มาแล้วจ้า กำลังลองเขียนเรื่องใหม่อยู่ เลยเอามาลงช้า
En-Em
Chapter 6.2
By Bigyoyo
...
“อย่าร้องสิเอ็น แค่เจอหน้าพ่อถึงกับน้ำตาไหลเลยเหรอ...”คนเป็นพ่อก็ยังไม่รู้จะพูดยังไง เขารู้ดีว่าตัวเองนั้นเลี้ยงเอ็นมาไม่ดีพอจะรู้ถึงนิสัยของลูกชายจริงๆ แต่เอาเถอะ ถ้าการที่เขาปล่อยไว้แบบนั้นแล้วเอ็นกลับได้ความอ่อนโยนแบบนี้มาละก็ ถือว่าเขาทำสำเร็จพอควร
“ข...ขอโทษครับ...”เด็กชายพูดก่อนจะปัดน้ำตา ออกจากแก้ม สูดหายใจลึกๆ ความรู้สึกนั้นจางหายไปบ้าง แต่กลับรุนแรงถึงขีดสุดเมื่อพ่อจับร่างของเด็กชายเข้าอ้อมกอด น้ำตาไหลรินเป็นสาย อ้อมกอดแบบนี้นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้...
“เอ็น พ่อต้องขอโทษด้วยที่ต้องปิดบัง ใจจริงพ่อไม่อยากให้ลูกยุ่งเกี่ยวกับโลกนี้เท่าไหร่นัก แต่ในเมื่อมันเลี่ยงไม่ได้ พ่อจะบอกกับลูก”คำพูดสนทนาเริ่มขึ้นๆทั้งที่เอ็นยังอยู่ในอ้อมกอด
“อย่างที่ลูกพอจะรู้ พ่อเป็นยมทูตของไวท์เฮล เหตุผลที่พ่อไม่สามารถอยู่เลี้ยงดูลูกให้ดีเท่าที่ควรได้ เพราะภารกิจของพ่อมีมาก และเพราะพ่อเองอยู่นิ่งไม่ได้ด้วย...”
“ผมเข้าใจครับ... แต่ทำไมพ่อถึงให้ผมอยู่ที่นั่นล่ะ...”เอ็นพูดออกมาเบาๆเริ่มจากคำถามบางข้อก่อน
“โลกนี้มันค่อนข้างอันตราย โดยเฉพาะเมื่อลูกไม่มีเวทย์มนต์เหมือนยมทูตทั่วไป พ่อคิดว่าถ้าให้ลูกเติบโตแล้วใช้ชีวิตในฐานะมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งอาจจะดีกว่าก็ได้...”
“งั้นเหรอครับ...”หมายความว่าเขาเป็นยมทูตที่ใช้เวทย์มนต์ไม่ได้งั้นสิ...
“แต่ต่อจากนี้ในเมื่อ ลูกรู้เรื่องแล้ว และเพราะเราจะกลับไปยังบ้านหลังเก่านั้นอีกไม่ได้แล้ว ลูกก็คงต้องอยู่ที่นี่ แต่คงต้องเข้าใจนะ พ่อคงอยู่ดูแลลูกไม่ได้ ถ้าเป็นไปได้ เรย์คุง...”
“ครับ...”เด็กชายตอบทันทีที่โดนเรียก
“ตั้งแต่ตอนนี้ ฝากเอ็น ด้วยนะ”
“ครับ^^”เรย์ตอบยิ้มๆ สัญญาจะดูแลในฐานะเพื่อนให้ดีที่สุด เอ่อ...สรุปคือเอ็นไม่มีพลังเวทย์เหมือนยมทูตทั่วไปสินะ ค่อนข้างลำบากแหะ แต่คงต้องหาวิธีให้เอ็นสามารถเรียนรู้การสู้กับปิศาจได้ ซักทางหนึ่ง
“แล้วทำไม...ปิศาจถึงตามล่าตัวผมละครับ”คำถามที่คาใจอีกคำถามหนึ่ง
คนเป็นพ่อเงียบไปครู่หนึ่ง เขาไม่นึกว่าเอ็นจะรู้ถึงขนาดนี้ ถ้าเอ็นสามารถรู้ได้ว่าปิศาจนั้นตามล่าตัวเองไม่ใช่เรย์หรือยมทูต ก็แปลว่าเอ็นฉลาดพอ ก็นะสมกับที่เป็นเอ็น...
“พ่อยังหาคำตอบอยู่ เอาล่ะขอโทษด้วย พ่อต้องไปแล้ว สุดท้ายพ่อมีบางอย่างจะให้...”เด็กชายงงนิดๆกับคำพูดนี้ พ่อจะให้อะไรเขางั้นหรอ...
“โมจิคุง...”ซีโร่พูดเหมือนร้องเรียกเบาๆ ก่อนที่อะไรบางอย่างที่ปรากฏขึ้นบนหัวของเอ็น
“คร้าบ...ผม”เอ็นผงะเล็กน้อย เมื่อตัวอะไรนิ่มๆ กลมๆ อยู่บนศีรษะ แถมพูดได้ด้วย เด็กชายจับสิ่งนั้นลงมาให้อยู่ในระดับสายตา
“หวัดดีครับ เอ็นคุง”เจ้าสิ่งนี้พูดขึ้นเมื่อเห็นเห็นได้ชัดๆ มันเหมือนกับตัวอะไรนิ่มๆสีฟ้า คล้ายๆกับเยลลี่ กลมๆเหมือนโมจิ แต่มีตาสองตาและปาก บนหัวเหมือนจะมีเส้นผมอยู่เส้นหนึ่ง
“นี่คือโมจิคุง ต่อไปนี้จะเป็นคู่หูของเอ็น เข้าใจนะ”เอ็นอ้าปากค้าง จริงอ่ะ...พูดถึงแล้วก็น่ารักนะ ตากลมดิก ตัวนุ่มๆ
ฟูจินปรากฎตัวมาด้วย เรย์จึงรู้ทันทีว่า ฟูจินไปตามโมจิคุงมานี่เองมิน่าถึงหายไปไหน แต่ถ้างั้นหมายความว่าโมจิคุงเป็นคู่หูของเอ็นงั้นเหรอ หุๆ น่าอิจฉาแหะ ได้คู่หูเป็นตัวสไลม์ นิ่มๆแถมน่ารักอีก
“สำหรับเอ็น ในเมื่อใช้เวทย์มนต์ไม่ได้ ถ้าไม่มีคนช่วยก็ลำบาก ขอบใจนะฟูจิน ที่ไปตามให้”
“จะไปแล้วเหรอครับ...”เอ็นถามเมื่อเห็นพ่อกำลังจะออกจากห้อง
...
โอ้ โมจิคุงคือ...นี่เอง น่ารักนะ นึกถึงวุ้นเค็มเลย (แต่ตัวกลมๆนะ ><)
ไม่มีไรมาก ไปแระ
