บทที่16 โต้กลับ
 
.........."ปึก"เสียงลูกปืนใหญ่ปะทะกับโล่อย่างดัง"ไชโยรอดแล้วๆ"ทหารสามคนพูดแล้วกระโดดไปมา"สำเร็จ"ไมคพูด"อืมตอนนี้เราได้แผนรับมือมันแล้วที่เหลือก็คือแผนลุก"จอมพลไรซ์พูด"อืม"ไมคพูดทั้งสองคนเดินไปเรื่อยๆ"จะเอายังไงดี

นะ"ไมคพูด"ลูกปืนใหญ่ของเรามันก็รับได้"จอมพลไรซ์พูด"ระวังท่านทั้งสองหยุด"ชาวสมิงคนหนึ่งตะโกน"ทำไมหรอ"ไมคพูด"ข้างหน้ามีกับดักอยู่"ชาวสมิงพูด"ไหนละข้าไม่เห็นอะไรเลย"ไมคพูด"มันเป็นกับดังพรางนะท่านที่อยู่ข้างหน้าท่านที่จริงเป็น

หลุมนะท่านลึกด้วยมีไม้ไผ่ปักอยู๋เยอะนะท่านตกลงไปท่านตายแน่"ชาวสมิงพูด"กับดักพรางหรืออ่าน่าสนใจ"จอมพลไรซ์พูด"จริงด้วยสิไรซ์ถ้าเราพรางกับดักไว้ละแล้วให้มันเดินมาตกหลุมยังงั้นก็น่าจะใช้ได้นะ"ไมคพูด"ใช่มันน่าจะใช้ได้แต่ยังไม่ได้

เพราะเจ้าซานโลวคงจะไม่โง่ขนาดเดินมาตกหลุมของเราหรอกมันคงต้องจับอะไรสักอย่าง"จอมพลไรซ์พูด"จริงด้วยสิเจ้าซานโลวมันฉลาดเป็นกรด"ไมคพูด"ความโกรธ"ชาวสมิงพูด"ต่อให้ฉลาดแค่ไหนแต่ถ้าโกรธมากๆคงจะไม่มีสติแน่นอน"ชาวสมิง

พูด"จริงด้วย"ไมคพูด"อืมตกลงเอาแผนนี้ละแต่เราคงต้องปรับให้มันซับซ้อนกว่านี้อีกหน่อยแล้วละ"จอมพลไรซ์พูด.....ทางด้านซอร์เรี่ยน"ท่านดรากูนข้าขอไปรบกับพวกมนุษย์อีกครั้ง"ซานโลวพูด"จะเอายังงั้นหรือได้สิแต่มีข้อแม้ถ้าเจ้าแพ้ละก็

ตาย"ดรากูนพูด"ครับ"ซานโลวพูดแล้วเดินออกมา"หึคนอย่างข้านะหรอจะแพ้มนุษย์ข้าซานโลวผู้นี้จะไม่มีทางแพ้พวกมนุษย์แน่นอน"ซานโลวพูดห้าวันผ่านไป"ทุกคนตามข้ามา"ซานโลวตะโกนแล้วเดินนำฝูงทหารซอร์เรี่ยนเข้าป่า........."อืมมากัน

แล้ว"ชาวสมิงพูด"งั้นหรือเอาละเริ่มแผนได้แล้วละ"จอมพลไรซ์พูดฝูงทหารซอรืเรี่ยนยืนเผชิญหน้ากับเหล่ากองทัพมนุษย์และสมิง"เจ้าซานโลววันนี้จะเป้นวันตายของเจ้า"ไมคตะโกน"ฮาๆๆๆๆข้าคนนี้นะหรอจะตายเพราะพวกเจ้ามันยังเร็วไปหมื่นปี"ซาน

โลวพูด"ไหนเจ้าบอกกับข้าว่าอย่าดูถูกศัตรูยังไงละเจ้าทำผิดกฎนี้น่า"จอมพลไรซ์พูด"เปล่าเลยข้าไม่ได้ทำผิดกฎข้าแค่พูดความจริง"ซานโลวพูด"กองทัพของท่านจะไม่มีวันที่จะบุกมาได้หรอก"จอมพลไรซ์พูด"งั้นหรอเจ้าดูถูกข้าอย่างนั้นหรอ"ซานโลว

พูด"ยิงปืนใหญ่พิเศษ"ซานโลวตะโกนลูกปืนใหญ่พิเศษนับสิบถูกยิงมันพุ่งเข้าหาเหล่าทหารอย่างรวดเร็ว"ตั้งโล่สามโล่"จอมพลไรซ์ตะโกนเหล่าทหารยกโล่ขึ้น"ปึกๆๆๆๆๆๆ"ลูกปืนใหญ่หยุดนิ่ง"ผิดกฎอีกแล้วนะท่านไหนท่านบอกว่าอย่าใช้แผนเดิมๆ

ไง"จอมพลไรซ์พูด"เจ้าหน่อยบูกฆ่ามัน"ซานโลวตะโกนเหล่าทหารซอร์เรี่ยนวิ่งเข้ามาทันใดนั้นพื้นดินก็ยุบลงเหล่าทหารซอร์เรี่ยนตกลงไปในหลุม"อ๊ากกกก"เสียงร้องดังระงม"บังอาจจจจจจจจ"ซานโวตะโกนอย่างโมโหสุดขีด"พวกเราบุก"จอมพลไรซ์

ตะโกนเหล่าสมิงขนสะพานไม่มาแล้วพาดสะพานไปหาอีกฝั่ง"เจ้าพวกโง่ฮาๆๆทำอย่างนี้พวกเราก็บุกไปได้ลุย"ซานโวตะโกนเหล่าทหารซอร์เรี่ยนวิ่งขึ้นสะพานมา"ยิงปืนใหญ่"จอมพลไรซ์ตะโกนโกโด้ยิงปืนใหญ่ไม่ยั่งใส่สะพานเหล่าทหารซอร์เรี่ยนที่วิ่ง

มาต้องล่วงลงไป"อ๊ากกกกกก"เสียงร้องดังหนักกว่าเก่า"แกแกไอ้พวกมนุษย์"ซานโลวพูดอย่างโกรธ"เจ้าแพ้ข้าแล้วซานโลว"จอมพลไรซ์พูด"ทุกคนบุกลงไปในหลุม"ซานโลวตะโกนเหล่าทหารซอร์เรี่ยนปีนลงไปในหลุมแล้วใช้ดาบตัดไม่ไผ่"ติด

กับ"จอมพลไรซ์พูด"ยิงปืนใหญ่"ไมคตะโกนโกโด้กระหน่ำยิงปืนใหญ่ใส่หลุมไม่ยั่ง"เปล่าประโยชน์ทุกคนตั้งโล่ป้องกัน"ซานโลวตะโกนแต่สิ่งที่จอมพลไรซ์ต้องการไม่ใช้ให้ลูกปืนใหญ่โดนซอร์เรี่ยนแต่ต้องการให้โดนไม่ไผ่"ฉึกๆๆๆๆ"เสียงเศษไม่ไผ่

กระเด็นทิ่มทะลุทหารซอร์เรี่ยน"อ๊ากก"เหล่าทหารซอร์เรี่ยนร้อง"ข้าคนนี้ไม่เคยแพ้ใครรร"ซานโลวตะโกนอย่างเจ็บใจ"ท่านซานโลวข้าว่าเราควรถอยไปตั้งหลักนะครับท่าน"ทหารซอร์เรี่ยนคนสนิทบอก"ไม่มีทาง"ซานโลวพูด"ระวังท่านซานโลว"ทหาร

ซอร์เรี่ยนคนสนิทผลักซานโลวลูกปืนใหญ่ของโกโด้อัดกับทหารคนสนิทอย่างจัง"ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้พวกมนุษย์"ซานโลวพูดแล้วถอยกองทัพ"เฮชนะแล้ว"เหล่าทหารโฮร้องอย่างดีใจ"ฮาๆๆ"ไมคหัวเราะ"ชนะแบบไม่มีใครในฝ่ายเราตายนายได้สร้าง

ประวัตศาจในการรบแล้วนะไรซ์"ไมคพูด"นั้นสิ"จอมพลไรซ์พูด......"เจ็บใจนักข้าคนนี้จะต้องล้างแค้นพวกมันให้ได้พวกมันจะต้องชดใช้"ซานโลวพูดตาของซานโลวเป็นสีแดง"จะฆ่าให้หมด"ซานโลวพูด

เดี๋ยวได้อ่ายนิยายฝรั่งแน่ถ้าเปลี่ยนภาษาไม่ได้

ถูกปลดเยย

ปัญญาอ่อนสมใจมะพี่

                                                                  บทที่17 จอมพลไรซ์ปะทะซานโลว

.........."ดื่ม"ไมคตะโกน"เฮ"เหล่าทหารโห่ร้อง"อ่านึกถึงหน้าของเจ้าซานโลวแล้วสะใจจริงๆ"ไมคพูด"คงต้องคิดแผนต่อแล้วละ"จอมพลไรซ์พูด"เรื่อง

นั้นเอาไว้ก่อนเรามาดื่มฉลองกันเถอะ"อืม"........ด้านซานโลว"ข้าต้องฆ่ามันให้ได้"ซานโลวพูด"ท่านซานโลวเรื่องใหญ่แล้วครับท่าน"ทหารซอร์เรี่ย

นตัวหนึ่งวิ่งเข้ามา"มีอะไรห๊ะ"ซานโลวพูดอย่างโมโห"เสบียงหมดแล้วครับท่าน"ทหารซอร์เรี่ยนพูด"อะไรนะเจ้าจะบ้าหรือไง"ซานโลวพูดอย่างตกใจ"ไม่

บ้าครับท่านก็ท่านสั้งให้เราเตรียมเสบียงมาแค่หนึ่งวันนี้ครับท่าน"ทหารซอร์เรี่ยนพูด"จริงด้วยสินะเราก็คิดว่าจะจัดการพวกมันได้ภายในหนึ่งวันจะทำยัง

ไงดีละนี้จะกลับไปก็ไม่ได้"ซานโลวพูดเสียงเครียด"ใช่แล้วถ้าทำอย่างนั้นละก็"ซานโลวพูดซษนโลวเดินออกมาจากค่ายและเดินตรงมาที่เหล่าทหาร

ซอร์เรี่ยนที่ยืนหน้าบูดอยู่"ทุกท่านทั้งหลายคงสงสัยกันแล้วว่าทำไมถึงยังไม่ได้กินอาหารข้าแม่ทัพซานโลวจะมาอธิบายเรื่องนี้เองสาเหตุทั้งหมดเป็น

เพราะพวกมนุษย์มันแอบเข้ามาในค่ายของเราและขโมยเสบียงของเราท่านทั้งหลายคงจะสงสัยว่าทำไมมนุษย์ถึงเข้ามาได้โดยไม่มีใครรู้นั้นก็เพราะมี

ไสศึกและมันผู้นั้นคือทหารแจกเสบียง"ซานโลวพูดเหล่าทหารซอร์เรี่ยนจ้องไปที่เหล่าทหารแจกเสบียงและกรูกันเข้าไปเหล่าทหารแจกเสบียงร้อง

อย่างโอดครวญ"เอาละทุกท่านเราต้องไปชิงเสบียงของเราคือจากพวกมนุษย์เอาอาหารของเราคืนมาใช่ไหมท่านทั้งหลาย!"ซานโลวตะโกน"เฮใช่

แล้วเอาอาหารของเราคืนมา"เหล่าทหารซอร์เรี่ยนตะโกน"งั้นก็ไปกันเลย"ซานโวตะโกน"เฮ!".........."ตึงๆๆๆๆๆๆๆ"เสียงฝีเท้าของทหารซอร์เรี่ยนวิ่งกัน

อย่างบ้าคลั่งบุกไปที่วินเดิ้ลวู้ด"เห้ยๆๆๆๆซอร์เรี่ยนบุก!"ทหารลาดตะเวนตะโกน"อะไรกันทำไมมันบุกมาเร็วขนาดนี้"ไมคพูดอย่างตกใจ"ทุกคนประจำ

ตำแหน่งพลแม่นปืนประจำที่พลธนูเตรียม"จอมพลไรซ์ตะโกนเหล่าทหารและเรนเจอร์รีบวิ่งไปประจำตำแหน่งอย่างรวดเร็ว"ยิงได้!!!"จอมพลไร

ซ์ตะโกน"ปังๆๆๆฟิ้วๆๆๆๆ"เหล่าทหารและเรนเจอร์กระหน่ำยิงไม่ยั่ง"ยกโล่!"ซานโลวตะโกน"เก้งๆๆๆๆ"เหล่าทหารซอร์เรี่ยนบุกเข้าโดยเหมือนว่าจะไม่มี

หยุดมันวิ่งลงในหลุมอย่างรวดเร็ว"ยิงปืนใหญ่ยิงๆๆๆๆๆๆ"จอมพลไรซ์ตะโกนลูกปืนใหญ่นับสิบถูกยิง"ตั้งโล่"ซานโลวตะโกนเหล่าซอร์เรี่ยนตั้งโล่ขึ้นเหนือ

หัว"เก้งๆๆๆลุยเข้าไปเลย"ซานโวตะโกนเหล่าทหารซอร์เรี่ยนปีนขึ้นจากหลุมอย่างรวดเร็ว"กันไว้ให้ได้ดันมันกลับเข้าไปในหลุม"ไมคตะโกนเหล่าสมิงเข้า

ปะทะกับเหล่าซอร์เรี่ยนเหล่านักเวทย์ค่อยสนับสนุนอยู่ข้างหลัง"ดันไปๆๆ"ไมคตะโกนแล้วเอากระบี่แทงเหล่าซอร์เรียน"บุกเข้าไปอย่ายอมบุกๆๆ"ซาน

โลวตะโกน"ซานโลวววววววววว!!!!"จอมพลไรซ์ตะโกนแล้วยิงปืนใส่ซานโลวไม่ยั่งซานโลวตั้งโล่ขึ้นกันทันที"ลงมาสู้กันตัวต่อตัวสิท่านแม่ทัพไรซ์"ซาน

โลวตะโกนท้า"ได้เลยเจ้าซานโลว"จอมพลไรซ์กระโดดลงมาแล้วใช้กระบี่พุ่งเข้าไปแต่ซานโลวใช้ดาบกันทันและสะบัดดาบจอมพลไรซ์จึงกระโดดและ

พุ่งเข้าไปฟันที่หัวของซานโลวแต่ซานโวหลบได้อย่างว่องไวและหันหลังมาฟันจอมพลไรซ์แต่จอมพลไรซ์ก้มหลบและหมุนตัวฟันเข้าไปที่ท้องของซาน

โลว"อ๊ากกกก"ซานโลวร้องแล้วฟันเข้าที่ไหล่ของจอมพลไรซ์"อ๊ากกกก"จอมพลไรซ์ร้อง"พัฒนาขึ้นนิ"ซานโลวบอก"ขอบใจมากแต่เจ้าก็ยังไม่ได้เอา

จริงนิ"จอมพลไรซ์พูด"หึหึก็คงต้องเอาจริงแล้วละ"ซานโลวพูดแล้วดึงดาบอีกข้างออกมา"ย๊ากกกกกกกก"ซานโลวตะโกนแล้วกระหน่ำฟันจอมพลไรซ์

แต่จอมพลไรซ์กระโดดหลบและพุ่งเข้าไปหาซานโลวแต่ซานโลวกันไว้ทันแล้วฟันเข้าไปที่ท้องของจอมพลไรซ์"อ๊ากกก"จอมพลไรซ์ร้องและฟันเข้า

ไปที่หน้าของซานโลว"อ๊ากก"ซานโลวร้องทั้งคู่กระโดดออกจากกัน"แฮกๆๆ"จอมพลไรซ์เริ่มหอบแต่ซานโลวยงไม่มีอาการหอบซักนิด"หึหึสนุก

จริงๆ"ซานโลวพูดแล้วกระโดดขึ้นและพุ่งลงมาฟันจอมพลไรซ์แต่จอมพลไรซ์หลบได้ดาบของซานโลวบักเข้าไปในดิน"เสร็จข้าละ"จอมพลไรซ์พูดแล้ว

พุ่งตัวเข้าไปฟันซานโลว"ไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกเฟ้ย"ซานโลวพูดแล้วดึงดาบกันจอมพลไรซ์"หนังเหนียวจริงๆนะแก"จอมพลไรซ์พูด"แกก็เหมือนกันนั้น

ละ"ซานโลวพูด

http://s1.th.bitefight.org/c.php?uid=69914
ช่วยกดที

                                                                บทที่18 ศึกตัดสิน

............"ย๊ากกกกกกก"ซานโลวพุ่งเข้ามาแล้วกระหน่ำดาบใส่ไม่มียั่งแต่จอมพลไรซ์ก็หลบได้เช่นกันและยังสามารถพุ่งตัวเข้าไปฟันซานโลวได้แต่

ซานโลวก็ใช้ดาบฟันแขนของจอมพลไรซ์ได้เช่นกัน"หึหึเราทั้งสองเจ็บหนักพอกันเลยนะ"ซานโลวพูด"จะจริงหรอดูแกยังไม่เหนือยเลยสักนิด"จอมพล

ไรซ์พูด"หึหึ"ซานโลวหัวเราะและบุกเข้าไปต่อจอมพลไรซ์ตั้งกระบี่และพุ่งเข้าไปหาซานโลวเช่นกัน"เก้ง"ซานโลวกระโดดพุ่งตัวลงมาหาจอมพลไรซ์แต่

จอมพลไรซ์ตั้งกระบี่รับได้แต่ซานโลวนั้นมีพละกำลังมากกว่าจอมพลไรซ์จึงกระเด็นล้มลงไป"ชิ"จอมพลไรซ์พูด"หึหึหึจอมพลไรซ์ท่านกับข้าต่างกัน

มากนะข้านะมีกำลังมากกว่าท่านเยอะเลยอีกทั้งความฉลาดของข้ายังมากกว่าท่านดูยังไงท่านก็แพ้ข้า"ซานโลวพูด"จะจริงหรอถ้าไม่ลองก็ไม่รู้นะบางที

ข้าอาจจะล้มเจ้าได้นะ"จอมพลไรซ์ตั้งกระบี่ขึ้น"ไม่มีทางอยู่แล้ว"ซานโลวพูดแล้วพุ่งเข้ามาหาจอมพลไรซ์และฟันเข้าไปทีหลังจอมพลไรซ์แต่จอมพล

ไรซ์หลบและฟันเข้าทีขาของซานโลวแต่มันกระโดดและเอาดาบพุ่งลงมา"ฉึกๆ"ดาบทั้งสองของมันปักเข้าที่ขาทั้งสองข้างของจอมพลไรซ์"อ๊ากกกก

กกกกกก"จอมพลไรซ์ร้องอย่างเจ็บปวดขาทั้งสองข้างของเขาถูกตรึงไว้ด้วยดาบของซานโลว"หึหึตอนนี้ท่านก็เดินไม่ได้แล้วเท่ากับข้าชนะท่านอย่าง

สบาย"ซานโลวเดินเข้ามา"ข้าไม่ยอมหรอกน่า"จอมพลไรซ์พูดแล้วตวัดกระบี่ไปมา"หึหึอย่างนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่าหมาจนตรอก"ซานโลวพูด"ข้าไม่

ได้จนตรอกย๊ากกกกกกกกก"จอมพลไรซ์ใช้มืออีกข้างดึงดาบของซานโลวออกเลือดพุ่งกระฉูดออกมา"อ๊ากกกกก"จอมพลไรซ์ตะโกนพร้อมน้ำตา"ข้า

ไม่....มีวันยอม....แพ้เจ้า"จอมพลไรซ์พูดตะกุกตะกักเพราะเริ่มเสียเลือด"ฮาๆๆๆๆๆขำโว้ยเจ้านะจะแย้อยู่แล้วฮาๆๆๆๆๆยังจะพูดดีอีกขำโว้ย"ซานโลว

พูด"อ๊ากกกกกกก"จอมพลไรซ์ร้องเพราะดึงดาบอีกข้างออกเข้าทรุดลงไปทันที"เจ้านะแพ้แล้ว"ซานโลวพูด"ไม่มี...ทาง"จอมพลไรซ์พูดแล้วใช้ดาบ

ของซานโลวแทนไม้เท้า"ข้า....จะ....ฆ่า..แก....ให้...ได้"จอมพลไรซ์พูดแล้วชี้กระบี่มาที่ซานโลว"ข้าชื่นชมในความกล้าของท่านแต่มันก็ไร้

ประโยชน์"ซานโลวพูดแล้ววิ่งเข้ามาหาจอมพลไรซ์เขาตวัดกระบี่แต่ซานโลวจับกระบี่ของจอมพลไรซ์และขว้างออก"หึหึหึ"ซานโลวหัวเราะและหยิบ

ดาบของตนขึ้นมาและพุ่งดาบไปที่จอมพลไรซ์เขาหลับตา"ฉึก"จอมพลไรซ์ลืมตาขึ้นเขาไม่ได้ถูกแทงแต่คนที่ถูกแทงคือ"ไมคคคคคคคคคคคค"จอม

พลไรซ์ตะโกน"ล่า....ก่อน......ไรซ์"ไมคพูดแล้วล้มลง"แกซานโลวววววววว"จอมพลไรซ์ตะโกนแล้วดึงดาบของซานโลวฟันเข้าไปที่ท้องของมัน"อ๊า

กกกกก"ซานโลวร้องอย่างเจ็บปวด"ลงนรกซะซานโลวววววววววว"จอมพลไรซ์รวมแรงสุดกำลังและยกดาบของซานโลวฟันเขาที่หัวของมัน"ฉึก"หัว

ของซานโลวกระเด็นลอยไปจอมพลไรซ์ล้มลงและพยายามเดินเข้าไปหาไมค"ไมค..ไมค"จอมพลไรซ์ประครองร่างเพื่อนของเขา"ข้าจะช่วยเจ้าให้ได้

ไมค"จอมพลไรซ์พูดแล้วอุ้มไมคขึ้นขี่หลังและพยายามปีนขึ้นหลุมไปแต่มันก็ไม่ง่ายเพราะเหล่าซอร์เรี่ยนที่เห็นเขาต่างไล่ตามและการปีนขึ้นหลุมนั้น

มันก็ไม่ง่ายเพราะสติของเขากำลังจะหมด"ไรซ์...ทิ้งข้า...เถอะ"ไมคพูด"ไม่มี..ทาง"จอมพลไรซ์พูดและปีนต่อ"ปล่อย..ข้า..ไม่งั้น....เจ้าจะ

ตาย"ไมคพูด"ไม่..ทีเจ้า...ยังเคย...พาข้า...กลับเมือง...เลย"จอมพลไรซ์พูด"นั้นเพราะเจ้า...เป็นกำลัง...สำคัญของเรา....และเป็นเพื่อน....ที่

สำคัญของข้า"ไมคพูด"แล้วเจ้า....ไม่คิดว่า....เจ้าเป็น.....เพื่อนที่สำคัญของข้าหรือ"จอมพลไรซ์พูดและออกแร็งปีนต่อเขาสามารถปีนมาถึงปาก

หลุมเหล่านักเวทย์ที่เห็นเข้ารีบวิ่งมาและอุ้มเขากับไมคเข้าหมู่บ้าน.....การรบยังดำเนินต่อไปฝ่ายซอร์เรี่ยนเริ่มจะแพ้เมื่อขาดซานโลวและในที่สุดมันก็

ถอยทัพหนีไป"เฮๆๆๆๆๆ"เหล่านักรบโห่ร้องอย่างดีใจ.....