F01 vs F06[เทิร์น 3/3 end] และคู่ A01 vs A04 [เทิร์น 3/3 end]

ท้องฟ้าสีส้มปรากฏให้เห็นเด่นชัดบ่งบอกว่าเริ่มใกล้พระอาทิตย์ตกดินเรียบร้อย ปุยเมฆสีขาวที่ลอยไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมายบนท้องฟ้า ตัดกับสีส้มแดงของพระอาทิตย์ที่เคลื่อนตัวต่ำลง..
ฝุ่นและใบไม้แห้งปลิวไสวไปตามลมบนพื้นดิน ปรากฏร่างสองร่างที่ยืนประจันหน้ากันอยู่ ต่างฝ่ายต่างมองด้วยแววตาที่เรียบนิ่งและไม่แคร์อะไรราวกับว่าพร้อมที่จะตั้งรบ ด้วยมือของพวกเขาที่กุมอาวุธไว้แน่น
วอร์ลอคชาย ผู้ใช้มนต์ดำซึ่งมีชื่อว่า โนวากิ เขากระตุกยิ้มที่มุมปากพลางมองหน้าผู้หญิงด้านหน้าอย่างท้าทาย เธอมีผมสีน้ำเงินเข้มมีชื่อว่า เลิฟโลว์ กีเลตาร์ เธอตีหน้านิ่ง ราวกับว่าชีวิตเธอไม่เคยเคลื่อนไหวอะไรเลย
“โนวากิ VS เลิฟโลว์ กีเลตาร์ ขอเริ่มนับบัดนี้”สิ้นเสียงของกรรมการ เลิฟโลว์ยิ้มเล็กน้อยแล้วเอ่ยปาก
“ไม่นึกไม่ฝัน..ว่ารอบแรกจะได้มาเจอนาย”
“อืม..งั้นเริ่มล่ะนะ..”เขาชูลูกแก้วตรงหน้า
“ลูกศรเวทย์ !!!”สิ้นเสียงคำประกาศลั่น ริมฝีปากเรียวพึมพำเบาๆเหมือนกำลังจะร่ายเวทย์มนต์ หลังจากที่ริมฝีปากหยุดขยับไป ลูกศรสีฟ้าตกลงไปกระทบพื้นข้างๆเลิฟโลว์ทันที
“ชิ..พลาดงั้นเหรอ?”เขาทวนอย่างงุนงงเลิฟโลว์ชักทวนออกมาเตรียมตั้งสู้ แล้ววิ่งไปหาโนวากิด้วยท่าทีที่รวดเร็วแล้วพุ่งหอกคู่ใจไปในทันตา หวังจะแทงคนเบื้องหน้า แต่กลับ..
ว่างเปล่า??
ด้วยลางสังหรณ์ที่แม่นยำ ความรู้สึกย่างก้าวจากคนข้างหลังมา ลูกศรเวทย์โจมตีอีกครั้ง คราวนี้เฉียดที่แขนไปจนมีรอยฟกช้ำเล็กน้อย
“เล็งแทงแม่นยำ..”เลิฟโลว์พึมพำเบาๆแล้วจับทวนให้มั่นพลางหลับตา แสงสีฟ้าเกิดขึ้นรอบๆตัวแล้วจางหายไป ก่อนที่ดวงตาสีฟ้าอ่อนค่อยๆลืมขึ้นมา แล้วแทงไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว
โนวากิหลบได้อีกปานพายุที่รวดเร็ว แต่ด้วยความที่หลบช้าทำให้ปลายแหลมของหอกเฉี่ยวไปที่แก้มของเขาจนมีเลือดออกเป็นทางยาว เขาค่อยๆกุมแก้มด้วยความเจ็บปวดพร้อมสีหน้าที่เหยเก
ด้วยการต่อสู้ของทั้ง 2 ฝุ่นทรายตลบอบอวนไปทั่วทำให้แทบไม่เห็นการต่อสู้ แม้กระทั่งผู้ต่อสู้เองยังสำลักควันฝุ่น แม้จะต่อสู้อย่างยุ่งยาก แต่ก็ต้องพยามเพื่อเข้ารอบต่อไป
“สาปเป็นหิน !!!”เสียงเข้มประกาศกึกก้องเมือง พลางชี้ไปที่ขาของเลิฟโลว์ แต่เธอกระโดดหลบได้อย่างท่วงที ทำให้โดดต้นไม้ข้างๆที่กำลังแห้งแล้งจนกลายเป็นหินไปพร้อมใบไม้ที่หล่นลงมาพอดีจนกลายเป็นผุยผงเหมือนกระทบกับพื้นดิน
“นายนี่ต่อสู้เก่งจังนะ ถาโถมเข้ามาไม่หยุดเลย”เลิฟโลว์ยิ้มนิดๆ
“เวลานี้เธอยังชมฉันอีกเหรอเนี่ย?”โนวากิหัวเราะเล็กน้อย ด้วยจังหวะที่เผลอ เลิฟโลว์จึงเปล่งสิ่งหนึ่งออกมา
“ตวัดหอกทำลายล้าง !!!”
ร่างของโนวากิกระเด็นไปชนกรงเหล็กทันทีทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดภายในเล็กน้อยพลางไอค่อกแค่กเพราะฝุ่นที่ซัดกระเซ็นเข้ามา
“นายไม่ควรวางมือให้คู่ต่อสู้เลยนะ”เลิฟโลว์เดินมาหยุดตรงด้านหน้าของเขาพลางจ้องมองไปที่โนวากิ
“เธอก็เหมือนกัน !!”
“เขี้ยวรัตติกาล !!”
กลุ่มควันสีดำอมม่วงครอบคลุมที่ตัวของเลิฟโลว์โดยที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เธอล้มลงไปกองกับพื้นพลางดิ้นพราด สักพักเมื่อควันจางหายไป เธอกระอักเลือดออกมาเล็กน้อยแล้วเปล่งสิ่งหนึ่งออกมา
“พลังศักดิ์สิทธิ์..”
แสงสีขาวปรากฏรอบๆตัวของพวกเขา แม้จะไม่ทำการให้เจ็บปวดมากนัก แต่ก็กระอักเลือดออกมาพอสมควร ราวกับว่าเจ็บปวดมานานแสนนาน
“ถือว่าเราสูสีกันแล้วนะ”เลิฟโลว์ยืนขึ้นพลางยิ้มอย่างพอใจ
“อืม..”โนวากิยืนขึ้นเช่นกัน
แบะ..แบะ..
ทั้งคู่หันไปมองที่มาจากเสียง พบสัตว์ตัวหนึ่ง มันมีขนปุยสีชมพูอ่อนดูนิ่มนวล มีเขาน้อยๆสองเขางอกขึ้นมาจากหัวพลางเอียงคอ
ด้วยความน่ารักของมันทำให้เลิฟโลว์เผลอไปชั่วขณะกับการจ้องมองของมัน โนวากิพยามลืมภาพเบื้องหน้าแล้วหันไปจ้องเลิฟโลว์แทน พลางเปล่งเสียงหนึ่งออกมาอีก
“ลูกศร..”
“หอกกางเขนศักดิ์สิทธิ์ !!!”
เลิฟโลว์มีสติก่อน จึงใช้สกิลตัดหน้าโนวากิอย่างรวดเร็วจนเขากระเด็นไปไกลพลางจับคางตัวเองแล้วยืนขึ้น
“ลูกศรเวทย์ !!” เขาจ้องไปที่เลิฟโลว์อย่างจริงจังทำให้โดนลูกศรเวทย์นั้นเต็มๆ เลิฟโลว์เปล่งวาจาหนึ่งออกมา
“เกราะคุ้มกันหมู่..”
เธอไม่ได้สร้างเกราะให้คนอื่น แต่กลับสร้างเกราะใหญ่ให้ตัวเองแทน ทำให้ไม่สามารถโจมตีได้ เธอลุกขึ้นมาอย่างกล้าหาญ
“เกราะนี้จะคุ้มกันได้นานเท่านาน..แต่..ถ้านายทำลายมันได้..นายก็สามารถโจมตีฉันได้..เพราะมันคือเกราะใหญ่และหนาแน่น !!”
โนวากิอ้าปากค้างกับคุณสรรพของสกิลเธอทันที
“เก่งใช่ย่อย..”
“ฉันจะทำลายมันให้ได้..”

________________________________

โฮกกก...เหนื่อยอ่ะ T_T"

แบบนี้ใช่ป้ะ = =

(แต่งห่วยมากเลยชั้น แพ้แน่ๆ)

ที่เปลี่ยนสีตัวอักษรก็เพราะว่าเอาให้อ่านง่ายๆ เพราะมันติดกัน ปกติจะเว้นบรรทัด คราวนี้ไม่เว้น เลยเอาเป็นสีให้ดูง่ายขึ้นหน่อย

หวังว่าคงเข้าใจนะ =A='