ก่อนที่ลูซิสจะสังหารอาทรัมแล้วแยกร่างของนางออกเป็นเจ็ดส่วนนางได้แบ่งพลังไว้ครึ่งให้กับผู้หญิงคนหนึ่งและนางก็ได้ถ่ายเท่ความชั่วร้ายของนางให้และหลังจากลูซิสสังหารอาทรัมแล้วผู้หญิงคนนี้ก็ได้ก่อตั้งอาชีพอาชีพหนึ่งอาชีพนั้นคือวอลลอคและไม่ต้องสงสัยว่านางผู้นี้คือใครนางคือเรน่านางกำลังรอค่อยวันที่จะชุบชีวิตผู้ที่ให้พลังนางไม่ช้าไม่นานอาทรัมจะคืนชีพอีกครั้ง

                                                                        บทที่2 กองกำลังต่อต้าน ... 
.......ชึกเสียงของแหลมปะทะกับเนื้อลูคัวอึ้งขณะหนึ่งเข้ามองที่ตัวเองไม่มีรอยอะไรเลย "เห้ยเจ้าทึ่มรีบเข้ามาเร็ว"ลูคัสหันไปมองสิ่งที่เข้าเห็นคือเบรดมาสเตอร์ถือดาบใหญ่ปลายดาบทิ่มหมาป่าสีดำ"เห้ยเข้ามาเร็วๆมันมาเป็นขโหยงเลย"ลูคัสตั้งสติได้ก็วิ่งเข้าป้อมปราการตะวันออกพร้อมกับคนที่ช่วยเขาไม่ต้องสงสัยเขาคือ ไซเฟอร์ จอมดาบแห่งป้อมปราการตะวันออกไซเฟอร์รีบปิดประตูแล้วพูดกับลูคัส"เจ้าทึ่มแกไปทำอะไรมาห๊ะถึงมากันเป็นขโหยงงี้ "ไซเฟอร์พูดอย่างอารมณ์เสีย"เดียวข้าจะเล่าให้ฟังตอนนี้ข้าขอครอกฟี้"ลูคัสหลับทันตาเห็นคงเพราะกลืนกินโลหิตแถมยังวิ่งจากวินโดเนียมาป้อมปราการตะวันออก"เห้ยเจ้าทึ่มข้าแบกเจ้าไม่ไหวนะเว้ยนี้เมย่ามาช่วยกันหน่อย"เมย่าเดินออกมา"โหท่านลูคัสมาหลับอะไรตรงนี้นิมาๆเดียวข้าทำให้ตื้น"เมย่าหยิบมีดออกมาแล้วเล็ง"เมย่าเจ้าจะทำอะไรเจ้าทึ่มนี้หรือว่า"ไซเฟอร์ยังพูดไม่จบเมย่าก็พุ่งแทงไปที่ก้นของลูคัส"จ๊ากกกกกกกกกกกกกกก"
ลูคัสตะโกนลั่นป้อมจนทำให้ทหารที่แอบหลับตกใจตื่น"55555+ร้ายจริงๆนะเมย่า"ไซเฟอร์ขำจนทำท่าชัก ""ฮือๆกางเกงขาดเลยใจร้าย ""แหม่มๆอย่าโกรธกันสิก็ท่านนะเป็นคนตื่นยากข้าก็แค่ช่วยปลุกเท่านั้น "เมย่าพูดอย่างกวนๆ"ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นห๊ะเจ้าทึ่ม"ไซเฟอร์พูดอย่างร้อนรนเพราะอยากรูเต็มที่บวกกับเห็นประตูป้อมบุเข้ามาลูคัสจังเล่าทุกอย่างให้ฟัง"เรน่าคิดจะทำอย่างงั้นจริงๆหรอ""ท่านพูโจริงหรอท่านลูคัส"
"จริงสิไม่งั้นข้าจะหนีพวกมันมาหรอ "แล้วจากนั้นประตูก็พังลงทั้งสามคนหน้าซีดทันทีทั้งสามอยู๋ในท่าต่อสู้สิ่งที่เข้ามาคือ.....
                                                             

                                                                  บทที่3 ศึกเมืองเซาท์เทิร์น ฟอท
......สิ่งที่เข้ามาคือเทรเชอร์ฮันเตอร์สาวสุดสวยซาร่า"ท่านไซเฟอร์มาดามหว่องให้มาทวงเงินค่าห้อง "ซาร่าพูดอย่างสดใส"เดียวๆๆเจ้าเข้ามาได้ไงแล้ววอลลอคข้างนอกละ"ไซเฟอร์ถามซาร่าพร้อมเขย่าซาร่าจนซาร่าเซ่""เดียวสิท่านถ้าพวกวอลลอคละก็ดูข้างนอกสิข้าใช้ทักษะความลึกลับแห่งกาลเวลาตอนนี้ค้างอยู่แหม่มก็เข้ามารุมกันก็เลยต้องใช้เพราะถ้าให้จัดการแล้วเปลืองกระสุน อิอิ"เป็นไปตามที่ซาร่าบอกวอลลอคทุกคนค้างแล้วทันใดนั้นไซเฟอร์ก็เกิดความคิดชั่วร้ายขึ้นมา"ขอปากกาหน่อยเมย่า"เมย่าหยิบปากกาให้ไซเฟอร์อย่างว่าง่าย"ดูนะทุกคนว๊ากกกก"ไซเฟอร์ตวัดมืออย่างสวยงามตวัดเข้าที่หน้าวอลลอคทุกคนลูคัสเมย่าและซาร่ายืนมองแล้วก็"555555555555555555555555555555555555555555555+"ทั้งหมดขำอย่างดังเพราะไซเฟอร์เขียนด่าเรน่าที่หน้าวอลลอคทุกคน"ท่านไซเฟอร์รีบไปกันเถอะสกิลจะหมดแล้วนะ"ซาร่าเตือน""ทุกคนเคลื่อนพลไป เซาท์เทิร์น ฟอท ทหารทุกนายเดินออกมาและขำดังลั่นเมือเห็นวอลลอคไซเฟอร์จึงตะโกนขึ้นว่า"ใครหัวเราะและเดินชักช้าจะโดนเมย่าเอามีดทิ่มก้น"คำพูดนั้นทำให้ทหารทุกนายเงียบแต่ลูคัสนั้นหน้าแดงเพราะลืมเรื่องกางเก่งสนิท.....ในที่สุดทั้งหมดก็เดินขบวนมาถึงเซาท์เทิร์น ฟอทไซเฟอร์เดินไปหาเซอร์อเล็ก และแจ้งทุกอย่างพร้อมลูคัสที่เดินมายื่นยันเซอร์อเล็ก ได้พูดขึ้นว่า"ข้าจะจัดกองกำลังทันทีและพวกเจ้าต้องช่วยด้วยลูคัสข้าคิดว่าเจ้ายังไม่พร้อม"เซอร์อเล็ก พูดขึ้นพร้อมอมยิ้มลูคัสทำหน้าสงสัย กางเกงของเจ้ามัน..."ลูคัสรีบปิดปากเซอร์อเล็กแล้วพูดว่า"ท่านพอจะรูจักช่างฝีมือดีบางไหม"เซอร์อเล็กพูดขึ้นว่ารู้สิแต่นางอยู๋ใจกลางเมืองข้าว่าเดียวข้าให้คนใช้เอาไปให้ดีกว่านะขืนเจ้าเดินไปแบบนี้อายชาวย้านตายแน่ๆ"เซอร์อเล็กทำหน้าเหมือนจะหัวเราะแต่พยายามกลั้นไว้ให้สุขุม .....เหล่าวอลลอควิ่งมาด้วยความแค้นที่ไซเฟอร์มาเขียนหน้าพวกวอลลอคหยุดที่หน้าประตูวอลลอคคนหนึ่งพูดขึ้นว่า"ทุกคนบุกได้"เหล่าวอลลอคชายหญิงบุกเข้าไปในเมืองและก็ต้องตกใจเมือเห็นเหล่าเซนจูเรี่ยนยืนถือปืนแล้วกะหน่ำยิงตูมๆเปรี้ยงๆเสียงปืนและเวทย์มนต์ปะทะกัน"หน่วยที่สองบุก"เซอร์อเล็กตะโกนเหล่านักรบประชิดบุกประชิดวอลลอคเหล่าวอลลอคที่ไม่ทันตั้งตัวถูกจู่โจมอย่างรวดเร็วเลือดสีแดงสาดเต็มเมือง"ฮึยมากันเยอะจริง"ลูคัสพูด(เย็บกางเกงแล้วนะ)ทันใดนั้นเบรดมาสเตอร์คนหนึ่งโดนเวทย์จนดาบกระเด็นมาลูคัสมองดาบนั้นเขาไม่มีทางหลบทันมันมาเร็วเหลือเกินมันเข้ามาแล้ว......

คอมเม้น ^^~

แต่ละบทสั้นไป ยังจับใจความมะได้ จบละ - -
เนื้อเรื่องยังไม่ค่อยดึงดูด
อีโมชั่นเยอะมาก -0-

                                                                บทที่4 มิตรใหม่และการบุกกลับของเรน่า
.......เก้งเสียงของแข็งสองอย่างปะทะกันลูคัสทำหน้าตกใจแล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น"ท่านลูคัสไม่เป็นไรนะครับ"ลูคัสหันไปมองเขาเห็นเบอร์เซอร์เกอร์ชายผมสีฟ้าแว่นตาสีดำบนหัวใส่หมวกงู(หรือของจริงหวา555+)"ข้าชื่อคิวเมือกี้ท่านเกือบตายแล้วรู้ไหมดีนะที่ข้ามาช่วยทันไม่งั้นหน้าท่านมีรูไปแล้วนะงิ"คิวพูดเสียงเรียบ"ขอบใจนะที่ช่วย"ลูคัสพูดด้วยเสียงซาบซึ่ง "ไม่เป็นไรหรอกท่านปะ"คิวดึงมือลูคัสไปสู้ต่อตอนนี้วอลลอคและเหล่านักรบสู้กันอย่างสูสีและเหมือนฟ้าประทานพวกก๊อบลินได้ขนปืนใหญ่มาช่วย"ยิง"ตูมลูกปืนใหญ่ลอยละลิ่วปลิ่วมาที่กลางวงของเหล่าวอลลอคเหล่าวอลลอครู้ว่าตอนนี้ตนกำลังเสียเปรียบจึงรีบถอยเหล่านักรบตะโกนด้วยความดีใจ.....ณ วินโดเนีย"พวกเจ้าเจ้าพวกไม่ได้ความ"เรน่าตะโกนด้วยความโมโห "แค่คนๆเดียวยังจับไม่ได้แล้วพวกเจ้าจะช่วยข้าคืนชีพองค์อาทรัมได้หรือห๊ะ"เหล่าวอลลอคทำหน้าเศร้าและก็มีวอลลอคคนหนึ่งพูดขึ้นว่า"ไม่ได้มีคนเดียวครับท่านเรน่าพวกชาวเมืองเซาท์เทิร์น ฟอทและพวกป้อมปราการตะวันออกมันช่วยท่านลูคัสขอรับ""ยังงี้นี้เองงั้นคราวนี้ข้าจะไปด้วยเตรียมตัวให้พร้อมสนุกแน่ฮาๆๆๆๆ"......ณ เซาท์เทิร์น ฟอทเหล่านักรบกำลังผักผ่อนจากสงครามลูคัสก็นั้งดื่มเหล้ากับคิว(อย่าดื่มนะ)ซาร่าก็พาไซเฟอร์ไปจ่ายเงินค่าห้องกับมาดามหว่องเมย่าก็นั้งฝึกสกิล"ท่านลูคัสข้าลืมสนิทเลยท่านเห็นเพื่อนของข้าหรือไม่เขาเป็นเบรดมาสเตอร์ใส่หมวกลูกพี่ใหญ่มงกุฎปลาท่านเห็นเขาหรือไม่"
คิวถามอย่างร้อนรนและในใจภาวนาว่าอย่าเป็นอย่างที่ตนคิด"อืมเห็นสิเด่นๆเลยละไวมากตอนนี้คงอยู่กับนักรบคนอื่นๆนั้นนะ""งั้นเดียวข้าไปหาก่อนนะท่านเพื่อนข้ามันขี้โมโหใจอ่อนและที่สำคัญขี้ตกใจเดียวมันนึกว่าข้าตายแล้วจะยุ่ง"แล้วคิวก็เร่งฝีเท้าววิ่งไปกลางเมือง  สักพักคิวก็กลับมาพร้อมกับเบรดมาสเตอร์ชาย"สวัสดีท่านลูคัสข้าชื่อเอิร์ธเป็นเพื่อนของคิว"เอิร์ธเนะนำตัว"สวัสดีนั้งเถอะคิวรีบเดินไปหาลูคัสแล้วกระซิบข้างหูว่า"ท่านลูคัสอย่าให้เอิร์ธดื่มเหล้านะไม่งั้นมันจะ"ไม่ทันจะพูดจบเอิร์ธยกขวดเหล้าแล้วดื่มเหล้าเข้าปากคิวทำหน้าเหมือนเห็นผี"แย่แล้วทุกคนหลบ"ลูคัสทำหน้างงแล้วจากนั้นก็เข้าใจวิ่งโกยไปหลบหลังร้านเพราะตอนนี้เอิร์ธกำลังใช้สกิลมั่วแหลกฟาดโต๊ะหมุนติ้วๆไซเฟอร์กับซาร่าได้ยินเสียงเอะอะเละวิ่งมาดู"เห้ยเบรดมาสเตอร์คนนี้เป็นอะไรซาร่าใช้สกิวนั้นเร็ว"รับทราบค่ะ"ซาร่ากำลังจะใช้สกิวแต่ก็ต้องตกใจเมือเอิร์ธจ้องหน้าแล้วเข้ามากอดแล้วซาร่ากรีดลั่นไซเฟอร์ไม่รู้จะทำยังไงก็เกิดไอเดียวขึ้นมาแล้วเอาปลอกด้ามฟาดกบาลเอิร์ธเต็มๆแต่ผมที่เห็นคือปลอกด้ามหักกระจาย"งะทำไมกบาลมันแข็งจัง"ไซเฟอร์พูดแบบอึ้งๆเอิร์ธหันมามองไซเฟอร์แล้วทำหน้าโมโห"อย่านะเว้ยข้าอาจาร์เบรดมาสเตอร์นะเว้ยอย่านะเว้ย"แล้วเอิร์ธก็พุ่งเข้ามาแล้วล้มลงไซเฟอร์มองแล้วใช้เท้าเขี่ยคิวตะโกนมาว่า"ท่านไซเฟอร์ไม่ต้องเขี่ยแล้วเอิร์ธมันความรู้สึกช้าถ้าโดนปลอกดาบใหญ่ขนาดนั้นแล้วไม่สลบก็ไม่ใช่คนแล้วไม่ต้องห่วงหรอก"ไซเฟอร์ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วเดินจากไปคิวจึงเดินออกมาแล้วแบกเอิร์ธขึ้นห้อง"เฮ้อนิสัยเมาแล้วบ้าของแกนิแก้ไม่หายซักที"........ณ ตอนเช้าเซอร์อเล็กวิ่งหน้าตาตื่นแล้วตะโกนเต็มที"วอลลอคบุก!!!!!!!!!!!!!!!!!"เหล่านักรบสดุ้งรีบหยิบอาวุธของตนขึ้นมาลูคัสวิ่งออกมาพร้อมคิวและเห็นไซเฟอร์กับซาร่ายื่นทำหน้าอึ้งอยู่ครงประตูเมืองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาคือเหล่าวอลลอคเรียงรายพร้อมสตว์อัญเชิญมากมายแต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือเรน่าเธออยู่ยื่นอยู่หน้าทัพ"ฮาๆๆๆพวกเจ้าทั้งหลายใครที่ไม่อยากตายก็รีบวิ่งมาหาข้าส่วนพวกที่อยากไปนรกเร็วก็เตรียมตัวไว้ได้เลยฮาๆๆๆ"เซอร์อเล็กเดินออกมาแล้วพูดว่า"พวกแก่ต่างหากที่จะได้ไปนรกพวกเราแสดงให้ดูหน่อยว่าพวกเราแขร่งแกร่ง"เฮ้เสียงร้องดังกระหึ่มจนวอลลอคบางคนผวา"ฮาๆๆท่านเซอร์อเล็กท่านก็ดีแต่ปลุกระดมเท่านั้นพูดตรงๆคือเก่งแต่ปากฮาๆๆๆพวกเราลุย"เหล่าวอลลอควิ่งมายังประตูเมืองและใช้สกิวสายฝนแห่งอาทรัมทำให้ประตูสลาย
พวกเราเตรียมยิงๆๆๆเหล่าเซนจู่เรี่ยนและเหล่าก๊อบลินยิงกระหน่ำใส่เหล่าวอลลอคเหล่าวอลลอคใช้สตว์อัญเชิญบังตนเอง ขณะหนึ่งในตัวเมืองคิวกำลังแบกเอิร์ธที่นอนเมายังไม่ตื่นมาที่ประตูเมือง"แฮกๆๆหนักโว้ยแงๆๆๆตื่นซะที"คิวบ่นออกมาและคิวก็ได้ยินเสียงสู้รบกันใกล้ๆ"ใกล้จะถึงแว้ว"คิวเร่งฝีเท้า   
และเมื่อถึงที่ประตูเมืองบัดนี้มันกลายเป็นนรกดีๆนี้เองเลือดที่สาดเต็มพื้นซากศพที่โดนเหยียบย่ำตอนนี้เหล่านักรบกำลังเสียเปรียบส่วนหนึ่งเป็นเพราะมีเรน่าและอีกส่วนคือพวกเขาเพิ่งจะตื่นนอนคิวมองออกไปแล้วกลืนน้ำลาย"งานนี้หนักแน่เอาไงดีนะ"ปิ้งความคิดเข้ามาในหัวคิว"เอิร์ธได้เวลานายเมาแล้วคิวจับเอิร์ธกรอกเหล้าเอิร์ธสดุ้งตื่นและมองไปที่ประตูเขาหัวเราะและวิ่งไปเหมือนเด็กๆเจอของเล่นใหม่เข้าวิ่งไปกลางวงแล้วฟาดฟันอย่างบ้าคลั่งคิวตะโกนว่า"ตอนนี้เอิร์ธมันบ้าไปแล้วตัวใครตัวมันนะหลบดาบมันดีๆน้อ"เอิร์ธตวัดดาบคู่เหมือนรายระบำหมุนติ้วๆเรน่าเห็นเอิร์ธกำลังฟาดฟันอย่างบ้าคลั่งและบางทียังโดนพวกตัวเอง"ชิไอ้บ้านั้นกำลังเมานี้อ่ายังงี้ข้าก็สามารถชักจูงใจมันได้ง่ายๆนะสิฮาๆๆๆเอาละ"เรน่าใช้เวทย์กระซิบข้างหูเอิร์ธ"มาอยู่กับข้าช่วยข้าเปลี่นโลกใบนี้ช่วยข้าคืนชีพอาทรัมมาช่วยข้ากำจัดมนุษย์ที่ขวางทางพวกเรามาช่วยข้า"เอิร์ธเริ่มเบลอๆและเขาหันไปทางชาวเมืองเขายกดาบขึ้น"ข้าจะช่วยท่าน"เอิร์ธพูดด้วยเสียงเบลอๆแล้ววิ่งเข้ามาคิวทำหน้าตกใจแล้วตะโกนว่า"งานเข้าแล้วโว้ย"เอิร์ธวิ่งเข้ามาฟาดฟันเหล่าเซนก๊อบลินและชาวเมืองและนักรบคิววิ่งไปสกัดเอิร์ธทั้งสองสู้กัน"เอิร์ธตื่นเอิร์ธจำข้าไม่ได้หรอข้าคิวเพื่อนรักของเจ้าไงเอิร์ธ"เอิร์ธเริ่มเบลออีกครั้งครามนี้เข้าหยุดเหมือนนึกคิด"อ๊ากปวดหัว"เอิร์ธเริ่มสับสน"แย่ละสิเจ้านั้นกำลังจะหลุดพ้นเวทย์มนต์ของข้าแล้วไม่ได้การสงสัยต้องจ่ายยาเพิ่ม"เจ้ามนุษย์อย่าไปฟังมันมันจะหลอกใช้เจ้าเป็นเครื่องมือมันหลอกเจ้าอย่าเชื่อมัน""แกหลอกข้าข้าไม่เชื่อเจ้า"เอิร์ธฟาดฟันดาบใส่คิว"เอิร์ธข้าไม่ได้หลอกเจ้าเจ้าจำสัญญาครั้งนั้นไม่ได้หรอที่เราสัญญากันว่าจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปเจ้าจำมันไม่ได้หรอ""คิ.....ว""ชิเจ้านั้นจะหลุดอีกแล้วไม่ได้การยังงี้ต้องวอลลอคทั้งหลายฆ่าเบรดมาสเตอร์นั้น"
วอลลอคใช้สกิวสาปเป็นหินกับเอิร์ธและใช้วงแหวนรตติกาลตอนนี้เอิร์ธไม่สามารถช่วยตัวเองได้คิวเกิดความคิดขึ้นและสิ่งที่เขาจะทำคือ

ยาวได้ที่แล้วค่ะ แต่ติดกัน ปวดลูกกะตาดีแท้=_=

ปล. แต่งได้ดีนะค่ะ แต่ลบฉากฮาๆออกนิดนึงจะดูดีขึ้นมาก

  = = อ่านแล้วดูผิด กลับไปอ่านบรรทัดบนอีกรอบ   

สนุกหรือป่าว