สวัดดี้คับกระผมนายdarkwar
ขออนุญาติจัดตั้งบอร์ดไว้เล่าเรืองหน่อยน่ะคับ
ผมจาพยายามหาเรืองเอาไว้มาเล่าไห้ฟัง
ไนทุกๆวัน
เรืองเล่าไนบอร์ดนี้จะมีหลายๆรส
เพือฟามไม่จำเจจะมีทั้ง
ผี นิทาน ตำนาน

ขอไห้ทุกท่านเพลิดเพลินกับการอ่านเรื่องเล่านะคับ
โชคดี...

เรื่องนี้ขออนุญาติยังไม่อ่านน้าเพราะมานดึก+อยู่คนเดียว
พรุ่งนี้เช้าจามาอ่านคับ^^"

เหอๆวันนี้ฟิต
ขอลงเรือง "ความเชือของชาวกรีกเกียวกะโลกหลังฟามตาย"
มีอารายที่ผิดกัยที่เราๆท่านๆเคยฟังมาก็ช่างมานเถอะน่ะคับอ่านเพือฟามบันเทิง

ชาวกรีกในสมัยโบราณเชื่อว่า วิญญาณของคนทุกคน เมื่อสิ้นชีวิตแล้วจะถูกพาไปรับคำพิพากษาของ
คณะเทพสุภาในยมโลก ซึ่งอยู่ในชั้นบาดาลใต้พื้นพิภพ  เป็นอาณาจักรอยู่ในความปกครองของเทพ
ฮาเดส  การพาวิญญาณคนตายไปยังยมโลกเป็นหน้าที่ของเฮอร์เมส เทพพนักงานสื่อสารของซูส 
มหากาพย์อิเลียด กล่าวว่า อาณาจักรนี้อยู่ใต้สถานที่เร้นลับของโลก  แต่ตามมหากาพย์โอดิสซี ทางที่
จะลงไปยังสถานที่นี้อยู่ที่ขอบพิภพโดยข้ามมหาสมุทรไป  ส่วนกวีชั้นหลังๆ กล่าวว่า การลงไปยัง
ยมโลกมีทางลงได้หลายทางจากพื้นโลก  โดยทะลุถ้ำแถวทะเลสาบที่ลึกมากๆ ลงไป
ทางลงนั้นนำไปถึงแม่น้ำแห่งความวิปโยค ชื่อว่า อเครอน (Acheron) แม่น้ำนี้ไหลไปสู่แม่น้ำอีกสาย
หนึ่ง เรียกว่า แม่น้ำแห่งความเศร้าชื่อ โคไซทัส (Cocytus) ตรงที่แม่น้ำสองสายนี้บรรจบกัน  มีเรือ
จ้างชายแก่คนหนึ่งชื่อ แครอน (Charon) คอยรับวิญญาณคนตายข้ามฟากไปส่งยังประตูแข็งแกร่ง
ดังเหล็กเพชร ซึ่งเป็นทางเข้าตรุลึกลงไปเรียกว่า ทาร์ทารัส (Tartarus)  ส่วนเขตชั้นนอกที่ผ่านมา
แล้ว เรียกว่า เอรีบัส (Erebus) แครอนจะยอมรับลงเรือแต่เฉพาะวิญญาณที่มีเงินเบิกทางติดปากไป
และได้ผ่านพิธีฝังเรียบร้อยแล้วเท่านั้น  อันนี้เห็นจะเป็นเหตุผลของชาวกรีก  สำหรับประเพณีเอาเงินใส่
ปากคนตายก่อนฝัง ซึ่งแม้ในทุกวันนี้ก็ยังทำตามๆ กันอยู่หลายชาติ
ที่หน้าประตูทางเข้าตรุทาร์ทารัส  มีหมาเฝ้าตัวหนึ่ง เรียกว่า เซอร์เบอรัส (Cerberus)
(ผมเคยได้ยินว่ามานชื่อเคลเบรอสนี่หว่าแต่ช่างมันเถอะ)มีหัวสามหัว 
หางเป็นหางมังกร  มันจะยอมให้วิญญาณของคนทุกคนเข้าประตูไป  แต่ไม่ยอมให้กลับออกมาเป็นอัน
ขาด เมื่อไปถึงประตูนี้ วิญญาณแต่ละดวงจะถูกพาไปรับคำพิพากษาของสาม
เทพสุภา คือ แรดดาแมนทัส ไมนอส และเอียคัส (เอียคัส (Aeacus) เป็นบุตรของซูส เกิดกับนาง
เอจิน่า (Aegina) และเป็นเจ้าครองเกาะอีโนเปีย (Oenopia) มีบุตรเกิดกับนางเอนไดร
(Endeis) สององค์ ทรงนามว่า เทลมอน (Telmon) กับ พีเลอุส (Peleus) ท้าวเธอตั้งอยู่ในความ
กตัญญูและกอปรด้วยความยุติธรรมยิ่งนัก จึงได้รับยกย่องให้เป็นเทพสุภาองค์หนึ่งในสามองค์ประจำ
ยมโลก วิญญาณที่ชั่วจะถูกพิพากษาให้ต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในตรุทาร์ทารัสไปชั่วกัลป์  ส่วน
วิญญาณที่ดีจะถูกพิพากษาให้พาไปส่งยังทุ่งอีลิเซียนแดนสุขาวดีของกรีก
นอกจากแม่น้ำอเครอนกับโคไซทัสที่เอ่ยถึงมาแล้ว  ยังมีแม่น้ำอื่นอีก 3 สายคั่นยมโลกไว้ต่างหาก
จากโลกพิภพเบื้องบน  สายหนึ่งมีชื่อว่า เฟลจีธอน (Phlegethon) เป็นแม่น้ำไฟ (แม่น้ำบ้าไรก็ไม่ยู้เปงไฟ)
สายที่สองชื่อ สติกส์ (Styx) เป็นแม่น้ำสาบานของเทพทั้งปวง  สายที่สามชื่อ ลิธี (Lethe) แม่น้ำ
แห่งความลืม หรือ แม่น้ำล้างความทรงจำ สำหรับให้วิญญาณในตรุทาร์ทารัสดื่มเพื่อล้างความจำในชาติก่อนให้หมด
นอกจากคณะเทพสุภาแห่งยมโลก  ยังมีคณะเทวีทัณฑกรอีกคณะหนึ่งประจำอยู่ในยมโลกเช่นกัน
รียกว่า เอรินนีเอส (Erinyes) ทำหน้าที่ลงทัณฑ์แก่วิญญาณผู้ประพฤติผิดทำนองครองธรรมในโลก
มนุษย์  ในชั้นเดิมเทวีทัณฑกรคณะนี้มีหลายองค์  แต่ในที่สุดคงเหลือที่กล่าวนามเพียงสามองค์คือ   
ทิซีโฟนี (Tisiphone) เม็กการา (Megaera) และอเล็กโท (Alecto) แต่ละองค์มีรูปลักษณะดุร้าย
น่ากลัว  มีงูบนหัวยั้วเยี้ย  ใครๆ ที่ทำบาปไว้ในมนุษย์โลก(โดยเฉพาะลูกๆ ที่ไม่เชื่อฟังคุณแม่) จะหนี
ทัณฑกรรมที่เทวีทั้งสามพึงลงเอาไม่พ้นไปได้เลย  คำอังกฤษเรียกเทวีทั้งสามนี้โดยรวมๆ กันไปว่า
The Furies

น่ากัวววว

มากกกก >w<

เรื่องเล่าก่อนนอน
งืมๆไปเจอมานั่งอ่านอยู่นาน
ก็ตัดสินไจว่าเอาเรืองนี้เเหละก๊อปมาไห้อ่านกาน
เรื่อง ทะเล"ต้องสาป"สงขลา
ปล.อ่านเเล้วก็นอนน่ะคับขอไห้ฝันดี
ปล.2"ผม"ไนเรื่องไม่ได้หมายถึงผมน่ะหมายถึงคนที่เล่าอ่ะ

ทะเลสงขลาใครได้ไปเยือนก็คงต้องติดใจ    แต่ที่นี่แหละจะมีคนตายอยู่ทุกปี   สาเหตุก็มาจาก  .....
สงขลา ดินแดนที่มีหาดทราย ชายทะเลและผู้คนมากมายที่มาเล่นน้ำกันสนุกสนาน  แต่ว่าที่ไหนๆ ก็มักจะมีอาถรรพณ์
อันลี้ลับสงขลาที่สวยงามก็ไม่เว้นไปได้ แนวทะเลจากด้านสนามกอล์ฟ นับจากแนวด้านตรงหน้าศาลากลางไปจนจรด
ด้านเหนือวิทยาลัยเทคนิคภาคใต้

   ทะเลแถบนี้ได้คร่าชีวิตคนที่ไปเล่นน้ำทุกปี บางปีถึงสามสี่ศพก็เคยมีผมชอบเล่นน้ำตั้งแต่เด็ก สามารถเล่น
ได้หลายชั่วโมงโดยไม่เบื่อ เมื่อผมรับราชการ และได้เล่นน้ำแถบนั้นเป็นประจำ ก็ได้มีคนหลายคนเล่าให้ฟังแต่ผมก็ยัง
ไม่ปักใจเชื่อเท่าไดนักและแล้ว... วันนั้นก็มาถึง     วันที่ผมรับรู้ว่าทำไมท้องทะเลแถบนั้นจึงเป็นแดนอาถรรพณ์ที่กลืน
ชีวิตคนไปแล้วทุกปี       
 
   วันนั้นท้องทะเลราบเรียบอย่างเคยทะเลสีคราม    อากาศกำลังอุ่นสบายชายหาดวันนั้นมีผู้คน
พอประมาณ ผมก็จอดมอเตอร์ไซด์ตรงแนวสน แล้วเดินลุยทรายลงไปในทะเล น้ำทะเลกำลังอุ่นสบาย
เพราะอมความร้อนจากแดดไว้ตลอดวัน    ผมเริ่มว่ายออกไปไกลเรื่อยๆ  จนไกลพอประมาณ   ผมหยุด
นิ่งหันหน้ากลับพร้อมจะว่ายเข้าฝั่ง      ทันใดนั้นผมขนลุกซู่เย็นวาบไปทั้งตัว          เมื่อสายตามองกราด
ไปรอบ ๆ        เห็นวัตถุสิ่งหนึ่งลอยนิ่งอยู่ใต้ผิวน้ำเกือบหนึ่งฝ่ามือ ห่างตัวผมกว่าหนึ่งช่วงแขน ผมจ้อง
มันอยู่นานมันไม่ใช่ปลาหรือสัตว์น้ำใดๆ   แต่มันคือ  กระดูกท่อนขาของมนุษย์ ยาวประมาณฟุตกว่า สีขาว ผมนิ่งจ้องมัน
หลายอึดใจแล้วก็ดูเหมือนว่ามันกำลังพยายามเข้ามาใกล้ผมในรัศมีช่วงแขนให้ได้แต่ไม่สำเร็จ
 
   มันคือกระดูกแน่ๆ กระดูกที่ไม่น่าจะสามารถลอยในน้ำได้ ตอนนั้นผมอยู่คนเดียวในทะเลอ้างว้าง
ว้าเหว่อย่างบอกไม่ถูก เท้าทั้งสองข้างแตะพื้นไม่ถึงเหมือนถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในโลกผมยอมรับว่ากลัวมาก
แต่แล้วสักครู่มันก็หายไปอย่างน่าประหลาด    เมื่อมือไปสัมผัสกับพระที่ห้อยคออยู่    ผมรีบว่ายจากจุดเดิม
ประมาณ  20  เมตร     ต่อมาก็ลืมเรื่องนี้ไปชั่วคราว   แต่ในขณะที่กำลังจะว่ายเข้าฝั่ง ลางสังหรณ์ก็เกิดขึ้น
แล้วผมก็มองไปรอบตัวอีก    เจอมันเข้าอีกแล้วมันอยู่ห่างตัวผมกว่าช่วงแขนเหมือนเดิม    มันตามผมมาได้อย่างไร .....?
ผมกำพระที่คอแน่น   แล้วรีบว่ายน้ำเข้าฝั่งอย่างไม่คิดชีวิต      เมื่อถึงจุดหมายก็ถึงกับนอนแผ่อยู่ที่ชายหาดอย่างหมดแรง
ในที่สุดผมก็รู้ว่าอาถรรพณ์ของที่นี่ก็มันนั่นเอง    ผมอาจเสร็จมันไปแล้วถ้าผมตกใจจน  หมดสติหรือถ้าปล่อยให้มันเข้ามา
จนถึงตัวผมวันนั้นผมกลับบ้านไปเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนบ้านและญาติฟัง หลายคนเชื่อแต่บางคนก็ไม่เชื่อ     คืนนั้น
ผมนอนคิดตลอดคืนว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะเรื่องผีสางผมไม่เคยเจอเลยสักครั้งเดียว

   วันรุ่งขึ้นผมตัดสินใจไปพิสูจน์ด้วยกันกับเพื่อน   แต่ก็ไม่มีใครกล้าไปกับผม   ผมก็กลัวไม่ต่างจากเพื่อนเท่าไหร่
แต่ความต้องการพิสูจน์มีมากกว่า  ผมจึงว่ายน้ำออกไปอีกโดยห่างจากแนวเดิมประมาณ   20   เมตร   วันนี้ผมพกเครื่อง
รางของคลังไปเต็มอัตรา .. ผมว่ายออกไปจน ถึงจุดเดิมที่เคยเจอ  บัดนั้น..สายตาผมก็จับภาพทางขวามือได้ มันเป็นฟอง
พรายพุ่งขึ้นจากน้ำกระดูกผีสิงชิ้นนั้นมันพุ่งขึ้นจากใต้น้ำด้วยความเร็วพอประมาณ        เมื่อเห็นแน่ชัดแล้วก็ไม่ต้องสงสัย
กันต่อไปจึงว่ายกลับฝั่งด้วยความเร็วที่สุดในการว่ายน้ำทั้งชีวิตของผม  เมื่อถึงฝั่งผมก็เล่าให้เด็กหนุ่มที่ชอบมาเล่นน้ำที่นั่น
ประจำฟัง เขาก็บอกว่าเคยเจอเหมือนกัน    แล้วก็กลัวจนไม่กล้าที่จะออกนอกฝั่งไปไกลๆเลยจนกระทั่งบัดนี้ 
   แล้วคุณล่ะ อยากไปพิสูจน์ด้วยตัวเองบ้างไหม .....??
       

ฟามรู้เกียวกะเคออส
อ้างอิงจากวิกิพีเดีย

ตามตำนานเทพปกรณัมกรีก เคออส หรือ คาออส (Chaos หรือ Khaos) เป็นสภาพแรกเริ่มของการมีอยู่อันเป็นต้นกำเนิดของเหล่าทวยเทพรุ่นแรก หรืออีกนัยหนึ่งก็คือความว่างเปล่าอันมืดดำของอวกาศ

ในบทกลอนเมตามอร์โฟเซส (Metamorphoses) นักกวีโอวิด (Ovid) ได้อธิบายเคออสว่าเป็น "มวลหยาบและยังไม่สมบูรณ์ กลุ่มก้อนที่ไม่มีชีวิต ไม่มีรูปแบบ ไม่มีขอบเขต ของเมล็ดพันธุ์อันยุ่งเหยิง และเคออสก็ได้รับสมญาอันเหมาะสม" ด้วยเหตุนี้ คำว่า "chaos" จึงถูกนำมาใช้ในปัจจุบันโดยมีความหมายว่า "ความสับสนอย่างสิ้นเชิง"

ลักษณะสำคัญของเคออสมีสามประการหลักคือ

1.เคออสเป็นหลุมลึกไร้ก้นที่ซึ่งหากมีอะไรตกลงไปก็จะตกลงไปเรื่อยๆ ไม่มีสิ้นสุด ซึ่งตรงข้ามกับโลก (Earth) อย่างมาก ด้วยโลกกำเนิดออกมาจากความว่างเปล่านี้ แต่โลกประกอบด้วยพื้นดิน
2.เคออสเป็นสถานที่ที่ปราศจากทิศทางที่แน่นอน โดยสิ่งต่างๆ จะตกไปตามทิศทางต่างๆ ได้รอบ
3.เคออสเป็นพื้นที่ว่างที่แยกโลก (Earth) และท้องฟ้า (Sky) ออกจากกัน และเคออสก็ยังคงสภาพคั่นกลางสองสิ่งนั้น
4.เคออสเปงผลึกรูปลิงเคลือนไหวได้ไนตัวมีมีดผลึกซึงนับว่าเปงอาวุธที่ดีที่สุดไนบรรดามีดปัจจุบันอาศัยอยู่ไนเหมืองชั้น3

ปล.ข้อ4นั้นเขียนเองไม่ต้องคิดมาก

มาเเล้วคับ
เรืองเล่าก่อนนอนวันนี้ผมก็ไปอ่านๆมาอยู่หลายเรือง
ถูกไจเรืองนี้มากมายเรยเอามาไห้อ่านกาน
เรื่อง"ผีเพื่อน"


เรื่องเป็นเรื่องจริงที่เกิดกับเราและเพื่อนๆเกือบ20ปีแล้ว เรื่องเกิดที่สถาบันการโรงแรมและการท่องเที่ยวแห่งหนึ่งที่บางแสนเราเป็นรุ่นที่ 5 มีเพื่อนชื่อ สามารถ เ****อาบ แต่เราชอบเรียกว่าไอ้มาดเลือดอาบ เรามักมีเรื่องต้องกัดกันบ่อยมาก แล้ววันหนึ่งมันมาบอกว่าวันนี้ขอร้องสักวันให้พูดกันดีๆเพราะๆสักวันได้ไหม เรารู้ว่ามันชอบเราแต่ไม่อยากให้มันคิดยังนั้นเพราะเราเป็นเพื่อนที่ซี้กันมากๆ จึงบอกกับมันว่าข้าเคยพูดยังงัยก็จะพูดยังงี้ตลอด แล้วคำคืนนั้นมันออกไปกินเหล้ากับเพื่อนนอกหอเป็นร้านคาราโอเกะแถวบางแสน ซ.2หรือ 3นี่แหละ ประมาณ 4-5 ทุ่มก๋มีเพื่อนวิ่งมาบอกว่า ไอ้มาดตายแล้ว เราตกใจวิ่งไปไม่ได้ใส่รองเท้า ก็เห็นไอ้มาดนอนตาย มือยังจับแฮนด์จักรยาน ส่วนตัวมันที่หัวมันโดนของมีคมจามหัว หัวโบ๋ มันสมองไหล ตามันเบิ่งกว้าง ปากมันแสยะเหมือนกำลังร้องด้วยความเจ็บปวด เราไปดูศพเพื่อนโดยไม่ได้ใส่รองเท้าทำให้เราไปเหยียบกับมันสมองและเลือดของเพื่อนเราเสียใจมากไม่เคยพูดกับมันดีๆทั้งที่มันขอเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากนั้นประมาณ 2-3 วัน เราอยู่หอคนเดียวเพราะเพื่อนที่อยู่ด้วยกลับบ้าน เป็นวันที่ลืมไม่ได้จนวันตาย มีคนมาเคาะประตูห้อง (ประตูห้องเป็นแบบเปิดเข้ามาในห้อง) เราก็ไปเปิดประตูนึกว่าเพื่อนมาหา ช่วงที่เปิดนั้นเองก็ได้เผชิญกับหน้ามาดผิงมาตรงประตู สภาพที่เห็นในคืนนั้นเลย ตาเหลือก ปากเผยอ มันสมองไหลจากหัว ช่วงเปิดประตูหน้าเกือบชนกัน เราตกใจมากร้องไม่ออกวิ่งมาคลุมโปงแล้วเราก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย และเป็นไข้อยู่ 3 วัน เจ้าของหอและเพื่อนพาไปรดน้ำมนต์ที่วัดหนองมนตั้งแต่นั้นเราไม่อยู่หออีกเลยไปเรียนแบบไปกลับกรุงเทพ-บางแสน จนจบ เรื่องไม่ใช่เพียงแค่นี้ เพื่อนๆโดนกันหมด ขนาดทำบุญใหญ่และเชิญวิญญาณกลับบ้านที่ใต้มันยังอยู่ที่เดิมเลย จักรยานที่มันเคยขี่ก็ต้องถวายวัดเพราะมีเสียงคนปั่นจักรยานทั้งคืนตั้งแต่มันตาย เพื่อนออกจากหอมาเช่าบ้านกันอยู่รวมกันเกือบสิบคนโดยแยกให้ผู้หญิงอยู่ข้างบนส่วนผู้ชายอยู่ข้าง มันยังมาหลอกได้เลยโดยที่มันมาเคาะประตูบ้านรอบบ้านภายในไม่กี่นาทีจะเคาะรอบบ้านได้ยังงัย เพื่อนเราคนนี้เฮียนจิงๆ จนเราเรียนจบก็ไม่*ยไปบางแสนอีกเลย และได้ข่าวว่าได้เป็นตำนานของ นร.การโรงแรมและการท่องเที่ยวไปแล้ว (มีเรื่องเฮียนอีกเยอะสำหรับเพื่อนคนนี้) อ้อ... และที่เพื่อนมาหาอาจจะเป็นเพราะว่าเราได้เหยียบเขาและยังมีกรณีกันอยู่มันเลยแกล้งก้อได้ หรือบางทีมันอาจจะยังไม่รู้ตัวว่ามันตาย คดีนี้แปลกมากคือว่าตำรวจปิดคดีวันนั้นเลย เพราะชาวบ้านแถวนั้นบอกว่ามันไปยุ่งกับผู้หญิงของหลานผู้ยิ่งใหญ่แถวนั้น มันขี่มอเตอร์ไซด์เอาขวานจามหัว แต่ชาวบ้านไม่กล้ามาเป็นพยาน เรื่องจึงจบแบบง่ายๆ

บอร์ดฉ้านก็โดนล๊อกจิถ้างั้น