บทนำ
............ณ หมู่บ้าน เซาท์เทิร์น ไชร์ มีเด็กคนหนึ่งวิ่งมาหาตาของตน"ตาครับ"เด็กน้อยเรียกตาของตน"มีอะไรหรอหลานตา"ตาถามเด็กน้อยด้วยความสงสัย"ใครเป็นคนก่อตั้งอาณาจักรเมทัลลิก้าหรอครับ"เด็กน้อยถามเสียงใส"อ่อก็ท่านไรซ์ที่1นะสิหลานตา""แสดงว่าท่านต้องยิ่งใหญ่มากใช่ไหมครับ""ถูกต้องแล้วละอยากประวัติท่านไหมละ""อยากครับ"

เขียนแค่นี้ก่องนะ

เหนือย 

                                                                บทที่4 ปืน
..........เหล่าซอร์เรี่ยนฝูงใหญ่วิ่งมาเสียงพื้นดินสนั่น"ยิงไปเลย"ผู้ใหญ่บ้านเบนตะโกนแล้วลูกธนูกับลูกปืนใหญ่ก็กระถูกซอร์เรี่ยนอย่างหนักแต่ครั้งนี้ซอร์เรี่ยนมาเยอะมากและลูกปืนใหญ่ใกล้หมดแล้ว"แย่แล้วลูกปืนใหญ่ใกล้หมดแล้วลูกธนูก็ด้วย"ยามตะโกน"คงต้องรบประชิดแล้วละ"ผู้ใหญ่บ้านเบนตะโกน"แล้วเหล่านักรบและทหารก็กรูกันออกมาจากเมืองแล้วเข้าปะทะกับฝูงซอร์เรี่ยน"ย๊าก"เหล่านักรบและทหารพยายามสู้กับซอร์เรี่ยนสุดชีวิตแต่มันอาจจะยากมากเพราะซอร์เรี่ยนมีกำลังเยอะมาก"แย่แน่ๆเลย"จอมพลไรซ์พูดด้วยสีหน้าเครียดและเขาก็เห็นคนแคระเดินออกมา"ท่านโกโด้ปืนใหญ่ใช้ไม่ได้ผลหรอกท่าน"จอมพลไรซ์พูด"เดี๋ยวสิคราวนี้ข้าปรับแต่งปืนใหญ่แล้วดูนะ"บึ้มลูกปืนใหญ่ของโกโด้ปลิวออกไปแล้วไปตกที่ฝูงซอร์เรี่ยนแล้วระเบิดออก"ว้าวท่านโกโด้มันสุดยอดมากเลย"จอมพลไรซ์พูด"เดี๋ยวดูอีกกระบอก"โกโด้ขนปืนใหญ่มากับลูกน้องอีกีบอกแล้วยิงออกไปลูกปืนใหญ่นี้พอมันลอยออกไปไม่นานมันก็แตกออกเป็นเหมือนเม็ดเล็กๆมากมายปลิวลงที่ซอร์เรี่ยนหลายตัว"โอ้โหท่านสุดยอดมากเลย"จอมพลไรซ์พูดอีกครั้งตอนนี้การต่อสู้เริ่มสูสีเพราะปืนใหญ่ของโกโด้แต่สิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมือซอร์เรี่ยนขนปืนใหญ่ออกมาแล้วยิงเข้าที่เมือง"เห้ยมันมีปืนใหญ่ด้วย"ผู้ใหญ่บ้านเบนพูด"ท่านโกโด้ยิงไปที่ปืนใหญ่นั้น"จอมพลไรซ์สั่งแต่ก็เหลือบไปเห็นลูกปืนใหญ่ปลิวลงมาที่ปืนใหญ่ของโกโด้และระเบิดขึ้น"ไม่นะโกโด้พูดแล้ววิ่งไปหาปืนใหญ่อีกกระบอก"พวกแกต้องชดใช้"โกโด้ยิงปืนใหญ่อีกกระบอกอย่างไม่ยั่งลูกปืนใหญ่ถล่มลงที่ซอร์เรี่ยนอย่างหนักแต่ซอร์เรี่ยนก็ไม่ลดละและยิงปืนใหญ่มาอีกลูกแต่โกโด้ใช้ปืนใหญ่ยิงสวนไปที่ลูกปืนใหญ่ของซอร์เรี่ยนและมันก็ระเบิดกลางฟ้า"เอาลูกปืนใหญ่มาอีก"โกโด้พูดอย่างโมโห"หมดแล้วครับท่านโกโด้"คนแคระคนหนึ่งพูดขึ้น"เว้ย"โกโด้พูดอย่างอารมณ์เสีย"ท่านโกโด้ข้าอยากให้ท่านประดิษฐ์ปืนใหญ่กระบอกเล็กนะท่านขนาดที่ทหารถือได้สบายๆทำได้ไหมท่าน"จอมพลไรซ์พูดขึ้น"น่าจะได้นะแต่ต้องใช้เวลาและของจำนวนมาก"โกโด้พูด"เรื่องนั้นไม่มีปัญหาหรอกท่านของทุกอย่างอยู่ที่โกดังถ้าท่านต้องใช้อะไรไปเอาได้เลย"ผู้ใหญ่บ้านเบนพูดตอนนี้สถานะการเข้มข้นอย่างหนักโกโด้กำลังสร้างปืนใหญ่ขนาดเล็กอย่างตั้งใจ"มันบุกหนักจริงๆ"จอมพลไรซ์พูดด้วยสีหน้าวิตกกังวล"ท่านอย่าเพิ่งสิ้นหวังเลย"ผู้ใหญ่บ้านเบนพูดให้กำลังใจทั้งๆที่ตัวเองก็สิ้นหวังไม่แพ้กันยิ่งเวลาผ่านไปสงครามยิ่งดุเดือดขึ้น"ท่านโกโด้ท่านจะทำสำเร็จหรือป่าวนะ"จอมพลไรซ์พูดแล้วนั้งกุมหัว"เห้ยเอามาให้แล้ว"โกโด้เดินมาแล้วโชว์กระบอกไม้ที่ยาวส่วนท้ายมีสิ่งที่ยื่นลงมาข้างล่างเหมือนตัวยิง"เอานี้ไปยิงตรงนี้นะเอานี้ดินปืนและกระสุน"โกโด้ยื่นให้จอมพลไรซ์และยามทุกคน"ขอโทษด้วยนะข้าผลิตได้แค่นี้ละลองใช้ดูสิ"โกโด้พูดแล้วยิ้มๆจอมพลไรซ์ลองยิงดูกระสุนนัดพุ่งไปที่ซอร์เรี่ยนมันล้มลงทันทีที่จอมพลไรซ์ยิงออกไป"โอ้โหถึงมันจะไม่ร้ายแรงเท่าแต่ก็ใช้ได้นะท่านยิงเลยทุกท่าน"จอมพลไรซ์พูดแล้วใส่ดินปืนและลูกกระสุนแล้วยิงทุกคนก็ทำตามซอร์เรี่ยนล้มเป็นใบไม้ร่วงไม่มีใครสามารถหลบได้พวกมันเริ่มตกใจกับสิง่ที่เห็นเหล่านักรบและทหารเห็นเป็นโอกาสเลยบุกกระหน่ำเข้าไปจนซอร์เรี่ยนถอยไป"เฮๆๆๆๆๆ"นักรบและเหล่าทหารโห่ร้องอย่างดีใจ"ขอบคุณท่านมากนะโกโด้"จอมพลไรซ์พูด"ไม่เป็นไรหรอกท่านที่จริงแล้วเจ้ากระบอกนี้ยังไม่เสร็จเท่าไรอะนะมันยังยิงช้าอยู่แต่ข้าก็พยายามสร้างให้มันใช้ได้ก่อนนะ"โกโด้พูด"ท่านโกโด้ข้าว่าเรียกกระบอกมันยังไงๆอยู่นะข้าว่าตั้งชื่อให้มันเถอะ"ผู้ใหญ่บ้านเบนพูด"นั้นสิเวลาเรียกจะได้ง่ายๆอืมๆชื่อปืนละกัน"โกโด้พูด"ปืนหรอดีนิ"จอมพลไรซ์พูดหลังจากคราวนั้นโกโด้ก็ปรับปรุงปืนและเพิ่มจำนวนพร้อมสร้างการะดาษต้นแบบให้เมืองนี้
"ข้าขอบคุณพวกท่านสำหรับทุกอย่าง"ผู้ใหญ่บ้านเบนพูด"ข้าล่าก่อนนะท่านหวังว่าเราจะพบกันไหม"จอมพลไรซ์พูดแล้วนำเหล่าทหารเดินจากไปพวกเขาเดินไปจนถึงพื้นที่ชายทะเล"ที่นี้สบายดีนะไรซ์"ไมคพูด"ใช่สบายและสวยงามมากถ้าไม่มีซากศพพวกนั้น"จอมพลไรซ์ชี้ไปที่ซากศพคนและมอนเตอร์"เห้ย"ไมคอุทานออกมา"ดูท่าที่นี้จะไม่ได้มีแค่เราแล้วละ"จอมพลไรซ์พูดแล้วมองไปรอบๆจนเห็นทางเข้าหมู่บ้านพวกเขาเดินเข้ามาในหมู่บ้านภาพที่เห็นทำให้ทหารบางคนอ้วกพุ่งเพราะภาพที่เห็นคือซากศพของคนมากมายที่นอนตายอยู่ศพบางศพมีสภาพเละเทะบางศพกระจัดกระจายไป"ขุดหลุมฝังพวกเขา"จอมพลไรซ์พูดแล้วพาทหารห้านายเดินมาสำรวจหมู๋บ้านกับเขาหนึ่งในนั้นคือไมค"อืมบ่อน้ำนี้ค่อนข้างลึกเป็นไปได้ว่าพวกชาวบ้านอาจจะมาซ่อนในนี้"จอมพลไรซ์พูดแล้วกระโดดลงไปเหล่าทหารที่เห็นดังนั้นจึงกระโดดตามลงไปบ่อน้ำนี้ไม่ใช่บ่อน้ำธรรมดาเพราะมันเชื่อมต่อกับถ้ำ"อืมน่าสนใจเหะ"จอมพลไรซ์พูดแล้วจุดไฟเขาเดินไปจนเจอกับเงาของตัวอะไรซักอย่าง"ใครนะ"จอมพลไรซ์พูดและเดินไปหาเงานั้นและเขาก็เห็นชายคนหนึ่งนั้งผวาอย่างหวาดกลัว"อย่าเข้ามาฮือๆ"ชายคนนั้นพูด"ไม่ต้องกลัวเราเรามาช่วยท่าน"จอมพลไรซ์พูด"อ่านี้คนหรอฮือๆ"ชายคนนั้นพูดแล้วกอดจอมพลไรซ์"พาข้าไปด้วยอย่าทิ้งข้านะ"ชายคนนั้นพูด"เราไม่ทิ้งท่านแน่นอนมาเถอะเราจะพาท่านขึ้นไปจอมพลไรซ์จูงมือชายคนนั้นและบอกให้เหล่าทหารที่ตามมาขึ้นไป"รายงานครับเราฝังศพชาวและบ้านและมอนเตอร์หมดแล้วครับร่วมถึงนอกหมู๋บ้านด้วยครับ"พลทหารคนหนึ่งรายงาน"ดีมากเอาชายคนนี้ไปพักนะ"จอมพลไรซ์พูด"เอ๋ชาวบ้านตายหมดแล้วแน่หรอเอ๋ตรงนั้นอะไรนะ"จอมพลไรซ์เดินไปที่ประที่ถูกปิดด้วยไม้เขาพังมันเข้าไปแล้วมีชายคนหนึ่งเอาดาบฟาดลงที่ตัวของจอมพลไรซ์แต่เขาหลบทันชายคนนั้นสดุ้งและเข้ามาหา"ข้าขอโทษจริงๆข้านึกว่าเป็นซอร์เรี่ยน"ชายคนนั้นพูดแล้วก้มลงกราบ"ไม่เป็นไรหรอกท่านแล้วมีชาวบ้านคนอื่นที่ยังรอดหรือเปล่า"จอมพลไรซ์ถาม"มีสิท่านตอนนี้อยู่ที่เกาะกลางน้ำต้องนั้งเรือไปเดียวข้าเรียกกัปตันให้"ชายคนนั้นพิวปากแล้วก็มีนกตัวหนึ่งบินมาเขาส่งจดหมายบางอย่างให้มันและมันก็บินไป"รออีกนิดนะท่านเดียวกัปตันก็มาแล้วชายคนนั้นพูดและไม่นานก็มีเรือลำหนี่งตรงมาที่ท่าเรือ"สวัสดีท่านกัปตัน ไปป์ อาโนว์"ชายคนนั้นกล่าวสวัสดีกัปตันหนุ่ม"สวัสดีมีอะไรหรืออะนั้น"กัปตัน ไปป์ อาโนว์มองไปเห็นจอมพลไรซ์"สวัสดีท่านกัปตันข้าคือจอมพลไรซ์"จอมพลไรซ์เนะนำตัว"โอ้โหข้ามีโอกาสได้เจอจอมพลกับเขาด้วยหรือนี้มาๆเดียวข้าจะมาพาไปที่เกาะกลางน้ำ"
กัปตัน ไปป์ อาโนว์พูด"อืมเอาพวกเรามานี้ไปขึ้นเรือนะ"จอมพลไรซ์เรียกทหารสองสามนายขึ้นเรือไปกับเขา ณ เกาะกลางน้ำ"มีชาวบ้านเหลือเท่านี้หรือท่าน"จอมพลไรซ์พูด"ใช่แล้วท่าน"กัปตัน ไปป์ อาโนว์พูด"อืมเดียวข้าจะกลับไปบอกลูกน้องก่อนนะท่านช่วยไปส่งข้าอีกทีได้หรือ"จอมพลไรซ์ถาม"สบายมากท่าน"กัปตัน ไปป์ อาโนว์ส่งจอมพลไรซ์ที่ท่าเรือและก็มีเสียงทหารร้องจอมพลไรซ์วิ่งออกไปดูแล้วเห็นซอร์เรี่ยนบุกเข้ามา"ทุกประจำทีเตรียมยิง"ไมคตะโกนแล้วทหารก็กระหน่ำยิงซอร์เรี่ยนที่วิ่งเข้ามา"ไมคมันเกิดอะไรขึ้น"จอมพลไรซ์วิ่งไปหาไมค"พวกซอร์เรี่ยนนะสิมันบุกเข้ามาแล้ว"ไมคพูดด้วยอาการร้อนรนแล้วก็มีเสียงปืนใหญ่ดังขึ้นมันตกลงที่หมู่ทหารหลายนาย"ทุกคนหาที่หลบ"จอมพลไรซ์ตะโกน

                                                                   บทที่5 ลูกระเบิดของโกโด้
.........บึ้มๆเสียงลูกกระสุนปืนใหญ่ตกลงมาจอมพลไรซ์ชี้ไปที่ท่าเรือ"ไปๆค่อยๆถอยอย่ารีบ"จอมพลไรซ์พูดแล้วหันไปยิงซอร์เรี่ยน"ค่อยๆเขยิบ"ไมคพูดแล้วสั่งลูกน้องแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะลูกปืนใหญ่ของซอร์เรี่ยนทำให้เหล่าทหารขวัญกระเจิงถึงแม้โกโด้จะมีปืนใหญ่แต่เขาไม่สามารถยิงได้เนื่องจากมองไม่เห็นเป๋าถ้ายิงสุ่มจะเป็นการเสียลูกปืนเปล่าๆ"ถอยไปขึ้นเรือ"จอมพลไรซ์ตะโกนเหล่าทหารแย่งกันขึ้นเรือ"เห้ยๆอย่าแย่งกันขึ้นสิเดียวเรือจ่ม"กัปตัน ไปป์ อาโนว์ตะโกน"ขึ้นไม่หมดแน่เดียวอีกรอบจะมารับ"กัปตัน ไปป์ อาโนว์ตะโกนบอกอีกครั้งแล้วแล่นเรือออกเหล่าทหารบางคนกระโดดจะขึ้นเรือแต่ตกน้ำ"ทุกคนนิ้งเดียวนี้!"จอมพลไรซ์สั่ง"ข้ายังไม่เห็นต้องกระวลกระวายเลยพวกเจ้าเป็นใครห๊ะ!พวกเจ้าคือทหารของข้าพวกเจ้าคือทหารที่แข็งแกร่งและกล้าหาญพวกเจ้าจงอย่าแสดงความอ่อนแอ่ให้ศัตรูเห็นแต่จงแสดงความกล้าของพวกเจ้าให้พวกมันเห็นยืนเผชิญหน้ากับมันพวกเจ้าทำได้หรือไม่?"จอมพลไรซ์ตะโกนแล้วชูปืนยิงไปที่ซอร์เรี่ยน"ทำได้!"เหล่าทหารตะโกนแล้วตั้งท่ายิงซอร์เรี่ยนที่บุกเข้ามาพวกมันล้มตายหลายตัวบางตัวที่หลุดเข้ามาก็เจอกับปืนใหญ่ของโกโด้ยิงปลิวกระเด็นไปและแล้วเรือก็มาถึงทุกคนค่อยถอยขึ้นเรือแต่มือยังคงยิงซอร์เรี่ยนไม่ขาดสายโกโด้รูว่าซอร์เรี่ยนต้องยิงปืนใหญ่มาที่เรือแน่จึงยิงปืนใหญ่สวนลูกปืนใหญ่ของซอร์เรี่ยน"ออกเรือเลยฎ"จอมพลไรซ์ตะโกนแล้วกัปตัน ไปป์ อาโนว์ก็ขับเรือออกจากท่าเรือพวกซอร์เรี่ยนทำหน้าเจ็บใจอย่างแรง"ฮาๆๆๆสมน้ำหน้าตามมาไม่ได้ละสิ"เหล่าทหารบางคนเฮอากันใหญ่"อย่าเพิ่งดีใจไปเดียวเราจะกลับมาอีก"จอมพลไรซ์พูดเรือของกัปตัน ไปป์ อาโนว์จอดถึงท่าเรือเกาะกลางทะเลเหล่าทหารลงจากเรือและสักเกตุเห็นวิหารรูปร่างแปลกบนหน้าต่างมีรูปวาดของผู้หญิงคนหนึ่งนางงดงามมากจอมพลไรซ์เดินเข้าไปในวิหารนั้น"สวัสดีผู้มาเยือน"นักบวชคนหนึ่งกล่าว"สวัสดีวิหารนี้คือวิหารอะไรหรือท่านนักบวช"จอมพลไรซ์ถามด้วยความงุนงง"นี้คือวิหารเทพลูซิสวิหารแห่งนิการ ลิทซ์ ออร์เดน"นักบวชคนนั้นพูด"ลิทซ์ ออร์เดนหรือ?พวกท่านนับถือเอลฟ์หรือป่าว"จอมพลไรซ์ถามเพราะเขาไม่เคยรู้เรื่องเกี่ยวกับศาสนา"ไม่หรอกท่านเอลฟ์นะไม่ใช่เทพพวกเขาก็คือผู้ที่ถูกสร้างเหมือนมนุษย์พวกเราชาวนิกายลิทซ์ ออร์เดนนับถือผู้สร้างเราไม่นับถือผู้ถูกสร้างเราศรัทธาในมหาเทวีลูซิสพระนางคือแม่ของพวกเรา"นักบาชอธิบายและชี้ไปที่รูปปั้นของผู้หญิงมีปีกถือดาบมีตราชั่งวางอยู่ตรงหน้านางสวยงามมากจอมพลไรซ์คุกเข่าลงเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเขาเคยเห็นรูปปั้นเอลฟ์มามากแต่เขาก็ไม่เคยรู้สึกศรัทธาเลยแม้แต่น้อยแต่พระนางผู้นี้ทำให้เขาศรัทธาหรือว่านี้คือนิกายที่เขาศรัทธาจอมพลไรซ์เดินออกมาจากวิหารด้วยหน้าผ่องใสเขาได้ฟังเทศนามากมายจากนักบวชเขารูสึกสบายมาก"ไรซ์นายเป็นอะไร"ไมคเรียกสติจอมพลไรซ์"เออ....คือป่าวหรอกแค่เจอสิ่งที่น่าศรัทธาไมคนายนับถือนิกายอะไรหรือ?"จอมพลไรซ์ถาม"วันนี้มาแปลกเจ้าก็รู้นิว่าข้าไม่เครงศาสนา"ไมคพูด"เจ้าลองเข้าไปในวิหารสิแล้วเจ้าจะรู้สึกเหมือนข้า"จอมพลไรซ์พูดไมคถึงจะไม่เข้าใจแต่ก็เดินเข้าไปในวิหารแล้วซักพักต่อมาไมคก็เดินออกมาเหมือนกับจอมพลไรซ์"เป็นไง"จอมพลไรซ์ถามเพื่อนของเขา"เจ้าก็รู้คำตอบอยู่แล้วนิ" ไกลออกไปซอร์เรี่ยนได้ลองเรือมา(พยายามจริงๆ)จุดหมายของมันคือเกาะกลางน้ำเหล่าทหารที่สังเกตุการอยู่เห็นเงาดำๆเคลื่อนที่มายังเกาะมันใกล้เข้าจนเห็นชัดมันคือกองเรือซอร์เรี่ยนที่ลองมาเต็มไปหมด"จ๊ากกกกกซอร์เรี่ยนๆๆๆๆๆ"ทหารคนที่เห็นวิ่งตะโกนสุดเสียง"เตรียมปืนใหญ่ท่านโกโด้"จอมพลไรซ์สั่ง"ไม่ต้องบอกก็เตรียมมาแล้ว"โกโด้ยิงกระหน่ำยิงปืนใหญ่ มันตกไปที่เรือของซอร์เรี่ยนหลายลำบางลำจมลงแต่บางลำยังคงลอยอยู่จนในที่สุดมันก็ลอยมาถึงเกาะกลางน้ำมันลงจากเรือและบุกเข้ามาเหล่าทหารตั้งปืนยิงกระหน่ำโกโด้ก็พยายามไม่ให้มีเรือเข้ามามากกว่านี้"มากันเต็มเลยเว้ยเห้ย"ไมคตะโกน"ยิงเข้าไป"เหล่าทหารยิงซอร์เรี่ยนที่เข้ามาไม่ขาดสายแต่แล้วสิ่งที่ทุกคนไม่อยากให้เกิดขึ้นก็คือกระสุนหมด"ทุกคนชักดาบ"จอมพลไรซ์พูดแล้วชุกดาบของตนแล้ววิ่งเข้าใส่ซอร์เรี่ยน"บุกให้เต็มที่ปกป้องที่นี้ไว้ให้ได้จงจำไว้ที่นี้มีพลเรือน"จอมพลไรซ์พูดแล้วกระหน่ำฟันซอร์เรี่ยนไม่ยั่ง"โกโด้มีกระสุนเพิ่มหรือไม่"ไมควิ่งเข้ามาถาม"ไม่มีหมดเกลี้ยงแล้วอ่อเดียวข้าค้นพบสิ่งบางอย่างเอานี้ไป"โกโด้มอบของบางอย่างมันเป็นลูกกลมๆมีอะไรสักอย่างยื่นขึ้นมา"ดึงไอ้นั้นออกแล้วขว้างไปหาซอร์เรี่ยน"โกโด้ตะโกนบอกไมคทำตามแล้วขว้างไปที่เรือลำหนึ่งที่กำลังจะเทียบท่ามันระเบิดกระจุย"ว้าวสุดยอดเลยท่านโกโด้มีอีกไหมท่าน"ไมคถาม"มีเยอะเลยเอาไปใช้ซะ"โกโด้พูดแล้วเอาลังให้"ขอบคุณมากท่านโกโด้"ไมคพูดแล้วขว้างสิ่งประดิษฐ์ของโกโด้อย่างมันเมา"สนุกจริงโว้ย"ไมคพูดพร้อมโชว์ลีล่าโยนต่างๆ"เท่มะ"ไมคตะโกนเหล่าซอร์เรี่ยนต้องรีบถอยเพราะไมคโยนระเบิดไปที่เรือเหล่าซอร์เรี่ยนรีบถอยออกจากเกาะ"ใครจะยอมให้หนี"ไมคตะโกนแล้วโยนระเบิดตามไปบึ้มบึ้มๆเรือเกือบทุกลำจ่มหมดเหลือเรือเพียงลำเดียวที่ยังลอยอยู่"ไม่ปล่อยหรอกนะ"ไมคพูดพร้อมขว้างสิ่งประดิษฐ์ของโกโด้แต่มันตกน้ำ"ฮาๆๆไมคเจ้าขว้างพลาดแล้วละ"จอมพลไรซ์เดินมาหา"ไม่พลาดดูสิ"ไมคพูดแล้วชี้ไปที่เรือลำสุดท้ายของซอร์เรี่ยนสิ่งประดิษฐ์ของโกโด้มันระเบิดขึ้นข้างล่างใต้ท้องเรือซอร์เรี่ยนทำให้มันจ่มลง"เป็นไงละ"ไมคพูด"ฮาๆๆร้ายนะเจ้า"จอมพลไรซ์พูด"โกโด้ท่านช่วยพวกเราไว้อีกแล้ว"จอมพลไรซ์พูด"เรื่องเล็กๆ"โกโด้ตอบ"เออท่านโกโด้เจ้าสิ่งนี้มันชื่ออะไรหรือท่าน"ไมคถาม"อ่อมันคือลูกระเบิดนะ"โกโด้ตอบ"อืมสมชื่อมันจริงๆนะท่าน"ไมคพูดพร้อมหัวเราะหลังจากซอร์เรี่ยนแพ้เป็นเวลาสามวันหมู่บ้านชายทะเลแห่งนี้จึงกลับสู่สภาพที่มันควรจะเป็น"ลาก่อนนะท่านทั้งหลายข้าหวังว่าสิ่งที่พวกข้าได้มอบให้ท่านจะปกป้องพวกท่านได้"จอมพลไรซ์พูดแล้วออกเดินทางจอมพลไรซ์เดินย้อนรอยไปที่หมู่บ้านเซาท์เทิร์นไซร์และวินเดิ้ล วู้ดจอมพลไรซ์มอบสิ่งประดิษย์ของโกโด้ให้ทั้งสองหมู่บ้านและเดินทางขึ้นเหนือและเขาก็กลับมาที่เดิมที่ที่พวกเขาสู้กับซอร์เรี่ยนที่แรก

คือเออตอนนีเกิดเรื่องซวยบรมขึ้นครับผมอาจจะแต่งต่อตอนนี้ไม่ได้คงอีกไม่กี่วันนะครับถึงจะต่อได้เพราะเน็ตมันเน่าครับ

อ่า อย่าเสียใจ ผมอ่านละคน นึง เยอะจน ตาลาย แต่ก็อ่านหมดละ - -

                                                                          บทที่6 มหาเทวีลูซิส
...........เหล่าทหารเดินทางผ่านหุบเขาจนในที่สุดก็สามารถเดินทางมาจนถึงเซาท์เทิร์น ฟอทอดีตเมืองที่เคยสวยงามแต่ตอนนี้มันกลับดูเหมือนนรกบนดินเพราะที่นี้มีแต่กลิ่นของคนตายและสีของเลือด"อืมดูจากพื้นที่แล้วน่าจะเคยมีการต่อสู้ที่ดุเดือดอย่างมากๆ"จอมพลไรซ์พูด"น่าจะจริงนะไรซ์ดูนั้นสิ"ไมคชี้ไปที่กองอาวุธที่หักหมวกนักรบที่แตกกระจายและซากศพ"อืมพวกซอร์เรี่ยนคงจะเอาศพคนตายมาไว้ที่นี้"จอมพลไรซ์พูดและมองไปดูเหล่าทหารที่นั่งอ้วกแตก"เราคงต้องตั้งค่ายไกลๆแล้วละ"ไมคพูด......."ไมคมากับข้าที"จอมพลไรซ์พูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด"มีอะไรหรือไรซ์"ไมคถามด้วยความสงสัย"ข้าว่าเราน่าจะเข้าไปดูในเมืองนะ"จอมพลไรซ์พูด"แกจะบ้าหรอห๊ะ"ไมคพูดอย่างตกใจ"เอาน่าไม่เป็นไรหรอกเข้าไปแปปเดียว"จอมพลไรซ์พูดแล้วลากไมคไปที่กำแพงเมือง"เอาละนะ"จอมพลไรซ์กระโดดปีนกำแพงขึ้นไปและไมคก็ต้องทำตามภาพที่ทั้งสองเห็นคือเหล่าซอร์เรี่ยนนับร้อยนับพันนับหมื่นนับแสนอยู่ในเมืองพวกเขาเห็นมนุษย์และเผ่าอื่นๆถูกใช้งานเยี่ยงทาสทั้งสองรีบปีนลงมา"ดูถ้างานนี้จะหนักโครตๆแล้วละ"จอมพลไรซ์พูด...
กลางคืนนี้จอมพลไรซ์กับไมคกำลังวางแผนการรบอยู่"ข้าว่าอย่าใช้ปืนใหญ่ยิงเข้าไปเลยเดี๋ยวโดนคนที่รอด"จอมพลไรซ์พูด"งั้นเราต้องให้ทหารส่วนหนึ่งล่อพวกซอร์เรี่ยนออกมาแล้วใช้ปืนใหญ่ยิงเอาไหม"ไมคเสนอความคิด"เยี่ยมเลยแล้วพอพวกมันออกมาเราก็ปิดทางเข้าเมืองไปเลย"จอมพลไรซ์พูดอย่างดีใจ......"เอาละเข้าใจแผนใช่ไหม"ไมคพูดกับเหล่าทหาร"เข้าใจแล้วครับผม"เหล่าทหารตอบพร้อมกัน"ดีมากงั้นลุยเลย"ไมคพูดแล้วเริ่มแผนเหล่าทหารไม่ต่ำกว่าร้อยคนเดินไปที่หน้าประตู"ไอ้พวกซอร์เรี่ยนผู้ปาบช้าพวกเจ้าทั้งหลายจงออกมาสู้กับข้ามารับกรรมที่เจ้าก่อไว้สิ"ไมคตะโกนและทันใดนั้นประตูก็เปิดออกซอร์เรี่ยนนับหมื่นก็กรูกันออกมาจากประตู"ถอยๆ"ไมคตะโกนและเหล่านักรบก็วิ่งหนีไปที่จุดปืนใหญ่"หึหึเสร็จละพวกซอร์เรี่ยน"ไมคหัวเราะเสียงดังทำเอาซอร์เรี่ยนตกใจ"ยิงได้"จอมพลไรซ์ตะโกนแล้วปืนใหญ่นับสิบกระบอกก็ถูกยิงบึ้มๆๆๆๆๆๆเหล่าซอร์เรี่ยนกระเดนขึ้นฟ้าพวกซอร์เรี่ยนรู้ตัวว่าเป็นกับดักก็พากันวิ่งกลับแต่เหล่าทหารพากันไปขวางไม่ให้เข้าไปเหล่าซอร์เรี่ยนถูกล้อมแต่สิ่งที่ไม่มีใครขาดคิดก็เกิดขึ้นเมือปืนใหญ่ของซอร์เรี่ยนยิงกนะหน่ำลงมาจากกำแพงเมืองเหล่านักรบโดนลูกกระสุนปืนใหญ่จนต้องถอยกลับเหล่าซอร์เรี่ยนเลยใช้โอกาศนี้กลับเข้าเมือง"หึหึพวกมนุษย์ที่แสนโง่เขลาคิดหรือว่าพวกข้าจะโง่ขนาดนั้น"ดรากูน จอมทัพแห่งคล๊อกโคเดี้ยนตะโกนไล่หลังไป"แกได้เห็นดีกันแน่"จอมพลไรซ์ตะโกน......."บ้าชิบ"จอมพลไรซ์ตะโกน"ใจเย็นก่อนไรซ์"ไมคเตือน"ไอ้เจ้านั้นมันรู้ทันเรายังงี้คงประมาทไม่ได้แล้ว"จอมพลไรซ์พูดอย่างโมโห"ต้องยอมรับว่าพวกเราประมาทไปมากแต่ครั้งหน้าไม่มีแน่"ไมคพูด     เป็นเวลากว่าสี่เดือนที่จอมพลไรซ์เข้าตีเมืองเซาท์เทิร์น ฟอทและแพ้ทุกครั้งที่ทำศึก"แย่แล้วละไรซ์ถ้าเป็นยังงี้ต่อไปแย่แน่พวกทหารหมดกำลังใจจะสู้แล้ว"ไมคพูด"พระมารดาลูซิสโปรดชี้ทางสว่างให้ลูกด้วย"จอมพลไรซ์พูดและทันใดนั้นก็มีแสงสว่างส่องลงมาที่พลทหารคนหนึ่งที่กำลังเดินมา"ท่านจอมพลไรซ์เราพบทุ่งหญ้าทางนู้นและดูมันจะเชื่อมต่อกับกำแพงเมืองอีกด้าน"พลทหารพูด"ดีพาข้าไปดูหน่อย"จอมพลไรซ์พูดแล้ววิ่งตามพลทหารคนนั้นไป"ตรงนี้ละพอดีมันมีต้นไม้บังทางเข้าไว้เลยหาไม่เจอตามมาเลยครับท่าน"พลทหารพูดแล้ววิ่งต่อจริงอย่างที่พลทหารพูดพอเดินผ่านต้นไม้มาก็เจอกับทุ่งหญ้าและพอเดินไปอีกหน่อยก็เจอกำแพงเมือง"ดีเลยเราจะเข้าทางนี้ละเจ้าไปบอกทหารให้มารวมพลที่นี้เราจะขุดกำแพงเข้าไป"จอมพลไรซ์พูด"ทุกคนฟังทางนี้"จอมพลไรซ์เรียกเหล่าทหาร"ตลอดสี่เดือนที่ผ่านมาเราพ่ายแพ้มาตลอดเราไม่เคยชนะเลยสักครั้งและพวกเจ้าสงสัยไหมว่าทำไมข้าถึงยังให้พวกเจ้าสู้ต่อก็เพราะว่าพวกเราคือทหารกล้าพวกเราคือคนที่ให้ความหวังและแสงสว่างกับคนที่ยังรอดพวกเราคือศัตรูของซอร์เรี่ยนข้าอยากให้พวกเจ้าสู้กับมันอย่างไม่ท้อถอยและครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะทำศึกกับเมืองนี้และเราจะต้องชนะเดิมพันด้วยชีวิตของทุกคน"จอมพลไรซ์พูดและก็มีเสียงเฮเหล่าทหารสี่ห้าคนที่ขุดกำแพงเมืองวิ่งมารายงานว่าตอนนี้ขุดเสร็จแล้ว"เอาละทุกคนบุกได้"จอมพลไรซ์ตะโกนและเหล่าทหารก็บุกเข้าไปพวกซอร์เรี่ยนที่ไม่ทันระวังตัวก็ถูกเหล่าทหารฆ่าฟันพวกนักโทษที่ถูกซอร์เรี่ยนจับเมือเห็นเหล่าทหารก็ดีใจและช่วยเหล่าทหาร"แย่ละสิยังงี้ถอยละ"ดรากูนพูดแล้วสั่งถอยเสีงโหร้องดังขึ้นหลังจากนั้นเหล่าทหารและคนที่รอดก็ช่วยกันซ่อมเมือง"เจ้านั้นเอง"จอมพลไรซ์ร้องเรียกพลทหารคนหนึ่ง"ท่านจอมพลไรซ์มีธุระอะไรกับข้าน้อยหรือครับ"พลทหารถาม"เจ้าใช่ไหมที่เป็นคนพบทุ่งหญ้า"จอมพลไรซ์ถาม"ใช่ครับ"พลทหารตอบ"ข้าสงสัยมานานละว่าเจ้าเจอได้อย่างไร"จอมพลไรซ์ถาม"ท่านอาจจะไม่เชื่อแต่มันเป็นเรื่องจริงคือข้าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งอยู่หลังต่นไม้พอข้าเดินเข้าไปใกล้นางก็วิ่งหนีข้าก็เลยวิ่งตามไปและนางก็หายไปเหมือนกับนางไม่เคยมีตัวตนและข้าก็สังเกตุเห็นทุ่งหญ้า"พลทหารเล่า"เดี๋ยวๆผู้หญิงที่เจ้าเห็นหน้าตาอย่างนี้หรือเปล่า"จอมพลไรซ์เอารูปภาพของมหาเทวีลูซิสให้ดู"ใช่เลยครับท่าน"พลทหารตอบ"องค์ลูซิสขอบคุณท่านมาก