ขอโทดนะค่ะที่แต่งน้อยไปหน่อย แต่ช่วงนี้งานมันเยอะT^Tจะพยายามมาแต่งต่อเรื่อยๆน้า จะไปดองแบบคราวที่แล้วแล้ว

พี่ปลายได้ที แซวใหญ่เลยนะ-*-

มาและค่า มาแต่งต่อแล้วค่า ขอโทดที่ทำให้รอนานนะค่ะ

“เฮ่อ เหนื่อยใช่เล่นเลยนะเนีย ที่ต้องช่วยพยุงนายแบบนี้น่ะ เห็นนายผอมอย่างนี้ใครจะไปนึกละว่าหนักขนานนี้”เซลพูดและทำหน้าที่ขณะนี้ดูบู้บี้นิดๆ จน

ทำให้เฟริน่าต้องนึกขำไว้ในใจ จนทำให้เซลและซิลพากันหันมาบอกเฟริน่ากันเป็นตาเดียว และด้วยบรรยากาศที่ทำให้เฟริน่าอึดอัดเธอจึงหยุดหัวเราะ

ทันทีและก็เดินต่อไปอย่างเงียบ ๆจนเห็นหลังขอลีน่าที่ตอนนี้หน้าตาหงุดหงิดนิดหน่อย

“....มาช้า”ลีน่าพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ตัวเองต้องเป็นคนมายืนรอนานขนานนี้

“พวกเราไม่ได้มาช้า แต่เป็นเพราะเธอวิ่งมาต่างหากลีน่า!!”เซลตะคอกเสียงกลับทำให้ลีน่าเริ่มไม่พอใจมากขึ้น

“แต่ฉันก็เดินตามปกติของฉันแล้วนะพวกนายนั้นแหละที่เดินช้า”ลีน่าเริ่มขึ้นเสียง

“แต่ที่พวกฉันเดินช้าก็เพราะซิลเค้าบาดเจ็บอยู่ หรือว่าเธอไม่มีตาที่จะมองเห็น”

“หน่อย นี้นายมาว่าฉันไม่มีตาเหรอ”

“อะ...นั้นก็แล้วแต่เธอจะคิด”เซลตอบด้วยน้ำเสียงยียวนจนทำให้ลีน่าทนไม่ไหวเลยต้องตอบแทนไปด้วยฝามือที่ถึงจะเล็กแต่ก็ทำให้เจ็บเอาเรื่อง จนคน

โดนต้องถึงกับร้องออกมาไม่เป็นภาษาคน เซลถึงกับต้องปล่อยมือออกจากซิล และไปทำศึกกับลีน่าต่อ สำหรับภาพเล่านี้มันเริ่มชินตาสำหรับเฟริน่า แต่

สำหรับซิลที่เพิ่งจะเจอกันได้ไม่นานก็ถึงกับอึ่งไม่ชั่วขณะ แต่เพราะเสียงของเฟริน่า จึงทำให้ซิลตั้งสติใหม่ได้อีกครั้ง

“ซิลพี่ไม่ต้องแปลใจไปหรอก เดี๋ยวก็ชินไปเองนะแหละ คู่นี้เค้าเป็นอย่างนี้อยู่แล้วอีกสักพักก็คงหยุดแล้วละ”แล้วเฟริน่าก็หันกลับไปมองเพื่อนทั้งสอง

คนโดยที่ไม่คิดอยากจะไปห้ามสักนิดเดียว แต่ซิลก็พยักหน้ารับแล้วก็มองหญิงสาวกับชายหนุ่มที่กำลังทะเลาะกันอยู่อย่างมึนงงเล็กน้อย

“เอาละ ไปกันต่อดีกว่า”เซลพูดด้วยท่าทางยิ้มแย้ม แต่ที่ใบหน้านั้นทั้งบูดบวมเป้งและมีรอยช้ำเต็มไปหมด ส่วนทางด้านของลีน่าก็ไม่แพ้กันมีทั้งรอยช้ำ

และขีดขวดทั้งหลายแล่บนใบหน้าแต่เฟริน่ากับซิลก็ได้แต่พยักหน้า แล้วซิลก็เดินนำไปโดยที่มีลีน่าคอยมาขัดแข้งขัดขาตลอดการเดินจนเกือบจะได้

แผลเพิ่มขึ้นมาอีกแผล แต่คราวนี้ไม่สำเร็จเพราะเฟริน่าวิ่งมาขั้นตรงกลางซะก่อนจึงไม่เกิดการทะเลาะวิวารรอบที่สอง  จากนั้นก็เดินมาเงียบๆแต่ก็มี

การกะแทกกันบ้างเล็กน้อยระหว่างคนสองคน จนกระทั้งมาถึงที่หมายจึงได้สงบลงอีกครั้ง  จนเฟริน่าเริ่มพูดเป็นคนแรก

“นี่...เซลทำไมพวกนายถึงได้ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับพวกเอล์ฟขาวละ ก็ในเมื่อเป็นเอล์ฟเหมือนกันก็น่าจะติดต่อกันบ้างนี่นา แล้วมันเป็นเพราะอะไรพวก

นายถึงไม่ติดต่อกันเลยล่ะ” เป็นเพราะคำถามของเฟริน่าคราวนี้ จึงทำให้ล่าและเซลหันมามองหน้ากันอีกครั้ง และดูเหมือนว่าจะซุบซิบอะไรบ้างอย่าง จึง

ทำให้เฟริน่าสงสัยยิ่งขึ้นไปอีก ส่วนซิลเองก็คงจะสงสัยไม่แพ้กัน ก็ในเมื่อทางอื่นนอกจากทานี้แล้ว มันมีกลิ่นไอของเคียนแค้นที่รุนแรงที่สุด และยังมี

ไอเวทแปลกๆที่ถูปล่อยออกมามากจนปกติจนทำให้ซิลแทบจะยืนไม่ไหวหากว่าไม่ได้ไม้มาช่วยพยุงเอาไว้

“เออ...ขอโทษจริงๆนะเฟริน่า แต่พวกเราเองก็ไม่รู้เรื่องอะไรมากหรอกไม่สิ ไม่รู้อะไรเลยดีกว่า เพราะพวกผู้ใหญ่ไม่ยอมบอกอะไรเลย จะบอกก็แค่ว่า

อย่าไปทางนั้นหรือไม่ก็อย่าไม่ยุ่งกับพวกนั้นถ้าไม่อยากตาย นะสิ แต่คนที่รู้ดีที่สุดน่าจะเป็นผู้ใหญ่บ้านนั้นแหละ เพราะเค้าอยู่มานานแล้ว ตอนแรกฉัน

เองก็อยากรู้เหมือนกันนะเลยลองไปถามดู แต่คำตอบที่ได้มานะ เค้าบอกว่า  ‘ ถ้าหากว่าพวกเราไม่รู้อะไรเลยก็ดีอยู่แล้วหากว่าเรื่องบางเรื่องมันทำให้

เราต้องคิดมากก็อย่าไปรู้เลยดีกว่าง’ เนี่ยแหละคำตอบของผู้ใหญ่บ้านนะเพราะงั้นพวกเราจึงไม่อยากรู้แล้วล่ะ แต่ถ้าเธออยากรู้ก็ลองไปถามดูได้นะ”ลี

น่าพูดด้วยท่าทางยิ้มแย้ม แต่บางครั้งก็จริงจังเล็กน้อยโดยเฉพาะตอนที่พูดถึงผู้ใหญ่บ้าน แล้วลีน่ากับซิลก็เริ่มอธิบายอีกครั้ง

ก็จริงจังเล็กน้อยโดยเฉพาะตอนที่พูดถึงผู้ใหญ่บ้าน แล้วลีน่ากับซิลก็เริ่มอธิบายอีกครั้ง  และเมื่อเดินมาถึงสุดทางของบ้านก็ทำให้เฟร่ากับซิลได้เห็นทิว

ทัศทั่วๆทั้งหมดของหมู่บ้านที่เป็นภูเขาล้อมรอบไว้หมดและเต็มไปด้วยป่าทืบ มีแสงจากดวงอาทิตย์ส่งมายังเบื่องล่างเล็กน้อย

แนน โทรมาเ่ล่าให้พี่ฟังทีสิ

จัดให้

....................................
.................................
............................
......................
.................
..............
........
......
....
..

หึหึ