ฮ่าฮ่าฮ่า หายไปซะนานเลย ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองขี้เกียจตัวเป็นขน ขึ้นทุกทีแล้ว อะไรมันจะขนาดนั้นเนี้ย เอาเป็นว่าผมจะลงต่อเลยนะครับ - -*
.
_________________________________________________________________________________
เวลา 8 โมงเช้า
เอ้ก!! อี้!! เอ้ก!! เอ้กก!!~
ไก่ขี้เซาของลุงเบนตื่นขึ้นมาขันอย่างไม่รู้เวล่ำเวลา ทำเอาลุงเบนสะดุ้งลุกขึ้นจากเตียงนอนมาดูนาฬิกา
ลุงเบน/
ไก่เวร เอ้ย!!!! เลี้ยงเสียข้าวเปลือกจริงจริง!!!!
(แล้วทำไม ไม่ตั้งนาฬิกาปลุกหล่ะครับ - -*)
บัลกัน300/
ฮัลโหล กันจูคุงบายดีป่าวว่ะ
กัันจูคุง/
สบายดี ได้ข่าวเรื่องแพนด้าเมย์รึยัง
บัลกัน300/
อื้ม ปาไปรายที่5 แล้วยังจับตัวคนร้ายไม่ได้เลย
กันจูคุง/
น่าเศร้าหว่ะ ทางนี้ก็แทบไม่ได้กิน ไม่ได้นอนเลย
บัลกัน300/
ฟังแล้วเงียบเงียบไว้นะเฮ้ย ข้าจะบอกตัวคนร้ายให้
มีเงาลึกลับสีดำ ปรากฏขึ้นด้านหลังของบัลกัน300 โดยไม่รู้ตัว
กันจูคุง/
ใคร
บัลกัน300/
คนร้ายก็คือ . . .
ตุ้บ!!!!
กันจูคุง/
เฮ้ย!! เสียงอะไร ฮัลโหล ฮัลโหล ฮัลโหล ฮัลครึ่งโหล
ไม่มีเสียงตอบรับจากบัลกัน300 มีเพียงเสียงของ สิ่งมีคมคล้ายมีดกำลังทิ่มแทงร่างของบัลกัน300 อย่างบ้าคลั่ง ดัง ฉึก ฉึก ฉึก เล็ดลอดออกมาทางโทรศัพท์ที่บัลกัน300ทำตกไว้
กันจูคุง/
โธ่เว้ย!!! ช้าไปหรอว่ะเนี้ย
ร่างของบัลกัน300 จมอยู่ในกองเลือดภายในบ้านของตน คนร้ายเดินมาหยิบโทรศัพท์ขึ้นฟังเสียงโวยวายของกันจูคุง ก่อนจะยิ้มที่มุมปากอย่างสะใจ
? ? ?/ กันจูคุง
กันจูคุง/
ห๊ะ
เสียงของปลายสายที่ไม่ใช่บัลกัน300 ทำเอากันจูคุงผงะไปในทันที เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามรูขุมขนบนใบหน้า
กันจูคุง/
ก. . .ก. . .แกเป็นใคร ต้องการอะไรกันแน่
? ? ?/ กันจูคุง ศพต่อไปคือ พาลาดิน
กันจูคุง/
ห๊ะ!!
ตรู๊ด~ ตรู๊ด~ ตรู๊ด~!!
ณ โรงแรมริมเมืองเรดคลิฟ
กริ๊งง กริ๊งง กริ๊งง
มาดามหว่อง/
สวัสดีค่ะ โรงแรมเมืองเรดคลิฟยินดีให้บริการ ไม่ทราบว่าจะจองกี่ห้องค่ะ
กันจูคุง/
ผมขอสาย ป๋องป๊อง หน่อยครับ
มาดามหว่อง/
สักครู่นะค่ะ จะต่อสายให้ค่ะ
กริ๊งง กริ๊งง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นบนห้องของป๋องป๊อง ก่อนจะมีมือของป๋องป๊องมาจับหูโทรศัพท์
ป๋องป๊อง/
ฮัล~โหล~~
กันจูคุง/
ป๋องป๊อง นี้กันจูคุงพูด เธอไม่เป็นไรใช่ไหม๊
ป๋องป๊อง/
ไม่~
กันจุคุง/
เฮ้อออ ค่อยโล่งอกหน่อย
ป๋องป๊อง/
ไม่ทันแล้ว!!
ลูกธนูดอกยาว ปักอยู่กลางหลังของป๋ิองป๊อง 7 ดอก
กันจูคุง/
ไม่ทันแล้ว!! เธอหมายถึงอะไร ฮัลโหล ฮัลโหล!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!
เสียงกรีดร้อง ดังรอดโทรศัพย์ใส่หูกันจูคุงเข้าอย่างจัง
__________________________________________________________________________________
หลอนวันนิด สะกิดขั้วหัวใจ