ที่นี้คือแหล่งสุมหัว ของคนร้ายที่ไม่ประสงค์ออกนาม
.
___________________________________________________________________________________
เอล/
ปันจี้ ปันจี้อยู่ไหน ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!!
. . . ไม่มีเสียงตอบรับ
เอล/
อะไรกัน!! ปันจี้ ทิ้งเค้าไปอีกคนแล้วหรอ ทำไมอ่ะ ปันจี้ ปันจี้!!!!!
ปันจี้/
อะไรกันยัยเอล ร้องไห้ขี้มูกโป่ง เป็นเด็กอนุบาลเลย
เอล/
แง้!!! ปันจี้ ก็รู้ว่า เค้าอยู่คนเดียวไม่ได้
ปันจี้/
โอ๋โอ๋ ไม่เป็นอะไรนะ เด็กดี (ปันจี้เข้าสวมกอดเอล อย่างอบอุ่น เอลโอบแขนรอบร่างกายของปันจี้ไว้แน่น โดยไม่ยอมจะปล่อยให้หลุดมือไปไหนอีก)
เอล/
เค้ากลัวอ่ะ ปันจี้ มีแต่ปันจี้เท่านั้นนะ ท . . .ที่ ที่เค้ายอมไปด้วย
ปันจี้/
ยัยบ๊องเอ้ย~! ชั้นจะดูแลเธอเอง ชั้นสัญญา
เอล/
แล้วคนที่พวกเราฆ่าไป ตอนนี้. . .อยู่ที่ไหน
ปันจี้/
พวกเขาปลอดภัยดี ทุกคน นะ อย่าห่วงเลยเอล ทุกคนเข้าใจแล้วหล่ะ
เอล/
ล. . .แล้วคนร้ายหล่ะ ช. . .ชั้นกลัว
ปันจี้/
ตอนนี้หน้าที่ของเอลคือ สนับสนุน หน้าที่ของชั้นคือ ช่วยเหลือ และหน้าที่ของทุกคนคือ หลบเลี่ยง
เอล/
ฮือฮือ ปันจี้พึ่งพาได้จริงจริง
ปันจี้/
อย่ากังวลไปเลยนะ ชั้นจะดูแลเธอ และ คนอื่น เอง
โรงแรมเมืองเรดคลิฟ
ตอติว/
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!! Miss ป๋องป๊อง เกิดอะไรขึ้นค่ะ!!!
ตอติววิ่งเข้าโอบร่างของป๋องป๊องขึ้นมา
ฟิ้ว~!!!!!
ฉึก!!
ดาวกระจายปลายแหลม พุ่งเข้าสู่หลังของตอติว ทำเอาร่างของตอติว ล้มลงสู่พื้นในทันที
ตอติว/
อั๊กกกกก
ชิ้ง~~!!!
.
_________________________________________________________________________________
หลอนวันละนิด สะกิดขัเวหัวใจ