บทที่6 มหาเทวีลูซิส
...........เหล่าทหารเดินทางผ่านหุบเขาจนในที่สุดก็สามารถเดินทางมาจนถึงเซาท์เทิร์น ฟอทอดีตเมืองที่เคยสวยงามแต่ตอนนี้มันกลับดูเหมือนนรกบนดินเพราะที่นี้มีแต่กลิ่นของคนตายและสีของเลือด"อืมดูจากพื้นที่แล้วน่าจะเคยมีการต่อสู้ที่ดุเดือดอย่างมากๆ"จอมพลไรซ์พูด"น่าจะจริงนะไรซ์ดูนั้นสิ"ไมคชี้ไปที่กองอาวุธที่หักหมวกนักรบที่แตกกระจายและซากศพ"อืมพวกซอร์เรี่ยนคงจะเอาศพคนตายมาไว้ที่นี้"จอมพลไรซ์พูดและมองไปดูเหล่าทหารที่นั่งอ้วกแตก"เราคงต้องตั้งค่ายไกลๆแล้วละ"ไมคพูด......."ไมคมากับข้าที"จอมพลไรซ์พูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด"มีอะไรหรือไรซ์"ไมคถามด้วยความสงสัย"ข้าว่าเราน่าจะเข้าไปดูในเมืองนะ"จอมพลไรซ์พูด"แกจะบ้าหรอห๊ะ"ไมคพูดอย่างตกใจ"เอาน่าไม่เป็นไรหรอกเข้าไปแปปเดียว"จอมพลไรซ์พูดแล้วลากไมคไปที่กำแพงเมือง"เอาละนะ"จอมพลไรซ์กระโดดปีนกำแพงขึ้นไปและไมคก็ต้องทำตามภาพที่ทั้งสองเห็นคือเหล่าซอร์เรี่ยนนับร้อยนับพันนับหมื่นนับแสนอยู่ในเมืองพวกเขาเห็นมนุษย์และเผ่าอื่นๆถูกใช้งานเยี่ยงทาสทั้งสองรีบปีนลงมา"ดูถ้างานนี้จะหนักโครตๆแล้วละ"จอมพลไรซ์พูด...
กลางคืนนี้จอมพลไรซ์กับไมคกำลังวางแผนการรบอยู่"ข้าว่าอย่าใช้ปืนใหญ่ยิงเข้าไปเลยเดี๋ยวโดนคนที่รอด"จอมพลไรซ์พูด"งั้นเราต้องให้ทหารส่วนหนึ่งล่อพวกซอร์เรี่ยนออกมาแล้วใช้ปืนใหญ่ยิงเอาไหม"ไมคเสนอความคิด"เยี่ยมเลยแล้วพอพวกมันออกมาเราก็ปิดทางเข้าเมืองไปเลย"จอมพลไรซ์พูดอย่างดีใจ......"เอาละเข้าใจแผนใช่ไหม"ไมคพูดกับเหล่าทหาร"เข้าใจแล้วครับผม"เหล่าทหารตอบพร้อมกัน"ดีมากงั้นลุยเลย"ไมคพูดแล้วเริ่มแผนเหล่าทหารไม่ต่ำกว่าร้อยคนเดินไปที่หน้าประตู"ไอ้พวกซอร์เรี่ยนผู้ปาบช้าพวกเจ้าทั้งหลายจงออกมาสู้กับข้ามารับกรรมที่เจ้าก่อไว้สิ"ไมคตะโกนและทันใดนั้นประตูก็เปิดออกซอร์เรี่ยนนับหมื่นก็กรูกันออกมาจากประตู"ถอยๆ"ไมคตะโกนและเหล่านักรบก็วิ่งหนีไปที่จุดปืนใหญ่"หึหึเสร็จละพวกซอร์เรี่ยน"ไมคหัวเราะเสียงดังทำเอาซอร์เรี่ยนตกใจ"ยิงได้"จอมพลไรซ์ตะโกนแล้วปืนใหญ่นับสิบกระบอกก็ถูกยิงบึ้มๆๆๆๆๆๆเหล่าซอร์เรี่ยนกระเดนขึ้นฟ้าพวกซอร์เรี่ยนรู้ตัวว่าเป็นกับดักก็พากันวิ่งกลับแต่เหล่าทหารพากันไปขวางไม่ให้เข้าไปเหล่าซอร์เรี่ยนถูกล้อมแต่สิ่งที่ไม่มีใครขาดคิดก็เกิดขึ้นเมือปืนใหญ่ของซอร์เรี่ยนยิงกนะหน่ำลงมาจากกำแพงเมืองเหล่านักรบโดนลูกกระสุนปืนใหญ่จนต้องถอยกลับเหล่าซอร์เรี่ยนเลยใช้โอกาศนี้กลับเข้าเมือง"หึหึพวกมนุษย์ที่แสนโง่เขลาคิดหรือว่าพวกข้าจะโง่ขนาดนั้น"ดรากูน จอมทัพแห่งคล๊อกโคเดี้ยนตะโกนไล่หลังไป"แกได้เห็นดีกันแน่"จอมพลไรซ์ตะโกน......."บ้าชิบ"จอมพลไรซ์ตะโกน"ใจเย็นก่อนไรซ์"ไมคเตือน"ไอ้เจ้านั้นมันรู้ทันเรายังงี้คงประมาทไม่ได้แล้ว"จอมพลไรซ์พูดอย่างโมโห"ต้องยอมรับว่าพวกเราประมาทไปมากแต่ครั้งหน้าไม่มีแน่"ไมคพูด     เป็นเวลากว่าสี่เดือนที่จอมพลไรซ์เข้าตีเมืองเซาท์เทิร์น ฟอทและแพ้ทุกครั้งที่ทำศึก"แย่แล้วละไรซ์ถ้าเป็นยังงี้ต่อไปแย่แน่พวกทหารหมดกำลังใจจะสู้แล้ว"ไมคพูด"พระมารดาลูซิสโปรดชี้ทางสว่างให้ลูกด้วย"จอมพลไรซ์พูดและทันใดนั้นก็มีแสงสว่างส่องลงมาที่พลทหารคนหนึ่งที่กำลังเดินมา"ท่านจอมพลไรซ์เราพบทุ่งหญ้าทางนู้นและดูมันจะเชื่อมต่อกับกำแพงเมืองอีกด้าน"พลทหารพูด"ดีพาข้าไปดูหน่อย"จอมพลไรซ์พูดแล้ววิ่งตามพลทหารคนนั้นไป"ตรงนี้ละพอดีมันมีต้นไม้บังทางเข้าไว้เลยหาไม่เจอตามมาเลยครับท่าน"พลทหารพูดแล้ววิ่งต่อจริงอย่างที่พลทหารพูดพอเดินผ่านต้นไม้มาก็เจอกับทุ่งหญ้าและพอเดินไปอีกหน่อยก็เจอกำแพงเมือง"ดีเลยเราจะเข้าทางนี้ละเจ้าไปบอกทหารให้มารวมพลที่นี้เราจะขุดกำแพงเข้าไป"จอมพลไรซ์พูด"ทุกคนฟังทางนี้"จอมพลไรซ์เรียกเหล่าทหาร"ตลอดสี่เดือนที่ผ่านมาเราพ่ายแพ้มาตลอดเราไม่เคยชนะเลยสักครั้งและพวกเจ้าสงสัยไหมว่าทำไมข้าถึงยังให้พวกเจ้าสู้ต่อก็เพราะว่าพวกเราคือทหารกล้าพวกเราคือคนที่ให้ความหวังและแสงสว่างกับคนที่ยังรอดพวกเราคือศัตรูของซอร์เรี่ยนข้าอยากให้พวกเจ้าสู้กับมันอย่างไม่ท้อถอยและครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะทำศึกกับเมืองนี้และเราจะต้องชนะเดิมพันด้วยชีวิตของทุกคน"จอมพลไรซ์พูดและก็มีเสียงเฮเหล่าทหารสี่ห้าคนที่ขุดกำแพงเมืองวิ่งมารายงานว่าตอนนี้ขุดเสร็จแล้ว"เอาละทุกคนบุกได้"จอมพลไรซ์ตะโกนและเหล่าทหารก็บุกเข้าไปพวกซอร์เรี่ยนที่ไม่ทันระวังตัวก็ถูกเหล่าทหารฆ่าฟันพวกนักโทษที่ถูกซอร์เรี่ยนจับเมือเห็นเหล่าทหารก็ดีใจและช่วยเหล่าทหาร"แย่ละสิยังงี้ถอยละ"ดรากูนพูดแล้วสั่งถอยเสีงโหร้องดังขึ้นหลังจากนั้นเหล่าทหารและคนที่รอดก็ช่วยกันซ่อมเมือง"เจ้านั้นเอง"จอมพลไรซ์ร้องเรียกพลทหารคนหนึ่ง"ท่านจอมพลไรซ์มีธุระอะไรกับข้าน้อยหรือครับ"พลทหารถาม"เจ้าใช่ไหมที่เป็นคนพบทุ่งหญ้า"จอมพลไรซ์ถาม"ใช่ครับ"พลทหารตอบ"ข้าสงสัยมานานละว่าเจ้าเจอได้อย่างไร"จอมพลไรซ์ถาม"ท่านอาจจะไม่เชื่อแต่มันเป็นเรื่องจริงคือข้าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งอยู่หลังต่นไม้พอข้าเดินเข้าไปใกล้นางก็วิ่งหนีข้าก็เลยวิ่งตามไปและนางก็หายไปเหมือนกับนางไม่เคยมีตัวตนและข้าก็สังเกตุเห็นทุ่งหญ้า"พลทหารเล่า"เดี๋ยวๆผู้หญิงที่เจ้าเห็นหน้าตาอย่างนี้หรือเปล่า"จอมพลไรซ์เอารูปภาพของมหาเทวีลูซิสให้ดู"ใช่เลยครับท่าน"พลทหารตอบ"องค์ลูซิสขอบคุณท่านมาก

อ่า  เยอะมั๊กๆ มาก แต่ สนุกดีอ่า อิอิ  เป๊นกำลังใจ ให้นะค๊ะ  สู๊ๆๆ 
แล้วจะแวะมาอ่านใหม่ๆ

                                                                       บทที่7 จัดตั้งอัศวินและป้อมปราการซอร์เรี่ยน
.........จอมพลไรซ์ยืนอยู่บนทุ่งหญ้าอันเขียวขจีและมีเหล่ามอนเตอร์มากมายเดินออกมาเล่นกัน"กลับคือนมาแล้วสินะ"จอมพลไรซ์พูด"ไรซ์เจ้าคิดอย่างข้าไหมว่าเราควรจะจัดกองกำลังเสริม"ไมคพูด"ใช่นับวันกองทัพเรายิ่งน้อยลงๆ"จอมพลไรซ์พูดด้วยสีหน้าเครียด"เอายังงี้ไหมละเราก็จัดตั้งหน่อยกองกำลังเสริมโดยให้พวกชาวบ้านที่สนใจมาเป็นกองกำลังเสริม"ไมคเสนอ"ใช่ได้เดียวข้าจะไปให้ทหารติดแผ่นประกาศ"จอมพลไรซ์พูดแล้วจากนั้นไม่นานก็มีชาวบ้านมาสมัครเป็นกองกำลังเสริม"น้อยเกินไปคงต้องติดที่อื่นด้วย"ไมคพูดเหล่าทหารพากันออกเดินทางไปที่หมู๋บ้านที่เคยไปมาและก็มีผู้คนสนใจเป็นจำนวนมาก"ท่านครับเราได้รับแจ้งมาครับว่าพวกนักเวทย์ขอสมัครด้วยครับ"พลทหารคนหนึ่งพูด"ดีเลย"จอมพลไรซ์พูดตอนนี้กองกำลังเสริมของพวกเขากำลังเริ่มเป็นรูปเป็นร่างและอีกไม่นานมันจะเป็นจริง........ตอนนี้มีชาวบ้านสมัครเป็นกองกำลังเสริมนับหมื่นคน"เอาละทุกคนข้าต้องขอบคุณพวกท่านอย่างยิ่งที่ร่วมเป็นกองกำลังเสริม"จอมพลไรซ์พูด"แต่ข้ารู้ว่าพวกท่านยังไม่มีประสบการในการใช้อาวุธข้าจะให้ท่านเลือกอาวุธที่ท่านชอบเลือกได้โดยเราจะแบ่งเป็นสามสายคือไฟเตอร์พวกนี้จะเป็นนักรบประชิดใช้ดาบขวานและหอก เรนเจอร์พวกนี้เป็นทั้งนักรบประชิดและระยะไกลใช้อาวุธธนูและมีดสั้น แคสเตอร์นักเวทย์พวกนี้จะเป็นพวกโจมตีระยะไกลและสนับสนุนใช้อาวุธคทาและไม้เท้าพวกท่านจะได้รับการสอนจากคนที่มีประสบการด้านนี้อาวุธของสายไฟเตอร์ท่านสามารถหาซื้อได้ที่โกโด้สายเรนเจอร์จากครูผู้ฝึกสอนสายแคสเตอร์หาซื้อจากสมาคมนักเวทย์"จอมพลไรซ์ประกาศเหล่าชาวบ้านพากันเลือกสายที่ตนต้องการ......."ท่านจอมพลไรซ์ขอรับตอนนี้กองทัพเราพร้อมรบอีกครั้งแล้วครับ"พลทหารายงานหนึ่งปีแห่งการสร้างกองกำลังเสริมบัดนี้มันสำเร็จแล้ว"ท่านทั้งหลายต่อไปนี้พวกท่านจะต่อสู้พร้อมกับข้าภายใต้ชื่อของกองทัพของพวกเจ้าอัศวิน"และเสียงเฮก็ดังขึ้นเหล่ากองทหารและอัศวินเดินทางออกจากเมืองโดยแบ่งทหารเป็นสองกองกองหนึ่งเฝ้าเมืองอีกกองหนึ่งบุก"เอาละตรงนี้อันตรายสุดๆเลย"จอมพลไรซ์พูด"ทำไมละไรซ์"ไมคถาม"ถ้ามันปลอดภัยจริงทำไมทางกองทัพถึงให้เรามาอีกทางละ"จอมพลไรซ์พูดและสั่งให้ทุกคนระวังตัวอย่างที่สุดและแล้วทุกคนก็ต้องตะลึงเมือเห็นธงสัญลักษ์ของซอร์เรี่ยนกำแพงอันใหญ่และแข็งแกร่งปืนใหญ่นับสิบยามตรวจตราเต็มกำแพง"อันตรายจริงๆ"ไมคอึ้ง"คงใช้เวลานานเลยนะกว่าจะถล่มที่นี้ได้"จอมพลไรซ์พูด"ไรซ์ทำไมมันถึงเลือกที่นี้เป็นที่ตั้งฐานใหญ่"ไมคถาม"อ่อสงสัยที่นี้จะเป็นที่เดียวที่มีอากาศคล้ายกับทวีปทางเหนือ"จอมพลไรซ์อธิบาย"แล้วเราจะถล่มที่นี้ยังไงดี"ไมคพูดอย่างสิ้นหวัง"อย่าลืมสิเรามีพวกอัศวินเป็นกำลังเสริม"จอมพลไรซ์พูดแล้วชี้ออกไปที่เหล่าอัศวิน"อืม"ไมคพูด........เย็นวันนี้จอมพลไรซ์เดินมาหาเหล่าอัศวิน"ข้ามีเรื่องจะปรากาศคือเราต้องการใครสักคนที่จะเข้าไปสอดแนมภายในป้อมปราการนั้นจะมีใครสามารถทำได้บ้าง"จอมพลไรซ์พูดและสิ่งที่ตอบกลับมาคือความเงียบ"......"และทันใดนั้นก็มีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งตะโกนขึ้น"พวกข้าจะไปเอง"คนกลุ่มนั้นเดินออกมาคนกลุ่มนั้นคือเหล่าเรนเจอร์"พวกเจ้าแน่ใจหรือ"จอมพลไรซ์พูด"แน่ใจอย่างยิ่งครับ"เหล่าเรนเจอร์ตอบแล้ววิ่งอย่างรวดเร็วเหมือนสายลมกระโดดเข้าไปในกำแพงโดยไม่มีซอร์เรี่ยนตัวไหนเห็นสักพักพวกเขาก็กลับมาพร้อมกระดาษหนึ่งแผ่น"พวกข้าเข้าไปสำรวจและเจอกระดาษแผนผังภายในป้อมปราการครับ"เหล่าเรนเจอร์ยืนแผ่นกระดาษให้"อืมพวกเจ้าเยี่ยมมากกระดาษแผ่นนี้จะไปสิ่งสำคัญในการทำลายป้อมปราการนี้"จอมพลไรซ์พูด......ดึกสงัดจอมพลไรซ์และพลทหารกับอัศวินสิบกว่าคนช่วยกันคิดแผนการ"เราควรจะยิงปืนใหญ่เข้าไปตรงกำแพงทางนี้และให้ไฟเตอร์บุกเข้าไปข้างในให้เรนเจอร์สายธนูยิงสนับสนุนเรนเจอร์สายมีดเป็นกำลังเสริมไฟเตอร์ให้แคสเตอร์สนับสนุนการโจมตีและรักษาคนบาดเจ็บและทหารของกองทัพมาอีกทางเราจะบุกสองทางดีไหม"จอมพลไรซ์เสนอ"ไม่ยังไม่ดีหรอกไรซ์ถ้าพวกนั้นมันรู้แผนเหมือนครั้งก่อนแล้วจะซวยเราควรกระหน่ำยิงปืนใหญ่เข้าไปจนกว่ากระสุนจะหมดแล้วเข้าไปบุกไม่ดีกว่าหรอ"ไมคเสนอ"ท่านไมคครับไม่ได้หรอกครับถ้ายิงดเข้าไปอาจจะโดนคุกก็ได้นะครับ"พลทหารคนหนึ่งเตือน"ข้าว่าเราควรจะยิงกำแพงให้ถล่มก่อนและส่งทหารเข้าไปให้หมดจะดีกว่านะท่าน"อัศวินคนหนึ่งกล่าว"ไม่ดีหรอกถ้าทำอย่างนั้นซอร์เรี่ยนก็จะบุกออกมาเต็มกำลังเช่นกันและเราเองนะที่จะเสียเปรียบ"จอมพลไรซ์พูดออกมาด้วยความเครียด"แล้วเราจะทำอย่างไรละ"ไมคพูด"กลับไปนอนก่อนเถอะทุกท่าน"จอมพลไรซ์กล่าว........เช้ารุ่งขึ้นมีเสียงคนตะโกนร้องเพราะซอร์เรี่ยนยิงปืนใหญ่เข้ามาที่ค่ายเสียงระเบิดดีงสนัน"ทุกคนถอยเดี๋ยวนี้"จอมพลไรซ์สั่งแต่ที่จริงไม่ต้องสั่งทุกคนก็หอบของไปกันหมดแล้วเหล่าซอร์เรี่ยนวิ่งออกจากป้อมแล้วไล่ตามมา"เดี๋ยวมันออกมาแล้วยิงปืนใหญ่เลย"จอมพลไรซ์สั่งแล้วโกโด้ก็หยุดแล้วหันปืนใหญ่มา"รับทราบท่านจอมพล"บึ้มๆๆโกโด้กระหน่ำยิงไม่ยั่งคนแคระคนอืนเมือเห็นก็มาช่วยด้วยพลทหารหลายคนหยุดแล้วยิงปืนสนับสนุนเหล่าซอร์เรี่ยนรีบวิ่งเข้าป้อมอย่างเร็ว"ฮาๆๆพวกแกนี้โง่จริงๆดันออกมาให้พวกข้ายิงฮาๆๆๆ"ไมคหัวเราะตั้งแต่นั้นซอร์เรี่ยนก็ไม่เคยออกมาจากป้อมปราการเลยเอาแต่ยิงปืนใหญ่กระหน่ำใส่ค่ายของจอมพลไรซ์จนต้องถอยไปไกลเลยทีเดียว"บ้าชิบเลยมันเอาแต่ยิงปืนใหญ่เราเข้าใกล้มันไม่ได้เลย"จอมพลไรซ์พูดอย่างอารมณ์เสียสุดๆ"ไรซ์ข้าว่าเรากลับเมืองเซาท์เทิร์น ฟอทก่อนเถอะเสบียงเราใกล้หมดแล้วนะ"ไมคพูด"อืมคงต้องอย่างงั้นละเจ็บใจนัก"เหล่ากองทัพของจอมพลไรซ์เดินทางกลับเซาท์เทิร์น ฟอท"แย่จริงๆเลย"จอมพลไรซ์พูด"เอาน่าไรซ์มันต้องมีทางละน่า"ไมคปลอบ"คงอย่างนั้นละ"จอมพลไรซ์พูด"มันน่าจะมีสักทางที่จะเข้าถึงป้อมปราการได้อืม"จอมพลไรซ์คิดทันใดนั้นก็มีรถไม้คันหนึ่งพุ่งตรงมาที่กำแพงตูมแกรกเสียงรถไม้หักและเสียงกำแพงร้าว"แย่ละสิหยุดรถไม่ทันเจ้านั้นละเป็นคนผลักรถมาเห็นไหมกำแพงร้าวเลย"เด็กคนหนึ่งพูด"อ๊ะคิดออกแล้ว"จอมพลไรซ์พูดและคิดความคิดหนึ่งขึ้นมา"ใช่แล้วถ้าทำอย่างนั้นละก็"จอมพลไรซ์พูด                      แผนใหม่ของจอมพลไรซ์เป็นอย่างไรโปรดติดตามตอนต่อไป

แกล้งท่านผู้อ่าน(เลวไม่มีที่ติ)

ซวยยยยยยยยยยยยย