“อ๊ากกกกก ~~!! เมื่อไหร่มันจะจะข้ามภูเขาลูกนี้ได้ซะทีเนี่ย !!” เสียงบ่นอุบอิบที่แสนจะน่ารำคาญและหนวกหูเป็นอย่างมากของฮิโกะดังกังวาลไปทั่วแถบภูเขา

ตอนนี้เราสามคนกำลังเดินอยู่ในรัศมีของภูเขาลูกแรกที่ไม่รู้ว่าจะข้ามผ่านได้เมื่อไหร่ เพราะตอนนี้พวกเราเดินทางมานานมาก ถ้ารวมๆก็น่าจะประมาณ 2-3 ชั่วโมง แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของยอดภูเขาเลยแต่นิด

“อย่าว่าแต่ข้ามเลย จะถึงยอดเมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้ - -“ อัลโฟ่ปริปากพูดขึ้นอีกคนอย่างเซ็งๆ แต่ดูท่าทางแล้วจะเบื่อที่ต้องเดินแบบนี้ซะมากกว่า

“ยังไงมันก็เป็นทางที่จะหาเศษอัญมณีนี่ มันก็คงต้องยากเป็นธรรมดาแหละน่า ถ้าขืนเศษอัญมณีตกอยู่เรี่ยราดตามพื้น โลกคงแตกสลายเพราะใครต่อใครคงเก็บไปขายทำเป็นนั่นนู่นนี่ หรือปีศาจเอาไปทำลายก็ได้ - -“ ฉันสาทยายบทความเล็กน้อยออกไปแบบที่เซ็งไม่แพ้กัน

แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ก็มันเป็นแบบนั้นจริงๆนี่ แต่จะว่าไปมันก็ยาวไกลจริงอ่ะแหละ - -

“เราเดินมากี่กิโลแล้วอ่ะ”   ฮิโกะถามขึ้นมาโดยขาทั้งสองข้างยังคงพยามจ้ำเดินต่อไป

“ประมาณ 10 กว่ากิโลได้มั้ง” ฉันตอบ โดยใบหน้าไม่ได้หันย้อนลงไปดู แต่จ้องมองไปเฉพาะทางข้างหน้าอย่างเดียว ลูกแก้วก็ไม่ช่วยฉันเลย TT มีแต่ลอยอย่างสบายอารมณ์ - -

“ฟาง...เธอมีการ์ดอัญเชิญอยู่นี่น๊า~ ทำไมไม่เรียกออกมาเล่า จะได้เดินทางสบายๆ TT”   อัลโฟ่เรียกชื่อใครบางคนออกมา แต่เรื่องของปีศาจ ก็มีแต่ฉันนี่ - -

“นายเรียกใครฟางอัลโฟ่ - -“  ฉันถามออกไปอย่างหงุดหงิดเล็กน้อยพร้อมใบหน้าที่หันไปหาเขาอย่างงุนงง เพราะคิดว่าเค้าต้องเปลี่ยนชื่อให้ฉันแน่ๆ =_=

“ก็เรียกเธอไง ฟาเซียมันยาว ฉันก็เลยตัดเซียออกแล้วเติม ง งูใส่ มันจะได้เรียกง่ายๆ”   อัลโฟ่ตอบอย่างภาคภูมิใจในตนเองที่ตั้งชื่อให้คนอื่นได้ - - แหม..มันน่า..นัก

“ฉันไม่ดีใจหรอกนะที่ได้ชื่อใหม่น่ะ”   ฉันบอกกลับไปก่อนจะหันหน้า กลับมาดังเดิม

“เอาน่าๆ ยังไงฉันก็ขอเรียกฟางนะ ไม่อยากพูดมาก” เอิ่ม...น่าจริงๆ

“แล้วแต่นาย แต่ถ้าเรียกแล้วฉันไม่ขานรับไม่รู้ด้วยนะ”

“อือ...ว่าแต่เรียกปีศาจออกมาซะทีสิ ฉันเดินต่อไปไม่ไหวแล้ว ” อัลโฟ่พูดด้วยสีหน้าที่แสนจะซีด เพราะอาการเหนื่อยจากการเดินที่ไม่ได้ยหยุดพักตั้งแต่ริมแม่น้ำ

“เรียกให้ฉันด้วยนะ ฉันก็ไม่ไหวเหมือนกัน”   ฮิโกะสั่งฉันอีกคน นี่ฉันไม่ใช่คนใช้นะ

“ก็ได้ๆ แต่ถ้ามันผาดโผนฉันไม่ช่วยนะ เพราะมันไม่ค่อยเชื่องกับคนเท่าไหร่”   ฉันเตือนทั้งสองคน และคำตอบที่ได้มาคือการพยักหน้าหงึกๆสั้นๆ ท่าทางเหนื่อยมากจนหมดแรงพูดไปเลยแฮะ

ลูกแก้วสีแดงสด ค่อยๆพยุงตัวให้ลอยมาที่ด้านหน้าเจ้าของตามความรู้สึกที่รับรู้ว่าถึงเวลาใช้งาน ตัวลูกแก้วค่อยๆลอยลงมาที่ฝ่ามือเรียวและเล็กข้างขวาของฉันอย่างแผ่วเบา ก่อนมืออีกข้างจะหยิบการ์ดปีศาจที่ปรากฏออกมาจากสร้อยสามมใบ

“อะคาริ โซมิโยชิ...ขออัญเชิญ ปีศาจกาไบร์ ปีศาจแกลล็อป  และปีศาจรีออล จงบังเกิดตัวเปิดเผยแก่ข้า แล้วมาทำหน้าที่ของเจ้าซะ !!” สิ้นเสียงจากลำคอของฉัน ก็บังเกิดแสงสว่างสีขาวสดใสส่องแสงออกมาจากลูกแก้วที่ประสานพลังกับการ์ดปีศาจ

และเมื่อแสงดับหายไปลูแก้วและทุกสิ่งก็กลับสู้ปกติ การ์ดปีศาจก็กลานร่างเป็นปีศาจตามประเภทและชื่อที่ถูกเรียกขานตามการ์ด

ปีศาจตัวแรก กาไบร์ เป็นปีศาจประเภทมังกรสูง 1.4 เมตร หนัก 56 กก. มีรูปร่างลักษณะสีเทาเข้มใบหน้ายาวออกมาพร้อมปาก หูเป็นวงรีใหญ่เหมือนลูกกระสุนปืน RPG ที่หลังมีครีบเหมือนปลาฉลาม มีกงเร็วที่ยาวและแหลมคม แขนทั้งสองข้างมีสามเหลี่ยมเล็กงอกออกมาเหมือนปีก แต่จะเดินทางโดยการวิ่ง มีนิสัยชอบสะสมอัญมณี เอ๊าะ!! จะมีอัญมณีสีรุ้งมั้ยนะ - - คงไม่มีหรอก

ปีศาจตัวที่สองแกลล็อป เป็นปีศาจประเภทม้า สูง 1.7 เมตร หนัก 95 กก. มีรูปร่างลักษณะสีเหลืองออกทองๆ บรหัวมีเขา มีไฟลุกโชนที่หาง คอ และขาสี่ข้าง

และตัวสุดท้ายปีศาจรีออล เป็นปีศาจประเภทสุนัขจิ้งจอก สูง 0.7 เมตร หนัก 20.2 กก.มีรูปร่างลักษณะเป็นตัวสีฟ้า ที่คอมีวงกลมสีเหลืองคล้ายสร้อยแต่มีขนาดใหญ่สวมไว้ มือสองข้างมีจุดขนาดใหญ่สีขาวอยู่หนึ่งจุด หู บริเวณรอบตาหน้าอกและขาจะเป็นสีน้ำตาลเทา

“เดี๋ยวฉันจะอธิบายลักษณะความสารถของแต่ละตัวให้ฟังก็แล้วกันนะ ตัวแรกกาไบร์ เป็นมังกร วิ่งได้เร็วไม่แพ้ตัวอื่น ตัวสองเป็นม้า วิ่งได้ 240 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ส่วนตัวสุดท้ายเป็นสุนัขจิ้งจอก วิ่งได้เร็วเท่ากับตัวอื่น สามารถข้ามเขาสามลูกได้ภายในเวลา 1 คืน จะเอาตัวไหนก็เลือกเอา ฉันเอาของเหลือได้เพราะตัวไหนก็ไม่มีปัญหา”   ฉันอธิบายความสามารถของแต่ละตัวออกไปให้อัลโฟ่และฮิโกะได้ฟัง

สีหน้าของทั้งสองคนจากที่ซีดเผือกหมดเรี่ยวแรงก็กลับมาสดใสและดูมีความสุขมากขึ้น สงสัยจะไม่อยากเดินกันจริงๆแหละ = =

โฮก~~~!!!!!!

เสียงของมังกรดังกึกก้องไปทั่วป่า หวังว่าทุกคนที่ได้ยินคงไม่ตกใจนะ แต่มันก็แรงมากเลยแฮะ มังกรปรากฏตัวมาก็ส่งเสียงเลยนะ - -

“เอ่อ...ฉัน...ฉันขอสุนัขจิ้งจอกก็แล้วกันนะ ดูเป็นมิตรดี”   ฮิโกะเป็นคนเลือกคนแรก เขาบอกกับฉันก่อนจะเดินไปข้างๆมันแล้วลูบหัวอย่างอ่อนโยน

“เอ่อ...เอาตัวไหรดีล่ะ ขอคิดแปปนึงนะ...” อัลโฟ่บอกพร้อมเอามือจับที่คางของตนเองบ่งบอกถึงกำลังครุ่งคิดเรื่องอะไรบางอย่างอยู่

จะว่าไปถ้าเราสบายแล้วทุกคนต้องลำบากโดยเสียเวลาหลายวันก็คงไม่ดีแน่ ฉันส่งตัวก๊อปปี้ไปให้พวกเขาดีมั้ยนะ...อืม ดีมากเลย !!

“เดี๋ยวก่อนนะ ฮิโกะอัลโฟ่ เดี๋ยวฉันขอก๊อปปี้ทั้งสามตัวก่อน” สิ้นเสียงของฉันฮิโกะกับอัลโฟ่ก็ทำหน้างุนงงนิดหน่อย ฉันจึงฉีกยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี

“ลูกแก้วตัวกวน การ์ดปีศาจแสนดี เจ้าจงสามัคคี ก๊อปปี้สามตัวนี้เพิ่มจำนวนอีกตัวละสอง!!”   หลังจากฉันพูดจบแสงสีทองที่บ่องบอกถึงการก๊อปปี้ก็บังเกิดขึ้นสักพักก่อนจะหายวับไป ปรากฏพร้อมปีศาจหกตัวที่เป็นร่างก๊อปปี้จากปีศาจทั้งสาม ไม่รอช้าฉันรีบสอดกระดาษเวทมนต์ใส่ปลอกคอสองอันแล้วแขวนไว้ที่คอของแกลล็อปด้วย

เพื่อให้ทุกคนที่จะเอาแกลล็อปรู้ว่าไฟของมันไม่เป็นอะไรกับเราเราจะรู้สึกปกติสบายๆ และทันทีที่แขวนปลอกคอให้แกลล็อปเรียบร้อย เหล่าปีศาจทั้งหก ก็แยกย้ายกันไปเพื่อตามหาบุคคลทั้ง 6 นั่นคือเพื่อนของฉันที่เหลือ

หวังว่าพวกนี้จะตามหาพวกเขาเจอแล้วพาไปที่หน้าถ้ำโดยข้ามเขาสองลูกนี้ได้เร็วๆเถอะนะ

“เรียบร้อยแล้ว เลือกได้ยังอ่ะอัลโฟ่ - -“  ฉันหันมาพูดกับอัลโฟ่แต่เขาไม่ตอบอะไร ฉันจึงได้แต่ยืนรอคำตอบ

“อ..อัลโฟ่!! เร็วๆหน่อยก็ดีนะ” ฮิโกะตะโกนบอกอัลโฟ่ขึ้นอย่างตกใจ เกิดเรื่องอะไรขึ้นน่ะ

“เกิดอะไรขึ้นฮิโกะทำไมต้องเร่งด้วยล่ะ เราไม่ได้รีบซะหน่อยนี่”   ฉันถามออกไปอย่างงุนงงโดยที่หันหน้าไปหาฮิโกะ ตอนนี้ฉันและอัลโฟ่หันหน้าขึ้นบนเขา ส่วนฮิโกะหันหน้าลงเขา

“ด...ดูนั่นสิ!!”   ฮิโกะพูดตะกุกตะกัก ก่อนจะชี่ให้เราสองคนดู ทันทีที่ฮิโกะบอก ฉันก็ไม่รอช้ารีบหันควับไปทันที และสิ่งที่พบ ก็คือไฟกำลังไหม้ต้นไม้ขึ้นมาเรื่อยๆ พระเจ้า นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันน่ะ !!

“เฮ้ย!!”   อัลโฟ่ร้องเสียงหลงอย่างตกใจเพราะตอนนี้ไฟใกล้ลามมาถึงพวกเราเต็มที

“ฉ..ฉันเอามังกรก็ได้ !! เห็นไฟแล้วไม่กล้าเอาม้าหรอกนะ !!”   อัลโฟ่ตะโกนบอกฉันอย่างดังโดยขณะท่ตัวเองขึ้นไปอยู่บนหลังของมังกรเสียแล้ว ฮิโกะก็เช่นกัน

“จะรออะไรอีกฟาเซีย รีบขึ้นมาสิ เดี๋ยวก็หนีไม่ทันหรอก”   ฮิโกะตะโกนบอกฉัน แต่ฉันไม่ยอกให้ธรรมชาติแสนสวยงามพวกนี้ต้องหายไปหรอกน่า !!

“ไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันตามไป แกลล็อปวิ่งเร็วกว่าทุกตัวฉันตามทันแน่”   ฉันตะโกนบอกทั้งสอง อัลโฟ่และฮิโกะพยักหน้าให้ฉันก่อนปีศาจทั้งสองตัวจะวิ่งออกไปด้วยความเร็วสูง

ลูกแก้วปีศาจและการ์ดปีศาจกลับมาประจำที่เดิมเพื่อทำหน้าที่อีกครั้ง

“อะคาริ โซมิโยชิ...ขออัญเชิญ ปีศาจมิจูมารุ จงบังเกิดตัวเปิดเผยแก่ข้า แล้วมาทำหน้าที่ของเจ้าซะ !!”   ฉันตะโกนออกไปสุดเสียง แสงสีขาวปรากฏขึ้นอีกครั้งและหายไปอย่างรวดเร็ว ปรากฏร่างปีศาจหมีน้อยน่ารักตัวสีขาวมีใบหูเท้าและหางสีเทา สวมเสื้อกันหนาวสีเขียวมีรูปหอยสีเหลืองที่กลางเสื้อ

“มิจูมารุ ถ้าเจ้ารักโลกนี้ ก็จงใช้พลังในตัวของเจ้าเพื่อดับเหล่าเปลวเพลิงที่กำลังเผาไหม้ต้นไม่อย่างเมามันพวกนั้นซะ” ฉันบอกกับปีศาจตัวน้อย ก่อนใบหน้าที่แสนหน้ารักของมิจูมารุจะเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่แสนโกรธแค้น

“ใครกันบังอาจทำลายธรรมชาติแสนสวยงามได้ลง (อีกด้าน มีคนๆหนึ่งกำลังจามอย่างไร้เหตุผล) เดี๋ยวผมจัดการเองครับ พี่ฟาเซียไปก่อนได้เลยครับ เดี๋ยวผมตามไปหลังจากดับเสร็จหมดแล้วนะ” มิจูมารุพูดอย่างเข้มแข็งก่อนจะวิ่งไปที่เปลวเพลิงด้วยความรวดเร็วแล้วพ่นคลื่นน้ำแข็ง(ทางปาก)มุ่งสู่เปลวเพลิงทั้งหลาย และดับลงภายในพริบตาทันทีเมื่อพลังสัมผัส
ฉันเองก็ไม่ควนรีรอ ก็กระโดดขึ้นขี่หลังแกลล็อปม้าไฟแสนน่ารักขึ้นอย่างรวดเร็ว และออกตัวไปอย่างเชื่องช้า เมื่อครบ 10 ก้าวก็เร่งความความเป็น 240 กิโลเมตรต่อชั่วโมงทันที นี่ฉันลืมบอกอัลโฟ่หรือเปล่านะว่าไฟนี่จะไม่เผาผลาญผู้ที่เป็นคนมีจิตใจดีไม่มืดมัวน่ะ ช่างเถอะ ตอนนี้ก็เห็นพวกเขาสองคนแล้ว

“ไง!! รอดมาได้ไงเนี่ย” ฮิโกะตะโกนถามฉันในขณะที่สุนัขจิ้งจอกคู่ใจยังคงวิ่งอย่างรวดเร็วไม่หยุด

“เรื่องหมูๆ” ฉันตะโกนตอบ ดูท่าทางตอนนี้จะมีอัลโฟ่คนเดียวที่มุ่งมั่นกับการเดินทางสูงเกินไปจนไม่พูดคุยอะไร

เราเดินทางอย่างรวดเร็วจนกระทั่งข้ามเขาได้หนึ่งลูกภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แล้วในจังหวะนั้นมิจูมารุก็ทำงานเสร็จสิ้นพอดี จึงกลับร่างเป็นการ์ด และหายวับกลับไปอยู่ในสร้อยดังเดิม

“วู้~!! เราไกล้ข้ามลูกที่สองได้แล้ว!!”   อัลโฟ่ตะโกนขึ้นอย่างดีอกดีใจ

“แต่ฉันว่าถึงข้ามเขาได้ก็คงต้องเจออุปสรรคบางอย่างก่อนถึงถ้ำแน่นอนแหละน่า” ฉันตะโกนบอกไปก่อนที่แกลล็อปจะวิ่งแซงทั้งสองไปนิดหน่อย และช้าลงนิดหนึ่งเพื่อให้เราทั้งสามอยู่ในระยะเดียวกัน

ตอนนี้น่ะ เราสบายและเร็วกว่าเพื่อนเลย จริงมั้ย?

ต่อไปใครหว่า

ก้ประมานมีปศาจตัวไรไม่รุ้โผล่มาใหม่แบบเว่อร์ๆ=[]=

เตือนไว้นิส ระวังจะเก็บบัญชีลิสชื่ออีพวกนี้ไม่หมด=A=

หลังจากที่พวกเรา 9 คนกระจัดกระจายออกไปจากกัน ตอนนี้ผมก็อยู่ในป่าที่พึ่งจะเกิดไฟไหม้ครั้งใหญ่เมื่อกี๊แล้วก็ดับลงเมื่อกี๊.... แต่ก็ดีที่ไม่ถูกไฟครอกตายน่ะนะแต่ว่า.... มันเดินไปทางไหนได้บ้างล่ะ ?

ยิ่งคิดยิ่งงง ก่อนอื่นต้องเดินข้ามเขาที่ผมมองเห็นอยู่ไกลมากกกก เหมือนว่าจะกระเด็นมาไกลเสียเหลือเกินแล้วก็กว่าจะเดินไปถึงก็ตั้งนานไหนจะเสบียงอีก แล้วก็ถ้ามีสัตว์ร้ายอาศัยอยู่ล่ะ ?

ถ้าเป็นอย่างนี้ต้องแย่แน่ๆ เพราะเหมือนที่ผ่านมาผมจะใช้พลังไฟฟ้าโดยเปล่าประโยชน์แต่มันก็ฟื้นขึ้นมาถึง 70% ต้องรอให้เต็ม 100% อีก แล้วก็ต้องมีที่พัก แต่ไอกรณีทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรเลยนี่มัน....

โอเค มีเสื้อผ้า ! มีหูฟัง ! มีเสียงร้องที่สดใสสามารถกล่อมจิตใจคนอื่นได้ ! เสียงร้องงั้นเหรอ.....ถ้ามีเสือผ่านมาก็กล่อมให้มันวิ่งไปให้ถึงเขาเลยสิ ! หวังว่ามันจะขี่ได้นะ เสืออ่ะ = =;;;

ก่อนอื่นเราควรจะหาพวกเราเองซะก่อน 1 คน เพราะอยู่คนเดียวมันวังเวงพิลึก พอคิดแล้วทําไมเราต้องมาอยู่ในโลกบ้าๆนี่ด้วยเนี่ย คิดถึงพ่อกับพี่จังเลยน้า.....แต่ว่าถ้ามาถึงจุดนี้แล้วคงจะกลับไปไม่ได้

ต้องออกเดินทางแล้ว

1ชม.ผ่านไป...

ตอนนี้ผทก็เดินทางเกือบถึงเขาแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเสือน้อย(?)ตัวนี้อีกนานกว่าจะถึง จากนั้นผมก็เดินสํารวจก่อนจะเจอคนๆนึง หัวทองแบบนี้ ตัวสูงแบบนี้... สตันนี่ ! แล้วทําไมผมต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วยนะ..

"อ่าวลอร์ด ! มาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ย"เขาถามพลางวิ่งมาหาผม...บินมามั้ง

"ฉันขี่เจ้านี่มา"แล้วผมก็ชี้ไปที่เสือน้อยที่นอนอยู่

"เสือเนี่ยนะ !!!! มันให้นายขี่ด้วยเหรอไง"

"ผมก็มีวิธีของผมนะ"ร้องเพลงกล่อมมัน = =... หลังจากที่ผมเจอสตันเราก็คุยกันจนได้รู้ว่าไอคนที่เผาป่าก็คือไองี่เง่านี่เอง....

"หึหึ....พวกคุณคงเป็นพวกที่มาหาอัญมณีสินะ" อยู่ดีๆก็มีชายชุดดํา 2 คนโผล่ออกมา ต้องเป็นพวกที่ไม่ดีแน่ๆ ผมกับสตันจึงตั้งท่าพร้อมรบทันที

"พวกคุณก็คงเป็นพวกคนไม่ดีสินะครับ..."ผมพูดออกไป ก่อนที่ชายแปลกทั้ง 2 คนจะทําหน้าสงสัย

"เป็นผู้หญิงทําไมพูด'ครับ'ล่ะ"เอ่อ....หมดกัน

"ผมเป็นผู้ชาย..." ยังไงผมก็ไม่อยากเสวนากับพวกบ้านี่แล้ว จัดการทิ้งเลยดีกว่า !

"ไฟฟ้า 2,000 โวล !" ผมปล่อยพลังไฟฟ้าขั้นสูงออกไป แต่กลับหลบซะได้เนี่ย เฮ๊อะ ! หลังจากนั้นไม่นานรอบด้านที่เกิดการปะทะก็เป็นหลุมเป็นบ่อ ทุกคนเริ่มมีบาดแผลบนร่างกาย

จากนั้นสตันก็ใช้ดิมลอสเผาพวกนั้นจนเหลือเพียงเศษธุลี ผมมองมันแล้วรู้สึกผิดนิดๆเพราะไม่คิดว่าต้องฆ่าใครมาก่อนเลย...

"ตายซักทีสินะ หนังเหนียวชะมัด !"สตันบ่นกระปอดกระแปดพลางนั่งลงข้างๆผมที่ไม่มีแรงแม้แต่จะลืมตา ราตรีสวัสดิ์นะ....

_______________________________________________________________________________

ไม่ได้บรรยายฉากต่อสู้เลย ให้ตายสิ ! โดนแม่ลากไปนู่นมานี่เลยต้องรีบพิมพ์ เดี๋ยวจะไปข้างนอกกับพ่อกับแม่แล้ว เฮ้อ = =;;

"ตึก! ตึก! ตึก!"เสียงฝีเท้าของมังกรยักษ์ที่เหยียบย้ำพื้นดินดังขึ้นตามด้วยเสียงฝีเท้าของสุนัขจิ้งจอกและม้า

"จะข้ามเขาลูกนี้แล้ว!~"ฮิโกะตะโกนลั่นอย่างสบายใจ

"ร่าเริงจริงเชียวเมื่อกี้ยังเห็นเหมือนซอมบี้เลย= ="ฟาเซียแซวฮิโกะจนหน้าเสีย

"ไม่รู้ว่าทุกคนจะเป็นยังไงกันบ้าง"อัลโฟ่กล่าวลอยๆขึ้นก่อนจะถอนหายใจ ตอนนี้ตะวันกำลังใกล้จะตกดินเต็มที่ีพวกเราจึงเร่งฝีเท้าของเหล่าสัตว์ทั้งสามเพื่อให้ข้ามเขาลูกแรกไปก่อน....



"พักตรงนี้แหละ"อัลโฟ่เอาตัวนอนราบกับพื้นที่เปียกแฉะ

"อัลโฟ่! นายจะให้สภาพสตรีแสนสวยอันบอบบางนอนยังงี้หรอ!"ฟาเซียบ่นอุบอิบอย่างไม่พอใจ

"เอาน่าหรือเธอจะไม่นอนหรืองายยย~"อัลโฟ่กล่าวด้วยน้ำเสียงยียวน

"ฉันไม่นอนตรงนี้หรอก!"ฟาเซียเชิดหน้าแล้วเดินไปที่ต้นไม้แล้วำยายามปีนต้นไม้อย่างยากลำบาก

"ฉันจะนอนตรงนี้เชิญพวกนาย2คนนอนตรงนั้นไปเถอะ!"ฟาเซียกล่าวพร้อมนอนพาดตัวที่กิ่งไม้


"ตกลงมาไม่ช่วยนะ ฮาๆแบร่ๆ"ฮิโกะหัวเราะลั่นพร้อมแลปลิ้นกวนบาทาอย่างสบายใจ

"ฉันไม่นอนดิ้นหรอกน่า!!!"ฟาเซียตะโกนอย่างโมโหก่อนพาดตัวที่กิ่งไม้


กลางดึกสงัดเงียบงั่นงงงวย เงา2เงาค่อยๆยางกรายเข้าสู่พื้นที่ของพวกเขาอย่างช้าๆ

"B1นายว่าไง"เงาดำตัวแรกเอยขึ้นอย่างแผ่วเบา

"ฉันก็เห็นด้วยกับนายB2"เงาดำตัวที่สองว่าตาม จากนั้นทั้งสองก็กล่าวขึ้นพร้อมกัน

"ปิ้งป่อง~เราต้องลอบฆ่ามัน"เงาดำทั้งสองค่อยๆคลานเข้าหาฮิโกะอย่างช้าๆ

"ตุบ!"เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้น เงาดำทั้งสองหยุดนิ่ง

"โอ๊ย! เจ็บจังเลย ฮือ!บ้าเอ๊ย!"ฟาเซียลุกขึ้นก่อนจะปัดฝุ่นออกและก้าวเท้ามาหาพวกฮิโกะ

"กรอบ!~ อ๊าก!~"เงาดำตัวที่สองร้องลั่นแล้วลุกพรวดขึ้น

"พวกแกเป็นใคร!"ฟาเซียตั้งท่าต่อสู้โดยอัตโนมัติ

"หึหึหึพวกเราคือสองผีน้องปีศาจกล้วยหอม!!!"ปีศาจกล้วยทั้งสองโพสท่าเลียนแบบอุตร้าแมนแล้วยิ้มหวานให้ฟาเซีย

"=_=ปัญญาอ่อน.."ฟาเซียกล่าวหน้าตายก่อนจะหันหลังให้อย่างไม่สนใจ

"เดี๋ยวสิ!คิดจะเมินปีศาจสุดเก่งอย่างพวกเราได้ยังไง!!!"ปีศาจกล้วยทั้งสองขึ้นเสียงใส่ฟาเซ๊ยพร้อมกัน

"อัญเชิญปีศาจโกเลม..."ฟาเซียกล่าวอัญเชิญปีศาจโกเลม ร่างของโกเลมหินร่างยักษ์ปรากฏกายขึ้นทันทีเมื่อกล่าวจบ

"ฝากด้วย..."เธอกล่าวทิ้งทายก่อนจะนอนหลับอย่างสบายใจ

"โฮก!!!"มันตอบรับก่อนจะหันมามองเหล่ากล้วย

"ตุบตับกร็อบ! อ๊ากกกกกกกกกกกกก"


เช้าวันถัดมา


"เราออกเดินทางกันเถอะ"อัลโฟ่ลุกขึ้นแล้วบิดขี้เกียจ

"อ้าวฟาเซียทำไมเธอมาอยู่ที่นี้หละ หรือว่าเธอจะตกลงมา ฮาๆๆๆ"ฮิโกะหัวเราะลั่นจนฟาเซียเริ่มโมโห

"ช่างฉันเถอะ!"ฟาเซ๊ยตอบปัดๆอย่างโมโห+รำคาญ พวกเราเริ่มออกเดินทางกันฟาเซ๊ยแอบหันไปมองข้างหลังแล้วหัวเราะเบาๆ จะมีใครรู้ไหมน่าว่ามีกล้วยหอมยักษ์สองตัวถูกแบนติดต้นไม้อยู่

_____________________________________________________________________________________________________________________________________

กลับมาแล้ว

นั่นดิ การ์ตูนสมัยตอนชั้นยังก่อนเข้าอนุบาลเลยนะนั่น=w=

รู้สึกจะมาบอกช้าไปนะนี่

เอาจริงๆเลยคือลืม - -"

ขอข้ามไปเลยละกันนะ ตั้งแต่วันนี้ถึงวันที่ 19 ข้ามเทิร์นเอลไปได้เลย - -/ (12 - 19 ไม่อยู่)