ผืนฟ้ากว้างใหญ่ บัดนี้ถูกห่มด้วยผ้าไหมสีดำแห่งยามวิกาล ประดับประดาด้วยดวงดาวพร่างพราย แต่ทัศนียภาพเหล่านั้น กลับถูกบดบังด้วยสายเลือดที่สาดกระเซ็นเป็นฝอย พร้อมกับหลายสิบร่างมหึมาที่ล้มลง ท่ามกลางฝูงร่างที่ดูเหมือนๆกันหมดนั้น มีบุรุษผู้หนึ่ง กำลังกวัดไกวดาบ 2 เล่มในมืออยู่ และทุกๆครั้งที่เขาตวัดดาบ ร่างยักษ์เหล่านั้นก็จะร่วงลับลงไปราวกับใบไม้ปลิดปลิว...
หลายนาทีผ่านไป เหลือเพียงชายหนุ่มที่ยืนหยัดอยู่ท่ามกลางศพเป็นกองทัพ เนื้อตัวเขาเต็มไปด้วยเลือด แต่หาได้มีรอยแผลไม่
“โทรลล์...” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเบาๆ พลางสำรวจหมู่ศพที่เขาโค่นลง พวกมันคือโทรลล์ ที่อาศัยอยู่ภายในถ้ำผลึก และตัวสุดท้ายของมันก็กำลังคืบคลานเข้ามาทางข้างหลังของบุรุษลึกลับ ในมือมันจับจับเศษกระดูกแหลมไว้มั่น เงื้อขึ้นหมายจะแทงลงไปที่กลางหลังของเขา เพื่อแก้แค้นให้กับเหล่าผองเพื่อนที่ล้มตาย
แต่ชายหนุ่มไวกว่า! เขาแทงดาบย้อนศรลงไป มันปักเข้าที่กลางหัวของโทรลล์ประสงค์ร้ายตนนั้นพอดิบพอดี! เขาเหลือบตามองมัน ก่อนที่จะชักดาบออก และเดินหายเข้าไปในความมืดของปากถ้ำ…
ทุกทางที่เขาเดินผ่านไป มีแต่เพียงซากศพนอนทับกันเกลื่อนกลาด ในขณะที่ชายหนุ่มไม่ได้มีท่าทีเหนื่อยอ่อนลงเลยแม้แต่น้อย ทันใดนั้น! ก็ร่างขนาดยักษ์กระโจนลงมาใส่ตำแหน่งที่เขายืนอยู่อย่างจัง!!
ชายหนุ่มกลิ้งตัวหลบฉากออกมาได้ทันท่วงที ผลึกคริสตัลที่ถูกบดขยี้ด้วยน้ำหนักอันมหาศาล ป่นกลายเป็นผุยผงลอยขึ้นคละคลุ้งไปทั่ว ทันทีที่หมอกผลึกจางลง ก็ปรากฏเจ้าของร่างตัวยักษ์ที่หมายจะปลิดชีพเขาเมื่อครู่... “เคออสติก” เจ้าแห่งหายนะ ผู้ปกครองที่อาศัยอยู่ในส่วนลึกของถ้ำผลึกนี้ มันคำรามเสียงดังลั่น จนแม้แต่ผลึกในถ้ำก็ยังร้าว แล้วพุ่งเข้าไปชกใส่ลำตัวชายหนุ่มด้วยความเร็วเสียง ร่างของเขาปลิวกระเด็นไปไกล กระแทกเข้ากับผนังถ้ำอย่างจัง “ตูมมม!!!” ผลึกและหินตามผนังถ้ำก็ถล่มลงมาทับตรงที่ๆเขาอยู่ ฝุ่นและควันฟุ้งกระจายไปทั่ว
“...” ทุกอย่างเงียบเสียงลง มีเพียงเคออสติกเท่านั้นที่หายใจดังฟืดฟาด พลางจ้องไปยังตำแหน่งของชายหนุ่มอย่างไม่วางตา...
บุรุษลึกลับผู้นั้นยังคงยืนหยัดอยู่ เลือดไหลอาบหัว เขาเอาลิ้นเลียลิ้มรสเลือดของตัวเอง เจ้าแห่งหายนะไม่รอช้า มันรีบพุ่งเข้าไปประชิดตัวเขาอีกครั้งหมายจะปลิดชีพให้สำเร็จ แต่ทันใดนั้น มันก็รู้สึกระคายเคืองที่ตาทั้งสองข้างอย่างแรงจนต้องปิดตาลง และโดนอะไรบางอย่างกดลงมาที่หัวอย่างหนัก จนล้มหน้าคะมำไม่เป็นท่า “โครม!”
เคออสติกค่อยๆยันตัวขึ้นมาความเสียหายที่เกิดขึ้นไม่สามารถทำอันตรายมันได้ เพียงแต่ทำให้รู้สึกมึนเท่านั้น ชายหนุ่มเห็นโอกาส จึงฟันดาบใส่เข้าที่ไหล่ทั้งสองข้างของมันอย่างแรง “แก๊ง!!!” ราวกับว่าเขาฟันใส่ของแข็ง บนตัวของมันไม่เกิดรอยแผลใดๆ! หนำซ้ำยังทำให้มันหายจากอาการมึน พร้อมกับศอกเข้าไปที่ลำตัวของเขาเต็มๆ “บึ้ก!!!”
เขากระโดดถอยหลังมาเล็กน้อยเพื่อลดแรงกระแทก เคออสติกไม่ได้โจมตีออกมาเต็มแรงแขน จึงไม่รุนแรงเท่าไรนัก แต่เมื่อมันตั้งหลักได้ เขาก็ต้องเจอกับพายุหมัดและท่อนแขนที่ถูกเหวี่ยงออกมาอย่างบ้าคลั่ง!!
เคออสติกจู่โจมใส่เขาอย่างไม่ยั้ง แต่ชายหนุ่มก็หลบและปัดป้องมันออกไปได้หมด...แน่นอนว่าการเข้าปะทะกับแรงมหาศาลของมันไม่ใช่เรื่องฉลาดแน่ๆ ชายหนุ่มจึงใช้วิธีหลบไปพลาง และใช้ดาบปัดเข้าที่จุดบอดของการโจมตีไปพลาง เมื่อได้จังหวะ เขาก็เตะเศษผลึกเล็กเข้าใส่ตาของเคออสติกอย่างรวดเร็ว “ปึ้ก!”
มันสะบัดหัวขึ้นและใช้มือปิดตา พร้อมกับร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ชายหนุ่มได้ทีจึงเข้าประชิดตัวอย่างรวดเร็วและง้างดาบฟัน
“บึ้กกก!!!” เสียงกระแทกเนื้อที่ดังสวนขึ้นมาก่อนที่คมดาบของเขาจะเข้าถึงลำตัวของเคออสติกดังขึ้น พร้อมกับภาพที่เข่าของมัน ผสานรวมเข้ากับลำตัวของเขาอย่างแรง จนกระดูกซี่โครงเสียหาย
ชายหนุ่มตัวงอเป็นกุ้งเพราะแรงกระแทก แต่ก็ยังกัดฟันถีบตัวกระโดดกลับหลังไปเพื่อตั้งหลัก แต่เคออสติกไวกว่า! มันกระโดดขึ้นตามในจังหวะเดียวกันแต่สูงกว่า เมื่อเท้าของเขาแตะถึงพื้น ก็ถูกน้ำหนักอันมหาศาลของเคออสติกโถมทับเข้าใส่อย่างแรงจนพื้นถ้ำยุบลงไป ผลึกแตกกระจาย
“เจ้าต้องการอะไร!? เจ้ามนุษย์!!” มันใช้เท้าข้างหนึ่งเหยียบเข้าไปที่ไหปลาร้าของชายหนุ่ม แล้วยื่นหน้าลงมาใกล้ๆ
“ฉันต้องการตัวแกไปร่วมงาน...แต่ถ้าไม่ตกลง ก็จะทำให้กลายเป็นผีเฝ้าถ้ำอยู่ที่นี่ไง” เขาพูดด้วยสำเนียงการพูดที่ฟังไม่คุ้นหู และจ้องตาสีผลึกใสของมันกลับ โดยเฉพาะตาข้างซ้ายซึ่งโดนเส้นผมของเขาบังเอาไว้ตลอดเวลา ให้ความรู้สึกชวนขนลุกอย่างแปลกประหลาด
“เฮอะ! คิดจะฆ่าข้างั้นเรอะ!? พูดได้ดีนี่ ไอ้หนุ่ม!” เคออสติกบดเท้าขยี้ไหปลาร้าของเขาลงไป จนมีเสียงลั่นดังกร๊อบขึ้นเบาๆ แต่ทว่าสีหน้าของชายหนุ่มก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง อีกทั้งยังทำให้มันเริ่มรู้สึกหนาวสันหลังวาบ
“แค่พูดอย่างเดียวคงเชื่อไม่ได้สินะ...” พอพูดจบ ร่างของเคออสติกก็เริ่มสั่นสะท้าน พร้อมกับความรู้สึกกลัวที่คุกคามกัดกินเข้าไปถึงในใจอย่างรวดเร็ว และรุนแรง! มันกำลังกลัว!!
ไม่เพียงแค่นั้น มันกลับเริ่มรู้สึกว่าร่างของตนค่อยๆลอยขึ้นจากพื้นทีละนิดๆ สูงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมันก้มลงไปมองที่เบื้องล่าง ก็พบว่าชายหนุ่มคนนั้น กำลังยกตัวของมันขึ้น ด้วยเรี่ยวแรงมหาศาลที่ไม่รู้ว่าไปเอามาจากไหน! และแล้ว ร่างของมันก็ร่วงหล่นลงพื้นอย่างจัง! สันหลังกระแทกเข้ากับผลึกก้อนใหญ่ที่ยื่นออกมาจากพื้น ชายหนุ่มกระโดดขึ้นนั่งคร่อมอกของมันและเอาขาทั้งสองข้างเหยียบที่แขนเอาไว้ จากนั้นก็ระดมหมัดหนักๆใส่เข้าที่กรามของเคออสติกแบบไม่ยั้ง!
เคออสติก เจ้าแห่งหายนะรู้สึกมึนในหัวอย่างรุนแรง ทันใดนั้นชายหนุ่มก็หยุดมือลง...
“...เวลาจะต่อรองกับใคร ถ้าเราได้เปรียบก็จะทำให้มีโอกาสสำเร็จมากกว่า...เหมือนที่อาจารย์สอนมาไม่มีผิด...” เขาหยิบดาบขึ้นมา แล้วปักลงไปที่พื้นข้างๆคอของเคออสติก หากเอียงดาบลง คมดาบก็จะลงมาตัดคอมันได้พอดี
“ว่าไง...? ตกลงจะยอมเข้าร่วมกับฉันรึเปล่า?”
“เจ้าฆ่าลูกน้องข้า เหนือสิ่งอื่นใด เจ้ายังฆ่าพวกโทรลล์ที่ไม่มีความผิด คิดหรือว่าข้าจะยอมเข้าร่วมด้วย!?” เคออสติกรวบรวมความกล้าคำรามใส่หน้าของเขาด้วยความแค้น พร้อมกับพยายามขยับแขน แต่ก็ไร้ผล ราวกับว่าถูกทั่งเหล็กอันหนักอึ้งกดทับไว้
“...” ไร้คำตอบใดๆจากสีหน้าอันเฉยเมยของชายหนุ่มปริศนา และแล้วสติสัมปชัญญะของเคออสติกก็ดับวูบลง อย่างสงบ...
***************************
โฉมหน้าของเอรัวร์ เพิ่งวาดสดๆ... -.-
?