บทที่14 ยอดแม่ทัพซอร์เรี่ยน

............"ไรซ์ข้าว่าน่าจะลองยิงปืนดูนะ"ไมคพูด"อืมเป็นความคิดที่ดีพวกเรายิงปืน!!"จอมพลไรซ์ตะโกนและเหล่าทหารก็กระหน่ำปืนยิงใส่เหล่า

ซอร์เรี่ยน"ยกโล่"ซานโลวตะโกนเหล่าซอร์เรี่ยนที่อยู่ทัพหน้ารีบยกโล่ขึ้น"เก้งๆๆๆๆ"ลูกปืนไม่สามารถทะลุโล่ของซอร์เรี่ยนได้"อะไรกัน"ไมคพูด"มัน

ฉลาดกว่าซอร์เรี่ยนตัวอื่นเผลอๆอาจจะฉลาดกว่ามนุษย์ด้วยซ้ำ"จอมพลไรซ์พูดอย่างเคร่งเครียด"จริงหรือนี้"ไมคพูด"ให้พวกมันลองชิมลูกปืนใหญ่ของ

ข้าหน่อยสิ"โกโด้ตะโกนลงมาจากป้อมแล้วยิงปืนใหญ่หนึ่งนัดมันลอยลงมา"อืมนั้นคงเป็นลูกปืนใหญ่ดัดแปลงงั้นเราก็ต้องทำวิธีนั้นตั้งโล่กลมใน!"ซาน

โลวตะโกนพวกซอร์เรี่ยนมองดูปืนใหญ่จนมันลอยเข้ามาใกล้แล้วพวกซอร์เรี่ยนในรัศมีลูกปืนใหญ่ก็แยกตัวเป็นวงกลมแล้วตั้งโล่ขึ้นลูกปืนใหญ่ของโก

โด้ตกลงตรงกลางของวงกลมแล้วพอมันระเบิดออกก็ไม่มีซอร์เรี่ยนตัวไหนเป็นอะไรเลย"ฮาๆๆๆๆพวกแกประมาทไปหน่อยแล้วฮาๆๆๆๆลองยิงปืนใหญ่

พิเศษของพวกเราให้มันชิมหน่อยสิ"ซานโลวพูดเหล่าซอร์เรี่ยนขนปืนใหญ่รูปร่างหน้าตาแปลกประหลาดออกมาแล้วยิงแต่สิ่งที่ประหลาดเข้าไปใหญ่คือ

แทนที่มันจะพุ่งขึ้นฟ้าแต่มันกลับกลิ้งออกมาทางตรงมันเร็วมาก"ทุกคนตั้งโล่เร็ว!"จอมพลไรซ์พูดเหล่าทหารรีบตั้งโล่ขึ้น"บึ้มๆๆ"ลูกปืนใหญ่ของซอร์เรี่ย

นชนกับโล่ของทางการหลายๆคนถึงกับกระเด็นไปเลย"ฮาๆๆๆๆลูกปืนใหญ่นี้มันไม่ธรรมดานะเพราะมันหนากว่าลูกธรรมดามาก"ซานโลวหัวเราะอย่าง

สะใจ"ไรซ์เราต้องลุยแล้วละ"ไมคพูด"อืมพวกเราลุยเลย"จอมพลไรซ์ตะโกนแล้วเหล่าทหารก็บุกเข้าไปตามด้วยอัศวินนักรบและชาวสมิง"เปิด

หอก"ซานโลวตะโกนเหล่าซอร์เรี่ยนที่อยู่แถวหน้าสุดก็เปิดโล่แล้วยกหอกขึ้นเหล่าทหารแถวหน้าถูกหอกของซอร์เรี่ยนเสียบทะลุ"บุกเข้าไปอย่าไปกลัว

มัน"จอมพลไรซ์พูด"ยิงปืนใหญ่พิเศษ"ซานโลวพูดปืนใหญ่พิเศษทุกกระบอกถูกยิงมันกลิ้งอย่ารวดเร็วไปพุ่งชนเหล่าทหาร"อ๊ากกกกก"เหล่าทหารที่

โดนขาขาดทุกนาย"บุกเข้าไปเลย"ไมคตะโกนแล้วกระโดดฟันคอซอร์เรี่ยนเพื่อปลุกขวัญทหาร"ยิงปืนใหญ่เข้าไปจนกว่าจะหมดถ้าหมดแล้วเราค่อย

ลุย"ซานโลวพูด"จะทำอย่างไรดีละขืนเป็นแบบนี้เราแพ้หมดแน่"จอมพลไรซ์พูด"รู้แล้วถ้าแม่ทัพบาดเจ็บมันก็น่าจะถอยเอาวะเพื่อทุกคน"จอมพลไรซ์

พูดแล้ววิ่งฝ่าเหล่าซอร์เรี่ยนจอมพลไรซ์กระโดดไปถึงซานโลวน่าแปลกอยู่อย่างหนึ่งจอมพลไรซ์คิดเพราะส่วนใหญ่แม่ทัพน่าจะอยู่หลังๆแต่แทพซอร์

เรี่ยนตัวนี้กับอยู่หน้า"สวัสดีท่านคงจะเป็นแม่ทัพของมนุษย์สินะ"ซานโลวกล่าวทักทาย"ใช่แล้ว"จอมพลไรซ์พูด"เอาละที่ท่านมาที่นี้เพื่อจะทำให้ข้าบาด

เจ็บใช่ไหมละเป็นความคิดที่ดีแต่ข้อเสียมันอยู่ที่ว่าหากแม่ทัพคนนั้นเก่งกว่าที่ท่านคิดไว้มันจะแย่นะท่าน"ซานโลวพูดแล้วชักดาบของตนออกมา"ใครยุ่ง

ตาย"ซานโลวพูดแล้วพุ่งตัวปะทะกับจอมพลไรซ์"เก้งๆๆๆๆๆๆๆๆ"ทั้งสองคนสู้กันอย่างสูสีดุเดือดแต่ทันใดนั้นจอมพลไรซ์ก็มองไปเห็นดาบอีกข้างของ

ซานโลว"เดี๋ยวทำไมเจ้าถึงใช้ดาบข้างเดี๋ยวสู้กับข้าเจ้าหยาบข้าหรอ"จอมพลไรซ์พูดด้วยความโกรธ"ต้องขอโทษท่านด้วยนะข้าคิดว่าสำหรับท่านดาบ

ข้างเดียวคงจะพอแล้วแต่เมือท่านต้องการสองข้างข้าก็จะจัดให้"ซานโลวพูดแล้วชักดาบอีกข้างท่าทีของซานโลวเปลี่ยนไปทันตาเห็นซานโลวพุ่งตัวเข้า

มาอย่างรวดเร็ซแล้วกระหน่ำฟันจอมพลไรซ์ไม่ยั่ง"อั๊ก"จอมพลไรซ์กระอักแล้วล้มลง"ข้าจะบอกอะไรให้ท่านอย่างนะท่านเห็นแกที่ท่านเป็นแม่ทัพที่ดี

คือหนึ่งท่านไม่ควรจะประมาทแม่ทัพอีกฝ่ายสองวธีเดิมๆไม่ควรใช้ในสงครามเพราะศัตรูจะรู้ทันวิธีของท่านสามการตัดสินใจของท่านจะมีผมต่อสงคราม

ท่านจึงต้องคิดอย่างรอบคอบและรวดเร็ว"ซานโลวพูด"ขอบใจนะที่บอกข้า"จอมพลไรซ์พูดแล้วพุ่งตัวขึ้นแล้วฟาดกระบี่เข้าที่ท้องของซาน

โลว"เก้งๆ"เสียงดาบปะทะกัน"และ......ข้อที่สี่ถ้าท่านเป็นแม่ทัพที่ดีควรไม่เล่นทีเผลอ"ซานโลวพูดพร้อมตวัดดาบใส่จอมพลไรซ์"ฉึก"

กำลังคิดบทต่อไปอยู่

ไม่นานหรอกครับก็เนื้อเรื่องจริงๆตั้ง40ปีนะกว่าจอมพลไรซ์จะรวมแผนดินได้อะ

อาจจะน้อยกว่าหรือมากกว่าก็ได้ครับมันไม่แน่นอน

ขอพักก่อนนะตอนนี้คิดไรไม่ออกแต่งไปแต่งมาด้วยกลายเป็นจอมพลไรซ์เจอกะเซฟ

ฮาๆๆๆ

ตั้งแต่พรุ้งนี้จนถึงวันจันทร์ผมไปเที่ยวนะคงงับคงไม่ได้แต่งนิยายต้องขออภัย

I sorry mycom is out of sytem