"ชิ นังบ้านี่" โนวากิกล่าว พร้อมปัดฝุ่นที่เกาะบนไหล่ของตน
"อะไรกันเล่า ..." เลิฟโลว์กล่าว ด้วยสีหน้าได้ใจสุด ๆ
'นังนี่ น่าหมั่นไส้ชะมัด ... เราไม่น่าไปใจอ่อนกับมันเลย' โนวากิครุ่นคิดในใจ
"มีแผนอะไรอีกล่ะ ? ... ข้าพร้อมรับมือทั้งหมดนั่นแหละ !" เลิฟโลว์กล่าว เมื่อเห็นโนวากิกำลังคิดอะไรบางอย่าง
"ถ้างั้น .. เรามาสานต่อให้จบกันเลยดีกว่า ..."
"ลูกศรเวทย์ ! " โนวากิเริ่มร่ายมนต์ดำใส่เลิฟโลว์ด้วยความรวดเร็ว
"เกราะแห่งสัจจะธรรม !" เวทย์ของโนวากิดัง เก๊ง เก๊ง เก๊ง ...
'นังนี่ ถึกจนวินาทีสุดท้ายเลยแฮะ' โนวากินึกในใจ
"ยิงมาต่อสิ .. รึว่ากลัวยิงไม่เข้าอีก ฮะ ๆ .." เลิฟโลว์กล่าว พร้อมขำด้วยความสะใจ
"หึหึ ...." นั่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่โนวากิตอบกลับ
"สาปเป็นใบ้ !" โนวากิร่ายใส่เลิฟโลว์ทันทีทันใด
"ไม่โดนหรอกน่า !" เลิฟโลว์เดินหลบมาทางขวา
"แทบไม่ต้องออกแรงเลย .. ฮะ ๆ .." เธอเริ่มได้ใจ
"งั้นเหรอ ? .." โนวากิเริ่มฉุน
"ตาชั้นบ้างล่ะ ... !"  เลิฟโลว์พุ่งใส่โนวากิโดยไม่ทันตั้งตัว
"เสร็จข้า ! สาปเป็นใบ้ !" โนวากิกล่าวพร้อมชูลูกแก้วไปข้างหน้า
"แว๊บ บ .."  ข้างหน้าเป็นเพียงกำแพง
"หอกกางเขนศักดิ์สิทธิ์ !!"
"หลบทันน่า !" โนวากิเริ่มรู้แนวการต่อสู้ของเลิฟโลว์ เลยไหวตัวทัน
"แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ ?" เลิฟโลว์กล่าวพร้อมปาหอกใส่โนวากิด้วยความเร็วสูง
"ไม่โดนหรอกน่า .. ฮะ ๆ .." โนวากิกล่าว พร้อมเดินหลบมาทางด้านซ้าย
"เสร็จชั้น ! ตวัดหอกทำลายล้างงงง !" หอกของเลิฟโลว์หมุนเป็นพายุวงใหญ่ โดนโนวากิเต็ม ๆ
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก" โนวากิกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
เลิฟโลว์ชูมือไปข้างหน้า พร้อมพูดคาถาพึมพำ หอกของเธอก็กลับมาที่มืออีกครั้ง
พายุจึงสงบลง ...
"เล็งแทงแม่นยำ !" ความแม่นของเธอเพิ่มขึ้นมหาศาล
"เป็นยังไงบ้างล่ะ ? เริ่มอยากยอมแพ้หรือยัง ?" เลิฟโลว์กล่าว
"จะ...จะ....จะ...เจ็บนะ ..." โนวากิกล่าวด้วยความหมดแรง
"รู้ผลแล้วสินะ ...." เลิฟโลว์กล่าว พร้อมวิ่งเข้าหาโนวากิ
'เธอคงได้เห็นดีกัน' โนวากิคิดในใจ
"หอกกางเขน ... ศักดิ์ .. สิทธิ์ !!!!" เลิฟโลว์ใช้ใส่โนวากิ
"โดนอย่างจังเลยล่ะ !" เลิฟโลว์กล่าวด้วยความดีใจ
สภาพโนวากินั้น  ดูไม่ได้ เสื้อผ้าขาดหลุดรุ่ย เหลือดไหลออกเป็นทางยาว
"ไม่....ต้อง....ออมมือ ..." โนวากิกล่าว
"ยังจะมาปากเก่งอีก .. ได้ ข้าจัดให้ .. !" ทันใดนั้นเอง เลิฟโลว์ก็วิ่งเข้าหาโนวากิ พร้อมแทงหอกไม่หยุดยั้ง
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก" โนวากิร้องเหมือนไม่เคยเจ็บเท่านี้มาก่อน
"เป็นยังไงล่ะ ... ปากเก่งดีนัก ฮะ ๆ" เลิฟโลว์กล่าว
"มัน...ยัง....ไม่...จบ....หรอก ..." โนวากิกล่าว พร้อมเสียงเหมือนคนใกล้ตายขึ้นทุกที
"ชั้นว่าอีกไม่นานก็คงจบแล้วล่ะนะ .."
โนวากิเริ่มกล่าวอะไรพึมพำไม่ให้เลิฟโลว์ได้ยิน
"พร้อมจะตายรึยังล่ะ ? โนวากิคุง .." เลิฟโลว์กล่าวพร้อมเดินเข้ามาใกล้ ๆ
ทันใดนั้นเอง เลิฟโลว์ก็เริ่มสังเกต ว่าโนวากิกำลังร่ายมนต์คาถา
"เสร็จข้าล่ะ เลิฟโลว์ !" โนวากิกล่าวด้วยความโมโห
"ไม่มีทางหรอกน่า ! " เลิฟโลว์กระโจนเข้าใส่โนวากิด้วยความรวดเร็ว
"สายไปแล้วล่ะ .... ราตรีนิรันดร์ !!!!!!!!!!!!"โนวากิร่ายมนต์เสร็จพอดี
"ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลยนี่นา .. นายทำอะไรน่ะ โนวากิ .." เลิฟโลว์กล่าว พร้อมสีหน้าอันยิ้มแย้ม
ทันใดนั้น สีหน้าเธอก็เริ่มเปลี่ยนไป ..
"นะ .. นะ ... โนวากิ ..." เลิฟโลว์กล่าว ด้วยความเจ็บปวด
"จะ .. จะ .. จะ .. เจ้า ......"
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เลิฟโลว์กรีดร้องแบบโหยหวล
"เธอหลงกลข้าแล้วล่ะ .. สาวน้อย" โนวากิกล่าว
"ราตรีนิรันดร์น่ะ .. จะยิ่งทวีคูณความแรงขึ้นตาม MP ของศัตรูที่เสียไป"
"เธอใช้ MP ไปไม่เบานี่ .. เลิฟโลว์"
"หนอย .." เลิฟโลว์กล่าว
"ขี้โกง ขี้โกง !!" พิกม่าแพะน้อยกล่าว
"แล้วแกมาเกี่ยวอะไรด้วยฟระ ?!" โนวากิกล่าวพร้อมยกพิกม่าขึ้นมาบีบคอ
"เจ็บนะ เจ็บนะ !" พิกม่ากล่าวพร้อมน้ำตาไหลพราก
"ดันมายุ่งเองนี่ .. ชิ"
"คนใจร้าย คนใจร้าย !"
"ว่าไงนะ เจ้าพิกม่า !" สิ้นเสียง พิกม่าก็หายไปไหนพริบตา
ทันใดนั้นเอง ..
"หอกกางเขนศักดิ์สิทธิ์ !!!!!!!!!!" เลิฟโลว์ใช้พลังที่เหลืออยู่ ใส่โนวากิอย่างจัง
หลังจากนั้น ... ทุกอย่างก็เงียบสงบ
มีแต่เสียงลม ดังฟิ้ว ๆ ...
ทั้งคู่เริ่มรู้สึกตัว ...
".........................."
(ให้เจ๊เฟิร์นแต่งต่อเนอะ =w=)

อยู่เดธวอเลย์

โหลดโหด นรกรั่ว Y ^ Y

3หน้าเองหรอ -      -
เอาสัก 5 - 6 หน้าสิต้น
ไม่ต้องวาดสวยมากก็ได้
เอาให้รู้เรื่องกะพอ
=______,=

แหม... สองคู่นี้กินกันไม่ลง สูสีกันจริงๆ

รอหน่อยนะจ๊ะ รวบรวมคะแนนก่อนจ้า ^^

คุณ A04 คะ..

ทยองลงไม่ได้ค่ะ ต้องลงทีเดียว 5 แผ่น(หรือมากกว่านั้น) เลยค่ะ อย่างนี้มันจะไหลไปเรื่อยๆค่ะ
ถ้าลงอย่างนี้จะถือว่าลงไม่ครบ(เหมือนกับFiction ที่ลงไม่ครบ 2หน้า) นะคะ

อันนี้ถือว่ากรรมการผิดเองที่ไม่บอกค่ะ

ครั้งนี้จะไม่นับ ถือซะว่าเป็นบทเรียนให้คู่อื่นๆค่ะ