ไม่รู้ตัวเหมือนกัน

พี่งับผมพิมบทที่7แล้วมันไม่ตั้งกระทู้ให้งะมันหายไปเลย

ชื่อ : โซล
สกุล :มาร์คเกอร์

เพศ : ชาย

สังกัด : นักเรียน

อายุ : 15ปี

เผ่าพันธ์ : มนุษย์

ธาตุที่ถนัดใช้ : แสง

อาวุธประจำกาย : ถุงมือเวทย์

ลักษณะ : ถุงมือนิ้วโผล่ สีขาว มีลูกแก้วอยู่ตรงกลางสีน้ำเงิน ใช้ร่ายเวทย์แสง(เท่านั้น)

สถานที่ที่อยู่ประจำ: ดาดฟ้า ทุ่งหญ้า

ลักษณะรูปร่างภายนอก : ตาสีเขียว ผมสีเขียวอ่อน มีเป้สีน้ำตาล ใส่ชุดนักเรียนญี่ปุ่น

ลักษณะนิสัย : เงียบ เวลาเห็นใครร้องไห้จะสามารถปล่อยพลังที่สุดยอดออกมา(นั้นคือพลังแห่งแสงสว่าง)

**กรณีที่เป็นนักเรียนต้องกรอกข้อมูลเพิ่มในส่วนนี้**
ชั้นปี : 1
สังกัดชมรม : -
ปราการที่จะสิงสถิต : ปราการตะวันตก
อื่นๆ :นิสัยลึกๆคือ่อนไหว ไม่เข้าพวก


สิ่งที่จะขอ : ขอให้เอาผมเข้านิยาย
อยากเป็นคณะกรรมการปราการหรือไม่/หากอยากเป็นกรุณาระบุตำแหน่ง: -
เหตุผล: ผมเป็นคนเงียบนิ
อยากบอกกับเฟิร์นว่า : ขอให้ท่าน(นู๋)เฟิร์นน่ารักยิ่งขึ้น

ลงชื่อ
กรินทร์ จันกระจาย
ผู้สมัคร

 
 

เสียดายค่อดๆที่เจ๊มาไม่ทัน-3-

ตอนที่เปิดรับสมัครเดี๊ยนได้ไปลำเปิง ตบท้ายด้วยไปเชียงหม่าย และไปสวรงสวรรค์วิมาน*0*~(จ.นครสวรรค์- -)

แถมช่วงนั้นคอมเจ๊งแหงก= =.  กว่าคอมจะหายก็ปิดรับสมัครและ

รออ่านอย่างเดียวก็ได้หนุกดีงับ-3-

ดันหน่อย กระทู้จะตกแบบหายจนแทบหาไม่เจอละเนี่ย

อาจมีคนหลงลืม... ดังนั้น... เฟิร์นเลยเอา ตัวอย่าง ตอนใกล้ๆจะจบมาให้อ่านเล่น ... เรียกน้ำตา  (แต่กว่าจะจบ ยังเหลืออีกหลายบท )

   “ใจร้าย...นายมันใจร้ายที่สุด” ฉันตะโกนลั่น น้ำตาไหลอาบแก้มช้าๆ เหมือนเวลาที่ค่อยๆหยุดนิ่ง
   ฉันทั้งทุบทั้งตีร่างกายเขา แต่เขาก็ไม่ลุกขึ้นมาต่าทอฉันอีกเหมือนเคย
   “นายมันใจร้ายที่ทิ้งพวกเราไป ทิ้งทุกคน...นายทิ้งฉัน ฮึกๆ” ฉันเช็ดน้ำตาที่ยังอยู่ข้างแก้ม ปาดน้ำตาแรงๆหวังจะให้มันหายไป แต่มันกลับทำให้ฉันยิ่งเจ็บขึ้นไป ไม่ได้เจ็บที่ตา แต่มันเจ็บที่หัวใจ มันยิ่งซ้ำเติมว่าฉันจะไม่มีคนมาคอยซับน้ำตาของฉันอีกแล้ว

(....................................................เซ้นเซอร์...................................................)

ฟ้ามืดครึ้ม น้ำฝนเย็นๆตกลงมาบนพื้นโลก ฉันรู้สึกเหมือนหัวใจฉันว่างเปล่า..ฉันจะฆ่าแก  ฉันไม่มีวันปล่อยแกไปแน่ แกมันปีศาจ
   ฉันหนาวสั่นสะท้าน แต่มันก็ไม่เท่ากับข้างในใจฉัน มันอ้างว้าง โดดเดี่ยว ..... ฉันขอสาบาน ฉันจะฆ่า ด้วยมือของฉันเอง

(....................................................เซ้นเซอร์...................................................)
สุสานพระราชวังเฟราเกรซ
   ท้องฟ้าสดใส แดดอุ่นๆทอแสง เหมือนรุ่งอรุณที่พี่พ้นจากวันฝนพร่ำ ผิดกับงานที่ดูหดหู่และเศร้าหมอง คนในงานแต่งกายด้วยสีดำเพื่อเป็นการไว้ทุกข์ให้แก่ผู้ล่วงลับ

(....................................................เซ้นเซอร์...................................................)
   แม้มีด้านที่เป็นสีขาว ก็ต้องมีด้านที่เป็นสีดำ หากไม่เข้าใจในทั้ง 2 ด้าน ท่านก็ไม่คู่ควรกับการเป็นราชา ว่าหัวใจทุกคนล้วนเป็นสีเทา แต่จะเทาเข้ม เทาขาว ก็คือมนุษย์เหมือนกัน คนเรานั้นต่างหัวใจ ต่างความคิด ใครต่อใครก็ต่างคิดว่าตัวเองเป็นผู้ถูกต้อง ทำไมเราไม่ลองคิดว่าผู้อื่นถูกต้องบ้างเล่า....
   เมื่อไรที่สายลมพัด ก็เหมือนหอบเอาความอบอุ่นจากอ้อมแขนของเธอ ฉันไม่เคยคิดเลย ว่าวันนี้จะมาถึง วันที่ไม่มีเธอ... วันที่ไม่มีทุกคน... ฉันอยู่คนเดียวท่ามกลางความเงียบเหงา
(....................................................เซ้นเซอร์...................................................)

   “ฉันไม่เคยขออะไรจากคนตายหรอกนะ แต่วันนี้ฉันอยากจะขอให้นายให้อภัยฉัน ฉันขอโทษนายสำหรับทุกๆอย่าง”
(....................................................เซ้นเซอร์...................................................)

หวังว่าจะสนุกกับการรอคอยตอนจบนะจ๊ะ

ใครมั่งหว่า = =