GAMEINDY: Asura Online
หน้า: 1 ... 41 42 [43] 44 45 ... 58
ผู้เขียน หัวข้อ: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]  (อ่าน 9577 ครั้ง)
ヴェイグ・リュングベル
Asura Tester
Hero Member
*
กระทู้: 7,539


Theme :: Scutum - fang


Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #630 เมื่อ: 11-02-2011, 23:04:28 »

อ้างจาก: GøøGle-KunG ที่ 11-02-2011, 22:44:40
อ้างจาก: パスカル ที่ 11-02-2011, 19:11:32
เดี๋ยวจะมาต่อให้นะ กินข้าวเย็นก่อน OTL....
แฮ่ม จะอู้เรอะ จะ5ทุ่มยังไม่เหนมีเยย=[]=

แม่นแล้ว =x=b *ล้มโต๊ะ*

มันคิดตอนต่อไปไม่ออกอ่าาาา รั่วๆม่างไปเลยละกัน





Tales of Series Community


GøøGle-KunG
Hero Member
*****
กระทู้: 10,361


ถึงเวลา ก็ขอให้โชคดีกะที่ใหม่


Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #631 เมื่อ: 11-02-2011, 23:25:51 »

อ้างจาก: パスカル ที่ 11-02-2011, 23:04:28
อ้างจาก: GøøGle-KunG ที่ 11-02-2011, 22:44:40
อ้างจาก: パスカル ที่ 11-02-2011, 19:11:32
เดี๋ยวจะมาต่อให้นะ กินข้าวเย็นก่อน OTL....
แฮ่ม จะอู้เรอะ จะ5ทุ่มยังไม่เหนมีเยย=[]=

แม่นแล้ว =x=b *ล้มโต๊ะ*

มันคิดตอนต่อไปไม่ออกอ่าาาา รั่วๆม่างไปเลยละกัน
มั่วเลยเต็มที่ พวกข้าพเจ้าเตรียมบทไว้ละ Evil



บุย บอร์ดเก่า ไปให้พ้น บอร์ดใหม่
ヴェイグ・リュングベル
Asura Tester
Hero Member
*
กระทู้: 7,539


Theme :: Scutum - fang


Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #632 เมื่อ: 11-02-2011, 23:53:54 »

No.000 - Ch.33

เช้าวันรุ่งขึ้น

"ฮ้าววว~~.." ลอร์ดตื่น และลุกขึ้นมาจากเตียง แล้วเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าต่างของห้อง

"อากาศดีแฮะ~" บรรยากาศของแสงแดดเช้าๆ เสียงนกร้อง เสียงใบไม้โดนลมพัดไหวไปมา มันช่างเป็นอะไรที่น่ารื่นรมย์เสียจริงๆ

"นี่ๆ สตัน.. ตื่นได้แล้วน่า" เขาหันกลับไปปลุกสตันให้ตื่น เพราะว่าปกติ กว่าไอ้เบื๊อกนั่นจะตื่นมาได้ ล่อไปซะเกือบครึ่งชั่วโมง

"หืม...จะเอาผ้าห่มปิดหน้าไมอ้ะ" โดยปกติแล้ว สตันจะนอนดิ้นไปดิ้นมา ทั้งหมอนทั้งผ้าห่มมันก็กระจายเละตุ้มเป๊ะไปหมดนั่นล่ะ แต่วันนี้ทุกอย่างดันปกติ(?)ซะงั้น


'ฝุบ'


ทันทีที่ลอร์ดกระชาก(?)ผ้าห่มขึ้นมานั้น เขาก็พบกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ หน้าวานๆ ผมสีฟ้าสลับกับเหลือง กำลังนอนกอดดาบที่น่าจะเป็น 'ดิมลอส' อยู่

"ง่ะ ง่ะ ง่ะ ง่ะ.."

"งืมๆ.. มีอะไรเหรอ?" เด็กที่นอนอยู่บนเตียงตื่นขึ้นมาจากการที่ลอร์ดกระชากผ้าห่มทิ้งไปเมื่อกี้นี้ ตาของเธอก็มีสองสีเช่นเดียวกันกับสีผมของเธอนั่นล่ะ โดยที่ตาขวาจะเป็นสีฟ้า ส่วนตาซ้ายจะเป็นสีเหลือง

"เธอเป็นใครน่ะ! =A=!" ลอร์ดตะโกนออกมาด้วยความสับสนและตกใจ ยัยเด็กนี่เป็นใคร? แล้วไอ้บ้านั่นหายไปไหน?

"ก็ฉันสตันไง ถามได้"

"อย่ามาพูดบ้าๆน่า! =[]=!!" ลอร์ดไม่เชื่อคำตอบที่ได้รับเลยแม้แต่น้อย เพราะดูยังไงเธอก็ไม่เหมือน ไม่สิ ไม่ใช่สตันเลยต่างหาก

"จริงๆนา"

"จ้างก็ไม่เชื่อ!"

"-_-... งั้นถ้าทำแบบนี้" ว่าแล้วเธอ(?)คนที่บอกว่าตัวเองเป็นสตัน ก็เล็งฝ่ามือไปที่ต้นไม้ต้นหนึ่งด้านนอกหน้าต่าง และหลังจากนั้นเพียงเสี้ยววินาที ต้นไม้ต้นนั้นก็ระเบิดจนไม่เหลือแม้กระทั่งซากทันที

"ง่ะ.. สตันจริงๆอ่ะ?" ลอร์ดเดินเข้าไปจ้องใกล้ๆ ทุกส่วน เพราะถึงแม้ร่างกายจะไม่ใช่ แต่ว่าความสามารถมันเหมือนกันเลยนี่นา แล้วยังอยู่กับดิมลอสอีกด้วยนี่ คงเป็นคนอื่นไปไม่ได้หรอกมั้ง

"ก็จริงน่ะสิ ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็แค่ร่างพักฟื้นเท่านั้นเอง"

"พักฟื้น?" ลอร์ดถามต่อไปเมื่อได้รับคำตอบจากคนตรงหน้า

"จริงๆแล้วฉันก็กะจะรอให้ดิมลอสค่อยๆฟื้นพลังงานเองน่ะนะ แต่ลอจังก็เห็นแล้วนี่ ว่าศัตรูมันเข้ามาไม่หยุดไม่หย่อนน่ะ จะให้รอดิมลอสฟื้นพลังคืนเองช้าๆก็คงไม่ไหวหรอก" สตันค่อยๆเริ่มอธิบายเรื่อยๆ..

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่เป็นอยู่นี่ล่ะ"

"ก็ตอนนี้เอาง่ายๆคือดิมลอสย้ายตัวเองจากดาบ มาอยู่ในร่างของฉันน่ะ" เขาชี้ไปที่ร่าง(??)ของดิมลอส ที่ถ้าสังเกตุดูดีๆ ตอนนี้ก็เป็นแค่ดาบเปล่าๆเท่านั้นเอง แต่ใจกลางดาบมีใส่ดิสก์ที่สลักว่า 'Recovery' อยู่

"แล้ว..?" ลอร์ดถามต่อไปอีก

"จากนั้นก็ให้เขาหลับอยู่ข้างในไง แล้วคอยให้เขาดูดซับพลังงานที่เกินในร่างไปพร้อมๆกับฟื้นพลังของตัวเองด้วย เพราะถ้าอยู่ในร่างดาบมันทำได้แค่รอน่ะ ดาบมันหลับไม่ได้หรอกนะ"

"แต่ก็นะ ทำแบบนี้มันก็มีผลเสียอย่างที่เห็นนั่นล่ะ" สตันชี้ร่างของตัวเองให้ดู เหมือนจะบอกว่าผลเสียที่ว่าก็คือตัวของเขาเองนั่นล่ะ

"หมายถึง ร่างกายของนายน่ะนะ?"

"ก็นะ.. นั่นก็อันนึงล่ะ แต่อีกอันนึงก็คือการทำอะไรต่างๆในร่างนี้ ดิมลอสก็จะได้รับไปด้วย"

"งั้นถ้านายบาดเจ็บ ดิมลอสก็จะบาดเจ็บไปด้วยงั้นสิ.. อืมมม..." ลอร์ดเริ่มคิด แล้วก็เริ่มงงๆนิดๆ สรุปเจ้าบ้าสองตัวนี่มันมีอะไรซ่อนไว้มากอีกแค่ไหนกัน?

"ใช่ รวมถึงการสูญเสียพลังงานด้วย.. เหมือนที่เสียไปเมื่อกี้เพราะจะพิสูจน์ให้ลอจังดูไงล่ะ -_-" สตันตอบกลับเหมือนจะประชดนิดๆ ก็เมื่อกี้ดันใช้เอ็กซ์โพลทไปอีกนี่นะ เปลืองพลังงานไม่ใช่น้อยอยู่

"ง่าาาา.. ขอโต๊ด"

"อาวเหอะ ขอนอนต่อล่ะนะ" ว่าแล้วเขาก็กระโดดลงไปที่เตียง แล้วหลับตาพร้อมห่มผ้าห่มในเวลาอันรวดเร็ว พร้อมที่จะนอนต่อทันที(?)

"... เอ้ย! ตื่นขึ้นมานะเฟ้ยยยย!!!" สุดท้าย ยังไงยังไง ลอร์ดก็ต้องมานั่งปลุกเหมือนเดิมจนได้..



ไม่มีเวลามานั่งใส่สีละ ก่อนที่เน็ตจะหลุดอีก - -"





Tales of Series Community


GøøGle-KunG
Hero Member
*****
กระทู้: 10,361


ถึงเวลา ก็ขอให้โชคดีกะที่ใหม่


Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #633 เมื่อ: 11-02-2011, 23:57:48 »

โอเค ถือว่ายังพอไปรอด รอเทิร์นต่อไป ให้ว่องๆ Evil



บุย บอร์ดเก่า ไปให้พ้น บอร์ดใหม่
一番の宝物
Hero Member
*****
กระทู้: 6,540

.......


Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #634 เมื่อ: 12-02-2011, 00:03:32 »

อยางน้อยก็มีบรรยายแบบนี้แทรกขึ้นมาด้วย  รอคนต่อไปละกัน งืมๆ -w-



เอิร์ธคุงขอรับกระผม
Hero Member
*****
กระทู้: 8,586

กุเบื่อ...


Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #635 เมื่อ: 12-02-2011, 10:59:22 »

หึหึหึหึรอเทิร์นเราจะเอาให้หื่นทั้งเรื่อง

SHUT UP
Hero Member
*****
กระทู้: 7,692

Kami Korosu !!!!!


Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #636 เมื่อ: 12-02-2011, 11:17:51 »

บทเยอะ ดีจัง (ไม่เสื่อมด้วย) =w=



สนใจจิ้มเลย >0<



●♫•Kαnαмe Äi•♫●
Hero Member
*****
กระทู้: 2,201

คำคมที่เจ็บปวดที่สุด คือเธอมันแย่ที่สุด!


เว็บไซต์
Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #637 เมื่อ: 12-02-2011, 18:20:07 »

รอพี่เนยมาต่อ...

SHUT UP
Hero Member
*****
กระทู้: 7,692

Kami Korosu !!!!!


Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #638 เมื่อ: 18-02-2011, 11:55:55 »

รู้สึกว่ามันเลย 5 วันแล้วนะ = =!!!



สนใจจิ้มเลย >0<



●♫•Kαnαмe Äi•♫●
Hero Member
*****
กระทู้: 2,201

คำคมที่เจ็บปวดที่สุด คือเธอมันแย่ที่สุด!


เว็บไซต์
Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #639 เมื่อ: 18-02-2011, 12:04:12 »

เลยมา 6 - -

ข้ามเทิร์นเลยเนาะ

SHUT UP
Hero Member
*****
กระทู้: 7,692

Kami Korosu !!!!!


Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #640 เมื่อ: 18-02-2011, 12:06:58 »

อือ



สนใจจิ้มเลย >0<



●♫•Kαnαмe Äi•♫●
Hero Member
*****
กระทู้: 2,201

คำคมที่เจ็บปวดที่สุด คือเธอมันแย่ที่สุด!


เว็บไซต์
Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #641 เมื่อ: 18-02-2011, 12:27:02 »

ต่อไปใครหว่า

ท่านเกิ้ล?

GøøGle-KunG
Hero Member
*****
กระทู้: 10,361


ถึงเวลา ก็ขอให้โชคดีกะที่ใหม่


Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #642 เมื่อ: 18-02-2011, 13:21:22 »

-34-

 หลังจากที่ทุกคนจัดการขัดถู โบ๊ะหน้า แต่งตัว อันเป็นกิจธุระยามเช้าเสร็จสรรกันหมดแล้ว ทั้งหมดก็มารวมตัวกันที่ตรงมุมหนึ่งหลังโรงเรียน

"เมื่อวานน่ะ ไอตัวร้ายนั่นเล่นซะไออัลโฟ่มันอ่วมเลย หึ- -" วาเนซซี่รำพึงพลางเปรยยสายตาไปที่อัลโฟ่ในสภาพนอนแขนหักอย่างอนาถา

"สมน้ำหน้า อยากโชว์พระเอกแล้วเจือกกากเอง" แทนที่จะตัดพ้อสงสารจากปากเนซึมิกลับกลายเป็นคำด่าซ้ำเติมซะงั้น

"ดีแล้ว ที่จริงตอนแรกกะจะช่วย แต่เจรือกมาหื่นใส่ชั้นก่อนเอง ช่วยไม่ได้" โลว่าน่าเชิดขึ้น

คำเสียดสี3ประโยค ได้แล่นเข้าหูอัลโฟ่ ก่อนที่จะค่อยประมวลผลอย่างเชื่องช้า(ประมาณ2นาที) แล้วเจ้าตัวก็กระเด้งตัวขึ้นมาโวยวาย

"อะไรห๊า!!! ถ้าไม่ใช่ชั้นแล้วใครเป็นคนกำจัดปิศาจตัวนั้นล่ะโว้ย!!!"

ทั้ง3คนหันหน้าขวับมาจ้องตาเขม็ง

"อ้อเหรอ? ทำไมห๊ะ? ปิศาจแค่นั้นถ้าพวกชั้นลงมือเองแป๊บเดียวมันก็ตายHaละ ไม่เหมือนแกตั้งนานกว่าจะล้มได้ ซ้ำยังถูกหักแขนอีก หืม?"

(say อย่างพร้อมเพรียง) เมื่อย้อนตอกหน้ากลับมาจนทำเอาอัลโฟ่จ๋อยไปในพริบตา ฮีถงกับแอบคิดว่า

เหมือนพลังจิตสังหารที่ตัวเองมียังจะกระจอกแพ้อีพวกปากนรกนี้ด้วยซ้ำไป

"เออ ชั้นถามอีกรอบหน่อย ตอนนั้นแกทำอะไรกับมัน แค่จับมือถือแขนกันมันก็น้ำลายฟูมปากยังกะแดรกเป็ดโปรซะงั้น" ฮิโกะถามขึ้นอีกรอบ

"ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไร..." อัลโฟ่ตอบกลับพลางทำหน้าสลด

'นั่นไง สามีไปจับมือถือแขนคนอื่นก็หึงหวงสิท่า' เหล่าสาวๆต่างพาซุบซิบนินทากันข้างหลัง

"ว่าแต่ ไปหาอะไรกินกันดีมะ ชั้นหิวแล้ว" เสียงของลอร์ดดังขึ้นในท่าทีอิดออด

"ก็ดีนะ แต่ชั้นไม่อยากลุยตอนนี้เพราะยังมีสภาพเป็นยัง..."

ไม่ทันที่สตันจะกล่าวจบเสียงระเบิดจากด้านหลังก็ดังขึ้น

ตูมมมมมมมมมมมม!!!

ฝุ่นควันค่อยๆจางลงไป สายตาทุกคู่ไปจับจ้องเงาตรงหน้านั้นๆ

"เคี้ยกๆๆๆ พบกันอีกแล้ว เคี้ยกๆๆๆ" ชายร่างเงาทมิฬหัวเราะดึงขึ้นจนขากรรไกรแทบค้าง

ผมสีดำสั้นเกรียนวิ้ง พร้อมหน้ากากเซเล่อร์มูนที่ประดับอยู่บนหน้า เสื้อผ้าอาภรณ์ของแม่มดน้อยโดเรมีภาค2 พร้อมกับอาวุธคู่ใจอมบิ้มโลลี่ป็อบ

ในสภาพที่ขี่เงาหมูบ้านขนาดยักษ์อย่างองอาจ (ในสายตาพวกกากๆด้วยกัน)

"ไม่ทราบว่าแถวบ้านแกมีคลินิกรักษาขากรรไกรค้างรึเปล่า ชั้นจะพาไปรักษาให้มันหัดหุบลงซะบ้าง" เนซึมิถามขึ้นลอยๆ

"ว่าไงนะ!"

'ร้อนตัวๆ' โลวาน่ารำพึงออกมาพลางแสยะยิ้ม

"ฮ่าฮ่า! ยังไงซะ! แค่ปิศาจตัวเดียวของชั้นก็ทำพวกแกอาบเลือดได้ภายในพริบตานี่! แล้วพวกแกจะมาคณาอะไรมือพวกชั้นล่ะ! เคี้ยกๆๆๆ"

สายตาของทุกคู่เลื่อนไปมองที่ร่างของฮิโกะกับอัลโฟ่ พร้อมเอานิ้วตนเองทำท่าปาดคออย่างพร้อมเพรียงเป็นสัญญาณว่า

'พวกมรึงทำให้กรูเสียหน้า คิดบัญชีไอนี่เสร็จเมือ่ไหร่ พวก มรึง ได้ ตาย ศพ ไม่ สวย แน่!'

"อ่าว แล้วไงอ่ะ- -" สตันกล่าวขึ้นลอยๆ

"ก็ทำไมล่ะ!" มันเริ่มโวยวายอย่างไม่เข้าใจ

"ว่าแต่ บุพการีของแกอุตส่าห์ให้ขาแกมา แต่เสรือกไม่มีปัญญาเดินเองหรือยัไง โถๆๆ น่าสงสาร นังง่อย"

เนซึมิเริ่มยิงคำด่ากลับไปตอกหน้ามันทันที จนทำให้มันกระโดดลงมาจากหลังหมูยักษ์ทันที

"ว่าไงนะ! นังชะนีหนูยักษ์!" ร่างเงาทมิฬแผดเสียงย้อนกลับแบบนิ่มๆ

"แล้วทำไมล่ะห๊ะ! นังง่อย! เกิดมาไม่มีปัญญาเดินเองก็อย่ามาไล่อิจฉาชาวบ้านสิ! ดูเหมือนว่าวันนี้จะสว่างจนเห็นแกเลยแห๊ะ Eดำ"

คำว่า "Eดำ" เข้าตอกฉึกลงบนใจน้อยของเงาทมิฑฬอย่างทันท่วงที

"ว้าย ที่บ้านไม่มีปัญญาซื้อไวทเทนนิ่งใช้"

"สงสัยแถวบ้านอยู่กลางถื่นสลัม ตัวเลยดำขนาดนี้"

"ถ้ามืดกว่านี้ไม่มีสกิลหายตัวก็ยังไม่เห็นเลยนะนี่"

"มิน่าไปอยู่ฝ่ายมืด เพราะถ้าอยู่ฝ่ายแสงคนอื่นจะคิดว่าเป็นสัมพเวสีมาขอส่วนบุญนิเอง"

"น่าสมเพชว่ะ เกิดมากล่ายเป็นอีง่อย"

"ต๊ายตาย ง่อยไม่พอ ขากรรไกรก็หุบไม่ลงด้วย"

"อนาถอ่ะ เสกได้แค่ลูกน้องดำๆเหมือนตัวเอง"

"ดำทั้งโคตรเลยอ่ะดิ"

"หน้าด้านอ่ะ ตอนกลางวันยังจะโผล่มาหใคนอื่นเห็นอีก"

"ดำอย่างนี้หาผัวไม่ได้หรอก โฮะๆ"


คำสารพัดคำด่านับ10จากพวกนักเดินทาง(ไม่รวมอีเกย์นรก2ตัวนั่น)รุมตอกใจน้อยของเงาทมิฬกระหน่ำกว่าเดิมจนมันระเบิดออกมา

"โว้ยยยย ทีพวกเอ็งล่ะ โง่ให้ข้าสูบข้อมูลไปได้...!"

"ว่าไงนะ?" ทุกคนเลิกคิ้ว จ้องเขม็งไปที่มันทันที

"เปล่าๆ ไม่มี..."

"อย่ามาตอแหล! นังดำแถมง่อย บุพกาแกไม่สั่งสอนเหรอห๊ะ! ว่าไม่ควรเสื_กเรื่องชาวบ้านน่ะ! เวลาคนอื่นถามแล้วเสรือกจสตอเบอร์รี่อีก

ที่บ้านแกปลูกสตอร์เบอร์รี่ในปากรึไง ถึงได้ ตอแหล หน้าดานไร้ยางอายขนาดนี้ กากแล้วยังไม่เจียมมาหัวเระ เคี้ยกๆอีก

เหมือนอี4ขุนพลชะนีแตกนั่นอีกของฝ่ายแก ที่หัวเราะหึๆมา คิดว่าเท่เหรอ? อีนั่นก็ลอบแทงหลังคนอื่น แกก็ลอบลักข้อมูลชาวบ้าน

อะไรนะ อยากรู้มากขนาดนั้นเชียวเหรอ? แกจะเอาไปทำอะไร เอาไปทำประวัติขายตัวหาผัวไปเรื่อยๆจนติดเอดส์ตายHaใช่มะ!

ได้...! ชั้นจะบอกให้ก็ได้ เผื่อว่าจะได้อุทิศส่วนบาปส่วนกรรมให้สัมพเวสีแถวนี้ได้

เมื่อวานอีนักเวทย์ซวยตลอดปีนี่โดนผลไม้ปิศาจนรกแตกของนังปากตกส้วมนี่ใส่หน้า หน้าก็เลยกลายเป็นหน้าแบบแก...!"


'แร๊งส์' โลวาน่านึกสะใจขึ้น

'เหมือนมันแอบด่าเราเลยนี่หว่า' ฮิโกะกับฟาเซียนึกขึ้นก่อนมองหน้ากัน ในขณะทีสาวๆที่เหลือกันกลั้นขำ

"หน้าแบบชั้น ยังไง?" นังเงาทมิฬเริ่มถามขึ้นตามความโง่ของมัน

"บอกให้เอาบาปให้แกก็ได้..."

หน้าตัวเชี่*ไง! อีคว าย!!!

ทั้งหมดประสานเสียงพร้อมกัน

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!! แกด่าชั้นเรอะ!" มันเริ่มชะนีแตกโวยวายขึ้น

"ในที่สุดก็ชะนีแตกจนได้สินะ..." โลวาน่าสบถใส่หน้ามัน

"ทนไม่ไหวแล้ววว! นังเงาหมูทั้งหลายจัดการมัน!!!"

ทันทีที่เงาหมูบ้านๆยักษ์นับ10จะไล่เหยียบพวกทีมเดินทางให้ตา เนซึมิเดินเชิดดไปตรงหน้าแล้วยื่นเมล็ดทานตะวันพลางกล่าวว่า "เอามะ?"

พวกมันพยักหน้าก่อนจะรับมากินอย่างเอร็ดอร่อย แล้วก็ไปสวามิภักดิ์ฝั่งนัเดินทางก่อนที่จะสลายตัวไปแล้วแต่จะเรียกใช้อีก

เนซึมิกระตุกคิ้วเชิดใส่เชิงหยาม มันทนไม่ได้ถึงขีดสุดก็...


"จำไว้นะ! วันนี้ฝากไว้ก่อนเถอะ...!" มันกล่าวประโยคตัวร้ายระดับกระจอกก่อนที่จะกระโดดหนีไป ทว่าขาทั้ง2ข้างถูกเหนี่ยวรั้งไว้ทันที

"พวกชั้นไม่ใช่ธนาคารจับลุกค้าทำผัวกสิกรนะจะบอกให้ แกถึงจะได้ฝากได้" โลวาน่าที่รั้งขาข้างซ้ายจากพื้นด่าขึ้นมา

"คิดจะหนีเหรอ ชั้นยังไม่สะสางเรื่องที่พวกแกขโมยข้อมูลHiaๆของพวกชั้นเลยนะ" เฟริน่าแสยะยิ้มขึ้น พลางในมือที่รั้งขาขวาตัวร้ายอยู่

"ปล่อยน้า~~!!!" มักนรีดร้องอย่างอนาถา

ร่างหนูยักษ์สปริงตัวขึ้นมาอยู่ตรงหน้าเงาทมิฬทันที ก่อนที่...

เพี๊ยะ!!!

ฝ่ามือของหนูยักษ์จะประทับลงบนหน้าของนังเงาทมิฬจคอหมุน180องศา

"แกได้ตายศพไม่สวยแน่!" เนซึมิตบเกรียนมันจนร่างพุ่งแนบลงพื้น พลันดงตรีนสามัคคีก็เริ่มขึ้นอย่างสนุกสนาน

"มาๆพวกชั้นแจมด้วย!" อัลโฟ่กับฮิโกะวิ่งเข้ามาผลักทุกคนจนวงแตก พร้อมง้างเท้าขึ้นมา

ในจังหวะช่องว่างนั้นมันก็

"โอมมะลึกกุ๊บกิ๊บ! มะลึกกุ๊บกิ๊บ! จงกลายเป็นเงาที่ทะลุตัวคนได้!!!!" ทันใดนัน้ร่างของมันก็มีออร่าส าดควันขึ้น

ก่อนที่มันจะลุกตัวเอง แล้ววิ่งหนีเป็นรอเท้าหย่อมๆอย่างรวดเร็ว

"ตามมันปายยยย!!!" เฟริน่าตะโกนขึ้น ทั้งหมดจึงซอยฝีเท้าตามรอยเท้าไปอย่างว่องไว

ลอร์ดที่กำลังวิ่งออกไปหันมาจ้องเขม็งอีพวกนี้พลางชี้หน้าเชิงจ้องจับตาย ทำให้เกย์นรกทั้ง2กลืนน้ำลายลงคอดัง 'อึก'

 ร่างเงามืดคล้ายผี ได้ทะลุตัวนักเรียนที่มาเข้าคิวรับอาหารเช้าในโรงอาหาร ทำให้ทุกคนเริ่มแตกตื่น

"เห้ยยย! ผีทะลุตัวข้า!" นร.ชายคนหนึ่งตะโกนขึ้นอย่างหวาดผวา

"กรี๊ดดดดดด!!! ผีหลอกเช้าแสกๆ!!!"

ทันทีที่มีคนตะโกนคำว่า "ผีหลอก" คำเดียว เสียงในโรงอาหารเงียบลงก่อนที่จะ

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!"

"ไม่เอานู๋กลัวววววว ม่ายยย"

"นะโมตัสสะ ภะคะวะ...!"

"ว้ายยยย มันทะลุตัวช้านด้วย แง้ๆๆๆ!!!"


สถานการณ์ในโรงอาหารเริ่มแตกตื่นขึ้น หยั่งกับผู้คนที่กำลังถูกระเบิดลงใส่หัวจนต้องอพยพกันยกใหญ่

ฝูงชนที่แหร่สะพรัดทำให้ยากต่อการไล่ตามไอเงานั่น มีเพียงแต่เนซึมิ โลวาน่า และวาเนซซี่ ที่สามารถฝ่าฝูงชนไปได้

โดยเนซึมิที่สามารถวิ่งทะลุสสารได้อยู่แล้ว โลวาน่าที่ใช้เขาวัวไบซันขวิดแหวกทางได้อย่างว่องไว และวาเนซซี่ที่ขี่ภูติวิญญาณรับใช้ของตนตามติด

ไปอย่างรวดเร็ว ส่วนพวกที่เหลือก็ได้แต่หาซื้อของกินอยู่แถวนั้นด้วยความเซ็งชีวิต

"จะหนีไปไหน~!!!" โลวาน่าตะโกนขึ้นหลังจากสามารถฝ่าฝูงชนทั้งหมดออกมาได้เสร็จ พลางไล่ตื๊อรอยเท้าเงาจนระยะประชิด

"หล่อนไม่ตายดีแน่ ฮว๊าซซซซซ!!!" เนซึมิตะโกนขึ้น พลางชาร์จพลังกะวิถีและเพ่งมืออกมาทลายต้นไม้มาทับเงานั่นจนหยุดวิ่งลง

"แกกกกก ชั้นไม่ยอมแค่นี้หรอก!" เงาทมิฬเริ่มฮึดสู้ เรียกเหล่าเงาแมลงหวี่ออกมา พุ่งใส่พวกเขา

"โลวาน่า! เนซึมิ! จัดการมันด้วย ชั้นจัดการทางีน้เองไม่ต้องห่วง!!!" ว่าเนซซี่ตะโกนขึ้น พลางเคาะกระดิ่งเรียกวิญญาณกบออกมานับ100

มาไล่กินแมลงวัน ซึ่งยิ่งกินมากก็ยิ่งเพิ่มพูนพลังวิญญาณของวาเนซซี่ได้มาก จึงไม่ต้องห่วงเรื่องพลังจะหมด

"โอเค!" ทั้ง2ตอบรับ พลางวิ่งประสานไปกระโดดถีบมันอย่างพร้อมเพรียง

ฝีเท้าเล็กของฟาเซียที่วิ่งตามมา ก่อนที่จะตะโกนเรียก

"ชั้นมาแล้ววว!!!"

"ฟาเซีย! ปิดฉากเลย~!" เนซึมิกระชากคอมัน แล้วโยนขึ้นฟ้า

"งั้นขอแสดงสกิลที่ชั้นพัฒนาเลยนะ..." ฟาเซียยิ้มกระหยิ่มก่อนตั้งท่าร่ายเวทย์ขึ้น

"โกเลม~! อิโวลูชั่น แปลงร่างงงงงงง" วิ้ง....!









"ยาราไนก้ามอน~♥"

ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากคนที่เหลือ...

และแล้ว เหล่านักเรียนที่วิ่งหนีก็มาเห้นฉากนี้พอดี...

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!" ทั้งหมดประสานเสียงพร้อมกัน(ยกเว้นเจ้าของ)

"ไม่เอา! ผมไม่อยากเสียพรหมจรรย์!!!"

"ม่ายยยยยย เสื่อมโค่ยยยย"

"ว้ายยยยยยยย อย่าหันมาทางนี้น้า~!"


"อะไรกัน? สกิลใหม่ของชั้นมันไม่ดีตรงไหนยะ?" ฟาเซียเริ่มกล่าวขึ้นอย่างพอใจ

"เสียหายสุดๆเลยแหละ! นังปากตกส้วม!" โลวาน่าและเนซึมิตะโกนด่าขึ้นพร้อมกัน

"ยังไงก็ตาม ฆ่ามันก่อนจะดีกว่า" โลวาน่าหันไปชี้ร่างเงาทมิฬที่ลอยล่องอยู่บนท้องฟ้า

"โอเคๆ งั้นไปเลย! ยาราไนกามอน! (ตั้งชื่อตามเหตุวิสัย)"

ทันทีที่เจ้านายปากตกส้วมออกคำสั่ง ยาราไนกามอนก็ชัก____เทียมของมันออกมา แล้วกระโดดไปหาเงาทมิฬ....

...(ตัดฉากเพื่อไม่ให้กระทู้ติดเรท)....

ศพของเงาทมิฬที่หาดขีพรหมจรรย์แหกจนตายHa ค่อยๆร่วงลงมาแทบเท้าเนซึมิและโลวาน่า

"วันหลังจำไว้ด้วย! อย่าคิดจะมาแหยมกะพวกชั้นอีก!" เนซมิใช้นิ้วดีดหัวศพมันจนกระจุบเป็นผุยผง

ทว่า... ร่างของมันค่อยๆกลายเป็น....



"อุโซด้า~♥ ฆ่าๆๆๆๆ ฮิๆ" ร่างของอีนู๋เรนะตัวเดียว แต่มีออร่ารอบปังตอแสดงถึงความกุโระที่เก่งกาจมากขึ้นปรากฏออกมาควงปังตออย่างสนุกสนาน

ตายHaแระ ทำไงดี...=[]=




บุย บอร์ดเก่า ไปให้พ้น บอร์ดใหม่
一番の宝物
Hero Member
*****
กระทู้: 6,540

.......


Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #643 เมื่อ: 18-02-2011, 13:45:38 »

โอ้ยฮา ทนไม่ไหวแล้ว

หัวเราะอยู่คนเดียวหน้าจอคอม  ต่อไป งานหนักสินะชั้น=-=



●♫•Kαnαмe Äi•♫●
Hero Member
*****
กระทู้: 2,201

คำคมที่เจ็บปวดที่สุด คือเธอมันแย่ที่สุด!


เว็บไซต์
Re: [กิจกรรม] ตามล่าอัญมณีสีรุ้ง [No.000 - Ch.26]
« ตอบ #644 เมื่อ: 18-02-2011, 13:54:26 »

แรง~~~ + เสื่อม - -

ถึงคิวเมื่อไหร่จะแก้ข่าวอีกรอบ Evil

ป้าย:
หน้า: 1 ... 41 42 [43] 44 45 ... 58