟรีซซี่ เจ้าปลาทองน้อยอ้วนกลมที่อยู่ในอ่างปลาข้างเตียงของชั้น

ชั้นมีมันตั้งแต่เป็นเด็กทารกแบเบาะเลย ชั้นไม่รู้หรอกนะ ว่ามันมาจากไหน และได้มายังไง แต่ที่รู้ ๆ ชั้นผูกพันธ์กับมันมาก ชั้นหยิบอาหารปลาซากุระ และ ป้อนอาหารมัน

โดยการหยิบอาหารขึ้นมาเม็ดหนึ่ง และยื่นลงไปใกล้ ๆ กับผิวน้ำ

“ไง เจ้าฟรีซซี่ หิวข้าวหรือยังเอ่ย เอ้า กระโดด” เจ้าฟรีซซี่กระโดดขึ้นมาจากผิวน้ำ และงับอาหารเม็ดที่ชั้นถือไว้ แต่มันไม่เคยงับพลาดโดนนิ้วชั้นเลย

ฟรีซซี่เป็นปลาทองที่เชื่องมากนะ แม้จะไม่เคยสอนมันก็ตาม แต่แปลกมากที่มันไม่ฟังคำสั่งของใครเลยนอกจากชั้น และไม่ยอมให้ใครป้อนอาหารนอกจากชั้นด้วย

เมื่อชั้นให้อาหารฟรีซซี่เสร็จ ชั้นพูดกับฟรีซซี่ว่า

“ไปก่อนนะ ฟรีซซี่” ฟรีซซี่ส่งสายตาละห้อยมาให้ชั้น เหมือนมันไม่อยากจะให้ชั้นไป มันแปลกมาก บางครั้งชั้นก็รู้สึกเหมือนจะสื่อสารกับมันได้

แต่จะบ้าหรอ ปลาทองพูดได้ที่ไหนละ ชั้นเดินลงบันไดมา และเดินไปยังห้องครัว ดูเหมือนแม่จะเตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้ว ปกติแม่มักจะไปทำงานแต่เช้า

จึงไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับชั้นเท่าไหร่นัก ..

.. 6.57 น. โรงเรียนเข้า 7.30 น. ชั้นลุกจากเก้าอี้ และเดินออกไปจากบ้าน เช้าวันนี้ แดดจัดมาก !! ช่างทรมานสังขารจริง ๆ

อีกครึ่งชั่วโมงกว่า ๆ ก็จะเข้าแถวแล้ว ต้องรีบแล้ว

ชั้นเกลียดการเข้าแถวที่สุด โดยเฉพาะวันแดดจ้าแบบนี้ ชั้นเกลียดแสงแดด ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ ชั้นไม่ได้เป็นแวมไพร์ ชั้นแค่เกลียดความร้อนของมัน

ชั้นรู้สึกร้อนผ่าวในร่างกาย เหมือนมีอะไรเดือดปุด ๆ อยู่ มันเหมือนเวลาเราต้มน้ำร้อนนั้นแหละ แต่ชั้นก็ต้องทน ไม่งั้นได้โดนครูกระเทยที่เฝ้าแถวห้องชั้นจับยืนต่อแน่ ๆ

แล้วในที่สุด มันก็ผ่านพ้นไป ชั้นแทบจะเป็นลมเลยทีเดียว ชั้นเดินค่อนข้างโซเซกลับเข้าห้อง และผ่านไปสักพัก ครูกระเทยที่เฝ้าแถวห้องชั้นเข้ามาให้ห้อง

“สวัสดีนักเรียน ชั้น คือ ครูประจำชั้นใหม่ของพวกเธอ ยินดีที่ได้รู้จัก” โอ้ ให้ตายสิ ตอนนี้ครูกระเทยนั้นเป็นครูประจำชั้นของชั้นซะด้วย

มีอะไรแย่ไปกว่านี้มั้ยเนี้ย อยากกลับบ้านเร็ว ๆ จัง คิดถึงเจ้าฟรีซซี่ และ อยากจะกลับไปอาบน้ำเป็นชั่วโมงแล้ว ชั้นได้แต่ทำหน้าเซ็งตลอดวันที่อยู่โรงเรียน

จนกว่าจะเลิกเรียน ทำไมเวลาช่างผ่านไปช้าอย่างนี้นะ และแล้ว ..

กริ๊งงงงงงงงงงงง ง ง ..

ในที่สุด เสียงกริ่งที่ชั้นรอคอยมานานก็มาแล้ว !! เสียงกริ่งเลิกเรียน รอยยิ้มปรากฏขึ้นอย่างไม่รู้ตัวขึ้นที่ใบหน้าของชั้นทันที

ชั้นรีบตรงดิ่งกลับบ้านทันทีไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เมื่อกลับถึงบ้าน วิ่งขึ้นห้อง โยนกระเป๋าลงบนเตียง พบ ฟรีซซี่ ส่ายหางปลาดุ๊กดิ๊กไปมาเหมือนสุนัขและทำท่าเหมือนดีใจ

ชั้นให้อาหารมันอีกรอบ มันคงจะหิวแย่เลย ไม่มีใครให้อาหารมัน ถ้ามีแต่คนที่ให้อาหารไม่ใช่ชั้น ฟรีซซี่ก็ไม่ยอมกินอีก

เมื่อชั้นป้อนอาหารมันเสร็จแล้ว ก็รีบตรงดิ่งเข้าห้องน้ำทันที ชั้นเปิดก๊อกน้ำสีฟ้า

(อ่างอาบน้ำที่บ้านของชั้นมันมีทั้งฝักบัว กับ ก๊อกน้ำที่ต้องเปิดแล้วแช่ตัวลงไป สีแดง คือเย็น สีฟ้า คือ อุ่น)

รอน้ำเต็มอ่าง แต่ในขณะนั้น ชั้นได้ยินเสียงบางอย่าง ..

“ฮารุมิ เนซึนะ ..” เสียงของหญิงสาวดังขึ้น เสียงเหมือนคนที่เรียกชื่อชั้นในฝัน ชั้นหันไปดูรอบ ๆ ห้อง แต่ก็ไม่พบใคร มันชักจะหลอน ๆ ยังไงก็ไม่รู้แล้วสิ

ชั้นก้มไปดูอ่างน้ำที่เปิดก๊อกน้ำทิ้งไว้ เงาสะท้อนของน้ำมันไม่ได้สะท้อนแค่เงาของชั้น มีร่างของหญิงสาวผมยาวสีฟ้า ที่สูงกว่าชั้นมาก อยู่ข้างหลังชั้นด้วย

ในเงาสะท้อนนั้น ชั้นสูงถึงแค่ไหล่ของเธอเอง แต่มันคงไม่ใช่เรื่องที่น่าคิดในตอนนี้หรอก ชั้นตกใจมาก และผงะถอยหลัง หันมองไปข้างหลัง แต่ก็ไม่พบใคร

นี่ชั้นโดนผีหลอกหรือปล่าวเนี้ย !! หวังว่าคงไม่ใช่รายการดาราจำเป็นอะไรนั้นหรอกนะ ถ้าใช่จะด่าให้เสียคนเลยคอยดูเถอะ !!

ชั้นลองก้มไปดูเงาสะท้อนในน้ำอีกครั้ง โชคดีที่คราวนี้ไม่พบหญิงสาวผมฟ้านั้น ชั้นถอนหายใจเฮือกใหญ่ และหันหลังไป หัวใจแทบจะหยุดเต้น

หญิงสาวคนที่ชั้นเห็นในฝัน ปรากฏตัวขึ้น !! นี่เธอหลุดออกมาจากโลกแห่งความฝันของชั้นมาหรือไงเนี่ย ชั้นพยายามรวบรวมสติทั้งหมดที่จะเอากลับคืนมาได้

“ค .. ค .. คุณเป็นใคร ล .. แล้วเข้ามาได้ยังไง !?”

“เจ้าจงอย่าได้ตกใจไป ฮารุมิ เนซึนะ” โอ้เยี่ยม เขารู้ชื่อชั้นจริง ๆ ซะด้วย

“คุณรู้ชื่อชั้นได้ยังไง”

“วันที่ออรินัสจะถูกปลดปล่อยอีกครั้ง จะมาถึงแล้ว ..” เธอพล่ามอะไรของเธอเนี่ย แล้วใครคือ ออรินัส ?

“ใครจะเป็นอิสระมันก็ไม่เกี่ยวกับชั้นนี่ แล้วคุณมาบอกชั้นทำไม”

“เจ้าคือตัวแทนของข้า เทพแห่งวารี”

“เทพแห่งวารี ? นี่คุณพูดเรื่องอะไรเนี่ย แล้วที่นี่มันที่ส่วนตัวนะ คุณเข้ามาได้ยังไง”

“ข้ามาทางสายน้ำ” เธอหมายถึงว่ายน้ำมาหรือปล่าวนะ

“จะยังไงก็เถอะ ชั้นอยากจะอาบน้ำเต็มทีแล้ว ช่วยออกไปได้มั้ย”

“ฮารุมิ เนซึนะ เจ้าคือผู้ถูกเลือกให้เป็นตัวแทนของข้า เพื่อร่วมต่อสู้กับผู้ตัวแทนอื่น ๆ เพื่อต่อกรกับ ออรินัส”

ออรินัสอีกแล้ว ออรินัสมันจะครอบครองโลกหรือไง !! ถึงต้องไปต่อกรอะไรกับเขาเนี้ย แต่เธอพูดว่าอะไรนะ !! ชั้นคือผู้ถูกเลือกงั้นหรอ !?

“คุณพล่ามอะไรของคุณเนี่ย”

“เจ้าเป็นผู้ถูกเลือกตั้งแต่เป็นเด็กทารกแล้ว มิอาจเปลี่ยนแปลงได้” เอ่อ .. ใช้ภาษาบ้าน ๆ ก็ได้นะ

“ข้ารู้ เจ้ามิอาจเชื่อในสิ่งที่เจ้าได้ยิน แต่ เจ้าเห็นข้าในความฝัน เจ้ารู้สึกสามารถสื่อสารกับสัตว์น้ำทุกชนิดได้ เจ้ามีพลังแห่งวารี เจ้าเป็นส่วนหนึ่งของวารี”

เธอพูดถูกทั้งหมด .. ชั้นควรจะเชื่อดีมั้ยเนี่ย แต่ชั้นก็เพิ่งสังเกตได้ ชั้นเปิดก๊อกน้ำทิ้งไว้ !! น้ำมันท่วมห้องน้ำซะแล้ว ทีนี้จะทำยังไงดีละนี่

หญิงสาวผมสีฟ้ายื่นมือออกมา คว่ำมือลง และและกำมือเข้าอย่างรวดเร็ว น้ำที่ท่วมในห้องน้ำกลับไปอยู่ในอ่างอาบน้ำทั้งหมด ซึ่งมันส่งผลทำให้ชั้นอึ้งไปสักพัก

“ค .. คุณทำได้ยังไง !?”

“ข้าบอกแล้ว ข้าคือ เทพแห่งวารี และเจ้าคือ ตัวแทนแห่งเทพแห่งวารี เจ้าเชื่อข้ารึยัง”

เห็นถึงขนาดนี้ ก็คงต้องเชื่อแล้วละ ไม่อยากจะเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อ แล้วในทันใดนั้นชั้นก็เหลือบเห็น ฟรีซซี่ มันตัวใหญ่กว่าเดิมมาก

ตัวของมันเกือบเท่าหมอนเลยทีเดียว แต่เล็กกว่ามอนนิดหน่อย พระเจ้า ปลาทองลอยได้ในอากาศ และ หายใจในอากาศได้ด้วย นี่มันความฝันหรือปล่าวเนี่ย !!

“เนจัง !!” เสียงของฟรี่ซซี่ดังขึ้นในหัวของชั้น โอ้ ชั้นสื่อสารกับปลาทองได้ด้วย มีฝันอะไรที่จะประหลาดกว่านี้มั้ยเนี้ย !!

“เจ้ามิได้ฝันไป นี่คือความเป็นจริง” เธออ่านความคิดชั้นได้ซะด้วย นี่เทพทุกองค์อ่านความคิดออกหมดทุกองค์หรือปล่าวนะ

“ฮารุมิ เนซึนะ แม้เจ้ามิต้องการรับภารกิจนี้ แต่เจ้าจำเป็นต้องทำ มันถูกลิขิตไว้แล้ว เจ้าคือผู้เดียวที่ต้องถูกเลือกให้เป็นตัวแทนของข้าเท่านั้น”

แล้วน้ำก็ล้อมตัวเธอเอาไว้ทั้งตัว แล้วก็หายไปในสายน้ำ ชั้นอึ้งไปพักใหญ่ พลางมองฟรี่ซซี่อย่างไม่เชื่อสายตา ชั้นหลับตาลงนาน ๆ

แล้วหวังว่าลืมตาขึ้นมา ทุกสิ่งทุกอย่างจะหายไป และเมื่อลืมตาขึ้นมา ฟรี่ซซี่กลับไปตัวเล็กเท่าเดิม และยังอยู่ในอ่างปลา ชั้นรู้สึกโล่งใจ

แต่คความโล่งใจมันพุ่งออกมาจากตัวชั้นทันที เมื่อได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นในหัว

“เป็นอะไรไปหรอ เนจัง ทำหน้าเหมือนเจอผีมาแน่ะ” เสียงฟรี่ซซี่ดังขึ้นในหัว

โอเค .. นี่คงไม่ใช่รายการดาราจำเป็น หรือ ความฝันแล้ว นี่คือความจริงทั้งหมด ..