บทที่ 15 หมู่บ้านกักกัน
เช้าวันรุ่งขึ้น...."ตื่น!!!!" เลโอน่าเเหกปากดังลั่นเพื่อปลุกให้2คน(คีมีเดียส อาเวเทียส)ตื่น
"อีก15นาทีน่า เเง่มๆ..." คีมีเดียสพูดอย่างัวเงียเพื่อขอนอนต่อ เส้นเลือดขึ้นหน้าเลโอน่าหล่อนค่อยๆเอียงหน้าไปที่หูของทั้ง2
"...ตื่นได้เเล้วพวกขี้เซาหนอนตื่นก่อนพวกเเกเเล้ว~!"เสียงกึกก้องดังลั่นไปทั่วป่าทำให้คีมีเดียสกับอาเวเทียสสะดุ้งโหยงขึ้น
กีเซอร์- ไม่โหดไปหน่อยรี ตะโกนซะขนาดนั้น (กีเซอร์พูดไปพลางใช้ผ้าพันขวานทั้ง2ด้าม)
เลโอน่า- ถ้าไม่ปลุกหยั่งงี้คงไม่ตจื่นหรอก ฮึ! (หล่อนยพูดอย่างหงุดหงิด)
เวลาต่อมาทุกคนเตรียมของเสร็จเเล้วก็รีบออกเดินทางไปที่หมู่บ้านวิดเดิ้ลวู้ด
"กรี๊ด---!" เฟริน่าร้องอุทานออกมา ภาพที่เห็นเบื้องหน้าคือ เหล่าซากศพชาวนัลเป็น1000กว่าตัว คาดว่าคงได้มีสงครามที่นี่ก่อนหน้านี้เป็นเเน่
เเต่สิ่งที่น่าตกใจที่สุดคือ ซากศพของ ออกญาเขี้ยวทมิฬไกเซอร์ ที่ถูกเเย่งชิ้นส่วนร่างกายออกเป็นชิ้นๆเป็นภาพที่โหดร้ายมาก
เลิฟโลว์- พวกซอเรี่ยนต่ำช้าใจทราม ฮึ่ม....(เลิฟโลว์รำพึงก่อนที่จะค่อยๆเดินตามคนอื่นๆไป)
"ตอนนี้เรากำลังจะเข้าไปในป้อมปราการเเล้ว พยายามหลบๆพวกศัตรูว้ด้วยเพื่อเก็บเเรงไว้สู้กับพวกอื่นในภายหลัง" กีเซอร์สั่งการเเล้วค่อยๆย่องเข้าไปในป้อมปราการเเละทุกคนก็ค่อยๆเดินตามไป
"อย่านะ อย่าไม่! อ๊าก!!!" สิ่งที่เห็นคือมนุษย์ที่ถูกคล็อกโคเดี้ยนใช้หอกเเทงอย่างเป็นว่าเล่นเมื่อมนุษย์คนนั้นเกือบสิ้นใจมันก็ได้ดูดวิญญาณของคนันั้น
"(ใจต่ำอำมหิตจริง คอยดูเถอะซักวันพวกฉันจะฆ่าล้างเผ่าพันธุ์พวกเเกซอเรี่ยนให้หมด)" หล่อนนึกคิดด้วยความเเค้นก่อนที่จะเดินตามกีเซอร์ต่อ
จนกระทั่งถึงจุดๆหนึ่งเบื้องหน้ามีกรงไม้ขนาดใหญ่กีเซอร์จึงสั้งให้ทุกคนซุ่มดูสถานการณ์ตามจุดต่างๆก่อน จู่ๆก็มีคล็อกโคเดี้ยนตนหนึ่งเดินมาหน้ากรงขัง
แล้วโยนชิ้นเนื้อเขี้ยวทมิฬที่เน่าเหม็นให้หญิงสาวคนหนึ่งในกรงขังเเล้วบังคับให้หล่อนกิน เเต่หล่อนขัดขืนปฏิเสธไม่ยอมกินมันลง
"บ๊ะ!ยัยนี่ ปฏิเสธของที่ข้าให้เรอะ ได้...! อีบัดซบ!" คล็อกโคเดี้ยนตนนั้นยื่นมือเข้าไปบีบคอหญิงสาวอย่างหนักหล่อนดิ้นรนอย่างสุดเเรง
"คราวหลังอย่ามาหน้าโง่ขัดขืนข้าอีกล่ะ อีขี้ข้านอนคุก!" พูดจบมันก็เหวี่ยงหญิงสาวลงไปกองกับพื้นแล้วก็เดินออกไป ส่วนหญิงสาวยังไม่สลบลงไป
เลิฟโลว์ที่เห็นเหตุการณ์มะกี้ถึงกับทนไม่ได้กำทวนเเน่นเตรียมจะวิ่งออกไปฆ่าคล็อกโคเดี้ยนตนนั้นให้ตายเสียแต่เฟริน่าได้ฉุดไว้เเล้วส่ายหน้าพล่งบอกว่าถ้าเราใจร้อนลุกลี้ลุกลนตอนนี้เราอาจจะพลาดท่าให้มันได้ เลิฟโลว์จึงค่อยๆสงบลง
"นี่กรงไม้เนื้อเเข็งนี่นาเเต่คงไม่เท่าไหร่หรอก" กีเซอร์พูดจบค่อยๆเดินเข้าเเล้วกำหมัดต่อยกรงไม้เนื้อเเข็งจนไม้ด้านหน้าพังทลายทันที
"ย....อย่าเข้ามา...น.....นะ!" หล่อนหันหลังไปเเล้วเอามือกุมหัวพูดด้วยความหวาดกลัว
เลโอน่า- ใจเย็นก่อน พวกเรากองทัพต่อต้านลัทธิเอลซ่า มาข่วยเธอนะ
เลิฟโลว์- พวกเรายังไม่ตายหรอก เพราะคนพวกนี้ช่วยเเน่ะ
เฟริน่า- อย่าคิดว่าพวกเราจะตายง่ายๆขนาดนั้นซี่ ฮึๆ
"นี่เสียง เลิฟโลว์กับเฟริน่านี่นา...!?" หล่อนค่อยๆหันมา เพียงสบตากีเซอร์ก็หน้าเเดงรีบหันหลังขวับไปทันที ทำให้อาเวเทียสที่ยืนอยู่ใกล้ๆงงนิดหน่อย
"ขอโทษนะที่หวาดกลัวคุณมะกี้ ฉันชื่อ...
มาช่า เอลราตี้ โดนพวกซอเรี่ยนทรมานที่นี่เป็นปีเเล้วล่ะขอบคุณพวกคุณมาก"
หล่อนพูดเเล้วค่อยๆลุกยืนขึ้น
กีเซอร์- ม...ไม่เป็นไร...ค...ครับ อ...เอ่อ นี่หน้าที่พวกเราอยู่เเล้วล...ล่ะ (กีเซอร์พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือด้วยความอาย)
เฟริน่า- ตกหลุมรักเขาเเล้วใช่ม้า คริๆ (เฟริน่าพูดเเล้วตบบ่ากีเซอร์พลางเเอบหัวเราะคิกคัก)
"ป...เปล่านี่ ชั้นว่ารีบไปหาอาวุธในตำนานเถอะ" กีเซอร์พูดจบก็เดินนำออกไปอย่างรวดเร็ว
คีมีเดียส- โอ้ รักเเรกนะเนี่ย หึๆ (ทั้งหมดก็หัวเราะคิกคัก เเต่มาช่าก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไร เเล้วจึงค่อยๆเดินตามกีเซอร์ไป)
พวกเขาค่อยๆเดินหาแวธไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเจอเเท่นไม้เเท่นหนึ่งมีหนามอยู่รอบๆ กีเซอร์ใช้ขวานฟันเท่าไหร่ก็ไม่ขาดแม้เเต่เฟริน่ากับเลิฟโลว์
ใช้อาวุธในตำนานโจมตีเข้าไปก็ยังทนทานไม่ขาดออก
คีมีเดียส- ดูถ้าจะยากซะเเล้วงานนี้น่ะ
มาช่า- อืม...ชั้นเอง...! (สิ้นเสียงมาช่า หล่อนก็เดินเข้าไปเเล้วเอามือเเตะเถาวัลย์หนาม)
"ว้าย!" หล่อนร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเพราะหนามเถาวัลย์ค่อยๆรัดมือเธอยิ่งขึ้น
มาช่า- อย่าให้มันมาจบเเค่ตรงนี้...! อาวุธของชั้น ดาบใหญ่ในตำนาน ออกมาสิอย่าให้ชั้นเจ็บปวดไปมากกว่านี้เลยนะ อึ่ก...
ทันใดนั้นเถาวัลย์หนามก็เหี่ยวเเห้งลงไปท่อนไม้ด้านในค่อยๆเเตกออก สิ่งทื่ปรากฏออกมาคือ
ดาบใหญ่ในตำนาน มาช่าดีใจมากเเล้วหยิบดาบออกมาทันใดนั้นก็มีลูกธนูพุ่งออกมา เเต่ทุกคนก็หลบได้ จนกระทั่งลูกธนูเริ่มยิงถี่ขึ้นเรื่อยๆจนทุกคนต้องวิ่งหนีเพื่อฝ่ากับดักออกไป
"อ๊ะ! คนเเหกคุก!" คล็อกโคเดี้ยนตนหนึ่งเหลือบเห็นเข้ากตะโกนเรียกพรรคพวกสุดเสียง ในไม่ช้าเหล่าซอเรี่ยนนับ1000ตนก็วิ่งมาตั้งวงล้อมพวกเขาไว้
เเถมยังมีเหล่าคล็อกโคเดี้ยนด้านบนยิงปืนใหญ่ลงมาด้วย
กีเซอร์- เห็นทีจะปะทะไม่ได้เเล้วพวกมันเเข็งเเกร่งและมีจำนวนมากเกินไป
มาช่า- คงตจ้องใช้ความสามารถดาบเเล้วล่ะ! จงเเผลงฤทธิ์!ดาบในตำนาน!
ทันทีที่มาช่ายกดาบขึ้นมาฟันศัตรูเพียงเเค่เฉียดๆ ศัตรูตนนั้นก็ขาดครึ่งทันที
"นี่คือความสามารถของดาบในตำนาน เพียงเเค่ฟาดฟันใส่ศัตรูศัตรูตนนั้นก็จะขาดครึ่งไปทันที! ย่าห์!" หล่อนเร่งพลังทั้งหมดไว้ที่ข้อมือเเล้วฟาดฟันเหล่าคล็อกโคเดี้ยนที่กรูเข้ามา ซักพักก็เดินนำฝ่าวงซอเรี่ยนออกไป
"เเฮ่กๆ! ย้าก!" ตอนนี้มาช่าใกล้จะหมดเเรงเเล้วเพราะฝ่าวงซอเรี่ยนมานานจึงปักดาบใหญ่ลงพื้นแล้วทรุดตัวลงไปนั่ง โดยที่มีกีเซอร์ต้านเอาไว้อยู่
เฟริน่า- กินโพชั่นนี่ก่อนนะ (เฟริน่าเอาโพชั่นให้มาช่าดื่ม เพียงเเค่เธอดื่มเพียงอึ่กเดียวหล่อนก็รู้สึกได้ว่าตัวเองเหมือนมีพละกำลังมาขึ้น)
เลิฟโลว์- คงต้องฝ่าวงออกไปเป็นคู่เเล้วล่ะมาช่า! พร้อมมั้ย!
"พร้อมเเล้วล่ะ! ลุยกันเลย!" มาช่าจึงยกดาบขึ้นวิ่งลากดาบฟันเหล่าซอเรี่ยนด้านข้างตัวขาดครึ่งไปทีเดียว10กว่าตนโดยมีเลิฟโลว์คอยกันด้านหลัง
ให้อีกเเรงส่วนที่เหลือก็คอยวิ่งตามซัพพอร์ตอยู่ด้านหลัง
"รีดดิ้งเบลด!" หล่อนชูดาบใหญ่ขึ้นมากวัดเเกว่งไปรอบๆด้านหน้าทำให้ซอเรี่ยนที่กรูเข้ามาโดนฟันขาดครึ่งตายไปที30กว่าตัว
จนซักพักทั้งหมดก็ฝาวงออกมาได้เเต่ก็ยังมีพวกคล็อกโคเดี้ยนอีกนับร้อยตัววิ่งตามออกมา คีมีเดียสจึงชูธนูขึ้นโดยเเล้วยิงธนูร้อมลอบป้อมปราการเเล้ว
ลูกธนูเหล่านั้นก็ระเบิดโดยรอบทันทีเพราะก่อนที่จะยิงเฟริน่าได้ราดน้ำยาดินประสิวไว้ที่ลูกของคีมีเดียส
"เเฮ่กๆรอดออกมาได้เเล้วล่ะนะ" มาช่าทรุดตัวลงนั่งอย่างเหนื่อยหอบเพราะการลุยฝ่าดงคล็อกโคเดี้ยนบั1พันตัวไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
กีเซอร์จึงบอกให้ทุกคนพักเหนื่อย ก่อนที่จะไปช่วยผู้ครอบครองอาวุธในตำนานคนที่4ต่อที่วินโดเนีย....
