บทที่8 แผนใหม่ของจอมพลไรซ์และการถูกจับ
............จอมพลไรซ์วิ่งไปหาโกโด้อย่างรวดเร็ว"ท่านโกโด้"จอมพลไรซ์ร้องเรียกโกโด้เปิดประตูออกมาและเห็นจอมพลไรซ์วิ่งมา"เห้ยหยุดๆๆ"โกโด้ตะโกนแต่จอมพลไรซ์หยุดไม่ทันจึงชนกับโกโด้จังๆ"มีอะไรหรือท่านจอมพลไรซ์"โกโด้พูดพร้อมลุกขึ้น"ข้าคิดอะไรออกแล้ว"จอมพลไรซ์พูด"แผนใหม่หรือไหนท่านว่ามา"โกโด้พูด"คือนะตรงป้อมปราการซอร์เรี่ยนนะเป็นทางลาดใช่ไหมและถ้าเราสามารถสร้างรถไม้ขนาดใหญ่และให้มันไปพุ่งชนกำแพงของซอร์เรี่ยนละแน่นอนต้องสร้างหลายคันซอร์เรี่ยนจะได้ไม่สามารถยิงหมดได้"จอมพลไรซ์อธิบาย"ใช่ได้เลยท่านเดี๋ยวข้าจะลองสร้างดูเอาให้เยี่ยมไปเลยนะท่าน"โกโด้พูดผ่านไปสามวันในที่สุดอาวุธอันทรงพลังของฏโกโด้ก็เสร็จสิ้น"ท่านจอมพลไรซ์นี้คือสิ่งที่ท่านต้องการ"โกโด้พูดจอมพลไรซ์มองสิ่งประดิษฐ์ของโกโด้มันเป็นรถที่ทำด้วยไม้มีเสาแหลมตั้งอยู่ในแนวนอนหัวของเสาเป็นเหล็ก"ท่านโกโด้ท่านเยี่ยมมาก"จอมพลไรซ์พูด.......เหล่านักรบและอัศวินพากันเดินออกจากเมืองพร้อมรถไม้ขนาดใหญ่ของโกโด้มันมีชื่อว่ารถศึก"เอาละทุกคนประจำที่"จอมพลไรซ์สั่งและเหล่าทหารกับอัศวินก็วิ่งไปที่รถศึกแต่ละคัน"ผลักได้"จอมพลไรซ์สั่งแล้วรถศึกนับสิบคันก็พุ่งลงไปหาป้อมปราการซอร์เรี่ยนทหารซอร์เรี่ยนที่ประจำการอยู่ทำหน้าตกใจสุดขีดและตะโกนเป็นภาษาซอร์เรี่ยน"ยิงปืนใหญ่"เหล่าซอร์เรี่ยนกระหน่ำยิงปืนใหญ่เต็มที่แต่มันก็โดนรถศึกไปไม่กี่คันเพราะความเร็วของรถศึกที่พุ่งลงมาทำให้ยากต่อการยิง"บึ้มๆๆๆๆๆ"เสียงรถศึกพุ่งชนป้อมปราการซอร์เรี่ยน"บุกได้ทุกคน"จอมพลไรซ์สั่งและเหล่าทหารก็พุ่งลงมาที่ป้อมปราการเหล่าไฟเตอร์บุกทลวงเข้าไปในป้อมปราการพร้อมเหล่าทหารเหล่าเรนเจอร์คอยยิงสนับสนุนเหล่าแคสเตอร์คอยรักษาผู้บาดเจ็บและจู่โจม"เจ้าพวกมนุษย์หยาบช้าพวกมันจะต้องชดใช้ถอยทัพ"ดรากูนสั่งและเหล่าซอร์เรี่ยนก็วิ่งหนีออกจากป้อมปราการ"ไชโย"เหล่าทหารและอัศวินโห่ร้องอย่างดีใจ"ท่านดรากูนขอรับ"พลทหารซอร์เรี่ยนพูด"มีอะไร"ดรากูนพูดอย่างโมโห"ข้าว่าท่านน่าจะไปขอกำลังเสริมจากท่านราชา"พลทหารเสนอความคิด"หึไม่มีทางหรอกข้าไม่มีหน้ากลับไปหาท่านพ่อจนกว่าข้าจะกำจัดมนุษย์พวกนันสำเร็จ"ดรากูนพร้อมด้วยความเจ็บแค้น.......ตอนนี้จอมพลไรซ์และกองทัพสามารถยึดอาณาจักรได้ครึ่งอาณาจักรภายในเวลาไม่กี่ปี"เอาละเราจะเดินทางต่อไปตรงนี้เมืองหลวงแห่งอาณาจักรแองเจีลเลียตะวันตก"จอมพลไรซ์พูดเหล่ากองทหารและอัศวินเดินลุยป่าไปและในที่สุดพวกเขาก็เจอกับเมืองหลวง"เอาละขออาสาสมัครไปตรวจดูข้างในเมืองหน่อย"จอมพลไรซ์พูดและเหล่าเรนเจอร์กลุ่มเดินก็ขออาสาอีกครั้งพวกเขาหายเข้าไปในเมืองหลวงเป็นเวลานานมาก"ทำไมพวกเขายังไม่กลับมา"จอมพลไรซ์พูดอย่างกังวล"นี้มันเมืองหลวงนะมันอาจจะใหญ่มากก็ได้พวกเขาถึงได้มาช้า"ไมคพูดและทันใดนั้นเหล่าเรนเจอร์กลุ่มเดิมก็เดินออกมาในสภาพเลือดโชกไปทั้งตัว"หนี...ไป"เรนเจอร์คนหนึ่งพูดก่อนหมดสติและประตูเมืองก็เปิดออกพร้อมกองทัพของซอร์เรี่ยนพวกนี้ไม่ใช่ทหารกระจอกพวกมันมีเกราะขนาดใหญ่หมวกเล็กที่หนาดาบที่ยาวและใหญ่โล่อันหนาใหญ่"ว่าไงเจ้าพวกมนุษย์"ดรากูนเดินออกมา"มาเป็นทาสข้าดีไหมหรือถ้าไม่พวกแกก็ต้องตายหมด"ดรากูนพูดแล้วทันใดนั้นเหล่าซอเรี่ยนมากมายก็กรูกันออกมาพร้อมอาวุธทุกชนิด"คิดดูเอาจะเป็นทาสข้าหรืออยากจะให้คนพวกนั้นตาย"ดรากูนชี้ไปที่เหล่าทหารและอัศวินที่กระวลกระวายจอมพลไรซ์มองดูอย่างเคร่งเครียด"ได้ข้ายอมเจ้า"จอมพลไรซ์พูดแล้วทิ้งกระบี่ในมือพร้อมทิ้งปืนทุกคนก็ทำตาม"ดีมากเจ้าฉลาดที่คิดอย่างนี้"ดรากูนพูดพร้อมฉกจอมพลไรซ์เขาสลบลง......"แม่ครับถ้าผมโตขึ้นนะผมจะเป็นจอมพลและนำทหารไปนอกกำแพง"จอมพลไรซ์ตื้นขึ้น"เราอยู่ที่ไหน"จอมพลไรซ์มองไปรอบและผมว่ามันคือคุก"จะทำอย่างไรดีละ"จอมพลไรซ์คิดและเขาก็มองไปเห็นนกตัวหนึ่งมันเกาะอยู่ที่หน้าต่างของคุกจอมพลไรซ์รีบหาเศษกระดาษในตัวแต่ไม่เจอเขาจึงฉีกเสื้อของตนออกและกัดนิ้วตัวเองให้เลือดไหลเขาใช้เลือดเขียนขอความช่วยเหลือและใช้เชือกรองมันเสื้อที่ขาดกับขานก"เจ้ารู้จักหมู่บ้านเซาท์เทิร์นไซร์หรือไม่"จอมพลไรซ์ถามนกมันก็ทำท่าผงกหัว"ข้าฝากจดหมายนี้ไปที่หมู่บ้านด้วยนะ"จอมพลไรซ์พูดกับเจ้านกมันก็ทำท่าผงกหัวพร้อมบินจากไป"ขอให้จดหมายนี้ถึงหมู่บ้านด้วยเถอะ"จิมพลไรซ์พูดและไม่นานก็มียามซอร์เรี่ยนตัวหนึ่งเดินเข้ามาและพูดเป็นภาษาซอร์เรี่ยนและจับจอมพลไรซ์ไป"แกปล่อยข้านะ"จอมพลไรซ์ตะโกนแต่ยามซอร์เรี่ยนก็ไม่สนใจจนในที่สุดมันก็พาจอมพลไรซ์มาถึงห้องหนึ่งมันเป็นห้องที่ใหญ่โตและจอมพลไรซ์ก็เห็นดรากูนเดินเข้ามา"เช็ดร้องเท้าข้า"ดรากูนพูด"ทำไมข้าต้องทำ"จอมพลไรซ์พูดอย่างโกรธแค้น"คิดขัดคำสั่งหรือ"ดรากูนพูดพร้อมส่งภาษามือกับลูกน้องของตนไม่นานมันก็พาไมคเดินออกมา"ไมค"จอมพลไรซ์ร้องเรียก"ไรซ์เจ้ายังไม่ตายหรือ"ไมคตะโกน"ถ้าเจ้าไม่เช็ดร้องเท้าให้ข้ามันตาย"ดรากูนชี้ไปที่ไมค"เอาผ้ามาสิ"จอมพลไรซ์พูด"ไม่เอาหรอกใช้เสื้อของเจ้านั้นละฮาๆๆ"ดรากูนพูดจอมพลไรซ์ถอดเสื้อของตนเช็ดร้องเท้าของดรากูน........ยามซอร์เรี่ยนจับจอมพลไรซ์โยนเข้าไปในคุก"แก"จอมพลไรซ์พูดอย่างเจ็บแค้น"เจ้านกจะบินถึงหมู่บ้านเซาท์เทิร์นไซร์หรือยังนะ"จอมพลไรซ์พูดยามซอร์เรี่ยนเดินมาและยื่นจานอาหารให้ในจานมีเพียงเศษขนมปัง"แกกลับมาก่อนปล่อยข้าออกไปนะเว้ย"จอมพลไรซ์ตะโกนผ่านไป1ปีไม่มีวีแววของการช่วยเหลือ"สงสัยเจ้านกคงจะไปไม่ถึงแล้วละมั่งข้าคงต้องตายในนี้ฮือๆข้ามันอ่อนแอ่ข้าไม่สามารถทำฝันของข้าให้เป็นจริงได้ฮือๆ"จอมพลไรซ์ร้องไห้และทันใดนั้นเสียงลูกปืนใหญ่และปืนที่เขาค้นเคยก็ดังขึ้นเยงโห่ร้องของเหล่านักรบและอัศวินบุกเข้ามาพวกเขาตะลุยเข้าไป"ท่านจอมพลไรซ์"เสียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งร้องเรียกใช่แล้วเขาคนนั้นคือผู้ใหญ่บ้านเบ็น"เจ้ามาช่วยข้าสักทีนะ"จอมพลไรซ์พูด"ข้าขอโทษอย่างยิ่งพอดีข้ามั่วแต่เตรียมทหารมาเถอะไปจากที่นี้ได้แล้ว"ผู้ใหญ่บ้านเบนดึงจอมพลไรซ์ออกมาจากคุก"เจ้าพวกมนุษย์ดื้อด้าน"ดรากูนตะโกน"ห้ามถอยสู้มันเข้าไป"ดรากูนตะโกนและเล้วดรากูนก็ต้องหน้าซีดเมือเห็นเหล่าสมิงวิ่งมาและเหล่าก็อบลินขนปืนใหญ่และกระหน่ำยิง"ถอยๆๆๆ"ดรากูนตะโกนและเหล่าซอร์เรี่ยนก็วิ่งถอยออกไป

แอ๊บมาปั๊ม

 

บทที่9กำลังมา

เย้สอบเข้าหอวังนนได้แล้วไชโยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

                                   บทที่9 ราชาแห่งซอร์เรี่ยน
............ทัพของดรากูนที่แตกพ่ายมาเดินไปตามทาง"เจ็บใจๆ"ดรากูนพูดทันใดนั้นก็มีกองทัพขนาดใหญ่ดักทางอยู่ข้างหน้าทัพของดรากูน"ไงดรากูนแพ้มาละสิฮาๆๆ"ซอร์เรี่ยนลึกลับพูดขึ้น"ชิลล่าแกมาทำอะไรไม่ทราบ"ดรากูนพูดอย่างโมโห"ข้าก็มาลงโทษเจ้ายังไงละ"ชิลล่าพูดพร้อมเปลี่ยนสีหน้าเป็นอำมหิต"ลงโทษข้าหรือเจ้าไม่มีสิทธิ์"ดรากูนพูด"ทำไมจะไม่มีละก็ข้าสั่งเองนี้"ราชาแห่งซอร์เรี่ยนก้าวเท้าออกมาจากกองทัพ"ท่านพ่อดรูกูน"
ดรากูนสีหน้าซีดลงทันตาเห็น"เจ้ามันคนห่วยแตกเจ้าทำให้เราเสียดินแดนที่ข้าอุตสาห์ยึดมากับมือสองข้างแต่เจ้ากับทำลายมันจนย่อยยับ"ดรูกูนพูดเสียงดัง"ข้าต้องขออภัยให้โอกาสข้าขอร้องท่านพ่อข้าขอร้องฮือๆๆ"ดรากูนพูดแล้วร้องไห้"ยังไงเจ้าก็เป็นลูกข้าแต่ความผิดของเจ้ามันควรจะโดนประหารชีวิตแต่ข้าจะลดโทษให้เอามันไปขังตลอดชีวิต"ดรูกูนสั่งทหารของตน"ไม่นะท่านพ่อไม่ๆพวกแกอย่ามาจับตัวข้า"ดรากูนพยายามดิ้นสุดแรงแต่เปล่าประโยชน์"ที่นี้เราจะได้ไปเอาดินแดนคืนสักที"ดรูกูนพูด........"อ่าจิตแห่งความชั่วร้ายกำลังเดินทางมันกำลังมุ่งตรงไปยังทางใต้"นักเวทย์คนหนึ่งพูด"ข้าก็จับได้มันมากมายมหาศาลที่เดียว"นักเวทย์อีกคนพูดขึ้น"ไปรายงานท่านจอมพลไรซ์กันเถิด"สองนักเวทย์วิ่งไปยังที่พักของจอมพลไรซ์"ท่านจอมพลไรซ์"นักเวทย์คนแรกเรียก"มีอะไรหรือพวกเจ้าถึงได้มาหาข้า"จอมพลไรซ์ถามอย่างสงสัย"ข้าจับจิตชั่วร้ายมหาศาลได้มันกำลังมุ่งตรงไปทางใต้"นักเวทย์คนแรกพูด"ข้าก็จับได้มันมากมายที่เดียว"นักเวทย์คนที่สองพูด"จริงหรือนี้แต่ก็มีแค่พวกเจ้าสองคนเท่านั้นเองนะที่จับจิตได้"จอมพลไรซ์พูดทันใดนั้นก็มีนักเวทย์นับร้อยคนยืนตะโกนร้องเรียกจอมพลไรซ์แล้วพูดว่า"จิตชั่วร้ายกำลังมาทางใต้"เหล่านักเวทย์พูดเสียงดัง"อืมงั้นก็..."จอมพลไรซ์สั่งเตรียมทัพขนาดใหญ่ที่สุดที่เคยออกรบมาแล้วมุ่งหน้าไปทางใต้.......เหล่ากองทัพของราชาซอร์เรี่ยนเดินทางมาจนถึงหมู่บ้านชายทะเล"เร้ดคริฟ"ซิลล่พูด"งั้นหรืองั้นเราเริ่มที่นี้ละ"ดรูกูนพูด......."เร็วหน่อยพวกเรา"จอมพลไรซ์ตะโกนและแล้วพวกเขาก็เดินทางมาจนถึงเร้ดคริฟแต่สิ่งที่พวกเขาเห็นคือเลือดที่นองเต็มพื้นซากศพของคนและมอนเตอร์แถวนั้นนอนตายอยู่เกลือน"เรามาไม่ทันเจ็บใจนัก!!!!"จอมพลไรซ์ตะโกนอย่างเคียดแค้นแต่ก็มีเงาเงาหนึ่งเดินมาหาจอมพลไรซ์"ใครนะ"จอมพลไรซ์เรียก"ข้า...เอง"กัปตัน ไปป์ อาโนว์เดินออกมา"ท่านกัปตันท่านยังอยู่ขอบคุณสววรค์"จอมพลไรซ์พูด"ข้า....กับ....คน....อีก.....ยี่....สิบ.....กว่า...รอดตาย...เพราะลงไป....ในถ้ำเห็ด"กัปตัน ไปป์ อาโนว์พูดตะกุกตะกัก"อืมเข้าใจแล้ว"จอมพลไรซ์พูดแล้วสั่งให้ทหารส่วนหนึ่งอยู่ที่หมู่บ้าน"เราคงต้องไปต่อแต่มันจะไปไหนละ"จอมพลไรซ์พูด"เซาท์เทิร์น ไซร์"ไมคพูด"รีบไปกันด่วนเลย!!จอมพลไรซ์พูดแล้ววิ่งนำทัพไปอย่างรวดเร็วและไม่นานพวกเขาก็เดินจนมาถึงเซาท์เทิร์น ไซร์เสียงปืนใหญ่ดังตูมตามและคนร้องอย่างเจ็บปวดดังระงม"ยังไม่สาย"จอมพลไรซ์พูดแล้วสั่งให้ยิงปืนใหญ่"บึ้มๆๆ"เหล่าซอร์เรี่ยนที่โดนลูกปืนใหญ่ลอยขึ้น"เจ้าพวกนั้นมาได้อย่างไรแต่ช่างเถอะยิงปืนใหญ่ใส่พวกมัน"ดรูกูนตะโกนและลูกหืนใหญ๋นับร้อยก็พุ่งลงมา"บึ้มๆๆๆๆอ๊ากกก""พวกแกพวกเราบุกเลย"จอมพลไรซ์ตะโกนและเหล่าทหารกับอัศวินก็เข้าปะทะกับเหล่าซอร์เรี่ยน"นั้นทัพของจอมพลไรซ์นี้น่าพวกเราออกไปบุกเลย"ผู่ใหญ่บ้านเบนตะโกนและเหล่าทหารในหมู่บ้านก็ออกจากหมู่บ้านเข้าปะทะกับซอร์เรี่ยน"ซวยแล้วไงโดนสองทาง"ชิลล่าพูด"ไม่แย่หรอกน่าถึงเจ้าพวกนั้นจะมาสองทางแต่กองทัพเราใหญ่กว่า"ดรูกูนพูดเป็นอย่างที่ดรูกูนพูดถึงแม้จะมาสองทางแต่กองทัพซอร์เรี่ยนกับเหนือกว่า"แย่ละสิไมคข้าฝากเจ้าไปหาชาวสมิงด้วยนะ"จอมพลไรซ์พูด"อืมข้าเข้าใจแล้ว"ไมคพูดแล้ววิ่งออกไปอีกทางเหล่ากองทัพของมนุษย์พยายามทุกทางที่จะต้านกองทัพซอร์เรี่ยนไว้แต่กองทัพซอร์เรี่ยนก็ยังเหนือกว่าอยู่ดี"ท่านราชาท่านพูดถูกจริงๆ"ชิลล่าพูด"เห็นไหมละฮาๆๆๆพวกมนุษย์ต้องพ่ายแพ้แก่ข้าผู้นี้ฮาๆๆๆ"ดรูกูนขำอย่างชอบใจแต่ทันใดนั้นกองทัพของเหล่าสมิงก็บุกมาอีกทางแล้วเข้าปะทะกับกองทัพซอร์เรี่ยน"ไมคทำไมเจ้ามาเร็วจัง"จอมพลไรซ์ถามด้วยความสงสัย"อ่อพวกสมิงนะรู้สึกถึงการสั่นไหวของแผ่นดินและได้กลิ่นคาวเลือดเลยยกทัพมาดูข้าผ่านไปเจอเลยบอกพวกเขา"ไมคพูด"โชคดีจริงๆเลย"จอมพลไรซ์พูดอย่างดีใจ"ท่านราชาแย่แล้วพวกสมิงมาอีกทาง"ชิลล่าพูดอย่างตกใจ"อย่าตกใจไปถึงจะมาสามทางก็ทำได้แค่สูสีเท่านั้นเอาละยิงปืนใหญ่"ดรูกูนสั่งและปืนใหญ่นับร้อยก็ถูกยิงออกไปและลูกกระสุนลูกหนึ่งก็ตกลงไปที่"ไมคหลบไป!!!"จอมพลไรซ์ตะโกนไมคหันไปมองบนฟ้าและลูกปืนใหญ่ลูกหนึ่งก็ลอยเข้ามาใกล้เขาไมคกระโดดสุดแรงแต่เขาก็ไม่พ้นไมคกระเด็นไปชนต้นไม้"ฮึก"ไมคสลบลงไป"พวกแกบังอาจมากกก"จอมพลไรซ์ตะโกนแล้วไล่ฟันเหล่าซอร์เรี่ยนอย่างบ้าคลั่งเขาฝ่าฝูงซอร์เรี่ยนไปกลางวงและเขาก็พบกับชิลล่า"มีมนุษย์ฝ่าเข้ามาได้ด้วยฝีมือคงม่เลวข้าอยากประลองดูแล้วสิ"ชิลล่าพูดแล้วสั่งลูกน้องตัวเองให้หยุด"เข้ามาเลยเจ้ามนุษย์"ชิลล่าพูด"แกตายยยย"จอมพลไรซ์พูดแล้วพุ่งเข้าไป"เก้งๆๆๆ"ดาบและกระบี่ปะทะกันอย่างรุนแรง"แกต้องตาย"จอมพลไรซ์กระหน่ำกระบี่ไม่ยั่งมือจนดาบของชิลล่าหัก"อย่าทำข้...."ชิลล่าถูกฟันแยกเป็นสองร่างดรูกูนเดินเข้ามาหา"เจ้าฝีมือใช้ได้สนใจจะมาเป็นทาสข้าไหมละ"ดรูกูนพูด"ถึงตายข้าก็ไม่ยอม"จอมพลไรซ์พูดแล้วกระหน่ำกระบี่เข้าใส่ดรูกูน"เก้งๆๆๆๆ"ดรูกูนชักดาบรับแล้วกระหน่ำฟันกับจอมพลไรซ์ทั้งสองสู้กันอย่างดุเดือด"ฉึก"ดรูกูนแทงเข้าไปที่ท้องของจอมพลไรซ์แต่จอมพลไรซ์ก็ฟันแขนของดรูกูนขาด"อ๊ากกกกก"ดรูกูนร้อง"แกบังอาจตัดแขนอันสง่างามของข้าแกตาย"ดรูกูนตะโกนและกระหน่ำฟันกับจอมพลไรซ์ต่อ"พวกแกทำร้ายเพื่อนของข้า!!!!!"จอมพลไรซ์ตะโกนและพุ่งตัวเข้าไปหาดรูกูนและแทงที่ท้องของดรูกูนไม่ยั่งและทิ่มดาบทะลุท้องของดรูกูนแต่ดรูกูนก็ใช้ดาบตวัดโดนหน้าของจอมพลไรซ์กระเด็นไปเหมือนกัน"ข้าเบือกับการเล่นยังงี้เต็มทนแล้วโว้ยพวกแกฆ่ามัน"ดรูกูนตะโกนและเหล่าซอร์เรี่ยนก็ชักดาบชี้มาที่จอมพลไรซ์......

แงๆ