F01 vs F06[เทิร์น 3/3 end] และคู่ A01 vs A04 [เทิร์น 3/3 end]

เลิฟโลว์นั่งนิ่ง ต่มือทิ้งลงข้างตัว ฝูงพิกม่าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
"ตวัดหอกทำลายล้าง !!!" เลิฟโลว์พุดเสียงดังกึกก้อง เหล่าแพะพิกม่ารกระเด็นไปไกล เลิฟโลว์ยืนขึ้นทันที
"นายประมาทเองนะที่ทิ้งไปโดยปล่อยศัตรู.."
"ลืมไปแล้วล่ะสิว่าสกิลสาปเป็นหินน่ะ..มันมีเวลาการหมดของมัน !!!"
แปะ..แปะ..แปะ
"เก่งใช่ย่อยนี่นา สมแล้วที่เป็นพาลาดินหญิง"โนวากิปรากฏตัวขึ้นแล้วเดินออกมา
"แต่เธอคงไม่มีทางชนะหรอก"
"นายตั้งหาก..ที่จะไม่มีวันรอดกลับไป.."
"ปากดีจริงเชียว อยากจะเห็นสีหน้าตอนเธอแพ้จริงๆเลย"
"เรามาต่อสู้..กันอย่างจริงจังดีกว่า"เลิฟโลว์ชูหอกแล้วชี้ไปที่หน้าของโนวากิ
"เสียเวลาระหว่างเรามามากพอแล้ว"
"เขี้ยวรัติกาล !!"
ฟึ่บ!
เลิฟโลว์กระโดดหลบทัน ทำให้โดนแพะพิกม่าด้านหลังเธอจังๆจนล้มตายลงไป
“ไวไม่เบานี่”โนวากิยิ้มอย่างท้าทายก่อนจะปล่อยลูกศรเวทย์ใส่เลิฟโลว์ แต่เธอกระโดดหลบอีกแล้ววิ่งไปรอบๆตัวของโนวากิจนเกิดฝุ่นคลุ้งกระจาย
“ แค่กๆ..มะ..มองไม่เห็นอะไรเลย !!”
จังหวะที่โนวากิกำลังมึนงงอยู่นั่นเอง เลิฟโลว์ก็กระโดดจากด้านหลังมาแทงที่ไหล่ของเขาจนเลือดเริ่มไหลออกมาช้าๆ
“เก่งนี่นา...”โนวากิดึงทวนออกจากไหล่ของตัวเอง เลิฟโลส์ชูมือกางห้านิ้วออก สักพักทวนของเธอก็ลอยกลับสู่มืออย่างรวดเร็ว
“ขอบคุณที่ชม”เธอตีหน้านิ่ง ไม่ทันระวังตัว ลูกศรเวทย์จำนวนมากก็พุ่งสู่ร่างเธอทันที
“อั่ก..”เลิฟโลว์กระอักเลือดออกมา
“พลังศักดิ์สิทธิ์ !!!”แสงสีขาววาบขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า โนวากิโดนสกิลนี้เต็มๆทำให้รู้กสึกเจ็บปวดกับสิ่งที่ได้รับ เขาค่อยๆปาดเลือดที่มุมปากแล้วมองที่หน้าเลิฟโลว์
“นายใกล้จะเป็นบ้าแล้วนี่...งั้นฉันจะสังเคราะห์ให้นายเป็นไวๆกว่านี้นะ”เลิฟโลว์ยกทวนขึ้นเหนือหัวหวังจะแทงคนเบื้องล่าง
“ฉันไม่ได้เป็น..”
ทวนที่กำลังจะแทงลงมาหยุดชะงักทันทีพลางฟังสิ่งที่คู่ต่อสู้จะพูดต่อ
“ฉันแกล้งว่าจะเป็น อยากเห็นสีหน้าที่หวาดกลัวของเธอเหลือเกิน..”
“อีกอย่าง..เธออย่าเปิดช่องโหว่ให้ศัตรูสิ..!!!”
“กรี๊ดดด !!!”
ลำแสงสีม่วงอมดำของสกิลเขี้ยวรัติกาลเข้าสู่ร่างของเลิฟโลวือีกครั้ง
ริมฝีปากบางสั่นเพรื่อและกรีดร้องอย่างเจ็บปวดแสนสาหัสกับสิ่งที่ได้รับเข้ามาสู่ร่างตัวเอง
เวทย์มนต์ที่น่ากลัวของวอร์ลอคโจมตีและถาโถมเข้าตัวของเธอไม่หยุด สักพักเหมือน
สถานการณ์พลิกกลับ เลิฟโลว์รีบใช้ท่าไม้ตาย ‘แทงประกายเพชร’ ทันที
“รวดเร็วใช่เล่นนี่”โนวากิจับแก้มที่มีรอยขีดข่วนจากทวนปลายแหลม
“เข้ามาสิ ดูซิว่าใครจะเก่งกว่ากัน !!!”
ทั้งสองร่างสู้กันอย่างไม่หยุด การต่อสู้ที่รุนแรงทำให้กรรมการหวาดผวากับสิ่งที่ได้พบเห็น ทวนปลายแหลมได้แต่ใช้สกิลที่น่ากลัวต่างๆพุ่งใส่โนวากิ เช่นเดียวกันกับโนวากิที่ร่ายลูกศรเวทย์ไม่หยุดหย่อนพร้อมกับสาปแช่งอะไรต่างๆแต่ก็ไม่โดนสักที
“เธอเป็นผู้หญิงแท้ๆ ใจกล้าน่าดูนี่ที่ริจะมาสู้กับชั้น”โนวากิตะโกน
“ถ้าไม่กล้าก็ไม่มาหรอก !!”
แรงดันของทั้งคู่ทำให้แต่ละคนขบฟันแน่นทันที
หอกของเลิฟโลว์ดันแรงของโนวากิไว้ ส่วนโนวากิได้แต่ชูลูกแก้วสีฟ้าที่ส่องแสงออร่าไปมาแต่มันเริ่มมีสีเลือดฝาดเพราะแรงดันอากาศของมันดันกับทวน
ไม่นานนัก ทั้งคู่ก็สู้แรงดันแต่ละฝ่ายไม่ไหว ต่างกระเด็นออกไปคนละทิศคนละทาง ร่างของเลิฟโลว์กระเด็นถูกกำแพงจนล้มลงมา ทำให้กำแพงมีรอยยุบและแตก ส่วนโนวากิกระแทกกับกรงเหล็กเสียงดังทำให้ล้มลงมาเช่นกัน
โนวากิลุกขึ้นพลางวิ่งไปหาเลิฟโลว์แล้วชูลูกแก้วพลางร่ายเวทย์มนต์ลูกศรเวทย์ เลิฟโลว์ลุกขึ้นบ้างพร้อมร่ายหอกกางเขนศักดิ์สิทธิ์ เมื่อทั้งคู่เจอกันแล้ว เสียงระเบิดก็ดังขึ้น !!

บรั่ม !!

แสงสีขาวอมม่วงขดเข้าสู่กันแล้วพุ่งมาที่ร่างทั้งสองจนกระเด็นไปทั่ว โนวากิลุกขึ้นมาด้วยเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งเช่นเดียวกับเลิฟโลว์ ต่างฝ่ายต่างคิดไว้แล้วว่าจะ..จัดการอย่างไรดี