หนึ่งพันปีผ่านไป หลังจากเทพแห่งแสงได้ปิดประตูมิติขังเหล่าปิศาจไว้ สิ่งมีชีวืตต่างๆี่รอดพ้นจากการถูกทำลายได้ก่อร่างสร้างตัวขึ้นใหม่ซึ่ง

อาณาจักรแต่ละอาณาจักรก็มีพระราชาปกครองของตนเอง ได้แก่ อาเซเดีย อาเนเซีย  อาสเตรเชีย ทั้ง3อาณาจักรเป็นมิตรกันเสอมมาจนกระทั่งวันหนึ่ง

ณ มุมหนึ่งบนโลก ประตูมิติเกิดรอยร้าวขึ้นและมีบางสิ่งบางอย่างหลุดออกมา .......

เวลาผ่านไปสองวัน ณ อาเซเดีย เมืองนี้ เคยมีพระราชาปกครองอยู่แต่ปัจจุบันพระราชาและราชินีได้ทรงประชวรและสิ้นประชนม์ไปแล้ว

เหลือเพียง โอีสและธิดา3องค์ คือเจ้าชายอาเซลอนจอมเวทย์แห่งไฟองค์โต เจ้าชายโดมินุสจอมเวทย์แห่งเวลาองค์รอง

และเจ้าหญิงอาเนสจอมเวทย์แห่งลมและองค์สุดท้อง

  "ช่างเป็นคืนที่เงียบสงบดีจริงๆ" เจ้าชายองค์โตพูดขึ้น ลมเย็นๆพัดเข้ามาทางหน้าต่างในปราสาทสายตาของเค้ามองออกไปในท้องฟ้าที่มีดาวระยิบระยับ

 และแล้วเค้าก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังขึ้นจากห้องโถงกลาง"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

สิ้นเสียงกรี๊ด เจ้าชายองค์โตก็วิ่งไปถึงห้องโถงกลางแล้วและพบกับภาพที่น่าสยดสยองยิ่งนัก

ภาพของอัสวินของตนเองถูกมือเขียวเป็นปุ่มปมแทงทะลุร่างกายจนเลือดสีแดงสดพุ่งทะละออกมา ส่วนต้นเสียวร้องคือแม่บ้านซึ่งสลบไปเรียบร้อยแล้ว

"ลูกไฟเวทย์" เจ้าชายยิงใส่สิ่งที่เสียบร่างอัสวินของเค้าอยู่ แต่ทว่ามันกลับกำลูกไฟนั้นไว้แล้วปากลับมาเฉียดตัวเจ้าชายไปชนหน้าต่างระเบิดเป้นจุล

"ซวยแล้ว!!!"เจ้าชายคิด และการกระทำเร็วเกือบเท่าความคิด เจ้าชายวิ่งหนีขึ้นไปยังห้องของน้องชายเพื่อปลุกให้มาใช้เวทย์หยุดเวลาเพื่อไม่ให้มัน

ทำร้ายใครไปมากกว่านี้