อ๋อ ใช่ ลืมบอกไปอีกอย่างเน้อ ตอนนี้ได้สีแล้ว

กำลังระบายสีแผนที่อยู่ วาดรูปลีน่าเส็ดแล้วด้วย><

พรุ่งนี้น่าจะเอาลงมาให้ดูกันได้แล้วล่ะ><

 

บทที่3

หลังจากที่ทุกคนเริ่มดื่มฉลองกับการต้อนรับอลันที่มีเพื่อนเป็นเอลฟ์ขาวคนแรก!! ทุกคนก็เริ่มรู้จักอลันมากขึ้น และรู้สึกเป็นมิตรมากขึ้นด้วย ถึงจะมีแค่

บางคนเท่านั้นที่ยังไม่ไว้ใจอลันอยู่ดี โดยเฉพาะชาล... แต่ถึงยังไงก็ทำให้อลันรู้สึกสนุกเป็นครั้งแรก

“นี้ๆเราก็ฉลองมาสักพักแล้วะ ถึงผมจะรู้จักชื่อของคนบางคนแล้ว แต่ผมยังไม่รู้จักหน้าตาและชื่อของคนส่วนใหญ่เลยนะ”อลันพูดเสียงเบา แต่ก็ทำให้

คนส่วนใหญ่ในที่นั้นสามารถได้ยินทำให้ลีน่าและเซลหันไปมองหน้ากันอัตโนมัติลึกเรื่องราวก่อนหน้านี้ ตรงที่พวกเธอตอบตกลงการเป็นเพื่อนของอ

ลัน เอ.... ใช่แล้ว!!! พวกเค้าลืมแนะนำตัวไปนี้หว่า

“เออ....งั้นเอาใหม่ คือฉันลืมนะ โทษทีและกัน ฉันชื่อลีน่า ยินดีที่รู้จักจ๊ะอลัน”เด็กสาวผมสีทองหยักศกและตาสีเงินที่ตอนนี้เอาฮูดไปไว้ที่ด้านหลังทำ

ให้เห็นผิวขาวๆของเธอชัดเจนขึ้น

“ฉันชื่อ เซล”คราวนี้เป็นเสียงเป็นเสียงของเด็กหนุ่มผมสีดำและมีดวงตาที่เป็นสีแดงเปร่งประกาย ผิวสีขาวที่ตอนนี้ผมยุ้งไม่เป็นทรงเนื่องจากการเล่น

(กึ่งทะเลาะ)ของเซลและลีน่า

“ส่วนฉันชื่อคาร์ล เป็นพี่ชายของเซลนะ”คาร์ลซึ่งแนะนำตัวและยิ้มให้อลันอย่างเป็นมิตรและขณะที่อลันหันหน้าไปก็พบกับชายหนุ่มร่างเพรียววัย20

กว่าๆได้ผมสีดำเหมือนกับเซลแต่มีตาสีฟ้าผิวขาวและหูที่ชี้ออกไปด้านข้าง ทำให้ผู้เป็นพ่อไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง ที่ลูกชายของเค้าทั้งสองคนไปยุ่งกับ

พวกเอลฟ์ขาว แต่ความไม่พอใจของชลก็ไม่เป็นผลกระทบใดๆต่ออลันแม้แต่น้อย

“ส่วนฉันมาคาลอฟนะ เป็นพ่อของลีน่า ฉันดีใจนะที่เธอจะมาเป็นเพื่อกับพวกเรานะ ถึงแม้ว่าพวกเราจะไม่รู้ว่าพวกเอลฟ์ขาวเป็นยังไง แต่ว่าพวกเราก็เป็น

อย่างที่เห็นเนี่ยแหละ ถ้าเธออยากจะมาเมื่อไรก็มาได้นะ”มาคาลอฟพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าทำให้อลันรู้สึกอบอุ่นกว่าเดิม

“ครับ...”


“อืม....”เสียงขรางของเด็กหนุ่มผมสีขาวแกมเงินที่ตอนนี้ดูยุ่งเหยิงสิ้นดีดวงตาที่ตอนนี้ซึ่งหนักอึ่งขนที่เรียงกันเป็นแพรยาวก็ต้องหุบลงอีกครั้งเมื่อต้อง

กับแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมาที่ตาของเค้าอย่างจัง และเมื่อลืมตาอีกครั้งก็พบว่า ข้าวของต่างๆนาๆที่ตอนแรกดูเรียบร้อย ตอนนี้กลับกระจัดกระจายไปทั่ว

บริเวณ และผู้คนที่ตอนนี้นอนหลับใหลอยู่ที่พื้นและเมื่อมองซ้ายมองขวา ก็พบกับกลุ่มเด็ก4คนที่นอนอยู่กันเป็นกลุ่มอย่างเรียบร้อย ลีน่านอนอยู่ข้างๆ

เซล และเฟริน่าที่นอนขดอยู่กับซิล ก่อนที่อลันจะลุกขึ้นและเดินไปเพื่อที่จะปลุกทั้งสี่คน แต่ว่าทั้งสี่คนนั้นกลับขี้เซาสุดๆ เพราะไม่ว่าอลันจะปลุกยังไงก็

ไม่มีท่าทีว่าจะลุกหรือตื่นขึ้นมาเลยจะมีก็แต่คนที่รักน้องสาวเยี่ยงชีพที่ละเมอลุกขึ้นมาจับมือเค้าไว้ตอนที่กำลังจะเอื้อมมือไปปลุกเฟริน่า และมองมา

ด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรอย่างยิ่งและในเมื่อคำพูดต่อมาของซิลก็ทำให้อลันเสียวสันหลังวาบ

“อย่ามาแตะต้องน้องฉัน ไม่งั้นแกตาย!!”เมื่อซิลพูดจบก็ล้มลงไปนอนต่อแต่คราวนี้กอดเฟริน่าแน่นยิ่งกว่าเดิมจึงทำให้อลันไม่สามารถเข้าไปปลุกได้

จะไปปลุกเซลกับลีน่าก็กลัวว่าจะโดนลูกหลงเพราะว่าสองคนนี้ นอนละเมอได้น่ากลัวสุดๆเหมือนกับว่ากำลังฝันอยู่ในเรื่องเดียวกัน และในเมื่อการ

ละเมอของทั้งคู่เริ่มรุนแรงขึ้น มันก็เริ่มที่จะมีการต่อยและเริ่มต่อสู้กันเองทั้งๆที่ยังหลับกันอยู่ทั้งคู่เพราะฉะนั้นเรื่องที่จะเข้ไปปลุกคนทั้งสองคนคงเป็น

เรื่องยาก

‘เฮ่อ...สรุปก็คงจะเข้าไปปลุกใครไม่ได้แฮะ’อลันนึกอย่างเสียดายนิด ทั้งๆที่เค้าเองจะให้ช่วยพาทัวหมู่บ้านเอลฟ์ดำสักหน่อยน่าเสียดายจัง

“อ้าวตื่นแล้วเหรออลัน เธอนี้ตืนเร็วจริงๆนะ”เสียงของมาคาลอฟที่ดังมาจากข้างหลังที่กำลังเก็บข้าวเก็บของอยู่

“ครับ”อลันยิ้มนิดๆก่อนที่จะถามอะไรบางอย่าง

“เออ...มาคาลอฟลีน่ากับเซลเป็นนอนละเมออย่างนี้เสมอเลยเหรอ” เป็นคำถามที่ทำให้คนถูกถามต้องคิดนานนิดหน่อยก่อนที่จะตอบ

“ก็ไม่ค่อยบ่อยหรอก เพราะว่าเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้นอนด้วยกันแล้วนะ แต่ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็บ่อยมากเลยล่ะ”มาคาลอฟพูดและยิ้มด้วยสีหน้าที่เหมือนกำลัง

จะนึกถึงภาพต่างๆที่ผ่านมา เมื่ออลันได้ยินคำตอบก็พยักหน้าหงึกๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นและช่วยมาคาลอฟเก็บของที่ว่างเกลือนกาดอยู่บนพื้น และเค้าก็

สังเกตเห็นกรอปรูปที่ทำด้วยไม้ ในรูปมีคนยืนอยู่สามคน คนแรกเป็นรูปของผู้ชายผมสีเขียวที่มีหูยื่นออกไปด้านข้างมีตาสีเงินและดูไม่ค่อยอ้วนมากนัก

ผิวสีขาวถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยอ้วนแต่ก็ยังคงเหลือเค้าเดิมไว้อยู่บ้าง คนที่สองเป็นผู้หญิงผมสีทองที่ยาวไปถึงกลางหลังผิวขาวตาสีเขียวออกฟ้าและคนที่

สามยืนอยู่ตรงกลางเป็นเด็กผู้หญิงผมสีทองที่ยิ้มหน้าบานอย่างมีความสุขจนไม่เห็นลูกตา อลันยืนมองรูปนั้นอยู่พักนึงก่อนที่จะหันไปถามมาคาลอฟ

แต่มาคลอฟหายไปไหนไม่รู้ก็เลยหันไปถมลีน่าที่เพื่งตื่นแทน

“ลีน่า ผู้หญิงที่ยืนอยู่รูปนี้ใครเหรอ”อลันถามด้วยความสงสัย แต่ลีน่าทำหน้าเศร้าๆก่อนจะตอบ

“นั้นรูปแม่ฉันเองแหละ สวยมากเลยใช่ไหมล่ะอลัน”ลีน่าตอบด้วยใบหน้าที่ดูเหมือนจะยิ้มแย้มแต่ก็ดูเศร้า

  สุ้ๆ

สนุกมากๆเลยสู้ๆ

ขุดหน่อยมันตกแล้ว