คำนำผู้เขียน

ผมขออนุญาตจีเอ็มเลยนะคับว่าจะต้องใช้มอนสเตอร์ในเรื่องนี้เเน่นอน
เเต่ผม พีเอ็ม ไปให้จีเอ็มไม่เป็น ดังนั้นขออนุญาติจีเอ็มตั้งเเต่ตอนนี้ด้วย
นะคับ ส่วนผมพึ่งหัดเขียนนิยาย หากมีอะไรก็คอมเม้นมาได้นะคับ

                                                            บทที่1กำเนิดวายร้าย

ทางตอนใต้ของเมืองเซาร์เทิร์นฟอททุ่งหญ้าอันเเสนสงบ ภายในค่ายพักจอมเวท หัวหน้าจอมเวทเซรีนกำลังปรึกษากับ
เเฮรี่นักเวทรุ่นพี่ที่เก่งกาจ

เซรีน:นี่ช่วยไปตามพ่อมดนิรนามมาให้ฉันหน่อยซิ
เเฮรี่:ได้ครับ

เเล้วพ่อมดเเฮรี่ก็เดินเข้าไปในกระท่อมของพ่อมดนิรนามซึ่งท่านเก่งด้านวิชาเล่นเเร่เเปรธาตุ ขณะที่เเฮรี่เข้าไปพบว่า
มีหม้อขนาดใหญ่ตั้งอยู่ไว้กลางห้องเเละพ่อมดนิรนามนั่งอยู่ข้างหน้า

เเฮรี่:เอ่อ...ท่านเซรีนสั่งให้ท่านไปพบครับ
พ่อมดนิรนาม:งั้นรึ  เอาละงั้นเจ้าช่วยดูหม้อยานี่ไว้ให้ดี ข้ากำลังคิดค้นยาขนานใหมาขึ้นมา เฝ้าให้ดีละ

เเฮรี่พยักหน้าตอบรับเเล้วพ่อมดนิรนามก็ออกไป  เเฮรี่ก้มมองด้วยความสงสัย  เเต่พอมองไปนานๆเข้าไม่มีอะไร
เเฮรี่ก็ยกเลิกความสนใจ  ให้ความสนใจกับสิ่งของบางอย่างที่อยู่บนโต๊ะเเกะสลักรูปมนุษย์  เเต่ด้วยความเซ่อของเเฮรี่ทำให้
เหรียญที่สลักด้วยรูปมนุษย์ตกลงไปเเฮรี่ตกใจมากเเละคิดว่าจะเป็นความลับตลอดไปไม่ให้พ่อมดนิรนามล่วงรู้
เเละสิ่งที่อยู่ในหม้อใบนั้นก็คือ เศษวุ้น5000ชิ้นหญ้า100000ชิ้น ซึ่งพ่อมดนิรนามกำลังจะส่งไปให้ จูน ลูกศิษของท่าน
(ในตอนนี้มีเเค่วุ้นธรรมดาอย่างเดียวเเละใกล้จะสูญพันธ์)
เเละเเล้วพ่อมดนิรนามก็กลับมา

พ่อมดนิรนาม:ไง.....เเกคงไม่ได้ทำอะไรใช่มั้ย
แฮรี่:ไม่ได้ทำอะไรครับ
พ่อมดนิรนาม:ดีเเล้วละเพราะนี่เป้นตัวยาที่สามารถชุบชีวิตคนตายได้  ทีนี้นักเวทอย่างพวกเราจะได้ไม่ต้องพึ่งพวกเครลิคเเล้ว 555+
พ่อมดนิรนาม:เเกช่วยไปติดต่อสามสหายรถไฟใต้ดินเถื่อนด้วย ข้าจะว่าจ้างมันช่วยเอาไปส่งที่เซาร์เทิร์นไชร์
เเฮรี่:ได้ครับ
เเฮรี่พูดอย่างโล่งอก เเละหายใจคล่องขึ้นเขารีบไปตามสามสหายรถไฟอย่างเร่งรีบ

เออ เนื้อเรื่องก็โอเคนะครับแต่การบรรยายควรจะเปลี่ยน เป็นแบบนี้นะครับ

"ทำไงดี!"แฮรี่กล่าวด้วยน้ำเสียงหวั่นผวา แบบนี้นะครับเพราะมันจะช่วยในการแสดงอารมณ์ของผู้พูดได้ดีกว่า

แล้วก็นิยายอะไม่ต้องขออนุญาตินะครับผม บอร์ดนี้จีไม่ยุ่งครับ

บอร์ดนี้ไม่มีกฏ แต่มีจารีตเป็นตัวหลัก หึๆๆๆ+ +

ขอบคุนคับสำหรับคอมเม้น จะพยายามปรับปรุงคับ

                                                               บทที่2

ณ เมืองเซาร์เทิร์นไชร์ จูนนักเล่นเเร่เเปรธาตุสาวกำลังลำเลียงหม้อยาขนาดใหญ่
ที่ส่งมาจากเมืองเซาร์เทิร์นฟอททั้งวันนี้เธอหัวเสียอย่างมากกับหม้อยา เพราะ
หม้อยาทั้งหนักเเละใช้คนงานในการขนเยอะ เเละเธอยังต้องเสียเงินค่าขนส่ง
อีกเป็นจำนวนมาก (พ่อมดนิรนามไม่จ่าย) จูน ได้เอาหม้อยาไว้ที่ห้องยาของเธอ
ในห้องนี้ประกอบไปด้วยยาชนิดต่างๆมากมาย เช่น โอสถเทพ ยาสมานเเผล
จำนวนมากเเละยาพิษอีกหลายอย่าง    ตกดึกประมาณ5ทุ่มเกิดสิ่งผิดปกติ
ในหม้อความร้อนเพิ่มขึ้นสูง (เป็นเพราะสัญลักษร์เเห่งเผ่ามนุษ) 2ชั่วโมง
ผ่านไปความร้อนมหาศาลได้หลอมละลายหม้อจนของเหลวทะลักออกมา

ความร้อนอันมหาศาลทำให้ขวดยาทั้งหลาย  เเตก  ทำให้ยาชนิดต่างๆไหลออก
มาปะปนกับของเหลว ผ่านสักครู่ของเหลวเเละยาทั้งหมดรวมตัวกัน(เป็นเพราะความร้อน)
ของเหลวส่วนมากผสมกับวุ้นซึ่งมีคุณสมบัติในการชุบชีวิตเเละยังเกิดปาฏิหาริย์
ของสัญลักษณ์รวมตัวกันเป็นมอนสเตอร์ซึ่งจะเป็นอะไรไม่ได้นอกจาก   วุ้น
วุ้นตัวนี้เมื่อถือกำเนิดขึ้นมามันคิดเพียงอย่างเดียวคือออกไปจากที่เเห่งนี้
มันพยายามเปิดประตูคงเป็นความคิดที่โง่เพราะวุ้นคงไม่มีเเรงพอพลักประตู
เเต่ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นอีกมันเปิดประตูสุดเเรงมันหลบหนีออกจากเมืองเเละไป
นอนหลับใต้ต้นไม้

โดยที่มันไม่รู้เลยว่ามีสัญลักษณ์บางอย่างอยุ่ในตัวมัน เเละที่มันมีเเรงมากมายเพราะ
ตัวมันได้ผสมกับตัวยาชนิดมากมาย ทำให้มันมีพลังชีวิต เเละพลังโจมตีสูง

วันรุ่งขึ้นไม่ได้เดินขึ้นเหนือไปเรื่อยๆมันได้พบกับคาเตอร์ที่กำลังสู้กับวุ้น
7ตัว คาเตอร์ได้สังหารวุ้นไป2ตัวเเต่เนื่องจากมันหมดเเรงจึงถูกวุ้นกระทืบ
เจ้าวุ้นเห็นคาเตอร์โดนรุมจึงเข้าไปช่วยสู้ เจ้าวุ้นตวัดเเขนทีเดียววุ้น3ตัว
ตายคาที่ อีก2ตัวสลบเหมือด เจ้สวุ้นจึงเดินเข้าไปหาคาเตอร์

เจ้าวุ้น:นายเป็นยังไงบ้าง  (เจ้าวุ้นพูดด้วยความเป็นห่วง)
คาเตอร์:ไม่เป็น..อะไร.. ค่อก (คาเตอร์กระอักเลือดออกมา)
          ทำไมนายเก่งจัง เก่งกว่าวุ้นธรรมดาทั่วไปเเละคาเตอร์อย่างเราอีก (คาเตอร์พูดด้วยเสียงสั่นเครือ)
เจ้าวุ้น:เราก็ไม่รู้เหมือนกัน
คาเตอร์:นายชื่ออะไรละ (พูดด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรขึ้น)
เจ้าวุ้น:เราไม่มีชื่อนะ เเต่คงต้องหาชื่อเหมือนกัน
คาเตอร์:เราชื่อไบคอร์น เเละนายเอาชื่อไรดีน้า.....(กำลังคิด)........(คิดนานมาก)..
         อ๋อรู้เเล้วชื่อ จิน ดีมั้ยเรียกง่ายดี
เจ้าวุ้น:......(คิด)อืมก็ได้
ไบคอร์น:งั้นตกลงตามนี้นะ จิน เเล้วเราจะไปไหนดีละ หรือทำอะไรดี
จิน:เรานะอยากจะควบคุมวุ้นเเละมอนสเตอร์ทั้งปวง (จินพูดอย่างห้าวหาน)
ไบคอร์น:งั้นเราคงต้องไปยึดกำลังจากวุ้นจ่าฝูงทางทิศเหนือ  เเต่นายคนเดียวจะไหวหรอ
          (ไบคอร์นพูดอย่างเป็นห่วง)
จิน:ไหวอยุ่เเล้วน่าอย่าลืมสิว่าฉันเก่งเเค่ไหน (จินพูดอย่างมั่นใจ) ถ้าพร้อมเเล้วไปกันเถอะ
ไบคอร์น:อืม พร้อมมานานเเล้วละ

เเล้วทั้งสองมุ่งหน้าสู่ทิศเหนือซึ่งเป็นที่อยุ่ของเหล่าวุ้นจ่าฝูง

หึหึ ฮาๆ    เกิ้ล โกรธ แล้ว เกิ้ล จะดุ !!

สยองเท่าซายะรึเปล่าล่ะ หึๆๆ =w=+

อืม..เนื้อเรื่องก็พอใช้ได้นะ จะรอดูต่อไปละกัน แต่บอร์ดนี้ไม่มีจีเอ็มนะ

ขอโทษนะครับเข้าใจผิด  งั้นเรื่องนี้จูนเป็นผู้หญิงละกัน