เอาไปเทียบแล้วได้ตั้ง3หน้า = A =''

^
^
^

เจ๊เฟิร์นอนุโลมให้ใช้18แล้ว =_=''

ช่างเหอะ ยาวเกินเจ๊แกมะว่าหรอกๆ

กรี๊ดดดดดดดดดดดด รายการนี้มันหยด
เม้น// เก่งนี่เลิฟโลว์ สู้ได้สูสีมากเลย แจ่ม>w<

ก็เหมือนแต่งนิยายธรรมดาแหล่ะจ้า..

สู้ๆ ละกัน .... รอคนแรกอยู่สินะ

ไปอ่านกติกาสิท่าน.. = =

ถ้าไม่อ่าน จะเล่นได้รึ

อื่นๆของ Art
1. ในหนึ่งเทิร์น ภาพต้องไม่ต่ำกว่า 5 แผ่น
2. เผาได้ แต่อย่างรุนแรงนัก
3. ส่งเทิร์นภายใน 7 วันนะยะฮู้ (สามารถ pm มาขอเลทได้ แต่เลทได้แค่ 3 วัน)
4. เลทโดนหักคะแนนนะจ๊ะ
5.ภายใน 7 วันไม่ส่งภาพ(หรือมีเลทก็ ภายใน 10 วัน) จะถือว่าคู่ต่อสู้ชนะ และคู่ต่อสู้เข้ารอบต่อไปทันที




5 แผ่น กี่ช่องก็ได้หรอ = = ลืมถาม (( จะเอาแผ่นละ 1ช่อง ))

    ผิดไปแว้ว   


    เมื่อไรจะถึงรอบเราน๊ะ !!

รอ นาน แล้ว นะ นะ นะ นะ!!  [รอไปนั้นแหละ จะได้ตกรอบช้าๆ  ]

ขอชี้แจงก่อนว่า ..
**สีแดง คือ คำพูดของโนวากิ
**สีเขียว คือ คำพูดของเลิฟโลว์
**สีฟ้า คือ พิกม่าแพะน้อย

“การต่อสู้ มันเพิ่งจะเริ่มขึ้นเท่านั้นเอง .. ” โนวากิกล่าว พร้อมขำอย่างเจ้าเล่ห์เบา ๆ
“งั้นเหรอ ?” ทันใดนั้นเอง เกราะรอบตัวของเลิฟโลว์ก็หนาขึ้นเป็นหลายเท่า .. !
“ลูกศรเวทย์ ... !” ลูกศรสีฟ้ากระหน่ำลงมาจากฟากฟ้าไม่หยุดยั้งไปหาเลิฟโลว์ แต่ก็ดัง
เก๊ง เก๊ง เก๊ง เก๊ง .. เก๊ง เก๊ง
“ยอมแพ้ซะเถอะน่า .. โนวากิ” เลิฟโลว์กล่าวพร้อมสีหน้าที่พร้อมจะรับชัยชนะ
“หึ ... ” โนวากิเริ่มหัวเสีย กับเกราะที่หนาแน่นของเลิฟโลว์
“เอาล่ะนะ ..” โนวากิกล่าว พร้อมเริ่มร่ายเวทย์ “เขี้ยวรัตติกาล...... !!!!”
ทันใดนั้นเอง แสงสีม่วงอมดำ ก็เริ่มเกาะรอบตัวเลิฟโลว์ และทุกอย่างก็มืดสนิท ...
และแล้ว แสงก็เริ่มจางหายไป ... เลิฟโลว์ก็ยังยืนอยู่สภาพเดิม .. ไม่มีรอยขีดข่วนสักนิด
“เก่งใช่เล่นนี่ ... แต่ต่อไปนี้ ของจริงแล้วล่ะ” โนวากิกล่าว พร้อมสีหน้าเคร่งเครียด
“จัดมา !” เลิฟโลว์กล่าว พร้อมสีหน้าที่เชื่อมันในเกราะคุ้มกันของตนเอง
“เอาล่ะนะ .... สาปเป็นใบ้ ” โนวากิสาปใส่เลิฟโลว์ แต่ก็ดัง เก๊ง ....
“สาปเป็นหิน ... !” ผลก็ออกมาเช่นเดิม
“ลูกศรเวทย์ .. เขี้ยวรัตติกาล ... กลืนกินโลหิต .. !”
“มาเรื่อย ๆ เหอะน่า .. ยังไงก็ไม่เข้าหรอก” เลิฟโลว์กล่าว
“นั่นสินะ ..” โนวากิกล่าว พร้อมยิ้มอย่างมีเล่ห์นัยน์
เลิฟโลว์เริ่มรู้ว่า โนวากิต้องมีแผนอะไรแน่ ๆ ..
ทันใดนั้นเอง .. ! เก๊ง เก๊ง เก๊ง เก๊ง ... ตู้มม ม ม ... !
ร่างกายของเลิฟโลว์ เหมือนถูกดึงในทุกสารทิศ เธอค่อย ๆ อ่อนเพลียลงเรื่อย ๆ ..
โนวากิกล่าวด้วยความชะล่าใจ
“เป็นไงบ้างล่ะ .. กลืนกินโล ..” โนวากิยังกล่าวไม่ทันเสร็จก็มีแสงสีทองแวววาวออกจากตัวเลิฟโลว์ ..
“พิทักษ์ร่าง ... แห่งลูซิส !!” ว่าแล้วเลิฟโลว์ก็วิ่งใส่โนวากิด้วยความรวดเร็ว เธอแทงหอกไม่ยั้ง ...
“เธอกำลังทำอะไรอยู่เหรอ ?” เลิฟโลว์ได้ยินเสียงโนวากิจากด้านหลัง เมื่อเธอมองดูข้างหน้า โนวากิก็หายไปแล้ว
“เขี้ยวรัตติ .. !” โนวากิเริ่มร่าย ..
“ตวัดหอกรอบตัว !” โนวากิกระเด็นไปโดนรั้วขอบสนาม พร้อมนึกในใจ ..
(ดีนะ ไม่ออกสนาม - - ไม่งั้นข้าน้อยโดนปรับแพ้แน่ ๆ ..)
“สาปเป็นใบ้ .. !” เลิฟโลว์ชะงักทันที เธอไม่สามารถใช้สกิลอะไรได้ แต่เธอก็ยังวิ่งเข้ามาหาโนวากิด้วยความเร็วสูง พร้อมแทงหอกเรื่อย ๆ
“สาปเป็นหิน .. !” คราวนี้ เลิฟโลว์ก็เดินไม่ได้ .. โจมตีไม่ได้อีก ..
“เสร็จกัน ..” เลิฟโลว์กล่าว
“ลาก่อน .. เลิฟโลว์ กีเลต้าร์” โนวากิกล่าวพร้อมเริ่มร่ายเวทย์
“รา ... ตรี ... นิ ... ” ระหว่างร่าย โนวากิเริ่มสังเกตว่า เวทย์สาปกำลังหายไป .. และทันใดนั้นเอง ! เลิฟโลว์ก็วิ่งเข้ามาหาด้วยความรวดเร็ว
“หอกกางเขนศักดิ์สิทธิ์ !” โนวากิโดนเฉี่ยวที่แขนและขา เลือดซิบเป็นทาง ..
“เกราะแห่งสัจจะธรรม .. เล็งแทงแม่นยำ ..” เลิฟโลว์เริ่มเพิ่มพลังป้องกันให้ตัวเอง
ทันทีที่เลิฟโลว์เผลอ .. “ผลาญ ... วิญญาน ..!!!” เลิฟโลว์กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด พลังกาย และ พลังวิญญาน เธอลดลงมหาศาล ...
ใบหน้าของเธอเริ่มไม่เหมือนคนเดิม ..
“เอาจริงกันแล้วสินะ .. หึหึ ..” พิกม่าแพะน้อยกล่าว ..
“แล้วแกเกี่ยวอะไรด้วยฟระ !!” โนวากิเตะพิกม่าแพะน้อยกระเด็นไปขอบสนาม
“เล่นสกปรกนี่ ..” เลิฟโลว์กล่าวด้วยความเคียดแค้น และเจ็บปวด
“เธอดันปล่อยช่องว่างให้ข้าเองนี่ .. ” โนวากิยิ้มด้วยความดีใจ
“อ๋อเหรอ ..” เลิฟโลว์เริ่มวิ่งมาหาโนวากิด้วยความรวดเร็ว .. แต่ช้ากว่าตอนแรกมาก เนื่องจากเธอเสีย MP และ HP จากผลาญวิญญานไปมาก
“ตวัดหอกรอบตัว !” เลิฟโลว์อัดโนวากิใส่กำแพง ทำให้โดนดาเมจหนักขึ้น
(ตามในเกมมันเป็นแบบนี้ง่ะ =w=)
“ลูกศรเวทย์ .. !” ลูกศรพัดกระหน่ำใส่เลิฟโลว์รอบตัว เธอเริ่มอ่อนเพลียลง ..
“หึหึ .. เธอเสร็จข้าแล้วล่ะ .. เลิฟโลว์ กีเลต้าร์” เลิฟโลว์เงียบ ..
“เธอยอมแพ้แล้วเหรอ ? นี่ยังไม่ได้เริ่มของจริงเลยนี่นา ..” โนวากิกล่าว ด้วยความประมาท แต่เลิฟโลว์ ก็ยังเงียบเหมือนเดิม ..
“ถ้างั้นลาก่อน .. หวังว่าคงได้สู้กันอีก ..” โนวากิกล่าว และเริ่มร่ายเวทย์
“รา ... ตรี ... นิ ...”
ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงกรีดร้องออกมา ..
“อ๊ากกกกกกกกกกกกก .......”























เลิฟโลว์ใช้ท่า “หอกกางเขนศักดิ์สิทธิ์” ใส่โนวากิ โนวากิประมาทเกินไป เลยไม่ทันได้ตั้งตัว ..
โนวากิกล่าวด้วยความเจ็บปวดทรมาน เลือดเริ่มไหลเต็มตัวเขา ..
“เริ่มแล้วสินะ ..” พิกม่าแพะน้อยกล่าว
โนวากิได้แต่จ้องมองที่พิกม่า ด้วยความหมั่นไส้ ... แต่ก็เริ่มหมดแรง โนวากิพยายามลุกขึ้นมา เพื่อตั้งหลัก ..
“ขอพลังเธอหน่อยแล้วกัน .. เลิฟโลว์ .. ” โนวากิกล่าวพร้อมร่ายเวทย์
“กลืนกินโลหิ .. !” เลิฟโลว์รีบวิ่งเข้าใส่ ไม่ให้โนวากิร่ายเสร็จ
“บ้าจริง .. !” โนวากิกล่าวด้วยความโมโห
“ชั้นไม่ยอมให้แกใช้ท่าบ้า ๆ นั่นอีกแน่ ..” เลิฟโลว์กล่าว
ลมเริ่มกรรโชกไปมา ..
ค่อยเย็นสบายหน่อย ... ทั้งคู่คิดในใจ ...