63
พวกเราก้าวเท้าเข้ามาในถ้ำอันมืดมิดไร้แสง ฮิโกะรู้ว่าทุกคนต้องการอะไรจึงร่ายเวทย์สายฟ้าออกมาใส่กิ่งทำให้มันติดไฟแล้วมอบให้แต่ละคน
"จับมือกันไว้นะ"โลวาน่าสั่งกำชับ ทุกคนพยักหน้าก่อนจะจับมือกันเดินเข้าไปในถ้ำ ผนังถ้ำมีรอยเหมือนอักษรแปลกๆที่ดูหน้ากลัวไม่น้อยแต่มันก็ดูหลงใหลเช่นกัน
'มาทางนี้'เสียงกระซิบที่แหบพร่านดังขึ้นกึกก้องภายในถ้ำ พวกเราหยุดนิ่งอย่างระแวง
'มาทางนี้ มาหาข้า'เสียงอันลึกลับดังขึ้นอีกครั้ง
"เอาไง?"ลอร์ดถามขึ้น
"อาจจะเป็นกลลวงก็ได้"ฟาเซียกล่าวอย่างระแวง
"จะกลัวอะไร!ลุยไปกันเลย~"สตันกล่าวก่อนจะปล่อยมือแล้ววิ่งนำเข้าไปในถ้ำ
"เห้ย=[]="เนซึมิอ้าปากหวอเช่นเดียวกับทุกคน
"ในชาตินี้มันจะเคยคิดอะไรเป็นบ้างไหม!?"เฟริน่ากล่าวอย่างเหลืออด พวกเรารีบเร่งฝีเท้าตามสตันที่วิ่งนำไปอย่างรวดเร็วจนมาถึงประตูบานหนึ่ง สตันกำลังพยายามดันประตูเพื่อเปิดมันออก
"ทำอะไรนะสตัน!"ลอร์ดตะคอกสตันลั่นเพราะเหลืออดกับพฤติกรรมของเขา
"ฉันคิดว่ามันต้องมีอะไรอยู่ในนี้ ฮึบ~"สตันพยายามผลักประตูออกโดยไม่สนคำทัดท้านของใครเลย
"ดิมลอส!ขอแรงหน่อยนะ!"สตันกล่าวก่อนจะชักดิมลอสออกมา
"ขอก็จัดให้"สิ้นเสียงดิมลอสสตันก็ง้างดาบฟันประตูบานนั้นทันทีท่ามกลางสายตาอึ้ง!ทึ่ง!เสียว! ภาพเบื้องหน้าทำให้หลายๆคนถึงกับตะลึงกับวิหารสีดำอมมืด มีรูปกะโหลกประดับอยู่ทั่ววิหาร บรรไดสีดำทอดยาว
มาหาพวกเขา
'ไร้มารยาทจังนะประตูบานนั้นเขาให้ดึง...ไม่นึกว่าในหมู่ผู้กล้าจะมีไอ้บ้ามาด้วย!'เสียงลึกลับเอยขึ้น
"โทษทีที่ฉันมันเป็นไอ้บ้า"สตันดูเหมือนจะไม่สบอารมณ์กับบรรยากาศที่ดูมืดมนพึลึก
"คุณเป็นใคร?"วาเนซซี่เริ่มเปิดคำถาม
'ขึ้นมาหาข้าที่วิหารแล้วข้่าจะเล่าแจ้งแถลงไข' ทุกคนพยักหน้าก่อนจะก้าวขึ้นบรรไดไปบนวิหาร
"ยินดีต้อนรับสู่วิหารแห่งข้า"เสียงทักทายดังขึ้นเมื่อพวกเราขึ้นถึงวิหาร พวกเราจ้องมองที่ผู้ทักทายด้วยความประหลาดใจ ร่างกายของเขาสูงใหญ่ใส่หน้ากากสีดำปิดบังใบหน้า สวมชุดที่มีแต่สีดำทั้งตัวทั้งยังมีออ
ร่าสีม่วงกระจายอยู่ใต้เท้า
"คุณคือใคร"วาเนซซี่ถามขึ้นอีกครั้ง
"เมื่อมีแสงย่อมมีความมืด...ข้าคือเพแห่งความมืดยินดีที่ได้รู้จัก"เทพแห่งความมืดโค้งคำนับ
"เรียกเรามาที่นี้มีจุดประสงค์อะไร?"เนซึมิถามด้วยสีหน้าระแวงอยู่นิดๆ
"ข้าเรียกเจ้ามาที่นี้เพื่อจะมอบเศษอัญมณีตามคำสั่งของพี่ข้า"เทพแห่งความมืดสบัดมือก่อนจะมีเศษอัญมณีออกมาจากร่างของเขา
"รับไป"เทพแห่งความมืดโยนเศษอัญมณีมาให้
"จงจำไว้เหล่าผู้กล้า พวกเจ้าจงพัฒนาฝีมือของพวกเจ้าไว้ หนทางเบื้องหน้านั้นลำบากยิ่ง ขอให้พวกเจ้าจงอย่าท้อพยายามต่อไปเพื่อโลกใบนี้และ....ชีวิตของเจ้า"เทพแห่งความมืดเผยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วย
เลศนัยก่อนจะร่ายเวทย์ขมุบขมิบ ฉับพลันร่างของพวกเราก็ถูกส่งออกมานอกถ้ำ
"ทำไมมันง่ายจัง=-="วาเนซซี่กล่าวอย่างงุนงง
"นั้นสิง่ายแปลกๆ= ='"เนซึมิพูดเสริม
"เอาเถอะได้มาก็ดีแล้วเราเดินทางกันต่อเลย!~"สตันกล่าวอย่างอารมณ์ดีเพราะเพิ่งได้อัญมณี่ชิ้นที่3มาอย่างง่ายดาย
ภายในถ้ำ
เทพแห่งความมืดแสยะยิ้มก่อนจะหัวเราะลั่น
"เป็นไปตามแผนหึหึหึพวกโง่เอ่ยพวกเจ้าจงรีบหาเศษอัญมณีให้ครบเมื่อถึงเพลานั้นพวกข้าจะแย่งชิงมันมาเป็นของข้า!"เทพแห่งความมืดแสยะยิ้มและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
_____________________________________________________________________________________________________________________________________
บทนี้เน่า
อย่าว่ากันนะท่านเอล
สายการบินกาซ่าคือสายการบินที่ใช้บินข้ามเมือง 
