บทที่6 พลังที่ซ่อนอยู๋
.......เอิร์ธร่วงลงมาในตอนนั้นเอิร์ธ"คิว""เอิร์ธนายยังตายไม่ได้นะถ้านายตายตอนนี้ข้าจะโกรธเจ้าตลอดชาติเลยนะ""ข้าเหนือนิข้าเหนือเหลือเกินและอีกอย่างบนโลกยังมีท่านไซเฟอร์ท่านลูคัสท่านซาร่าและท่านเซอร์อเล็กและยังมีนักรบอีกหลาย""เอิร์ธนายมีพลังที่ซ่อนอยู๋จำตอนที่นายเจอกับเราได้ไหมตอนนั้นนายกินเหล้ากับเราแล้วนายก็อาลาวาดนายต้องควบคุมพลังนั้นควบคุมมันให้ได้เมือทุกอย่างจบสิ้นเราจะเจอกันไหมนะ""คิว"เอิร์ธตื่นขึ้นตอนนี้มีพระคนหนึ่งกำลังรักษาแผลของเขาอยู่ไซเฟอร์เมือเห็นเอิร์ธตืน"เจ้านี้อึดจริงๆนะโดนซะขนาดนั้นยังไม่ตายภูมิใจมีลูกศิษเก่ง"ไซเฟอร์ทำท่าภูมืใจ"แล้วอาทรัมละ"ไปแล้วละแต่มันจะกลับมาอีกมันบอกว่าอยากสู้แบบสนุกๆ"ไซเฟอร์พูดพร้อมสีหน้าเคียดแค้น""แล้วมันจะมาเมื่อไร""อีกสี่วันมันจะมาอีกครั้ง""สี่วันหรอพักซักสี่วันก็ดีนะ""เจ้าจะพักก็ได้แต่ข้าจะไปฝึกสกิล"เมย่าเดินเข้ามา"ส่วนข้าก็จะฝึกเช่นกัน"ลูคัสพูดแล้วถือขวานทำท่าเตรียมสู้"ข้าเองก็เหมือนกันอยู่เฉยๆแล้วมันเบือ"ไซเฟอร์พูด"หวาทุกคนฝึกหมดเลยงั้นผมฝึกด้วย""ไม่ได้ๆเจ้าเจ็บห้ามเดียวแผลเปิด"ทั้งสามคนพูดพร้อมกัน"ง่าอดฝึกเลยอุตสามีผีมาบอก""ผี?หมายความว่าไง""ก็ข้านะเจอกับ"เอิร์ธยังพูดไม่จบเซอร์อเล็กก็มาขัด"ทุกคนมาดูอะไรดีๆหน่อยมาๆทั้งสามคนลุกไปเอิร์ธทำท่าจะลุกตามแต่พระห้ามลูคัสเลยบอกเดียวจะเอามาให้ดูเซอร์อเล็กเดินเข้าไปในห้องทั้งสามคนเดินตามสิ่งที่พวกเขาได้เห็นคือดาบใหญ่ที่หล่อด้วยลาวามันแข็งแกร่งและบางเฉียบขวานใหญ่ที่มีขนาดใหญ่แต่เบามากใช้ได้คล่องมือมีดสั้นที่ทำจากเพรชทำให้มันคมและแข็งและสุดท้ายดาบคู่สีเงินแวววับน่าจับต้องความคมของมันคมมากและมันก็ยาวมากทั้งสามคนดีใจมากและหยิบอาวุธของตนขึ้นมา"อาวุธใหม่พวกนี้ข้าอยากให้พวกเจ้าใช้มันให้คุ้มอย่าตายเสียก่อนละพวกเจ้าต้องช่วยพวกเรา""ข้าเข้าใจแล้วเอิร์ธคงจะดีใจน่าดู"ลูคัสหยิบอาวุธเอิร์ธแล้ววิ่งไปให้เอิร์ธดูตรงอย่างที่ลูคัสพูดเอิร์ธกระโดดอย่างดีใจจนปวดแผลพระเลยใช้เชือกรัดตัวเอิร์ธไม่ให้ขยับไปไหน"อย่าขังผมเลยผมข้อร้องแงๆๆๆ"ผ่านไปหนึ่งวันทั้งสามฝึกซ้อมอย่างหนักส่วนเอิร์ธก็ทรมานอย่างหนักเพราะพระไม่ให้ออกไป"พระสุดสวยจ๋าปล่อยผมออกไปเถอะน่าคุณสุดสวยแม่ยอดเทวี""ไม่ได้ค่ะเดียวแผลแตก"พระทำท้าห้าม"ขอร้องผมต้องฝึกนะจุ๊บๆ""คนบ้าพระทุบที่ตัวเอิร์ธโดยเริ่มเสียสนิทว่ามีแผลอยู่"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก""ผ่านไปแล้วสองวัน"กักขังฉันเถิดกักขังไปขังตัวอย่าขังหัวใจดีกว่า"พระทำเป็นไม่ฟังและเมินเสียงในใจของเอิร์ธ"เวรแล้วไงอ่าคิดออกละ"เอิร์ธใช้เท้าไปเคาะที่ประตูพอพระไปเปิดเอิร์ธก็อาศัยจังหวะนี้หยิบดาบและเปิดหน้าต่างโดยเริ่มไปว่านี้ชั้นสอง"แม่จ๋า"โชคดีมีต้นไม้รับ"รอดได้เวลาฝึกแล้ว"เอิร์ธเริ่มนั้งสมาธิค้นหาพลังในตัวเองพระไปแจ้งแก่เซอร์อเล็กว่าเอิร์ธหนีไปฝึกตอนแผลยังไม่หาย"ไม่เป็นไรหรอกคุณไปพักเถอะ"เซอร์อเล็กบอก"เราห้ามเขาไม่ได้หรอก"ผ่านไปแล้วสามวันเอิร์ธเริ่มลองใช้อาวุธ"ฉับ"เสียงต้นไม้ขาด"ยังไม่ได้ขาดแค่1ต้นเองต้องเอาพลังตอนนั้นคิดถึงตอนน้นต้อนที่คิวตาย"หึยแกนะแกดาบผ่าอากาศ""ฉับๆๆ"ต้อนไม้ขาดหกต้นเย้ๆๆความโกรธนี้เองเอาละคราวนี้ลองใช้โดยไม่นึกถึงมันดีกว่าผ่านไปแล้วสี่วันตูมเสียงดินปะทุเอิร์ธใช้ความสามารถได้อย่างคล่อง"ขอบคุณนะคิวเอาละอาทรัมก็อาทรัมข้าเด็ดหัวเจ้าเองสู้ๆโอ๊ยยยยยยยยยยย"เลือดไหลออกมาจากท้อง"แย่แล้วทำไมต่องตอนนี้ทำไมช่วยด้วยอ๊ากกกกก"เอิร์ธสลบไป
ชาววันที่ห้า"ข้าอยู่ที่ไหน""อยู๋ห้องนะสิ"เสียงพระคนเดิมดังขึ้นเอิร์ธมองที่พระซึ่งมองเอิร์ธเหมือนจะกินเลือดกินเนื่อ"ฉันบอกแล้วไม่ฟังงง""ผมขอโทษครับ"แล้วทุกคนละ"ไปรบ""งั้นผมไปมั่ง""หยุดถ้าไปยังงี้ตายแน่""ขอร้องให้ผมไป""แล้วใครห้ามเอานี้ไปยาของฉันมันจะทำให้เธอหายระยะหนึ่งใช้มันให้คุ้มค่ามี3ขวด"เอิร์ธมองพระด้วยสายตาซึ้ง"หยุดไม่ต้องซึ้งไปรบได้แล้ว""ครับ"หน้าเมืองเซาท์เทิร์น ฟอท มาแล้วหรือเจ้ามนุษย์"ใช่พวกเรามาฆ่าแกอาทรัม""ฆ่าข้าหรอหึหึตลกสิ้นดีข้าคนนี้เป็นอมตะ555+""ไม่ลองแล้วจะรูหรอพสกเราลุย""มาเลย"

สุดยอดคร้าบพี่น้อง

                                                                บทที่7 เซาท์เทิร์น ฟอทพินาศกับการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
........เสียงการต่อสู้ดังขึ้นแล้ว"ดาบคู่ผ่ามิติ"วือ"ชิหลบได้หรอ"ไซเฟอร์พูดอย่างหัวเสีย"555+เจ้าเบรดกระจอกสกิลแค่นั้นทำอะไรข้าไม่ได้หรอกท่าจะให้ดีต้องแบบนี้พายุแห่งความตาย"ทันใดนั้นก็เกิดพายุสีดำขนาดใหญ่กวาดเหล่านักรบขึ้นไปบนฟ้า"555+เป็นยังไงละจะบอกให้นะพายุนี้มันจะค่อยดูดวิญญานของเจ้ามาเป็นของข้าอ่าอร่อยจริงหึหึ"ปังๆๆวิ้วบึ้มเสียงลูกกระสุนและปืนใหญ่ของทางการดังขึ้น"ใครกัน"ไซเฟอร์หันไปมองด้วยความสงสัยและเขาก็เห็นกองทัพขนาดใหญ่และคนนำทัพคือ"ผู้พันคาร์เตอร์"ไซเฟอร์พูดออกมาด้วยความดีใจ"ขอโษทีที่ข้ามาช้าข้าต้องจำกำลังสู้บพวกเขี้ยวทมิฬกว่าจะแบ่งมาได้นี้แย่เหมือนกันนะฮาๆๆพวกเรายิงเต็มยิงไม่ต้องยั่ง"ทันใดที่สั่งจบเหล่าเซนจูเรี่ยนก็กระหน่ำยิงอย่างแรงเหล่านักรบพอเห็นว่ามีกำลังเสริมก็ดีใจยกใหญ่และบุกกระหน่ำไปทีอาทรัม"พวกแกหึหึอย่างงี้ก็สนุกสิเหล่าซอร์เรี่ยนลูกแม่จงมาหาแม่นะบัดนี้"เหล่าซอร์เรี่ยนนับพันปรากฎอยู่ตรงหน้าเหล่านักรบพวกมันตั้งหอกแล้วพุ่งใส่เหล่านักรบ"พวกเราอย่าไปกลัวสู้จนกว่าจะตายอย่ายอมแพ้"ลูคัสที่ตอนนี้กำลังตะบันหัวซอร์เรี่ยนอยู่ตะโกนเพื่อปลุกขวัญ
"เฮ้ฆ่ามัน"เหล่านักรบมีกำลังใจอีกครั้ง"ดาบผ่าอากาศ"เหล่าซอร์เรี่ยน10ตัวขาดแหลก"ข้ามาช้าไปหรือป่าว"เอิร์ธตะโกนขึ้น"ไม่ช้าหรอกเราเพิ่งจะเริ่ม"
ไซเฟอร์พูด"งั้นข้าจะลองสกิลใหม่ละน่าพายุดาบคู่"ซอร์เรี่ยนปลิวขึ้นไปบนท้องฟ้าและหล่นลงในสภาพตัวขาด"555+หมุนติ้วๆฮึก"อยู่ดีๆเอิร์ธก็หยุดแบบดื้อๆ"เป็นอะไร"ลูคัสหันมามองตอนนี้เอิร์ธจับท้องตัวเอง"หรือว่าแผลแตก""ป่าวไม่ใช่ข่าแค่อ้วกมึนหัวว"เหล่าซอร์เรี่ยนแห่งเป็ฯโอกาสบุกเข้าแล้วยกดาบหมายจะตัวหัว"ไอ้พวกรอบกัดข้ายอมตายเพราะอ้วกหรอกฮึยยะ"เอิร์ธตวัดดาบที่ไปคอซอร์เรี่ยนคอมันขาดสะบัน"อยากโดนอีกไหม"เหล่าซอเรี่ยนที่ล้อมเอิร์ธค่อยๆถอยออก"เจ้ามนุษย์คนนั้นนี้เองหึหึอึดจริงๆนะ"อาทรัมพูดแล้วลงมาหาเอิร์ธ"งั้นครามนี้ข้าจะเอาจริงละน่า""ถ้าทำได้ก็ลองดู"เอิร์ธกับอาทรัมปะทะกันอย่างดุเดือด"ผ่าสามพิภพ""ข้าทำบ้างละดาบคลั่ง"ตอนนี้ดาบของอาทรัมมีพลังโจมตีเพิ่มขึ้น10เท่าถ้าแขนเพียงเฉียดก็ขาดสะบันได้
"ตายซะเถอะ""มาเลย"ตอนนี้เอิร์ธกระโดดหลบไปมาเพื่อรอให้สกิลดาบคลั่งหมดและคอยหาจุดอ่อนของอาทรัมไปด้วย"เห็นแล้วดาบคู่ผ่ามิติ"เอิร์ธพุ่งดาบไปที่ท้องของอาทรัมชึกดาบแทงทะลุท้อง"สำเร็จ""จริงหรอ555+ข้าเป็นอมตะ"ทันใดนั้นดาบที่ปักทะลุท้องมันเชื่อมติดกับท้องของอาทรัม"เวรแล้วตายแน่ๆตายแน่ๆ"ตอนนี้เอิร์ธพยายามดึงดาบออกจากท้องของอาทรัมแต่มันติดแน่น"555+ได้เวลาตายแล้วอาทรัมฟาดดาบมาที่ตัวเอิร์ธแต่เอิร์ธกระโดดหลบออกมา"รอก่อนนะเจ้าดาบเดียวจะมาเอาคืนตอนนี้ใช้ปลอกดาบก็ได้วะฮือๆ ""555+น่าสงสาร ตายซะเถิดพสุธาวิญญานคลั่ง"
ทันใดนั้นเหล่าวิญญานสีดำก็พุ่งพวยขึ้นมาจากพื้นดินมันทะลุร้างของเอิร์ธ"อ๊ากกกกกกกกก""ฮาๆๆระวังนะมันจะค่อยๆดูดพลังวิญญานของเจ้ามาให้ข้า"
"ข้าไม่ยอมหรอกพลังโกยแน่บบบบบบ"เอิร์ธวิ่งโกยแน่บสุดชีวิต""ใครจะให้หนีเหล่าวิญญานฆ่ามัน"เหล่าวิญญานไล่ตามเอิร์ธไป"แย่แล้วแผลแตกขวดยาอยู่หนายอะเจอแว้วดื่มละคร้าบ"เอิร์ธกำลังจะดื่มยาแต่สะดุดลื่นขวดยากระเด็นไป"เวรแล้วอ๊ากไม่ได้การแล้ว"เลือดที่ไหลออกมาตอนนี้เลอะชุดข้างในสีดำให้กลายเป็นสีแดงสด"เอาขวดใหม่ก็ได้ฟะเอ่หายไปไหนหมด""หานี้อยู๋หรอหึหึ"อาทรัมพูดพร้อมหัวเราะ"แกเอาไปตั้งแต่ตอนไหนฮึกแค่กๆ""น่างสารอ่าเดียวให้อุ่ยหลุดมือ"ขวดยาที่ตกลงมาเหมือนภาพสโลวโมชั่นแล้วมันก็หยุดเอิร์ธงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเหล่าซอเรี่ยนและอาทรัมหยุดนิ้ง"เอ้ามั่วงงอยู่ได้รีบๆกินยาสิ"ซาร่าพูด"สกิลนี้อยู่ไม่ได้นานนะเร็ว""ขอบคุณนะ"เอิร์ธรีบขอบคุณแล้วเดินยา"อ่าได้เวลาแก้แค้นแล้ว"เอิร์ธฟาดดาบไปที่อาทรัม"ขี้โกงนี้หว่า""ไม่สนอะตอนนี้มีโอกาสต้องรีบทำ"เหล่านักรบก็ไล่ฆ่าซอเรี่ยนยกใหญ่"จะหมดเวลาแล้ว"ซาร่าร้องเตือนตอนนี้เหล่าซอเรี่ยนและอาทรัมเริ่มขยับตัว
"ข้าเบือกับการต่อสู้นี้เต็มทนแล้ว"อาทรัมเหาะขึ้นไปบนฟ้าท้องมนต์"ใครจะยอม"เมย่ากระโดดขึ้นไปบนฟ้าแล้วฟันไม่ยั่ง"เจ้ามนุษย์อย่ามากวนข้าเอานี้ไปกินละกันฝ่ามือมาร"ร่างของเมย่าหล่นลงมากระแทกกับพื้นอย่างแรง"เมย่าๆๆ"ไซเฟอร์เข้าไปหาเมย่า"อย่าเป็นอะไรไปนะเมย่าแขงใจไว้""ท่านไซเฟอร์ข้ารักท่านนะฮึกล่าก่อน""ม่ายยยยยยยยยยยยยยอ๊ากกกกกกกกฮือๆๆๆๆๆเมย่าฟื้นสิ"ไซเฟอร์ร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง"แกอาทรัมอย่าอยู่อยู่เลยดาบผ่าอากาศ"ชึก"แกข้ารำคาญแล้วนะเจ้าพวกแมงหวีแมงวันเจอนี้หน่อยระเบิดฝ่ามือ"อาทนัมรวมพลังไว้ที่มือแล้วปล่อยออกมาเหมือนลูกกระสุนมันสาดลงมาเหล่าซอเรี่ยนและมนุษย์ที่โดนแสงนี้จะหายไปทันที"ทุกคนหลบ"ลูคัสตะโกนสุดเสียงทุกคนหลบหนีกันยกใหญ่"จบเรื่องกันสะทีหายนะแห่งความตาย
แผ่นดินแตกออกและเกิดระเบิดครั้งใหญ่ขึ้นทุกคนหนีสุดชีวิตบึ้มมมมมเสียงร้องดังระงมนักรบที่หนีไม่ทันกรีดร้องเซาท์เทิร์น ฟอทหายไปในพริบตายไม่มีศพคนตายเพราะมันหายไปกับระเบิด"หึหึแล้วข้าจะกลับมาใหม่ล่าก่อนนะวันนี้ข้าเหนือยละข้าจะให้เวลาพวกเจ้าพักด้วยอีก4วันเจอกันใหม่นะฮาๆๆๆ"
"ไม่ต้องรอถึงสี่วันหรอกแกต้องชดใช้วันนี้ดาบคู่ผ่ามิติ"ชึก"แกพวกแกมันชอบตื้อนักใช่ไหมเอานี้ไปกินระเบิดวิญญาน"บึ้มเสียงระเบิดดังขึ้นพร้อมร่างของไซเฟอร์ที่ตกลงมาลูคัสกระโดดไปรับ"ฮึก เจ็บจังฮึกแค่กๆๆนี้เจ้าทึ่มข้าจะได้ขึ้นสววรค์หรือลงนรกหรอ""สววรค์สิแต่มันยังไม่ใช่ตอนนี้เจ้าต้องล้างแค้นให้เมย่านะ""ข้าฝากเจ้าด้วยละกันเจ้าทึ่ม""ไม่ได้นะโว้ยแกจะตายตอนนี้ไม่ได้แกยังมีภารกิจที่ต้องทำนะโว้ย""บายๆเจ้าทึ่มข้าจะไปหาเมย่าก่อนนะ"
"ไม่ให้ไปโว้ยกลับมาก่อนสิฮือๆ""ล่าก่อนคร่อก""ฮือๆๆ""แหม่มน่าซาบซึ้งจริงนะแต่ข้าไม่ว่างนะบายๆเดียวกลับมาใหม่นจ๊ะที่นี้นะเวลาเดิม"อาทรัมหายไปในพริบตาปล่อยให้ความเศร้าในการสูญเสียครอบคลุมในพื้นที่นี้

เห้ยบทที่7หายงับทำไงดี

เดียวค่อยมาต่อนะงับต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบ

                                                              บทที่8 ดาบศักดิ์สิทธิ์
......."หลังจากเหตุการที่เซาท์เทิร์น ฟอททำให้กองกำลังลดลงไปมากและเรายังสูญเสียสองแม่ทัพใหญ่ไซเฟอร์และเมย่าไปนั้นเป็นเรื่องที่สะเทือนใจเหล่านักรบมากตอนนี้เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว"เซอร์อเล็กปลดปล่อยความในใจออกมาต่อหน้าผู้พันคาร์เตอร์"ข้าเข้าใจท่านดีข้าก็เคยรู้สึกอย่างงี้ตอนที่ข้าส่งกองกำลังไปในป่าวินเดิ้ล วู้ด"ผู้พันคาร์เตอร์นึกถึงตอนที่ตนส่งกำลังนับ1000ไปสู้กับพวกเขี้ยวทมิฬในป่าและพวกเขาตายเกือบหมดมันช่างสะเทือนใจอย่างยิ่งแล้ว"แล้วตอนนี้เราจะทำอย่างไรดีละท่านเซอร์อเล็กเราจะขอกำลังจากไหนดี"ลูคัสเดินเข้ามาหลังจากสงบสติอารมณ์ได้"เรื่องกำลังนะมีให้ขอเยอะเยะเลยแต่พวกคนใหญ่ๆไม่เข้าใจหรอก"เซอร์อเล็กพูดแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่"แล้วพวกพาลาดินละท่านพวกเขาอาจช่วยเราได้""จริงสินะข้าคิดถึงแต่ทางการเดียวข้าจะส่งจดหมายไปที่วิหารลูซิสเอง"เซอร์อเล็กเริ่มมองเห็นความหวังมากขึ้น"แต่พาลาดินมีจำนวนไม่พอที่จะต่อกรกับอาทรัมหรอก"ผู้พันคาร์เตอร์พูดอย่างสิ้นหวัง"แล้วพวกเอลฟ์ละท่าน"ข้าไม่แน่ใจหรอกนะว่าพวกเขาจะช่วยเราหรือป่าวขนาดจะเข้าป่าไปเมืองพวกเขายังยากเลย"เซอร์อเล็กพูดบ้าง"ไม่ลองแล้วจะรู้หรอท่านข้าจะลองให้ซาร่าส่งจดหมายให้เอลฟ์ดู""อืมข้าเข้าใจแล้วตอนนี้ทำอะไรต้องรีบทำแล้วละเหลืออีกสี่วันเท่านั้น"เซอร์อเล็กพูดแล้วเดินออกไป.......ณ วิหารแห่งลูซิส แอ๊ด"สวัสดีท่านพลทหารมีธุระอะไรหรือท่านถึงลำบากมาถึงที่นี้"พาลาดินคนหนึ่งพูด"ข้านำจดหมายจากเซอร์อเล็กมาให้"พลทหารพูดเสียงเรียบ"เข้าใจแล้วเดียวข้าจะนำไปให้ท่านอังเดรเอง""ขอบใจมากข้าไปละ""ท่านอังเดรมีจดหมายจากเซอร์อเล็กมาส่งขอรับ""อืมไหนดูสิในที่สุดก็เริ่มขึ้นแล้วบอกทุกคนจัดทัพเราจะไปเดธวอลเลย์กัน""รับทราบขอรับ"อังเดรเดินไปหยิบดาบที่ตนเก็บไว้ออกมา"องค์ลูซิสดาบที่ท่านให้ข้ารักษาไว้วันนี้มันจะได้ทำหน้าที่แล้ว"อังเดรพูดแล้วมองดาบ......ณ ป่าดงดิบ "เอ่ไปทางขวาหรือทางซ้ายนะ"ซาร่ารำพึง"โยนเหรียญดูละกันออกหัวไปซ้ายออกก้อยไปขวานะ"แล้วซาร่าก็โยนเหรียญผมปรากฎคือออกหัว"เอาละลุย"ซาร่าเดินเข้าไปทางซ้ายแล้วสิ่งที่อยู๋ตรงหน้าคือเหล่าแมนเดรกยืนเรียงกันเหมือนกันไม่ให้ซาร่าผ่านไป"ว้าวตัวอะไรนะน่ารัก "เหล่าแมนเดรกถึงกับสดุ้ง"ขอเลี้ยงซักตัวเถอะ"แล้วซาร่าก็ไล่จับแมนเดรกยกใหญ่แล้วซาร่าก็หยุดเพราะได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแล้วเธอก็มองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือผูพิทักษ์แห่งอีเดน"ข้าคือผู้พิทักษ์แห่งป่าเจ้ามีธุระอะไรเจ้ามนุษย์ถึงกล้าลุกล้ำดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเหล่าเอลฟ์""ข้าก็แค่มาส่งจดหมายของเซอร์อเล็กถึงผู้นไของเหล่าเอลฟ์เท่านั้นก็แค่มาขอกำลังมาสู้กับอาทรัม""ว่ายังไงนะ"ผู้พิทักษ์แห่งอีเดนถึงกับทำหน้าเหมือนเห็นผี"เรื่องใหญ่แล้วตามข้ามาเจ้ามนุษย์ข้าจะนำเจ้าไปเมืองเอลฟ์เอง""ว้าวนี้หรือเมืองเอลฟ์สวยจริงๆ""ผู้พิทักษ์แห่งอีเดนขอบใจมานะที่พามนุษย์ผูนี้มาส่งเจ้ากลับไปได้แล้วละ"อาร์ดิออสพูด"ขอรับ""ตามข้ามามนุษย์ข้าจะพาเจ้าไปท่านราชินีแห่งป่าไม้"ซาร่าเดินตามอย่างว่างาย"ท่านราชินีมนุษย์ผูนี้ต้องการพบท่าน""ข้าเข้าใจแล้วมนุษย์เจ้ามีอะไรหรือถึงได้มาที่นี้อะไม่ต้องแล้วละข้าเข้าใจแล้ว""เดียวสิท่านข้ายังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ""อ่อข้าขอโทษทีนะเจ้าคงไม่รู้สิว่าพวกเราอ่านใจได้""จริงหรือท่าน""จริงสิท่านกลับไปบอกท่านเซอร์อเล็กเถอะว่าพวกเราจะไปช่วย""ขอบคุณมากค่ะไปก่อนนะค่ะ"ซาร่าวิงออกไปด้วยความดีใจสักพักก็วิ่งกลับมา"ท่านราชินีค่ะ""อะไรหรือ""คือข้าออกจากป่านี้ไม่เป็นเหะๆ""อาร์ดิออสไปส่งนางทีและเออข้าคงต้องทำมห้ความจำระหว่างการเดินทางของเจ้าจากป่ามาที่เมืองหายไปนะพวกเราไม่ชอบที่เผ่าอื่นเข้ามาในเมืองเราขอโทษด้วยนะ""ไม่เป็นไรค่ะข้าเข้าใจ"ทันใดนั้นซาร่าก็สลบไปเธอตืนขึ้นก็พบว่าตัวเองอยู่หน้าเมืองเรดคริฟ"รีบไปดีกว่า"ซาร่าพูดแล้วลุกขึ้นเดินทางกลับ.......ณ ป้อมเดธวอลเล่ย์ผู้พันคาร์เตอร์กำลังจัดกำลังใหม่อยู่"ท่านครับพาลาดินตอบรับขอรับ""อืมเฮ้อแล้วพวกเอลฟ์ละจะตอบรับไหมน่า"ท่านผู้พันค่ะเอลฟ์ตอบรับแล้วค่ะ"ผู้พันคาร์เตอร์ถึงกับสำลัก"ด....ดีมากเรามีกำลังพอแล้วละเตรียมลุยได้"ผ่านไปสองวันเหล่าพาลาดินติดเกราะและเหล่าเอลฟ์ก็เดินทางมาถึงอังเดรเดินเข้ามาแล้วมองไปที่เอิร์ธอังเดรหยิบดาบขึ้นมาแล้ววิ่งไปหาเอิร์ธอังเดรชักดาบแล้วเขาก็"นี้คือดาบของเจ้านะรับมันไว้""ท่านรูได้ไงว่าเป็นดาบของข้า""ข้าก็ไม่รู้หรอกแต่ใช้ความรู้สึกนะเอาไปเถอะแล้วก็ฝากด้วยนะ"อังเดรกระซิบข้างหูแล้วเดินไปคุยกับผู้พันราชินีปห่งป่าไม้มองมาที่เอิร์ธแล้วยิ้มให้"อะไรกันงะงงหมดแล้วแต่ดาบนี้สวยจังว้าว"เอิร์ธมองดาบอน่างหลงใหล........อาทรัมเหาะอยู่บนท้องฟ้าพร้อมข้างร่างก็มีเหล่ามอสเตอร์ที่อาทรัมหามาสู้และ1ในนั้นคือดูลาฮานและตอนนี้ทั้งสองกองทัพกำลังเผชิญหน้ากันในตอนนี้ทุกอย่างนิ้งเงียบ"หึหึแหม่มครามนี้มีนักรบศักดิ์กับเอลฟ์มาด้วยสนุกละพวกเราลุย"เหล่ามอสเตอร์บูกไปหาเหล่านักรบ"เหล่าพาลาดินตั้งโล่เตรียมชน"เหล่ามอสเตอร์ชนกับโล่ของพาลาดินอย่างแรงทุกคนพร้อมใจใช้โล่กระแทกจนมอสเตอร์บางตัวกระเด็นแล้วสิ้นชีพทันทีเหล่าเคลริดก็ค่อยบัพเพิ่มพลังให้กับพาลาดินและในที่สุดมอสเตอร์ก็อัดเข้ามาจนโล่ทนไม่ไหว"ทุกคนเตรียม   เปิดโล่"พาลาดินทุกใช้สกิลแทงทะลวงเกราะและตวัดหอกทำลายล้างจนขนาดมอสเตอร์ตัวใหญ่อย่างโทลล์ลอยกระเด็นและพาลาดินที่โดดเด่นอยู๋กลางวงล้อมคนนั้นคืออังเดร"มาเลยพวกแกกายาเหล็กไหลเกราะแห่งสัจธรรม ตายซะ"อังเดรจัดการเหล่ามอสเตอร์อย่างกล้าหาญและเขาก็เจอกับดูลาฮาน"มาแล้วหรอไอ้ผีหัวขาด"อังเดรฟาดฟันกับดูลาฮานอยู่กลางวงในขณะเดียวกันเหล่านักรบก็ค่อยๆฝ่าเหล่ามอนเตอร์เข้าไปหมายจะสังหารอาทรัมแต่พวกมอสเตอร์นั้นมีจำนาวนเยอะแข็งแกร่งทำให้การฝ่าไปเป็นเรื่องยากแต่สำหรับลูคัสเอิร์ธและซาร่า พวกเขาลุยเขาไปอย่างง่ายดายแต่แล้วพวกเขาก็เจอกับอุปสรรคครั้งใหญ่พวกเขาเจอกับไอซ์ซี่ นางพญาน้ำแข็ง"พวกเธอสองคนไปเถอะข้านะชินกับความหนาวแล้ว"ลูคัสพูดอย่างมุ่งมั่น"ไม่ได้นะท่านถ้าท่านต..."เอิร์ธยังพูดไม่จบลูคัสก็พูดออกมาว่า"ช่วยแกแค้นให้ไซเฟอร์และเมย่าแทนข้าที่นะล่าก่อนย๊ากก"
"ท่านลูคัสสส"เอิร์ธร้องเรียก"ไปสีโว้ยไปเร็วๆ""ซาร่ากระชากเอิร์ธไปต่อเอิร์ธและซาร่าวิ่งไปจนถึงอาทรัม"หึหึเจอกันอีกแล้วนะแหม่มเราเจอกันตั้ง2ครั้งนี้ครั้งที่3แล้วหวังว่าคงไม่มีครั้งที่4นะหึหึดาบความมืด"อาทรัมเรียกดาบสีดำออกมา"เอิร์ธฉันจะหยุดเวลาให้เองนะตอนนั้นนายก็รี....."ซาร่าถูกดาบฟาดกระเด่นไป"ซาร่าๆๆๆๆๆๆๆ""ใครจะยอมเป็นครั้งที่สองละเข้ามาได้แล้ว"แกทำคุณซาร่าแกตาย"เสียงดาบปะทะกันดังสนั่นเอิร์ธกับอาทรัมสู้กันอย่างสูสี
ขณะนั้นอังเดรที่สู้กับดูลาฮาน"รับนี้ไปหน่อยหอกกางเขนศักดิ์สิทธิ์"ตูมดูลาฮานทรุดลงทันที"อ๊ากแกแฮกๆ""หึจบกันซะที"อังเดรเอาหอกปักลงบนเกราะและทะลุลงไปถึงพื้น"ไม่นะข้ายังไม่อยากตายอย่าๆข้าผิดไปแล้วข้าสัญญาจากใจจริงเมตตาข้าเถิด""แล้วแกเคยเมตตาใครไหมข้าจะส่งเจ้าไปเทพลูซิสพิพากษาย๊าก"ดูลาฮานสิ้นใจพร้อมวิญญานของมันที่โดนดูดลงพื้นอังเดรวิ่งไปหาอาทรัมต่อและลูคัสซึ่งตอนนี้กำลังสู้กับไอซ์ซี่ นางพญาน้ำแข็งอยู่
" ทะลายภูผา "บึ้มไอซ์ซี่ นางพญาน้ำแข็งลอยขึ้นแล้วล้มลง"แกบังอาจนักเจอพลังน้ำแข็งหน่อย"ลูคัสแข็งทันที"ชิของกระจอกน่า"ตูมน้ำแข็งแตกออก"ตายซะ
ชึกขวานสับเข้าไปที่ท้องของไอร์ซี่ นางพญาน้ำแข็งนางกรี้ดร้อง"แกเจ้ามนุษย์ไม่มีมนุษย์คนไหนฆ่าข้าได้""งั้นข้ากเป็นคนแรกสินะตายซะ"ตุบเสียงสุดท้านดังขึ้นพร้อมกับไอร์ซี่ที่สิ้นใจ"ต้องรีบไปแล้ว"ลูคัสวิ่งไปทันทีเอลฟ์ซึ่งตอนนี้กำลังยิงสนับสนุนอยู่ก็ถูกมอสเตอร์ลุม"แย่ละสิถ้าเป็นยังงี้ต่อไปแพ้แน่รีบหน่อยเถอะท่านักรบศักดิ์สิทธิ์"ราชินีแห่งป่าไม้พูดขึ้นเอิร์ธสูกับอาทรัมอย่างดุเดือดและตอนนี้ทั้งสองกำลังหมดแรง"ชิเหนือยแล้วนะ""หึเจ้ามนุษย์อ่อนแอ่ข้ายังไม่เหนือยเลย"อาทรัมพูดทั้งทีเหนือยสุดๆ"จริงสิใช้ดาบนั้นดีกว่า"เอิร์ธหยิบดาบที่อังเดรให้มาชูขึ้นเมืออาทรัมเห็นถึงกับตกใจ"เจ้ามีมันได้อย่างไร""กลัวหรือไงต่อไปจากนี้จะเป็นของจริงละ""ลองดูสิ"

ก็มันเป็นดาบที่ลูซิสเคยใช้นี้งับ