No Name
Sr. Member
กระทู้: 1,803
คุณคือหนึ่งในหกพันล้านผู้แข็งแกร่งในโลกนี้
|
 |
Re: [Fiction] เรื่อง "อภินิหารมงกุฎทองคำ"
« ตอบ #570 เมื่อ: 21-11-2010, 20:27:08 » |
|
จะ(พยายาม)รอเน้อ  |
 กระสุนวงจักร!!! (คลั่งนารูโตะ= =) |
|
|
|
●♫•Kαnαмe Äi•♫●
|
|
Re: [Fiction] เรื่อง "อภินิหารมงกุฎทองคำ"
« ตอบ #571 เมื่อ: 21-11-2010, 20:44:55 » |
|
ออ...ขอบคุณ=.=
|
|
|
|
มะนาว มะพร้าว ส้ม โอ แตงโม มังคุด
Jr. Member
กระทู้: 160
|
|
Re: [Fiction] เรื่อง "อภินิหารมงกุฎทองคำ"
« ตอบ #572 เมื่อ: 26-11-2010, 07:01:37 » |
|
เริ่มตกแล้วงิ
|
|
|
|
|
●♫•Kαnαмe Äi•♫●
|
|
Re: [Fiction] เรื่อง "อภินิหารมงกุฎทองคำ"
« ตอบ #573 เมื่อ: 26-11-2010, 20:52:53 » |
|
ปล่อยมันไปเต๊อะ พออัพเดี๋ยวกะขึ้นเอง
|
|
|
|
|
●♫•Kαnαмe Äi•♫●
|
|
Re: [Fiction] เรื่อง "อภินิหารมงกุฎทองคำ"
« ตอบ #574 เมื่อ: 03-01-2011, 08:42:10 » |
|
Chapter 22 ข้อความจากปีศาจ หลังจากการตายของโมโน่ผ่านไปไม่นาน รีโอน่าผู้เป็นเทพผู้พิทักษ์ที่มีหน้าที่คอยช่วยเหลือและปกป้องทุกคนก็รู้สึกละอายแก่ใจที่ไม่สามารถช่วยโมโน่ไว้ได้ จึงขอไถ่โทษ ด้วยการใช้คาถาวิเศษประจำตัวเทพพิทักษ์ที่เทพทุกคนมี “เบเนมูนุช ชิเม” เพื่อส่งร่างพร้อมวิญญาณของโมโน่ไปยังที่ที่ควรไป(ร่างกลับไปฝังตัวเองที่ค่ายเพื่อรินจะได้มีความรู้สึกเหมือนน้องสุดที่รักยังอยู่ใกล้ๆ ส่วนวิญญาณไปอยู่บนสวรรค์กับท่านซันเบิร์ด อย่างมีความสุข โดยสามารถช่วยเหลือพวกพ้องในอดีตชาติของตนเองได้ ความหมายง่ายๆคือ เป็นเทพบนสวรรค์สามารถส่งกำลังช่วยเหลือทุกคนได้
“เราพักกันที่นี่ก่อนละกันนะ ข้าคิดว่าพวกเจ้าทุกคนคงเดินต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ อีกอย่างนี่ก็ค่ำแล้วด้วย...”อากามิพูดขึ้นหลังจากเดินผ่านเขตป่าแห่งความมืดที่แสนวังเวงและน่ากลัวออกมาได้นานพอสมควร
“…” ความเงียบตอบกลับคำพูดของอากามิอย่างสิ้นเชิง อากามิถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะนั่งลงเบาๆเพื่อพักผ่อน
“รีโอน่า...สร้างโดมด้วยนะ...” อากามิเหน่อยใจแทนทุกคนจึงไม่ค่อยมีอารมณ์ที่จะพูดเท่าไหร่ แต่ก็ฝืนใจพูดเพื่อความปลอดภัยของทุกคน
รีโอน่าพยักหน้าตอบรับช้าๆก่อนจะร่ายคาถาของตนอย่างหมดอารมณ์เช่นกัน
ในตอนนี้ ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบเหงาเพราะความเศร้าสร้อยจากการเสียเพื่อนร่วมกันเดินทางไป...
...เช้าวันต่อมา...(เหลือเวลา 7 วัน)
จิ๊บ~จิ๊บ~! (7.00 น.)
เสียงนกน้อยหลายสิบตัวส่งเสียงกังวานไปทั่วป่าเพื่อเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงเวลาเช้า
แสงแดดทอแสงมายังร่างบางร่างหนึ่ง หญิงสาวผมสีชมพูอ่อน ผู้เป็นนักเวทย์หนึ่งเดียวในกลุ่มนักรบทั้งเจ็ด ที่กำลังพักผ่อนอย่างสบายอารมณ์ใต้ต้นไม้ใหญ่ ค่อยๆลุกขึ้นจากการพักผ่อนช้าๆ ก่อนจะเหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งที่วางอยู่ข้างกาย
“นั่นอะไรน่ะ...” ด้วยความสงสัยไอซิสค่อยๆหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาอ่านช้าๆ...
“ทุกคนแย่แล้วล่ะ~! แย่แล้ว~ แย่แล้ว~~ เหวอ~~~~~ ตุ๊บ!”
เมื่อเสียงของคริสดังมาแต่ไกล ทุกคนจึงหันควับจากกลุ่มเพ่งความสนใจไปที่คริสทันที
“อะไรน่ะคริส ตะโกนมาแต่ไกล แถมมาสะดุดขาตัวเองล้มอีก มีเรื่องอะไรหรอ”
โซลพูดกับคริสโดยที่ตัวยังนั่งอยู่กับที่(ไม่คิดจะช่วยกันเลย= =)
“นั่นสิคริส มาลุกขึ้นนั่งก่อน ไหนอธิบายมาหน่อยสิคะว่าเรื่องอะไร”
เพชรเห็นท่าว่าคริสคงลุกเองไม่ไหวจึงเข้าไปช่วยพยุงให้ลุกขึ้น พร้อมนั่งลงในกลุ่มกับทุกคน
“คือว่านะ...คือชั้นไปเจอกระดาษแผ่นนี้ตรงที่นอนไอซิสน่ะ”
คริสพูดพลางยื่นกระดาษแผ่นนั้นให้กับเกิ้ลที่นั่งอยู่ไกล้ๆตน
____________________________________________________________________________________________________________________________
สวัสดีโอเอซิส เจ้าคงจำข้าได้ใช่มั้ย... ข้าก็นิเอก้าไงล่ะ หึๆ หากเจ้าอยากได้ตัวอาจารย์ที่สอนเวทมนต์ทั้งหมดให้เจ้าคืนล่ะก็ จงมาหาข้าที่ XXX ไม่งั้นยัยรินนี่ มันไม่มีชีวิตรอดกลับไปหาเจ้าแน่ ~!
จาก สมุนมือขวาท่านดราโกเนียส
นิเอก้า ______________________________________________________________________________________________________________________“ที่ XXX มันที่ไหนกันนะ ถ้าเป็นแบบนี้ไม่ว่ายังไงไอซิสก็ต้องไปที่นั่นคนเดียวแน่ๆ แต่ไอซิสจะรู้ไดไงนะว่ามันคือที่ไหน” เกิ้ลกล่าวด้วยความสงสัย
“ไหนเกิ้ล ขออ่านหน่อย” คิดพูดพลางรีบจับเอากระดาษในมือเกิ้ลไปอย่างไม่รวนเร
“จริงด้วยสิ แล้วเราจะเอายังไงต่อไปดีล่ะ”
ในขณะที่โซลกำลังอ่านกระดาษในมือคิดอยู่ โซลก็ตัดบทด้วยการพูดขึ้นมาด้วยความสงสัยไม่แพ้กัน
“เอิ่ม...ที่นี่ไม่มีใครที่สามารถไขปริศนาได้เลย... อ่า...เราลองไปหารีโอน่ากันมั้ย รีโอน่าอาจจะอ่านได้ก็ได้นะ”
แนทกล่าวขึ้นด้วยความตื่นเต้น
“ ก็ดีเหมือนกันนะ รีโอน่าเป็นเทพ อาจจะมองเห็นสถานที่ที่เขียนไว้ในกระดาษก็ได้ เรารีบไปกันเถอะ ไอซิสไปถึงไหรแล้วก็ไม่รู้”
พอเกิ้ลพูดจบทุกคนก็รีบไปหารีโอน่าที่ต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดในโดมทันที
“รีโอน่า รีโอน่า ท่านอยู่รึเปล่าน่ะ”
วีอาเทียสตะโกนเรียกรีโอน่าอย่างสุดเสียง
“อยู่จร้า รีโอน่าคนนี้อยู่คอยช่วยเหลือทุกคนเสมอ~”
เสียงของรีโอน่าดังขึ้น ปรากฏพร้อมร่างของรีโอน่าที่หายตัวมายืนอยู่ตรงหน้าทุกคน
“มีอะไรให้ข้าช่วยหรอท่านผู้กล้า”
รีโอน่าถามทุกคนทันทีที่ปรากฏตัว ทุกคนไม่ได้พูดอะไร เกิ้ลจึงยื่นกระดาษแผ่นนั้นให้รีโอน่าทันที
“กระดาษ...ท่านต้องการให้ข้าช่วยไขข้อความในกระดาษแผ่นนี้ใช่หรือไม่”
รีโอน่าถามทุกคนได้แต่พยักหน้าหงึกๆ ตอบรับคำถามของรีโอน่าเท่านั้น
“สวัสดีโอเอซิส เจ้าคงจำข้าได้ใช่มั้ย... ข้าก็นิเอก้าไงล่ะ หึๆ หากเจ้าอยากได้ตัวอาจารย์ที่สอนเวทมนต์ทั้งหมดให้เจ้าคืนล่ะก็ จงมาหาข้าที่ วิหารเอเธนส์ ไม่งั้นยัยรินนี่ มันไม่มีชีวิตรอดกลับไปหาเจ้าแน่ จากสมุนมือขวาท่านดราโกเนียส นิเอก้า... เจ้าปีศาจนิเอก้านี่อีกแล้ว แล้วนี่เจ้าจะให้ข้าไขปริศนาอะไรในกระดาษแผ่นนี้ล่ะ ข้าก็ไม่เห็นมัให้ไขเลยนี่น๊า”
รีโอน่าอ่านข้อความในกระดาษออกมาหน้าตาเฉย พลางทำหน้างุนงงต่อสิ่งที่ทุกคนจะให้ทำ
“ท่านรีโอน่า ท่านอ่านได้จริงๆด้วย สมกับที่เป็นเทพจริงๆเลยค่ะ”
โซลอุทานขึ้นอย่างดีใจ รีโอน่าทำหน้างุนงง
“พวกท่านเป็นอะไรกันน่ะ ข้าแค่อ่านเนื้อความในจดหมายไม่ได้ไขปริศนาอะไรนี่ แล้วข้อความนี่ใครๆก็อ่านได้นะ”
รีโอน่าพูดอย่างงุนงงสุดๆเพราะเธอยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ทุกคนอยากให้เธอทำ
“ก็ตรงสถานที่ที่นิเอก้าจะให้ไปพบพวกเราทุกคนไม่มีใครอ่านได้น่ะสิครับ ไม่ว่าใครจะอ่านข้อความก็เป็น XXX ไปหมดก็เลยมาให้ท่านอ่าน แล้วท่านก็อ่านได้จริงๆ เราต้องขอคุณคุณท่านรีโอน่ามากๆเลยนะครับ”
เกิ้ลอธิบาย ทำให้รีโอน่าเข้าใจกระจ่างแจ้งปนงุนงงนิดหน่อย
“ล...แล้วพวกเจ้าจะทำยังไงต่อไปจะเดินทางไปที่นั่นเลยรึเปล่า”
รีโอน่าถามทุกคนอย่างสบายอารมณ์ปนความเป็นห่วง
“พวกเราคิดว่าน่าจะเตรียมตัวให้พร้อมก่อนจะออกเดินทาง อีกอย่างเราก็ยังไม่ได้ขออนุญาตจากท่านอากามิ ขืนไปโดยพลการก็โดนว่าสิครับ เพราะฉะนั้นเราจึงจะรอทานอาหารเสร็จก่อนแล้วไปหาท่านอากามิจึงจะออกเดินทางครับ”
คิดพูดด้วยท่าทางเอาจริงเอาจัง
“อืมงั้นก็ดีนะ ข้าไม่อยากให้ทุกคนไปเสี่ยงตัวลำพังงั้นไปทานข้าวแล้วก็เตรียมตัวให้พร้อมเถอะเดี๋ยวข้าจะไปบอกอากามิเอง”
รีโอน่าบอกกับทุกคนอย่างใจเย็น แล้วก็หายตัวไปกับสายลมทันที
“นับวันท่านรีโอน่าก็แข็งแกร่งขึ้นทุกวันเลยนะ”
แนทพูดส่งท้ายก่อนจะเดินไปทานข้าวและเตรียมตัวให้พร้อม...
…1 ชั่วโมงผ่านไป...
“เอาล่ะทุกคน บุคคลสำคัญของเราคนหนึ่ง ถูกพวกปีศาจจับตัวไป พวกเจ้าจงเตรียมตัวให้พร้อม เราจะไปช่วยพวกพ้องของเราที่วิหารเอเธนส์ ในอีก 20 นาที เอาล่ะแยกย้ายได้”
อากามิสั่งการทุกคนด้วยความเข้มแข็งเพื่อเตรียมตัวมุ่งสู่วิหารเอเธนส์... การต่อสู่จะปะทุขึ้นอีกหรือไม่ ไอซิสจะเป็นยังไงบ้าง แล้วรินจะรอดหรือไม่ โปรดติดตามอ่านต่อตอนหน้า...The end fo the chapter 22 _____________________________________________________________________________________________________________________________
กว่าจะว่างแต่ง = =
ติด้วยนะเจ้าคะ ไม่ได้แต่งนานเผื่อเน่า - - |
|
|
|
|
SHUT UP
|
|
Re: [Fiction] เรื่อง "อภินิหารมงกุฎทองคำ"
« ตอบ #575 เมื่อ: 03-01-2011, 17:44:24 » |
|
ลูกแม่ออกโรงแง้ว =[]=
|
 สนใจจิ้มเลย >0<  |
|
|
No Name
Sr. Member
กระทู้: 1,803
คุณคือหนึ่งในหกพันล้านผู้แข็งแกร่งในโลกนี้
|
|
Re: [Fiction] เรื่อง "อภินิหารมงกุฎทองคำ"
« ตอบ #576 เมื่อ: 03-01-2011, 18:11:07 » |
|
เกือบลืมแล้วนะเนี่ย ถ้าไม่ขุดจะลืมไปเลย= =
|
กระสุนวงจักร!!! (คลั่งนารูโตะ= =) |
|
|
|
●♫•Kαnαмe Äi•♫●
|
|
Re: [Fiction] เรื่อง "อภินิหารมงกุฎทองคำ"
« ตอบ #577 เมื่อ: 03-01-2011, 19:51:07 » |
|
กะจะให้ถูกลืมไปอ่ะแหละ
แต่กลัวโดนเทศ = =
me//เผ่นนนนนนนน
|
|
|
|
|
●♫•Kαnαмe Äi•♫●
|
|
Re: [Fiction] "Gold Crown" อภินิหารมงกุฎทองคำ
« ตอบ #578 เมื่อ: 27-02-2011, 19:53:39 » |
|
Chapter 23 สงคราม...ที่ย่างเข้ามา “เมื่อไหร่จะถึงซะที่เนี่ย~!!” ไอซิสสบถออกมาเต็มเสียง โดยสองเท้ายังก้าวเดินอย่างรวดเร็วไม่หยุด เพื่อมุ่งหน้าสู่ วิหารเอเธน ก่อนที่สายตาจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
“น...นั่นอะไรน่ะ~!!”
ตัดมาทางด้านกองทัพร่วมเดินทาง
“เอาล่ะ ข้าคิดว่าทุกคนคงเตรียมตัวเรียบร้อยกันแล้ว...งั้น เราออกเดินทางกันได้~!!” เสียงของอากามิดังกึกก้องไปทั่วหมู่คณะด้วยน้ำเสียงที่เข้มแข็งและเอาจริงเอาจัง
ทันทีที่รับคำสั่ง เหล่านักรบก็รีบออกเดินทาง และทุกคนก็พร้อมจะรับมือกับทุกสิ่งที่ขวางกั้นด้วยความกล้าหาญ เพื่อจะช่วยพวกพ้อง~!!
ด้านไอซิส
ภายใต้สายตาของหญิงสาวผู้เป็นนักรบแห่งค่ายเอลจิงเซล เธอได้มองเห็นสิ่งต่างๆมากมายที่สามารถดึงดูดความสนใจจากเธอได้
สิ่งที่เธอเห็น นั่นคือปีศาจจำนวนมากที่ล้วนแล้วแต่เป็นปีศาจที่มีดวงตาสีแดงฉานเหมือนเลือด ผิวหนังตามลำตัวสีดำสนิทและขรุขระเหมือนผืนดินที่แข็งกร้าน แต่งกายด้วยชุดเกราะหนาเตอะ ตามร่างกายเต็มไปด้วยอาวุธที่สามารถหยิบใช้ได้ทุกนาที เดินวนเวียนไปมารอบสถานที่
และแน่นอนสถานที่ที่มันอยู่ต้องไม่ปกติ ท้องฟ้าบริเวณโดยรอบมืดมิดเหมือนยามราตรี พื้นดินแข็งกระด้างไร้ความชุ่มชื้น ต้นไม้หลายต้นแห้งตาย บางต้นก็โดนตัดทิ้ง มีหมอกปกคลุมไปทั่วอานาบริเวณแต่ไม่หนามาก
และเมื่อสังเกตดีๆ จะพบกับสิ่งก่อสร้างบางอย่างอยู่ 4 จุด ซึ่งตั้งห่างกันอยู่ไม่มาก เปรียบได้ว่า เป็นสิ่งสำคัญ ที่พวกมันต้องดูแล...
‘พวกมันมาทำอะไรที่นี่...หรือว่ามันมีแผนร้ายอะไรกันอีก...สนุกล่ะสิ..หึหึๆ~’ ไอซิสคิดในใจ ก่อนมือหนึ่งค่อยๆจับไม้เท้าของตัวเองออกมา พร้อมกับคำพูดเบาๆ
“รัติกาล...มาเยือน...” สิ้นเสียงของไอซิส ท้องฟ้าทั่วอาณาจักร จากเดิมที่มืดเฉพาะบริเวณของปีศาจก็กลับกลายเป็นมืดมิดทั่วทุกแห่งหน...
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ...มันเพิ่งจะสายเองนะ ..แล้วทำไม...” โซลอุทานขึ้นอย่างดังและสงสัย ทันทีที่ท้องฟ้าเริ่มมืดมิด...
“มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ ชั้นว่าเรารีบไปดีกว่านะ เผื่อไอซิสจะมีอันตราย” เกิ้ลกล่าว ทันทีที่สิ้นเสียงทุกคนก็เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นทันที
หลังจากท้องฟ้ามืดมิดไปทั่วทุกแห่งหนแล้ว ไอซิสก็ค่อยๆคิดแผนการเตรียมลุยอย่างชาญฉลาด
“บาเรีย..” เสียงเล็กๆของไอซิสดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับลำแสงสีน้ำเงิน ที่ปรากฏเป็นลูกบอลทรงกลม มีลักษณะโปร่งใส กำลังห่อหุ้มร่างกายของไอซิสไว้เพื่อป้องกันการถูกโจมตี
“หึ...สุดท้าย...ปีซาตานเพลิงพิโรธ~!!” ไอซิสอุทานขึ้นอย่างดัง พร้อมๆกับร่างกายของเธอที่ค่อยๆเปลี่ยนแปลงไป
จากปีกสีดำเล็กๆ กลายเป็นปีกขนนกสีดำสนิทขนาดใหญ่และใหญ่พอที่จะสามารถห่อหุ้มร่างกายคนทั้งคนได้ ดวงตาสีชมพูเข้มค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงสดเหมือนสีของเลือด เล็บที่มือยาวขึ้นพร้อมกับเปลี่ยนเป็นสีแดงสดเหมือนเลือดเช่นกัน ยมทูติสองตัวปรากฏต่อหน้า และบินอยู่นิ่งๆเพื่อรอคำสั่ง
“ลุยเลยมั้ยฮัพ~!!” ยมทูติตัวหนึ่งกล่าวออกมาอย่างร่าเริง เหมือนเป็นเรื่องจิ๊บๆ
“ยังก่อน...เราต้องรอจังหวะ” ไอซิสสั่งอย่างเด็ดขาด ก่อนริมฝีปากจะค่อยๆขยับอีกครั้ง
“เหมันต์ นิรันดร...” บรรยากาศรอบตัวเริ่มเย็นขึ้นอย่างสัมผัสได้ ลมพายุเริ่มก่อเกิดในหมู่ปีศาจ จากหนึ่ง เป็นสอง จากสองเป็นสาม และเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ และแรงพอที่จะทำให้ปีศาจหลายตัวหลุดลอยไปกับพายุได้
โฮก~~~~~~!!!!
เหล่าปีศาจต่างส่งเสียงร้องอย่างตื่นตกใจ พร้อมๆกับพายุหลากหลายลูกจากเวทมนต์ธาตุลมของไอซิสที่โจมตีพวกมันไม่ยั้ง ปีสาจหลายร้อยตัวล่องลอยไปกับพายุ และไม่นานร่างกายก็ตกลงมา อย่างไร้วิญญาณ...
เป็นเวลาเดียวกับที่กองทัพของอากามิที่นำทุกคนมามาถึง ณ จุดนั้นพอดี“ลุย~!!”____________________________________________________
ว่างๆแวะมาลง =w= |
|
|
|
|
GøøGle-KunG
|
|
Re: [Fiction] "Gold Crown" อภินิหารมงกุฎทองคำ
« ตอบ #579 เมื่อ: 27-02-2011, 19:57:36 » |
|
กรี๊ด ในที่สุดก็เอามาลงต่อ
บทนี้ไอซิสเด่นคนเดียวเลยวุ้ย มีไรแนะนำอย่างนะแนท
บทประมานเนี้ยอ่ะ ที่มีแค่สู้กะตัวกระจ๊อกไรไม่รุ้โชว์สกิล ไม่ควรมีมากเท่าไหร่ เพราะจะทำให้เปลืองจำนวนตอนโดยใช่เหตุ
ถ้าหากอย่างให้จบเร็วๆ โดยไม่เละไม่เน่า ก็อย่าไปใส่ไข่เพิ่มให้มาก
ตอนนี้ก็ ดำเนินเรื่องตามแก่นหลักได้ละ เพราะตัวละครเจออาวุธในตำนานแล้ว ที่เหลือสืบเสาะถึงฝ่ายตัวร้ายแล้วเจอกันทำนองนี้
ยังไงก็สู้ๆต่อไปนะจ๊า เอาให้จบอย่าปล่อยให้เป็นซากขยะเอาอวกาศ รอติดตามเสมอ>w<
|
 บุย บอร์ดเก่า ไปให้พ้น บอร์ดใหม่ |
|
|
|
●♫•Kαnαмe Äi•♫●
|
|
Re: [Fiction] "Gold Crown" อภินิหารมงกุฎทองคำ
« ตอบ #580 เมื่อ: 27-02-2011, 20:03:47 » |
|
กรี๊ด ในที่สุดก็เอามาลงต่อ
บทนี้ไอซิสเด่นคนเดียวเลยวุ้ย มีไรแนะนำอย่างนะแนท
บทประมานเนี้ยอ่ะ ที่มีแค่สู้กะตัวกระจ๊อกไรไม่รุ้โชว์สกิล ไม่ควรมีมากเท่าไหร่ เพราะจะทำให้เปลืองจำนวนตอนโดยใช่เหตุ
ถ้าหากอย่างให้จบเร็วๆ โดยไม่เละไม่เน่า ก็อย่าไปใส่ไข่เพิ่มให้มาก
ตอนนี้ก็ ดำเนินเรื่องตามแก่นหลักได้ละ เพราะตัวละครเจออาวุธในตำนานแล้ว ที่เหลือสืบเสาะถึงฝ่ายตัวร้ายแล้วเจอกันทำนองนี้
ยังไงก็สู้ๆต่อไปนะจ๊า เอาให้จบอย่าปล่อยให้เป็นซากขยะเอาอวกาศ รอติดตามเสมอ>w<
อ่าค่า
จะปรับปรุง ^^ |
|
|
|
|
●♫•Kαnαмe Äi•♫●
|
|
Re: [Fiction] "Gold Crown" อภินิหารมงกุฎทองคำ
« ตอบ #581 เมื่อ: 25-03-2011, 21:47:32 » |
|
ดันๆ ไม่พรุ่งนี้ก็วันอาทิตย์จะมาลงต่อ
|
|
|
|
|
เอิร์ธคุงขอรับกระผม
|
|
Re: [Fiction] "Gold Crown" อภินิหารมงกุฎทองคำ
« ตอบ #582 เมื่อ: 25-03-2011, 21:54:48 » |
|
ทุกคนได้อาวุธหมดแล้วหรอ?  แล้วตัวเราได้ยังหวา=w=ลืมไปหมดละ  |
|
|
|
|
●♫•Kαnαмe Äi•♫●
|
|
Re: [Fiction] "Gold Crown" อภินิหารมงกุฎทองคำ
« ตอบ #583 เมื่อ: 25-03-2011, 22:24:08 » |
|
ทุกคนได้อาวุธหมดแล้วหรอ? แล้วตัวเราได้ยังหวา=w=ลืมไปหมดละ
เพชร แนท คิด ยังไม่ได้  |
|
|
|
|
เอิร์ธคุงขอรับกระผม
|
|
Re: [Fiction] "Gold Crown" อภินิหารมงกุฎทองคำ
« ตอบ #584 เมื่อ: 25-03-2011, 22:30:46 » |
|
ทุกคนได้อาวุธหมดแล้วหรอ? แล้วตัวเราได้ยังหวา=w=ลืมไปหมดละ
เพชร แนท คิด ยังไม่ได้ -.- แกล้งเค้า  |
|
|
|
|
