บทที่5 ครั้งแรก
เช้าวันสดใสวันหนึ่ง
ภายในห้องนอนของแบล็คสตาร์/เชล/ลอล"ฮ้าวว~ เฮ้อหลับสบายดีจัง ขอนอนอย่างงี้ทั้งวันเลยได้ไหมเนี่ย" แบล็คสตาร์พูดไปก็กลิ้งไปกลิ้งมา
"หน้าด้าน" ลอลพูดขึ้นขณะที่แบล็คสตาร์กำลังกลิ้งไปกลิ้งมาบนที่นอน ทำให้แบล็คสตาร์หยุดชะงักและหันไปพูดกับลอลว่า
"นี่! เธอจะหาเรื่องฉันทุกๆวินาทีเลยใช่ไหม" แบล็คสตาร์ถามขึ้นด้วยความหงุดหงิด
"รู้สึกว่าตอนนอนฉันจะไม่ได้หาเรื่องกับนายนะ งั้นก็แสดงว่าฉันไม่ได้หาเรื่องกับนายทุกวินาที" หญิงสาวพูดหน้าตาเฉย
"ฮึ่ม!! นี่เธอจะเอายังไงกับฉันกันแน่นะ" แบล็คสตาร์พูดรอดไรฟัน ขณะที่ลอลกำลังจะพูดก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้น
"พอเถอะ ลงไปกินข้าวกันดีกว่า" เด็กหนุ่มผู้เป็นเจ้าของบ้าพูดขึ้นเพื่อให้ทั้งคู่หยุดทะเลาะกัน
"จิ๊! ฝากไว้ก่อนเถอะ" ชายหนุ่มพูดเสร็จก็รีบวิ่งลงไปทันที
ทางด้านห้องของไฮ/ฮิต/แอนเดรีย/โฮ"ฮ้าว~ หลับสบายดีจังเลย อ๊ะฮิตตื่นแล้วหรอ" ไฮถามฮิต พลางขยี้ตาตัวเอง
"ตื่นตั้งนานแล้ว นั่งรอเธอไปกินข้าวพร้อมกันไง^O^" ฮิตพูด และยิ้มแป้นเหมือนเด็กให้ไฮ
"อืม ขอบคุณนะ ว่าแต่...แอนเดรียกับโฮล่ะ ไปไหนซะแล้ว" ไฮถามเมื่อมองไปที่ที่นอนไฮแต่ไม่้เห็นชายคนนั้น
"อ๋อ! แอนเดรียเขาตื่นตั้งแต่ตีห้าครึ่งแล้ว ไม่รู้จะตื่นไปไหนกัน ส่วนโฮตื่นหลังฉัน5นาทีประมาณเจ็ดโมงครึ่ง-O-" ฮิตพูดพลางอ้าปากหวอเหมือนเด็ก
"อืม งั้นเราลงไปกินข้าวกันเถอะ" ไฮพูดเสร็จ ก็เดินลงไปข้างล่าง และตามด้วยฮิตที่เดินลงไปเป็นคนสุดท้าย
ณ ด้านล่างของบ้านเชลขณะที่เชลและโฮกำลังทำอาหารอยู่นั้นก็มีเสียงเล็ดลอดออกมา
"อ๊ะ! พี่ลอลมาแล้ว><" โฮพูดขึ้นอย่างดีใจ และรีบวิ่งไปกอดลอล
"เดี๋ยววว!!! มือจับหมูมาใช่ไหม= =" ลอลถามผู้เป็นน้องสาว
"ใช่งิ ทำไมหรอพี่ลอล?" โฮถามพี่สาวด้วยความสงสัย
"ล้างมือก่อน ค่อยมากอดพี่" หญิงสาวสั่งน้องสาวของตน
"จิ๊T^T' ก็ได้" โฮพูดจบก็เดินไปล่างมือ
"สะอาดจังนะไฮ" เสียงเรียบๆดังขึ้นฃ
"อ๊ะ! ดีจ้ะลอล" ไฮกล่าวทักทายหญิงสาว
"ดีจ้ะ เป็นไงเมื่อคืนสบายดีไหม๊" ลอลถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"สุดๆเลยล่ะ พูดแล้วก็อยากนอนอีก ห้าวววว~" ไฮพูดและทำท่าหาว
"เชอะ ทีไฮล่ะไม่ว่า ทีฉันล่ะกัดเอากัดเอากัดเอา" ชายหนุ่มพูดแล้วทำหน้าเบือนหนี
"ก็ไฮเป็นผู้หญิง ฉันจะไปว่าไฮอย่างงั้นได้ไงล่ะ จริงไหม๊ไฮ^^" ลอลบอกกับแบล็คสตาร์แล้วหันไปถามไฮ
"เอ่อ... แฮะๆ^^" ไฮแสยะยิ้มนิดๆแล้วเดินไปทำกับข้าวกับโฮ
ทุกคนในบ้านมีความสุข แต่แล้วก็เกิดเหตุไม่ขาดฝันขึ้น!!...
"คุณหนูครับคุณหนู มีสัตว์ประหลาดมาอาละวาดหน้าบ้านครับ" ชายแก่พูดหงึกๆหงักๆ
"สัตว์ประหลาดหรอครับ! งั้นเดี๋ยวพาพวกคนใช้หนีไปก่อนนะ ถ้าเสร็จแล้วฉันจะโทรตามเอง" ชายหนุ่มสั่งพ่อบ้านของตน
"มีอะไรหรอเชล ดูรีบร้อนจัง" ไฮถามเชลอย่างสงสัย
"มีสัตว์ประหลาดมาบุกน่ะ เดี๋ยวฉันออกไปจัดการมันก่อนนะ พวกเธอหลบอยู่ในนี้ล่ะ" เชลบอกทุกคน แต่ว่าก็ต้องหยุดชะงักเท้าไว้เมื่อกี๊คำๆหนึ่งดังออกมา
"พวกเราไปด้วย!!!" ทุกคนบอกอย่างพร้อมเพียงกัน
"แต่ฉันไม่อยากให้พวกเธอได้รับอันตราย" เชลบอกพรางสลดหน้าลงนิดหน่อย
"แต่พวกเราเป็นเพื่อนกัน พวกเราก็ต้องอยู่เป็นกลุ่มตายเป็นกลุ่มสิ" แบล็คสตาร์พูด
"ใช่ครับ ในเมื่อพวกเราเป็นเพื่อนกันแล้ว เราก็ต้องไปด้วยกันสิ ไปให้ครบ เพื่อจะได้ไม่แตกแยกกัน เซเว่นคิลเลอร์ต้องสามัคคีกันนะครับ" ฮิตกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง เป็นครั้งแรกที่เขาดูกระตือรือร้นมาก
"อืม งั้นก็ไปกันเถอะ" เชลพยักหน้ารับและว่งนำทุกคนออกไป
ณ นอกปราสาทของเชล"แฮ่ๆๆ กรรรรรร!!!" สัตว์ประหลาดร้องและเผาป่าให้ไหม้มลายสิ้น
"สัตว์ประหลาดดูเหมือนไม่เห็นจะเก่งเลย" แบล็คสตาร์พูด และเดิินออกไปหาสัตว์ประหลาดนั่น ทุกคนยืนนิ่งไม่พูดอะไร
"เฮ้! สัตว์ประหลาดจ๋ามาทางนี้เร้วววว^O^"~ แบล็คสตาร์เรียกร้องความสนใจจากสัตว์ประหลาด ซึ่งมันก็ได้ผล
"แฮ่่ๆๆๆๆ กรรรร!!!" สัตว์ประหลาดขู่ และตบแบล็คสตาร์
"อ๊อก@_@" แบล็คสตาร์โดนตบจนติดกำแพง แต่ลุกขึ้นมาได้
"เฮ้! จะเล่นอะไรก็บอกกันก่อนซ๊่=O=" แบล็คสตาร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงขี้เล่น สัตว์ประหลาดหันไปเผาป่าต่อ
"เฮ้ย!! เล่นไม่ฟังกันเลยใช่ม๊าย งั้นก็จบกันแค่นี้เถอะ" แบล็คสตาร์พูดพลางกระโจนไปอัดที่ร่างของสัตว์ประหลาด สัตว์ประหลาดไหวตัวทัน หันมาหาแบล็คสตาร์และจับแบล็คสตาร์ไว้ในกำมือ และโยนแบล็คสตาร์อัดพื้น
"โอ๊ย!!" แบล็คสตาร์ร้องโอดครวญ พวกเพื่อนเขาวิ่งเข้ามา
"เป็นไงมั่ง เฮ้อนายล่ะน้าหาเรื่องจังเลย" ไฮพูดด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
สัตว์ประหลาดปล่อยรังสีเลเซอร์ออกมาจากตาของมัน โดยที่พวกเขาไม่ทันตั้งตัว
"ปึ้ง" เสียงพลังบางอย่างกระแทกกับพื้น
"เฮ้ย! หาที่ซ่อนก่อนเร็ว สัตว์ประหลาดมันอาลาวาดอีกแล้ว" ลอลพูดขึ้นพร้อมลากพวกเขาวิ่งไปหาที่ซ่อน
"เดี๋ยวมานะ ฉันไปจัดการสัตว์ประหลาดก่อนแปปนึง" ลอลพูดและชักดาบออกมา เธอวิ่งไปที่ตัวสัตว์ประหลาด พร้อมฟันอย่างเมามันส์
แต่มันไม่ได้กระัทบกระเทือนกับสัตว์ประหลาดซักนิด สัตว์ประหลาดแลเห็นหญิงสาวก็ปล่อยรังสีออกมาจากตัวมันระยะ3เมตร
"โอ๊ย!!" ทันทีที่หญิงสาวโดนรังสีนั้นเข้าไปก็ล้มลงด้วยความเจ็บปวด เชลวิ่งเข้ามาพร้อมอุ้มลอลไปยังที่ซ่อน
"สงสัยสัตว์ประหลาดตัวนี้มันไม่ใช่ธรรมดาแล้วแหล่ะครับ" ฮิตพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ฉันก็ว่าอย่างงั้น ขนาดลอลยังสู้มันไม่ได้เลย แล้วพวกเราจะเอาอะไรไปสู้มันได้" ไฮพูดขึ้น
"ต้องมีซักทางสิที่ฆ่ามันได้ แอนเดรีย,ฮิต มากับฉันพวกที่เหลือเฝ้าแบล็คสตาร์กับลอล" เชลพูดและพาพวกที่เขาเอ่ยชื่อวิ่งไปหาสัตว์ประหลาด
"ถ้าพวกเราลุมมัน เราอาจจะสู้มันได้" เชลบอก ฮิตกับแอนเดรียพยักหน้า และวิ่งไปบนหลังของมัน พร้อมกับทำร้ายร่างกายมัน ให้มันเจ็บ
แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยอีกเช่นเคย สัตว์ประหลาดเห็นก็แผ่รังสีของมันอีกครั้ง
"โอ๊ย/แอ๊ก" ทั้ง3ตกลงสู่พื้น และร้องโอดครวญ เมื่อตั้งสติได้ก็รีบวิ่งไปที่ซ่อน
"มันไม่ธรรมดาจริงๆ เราจะจัดการกับสัตว์ประหลาดตัวนั้นยังไงดี" แอนเดรียพูดและถามทุกคน
"เราต้องร่วมมือกันค่ะ เราสัญญากันแล้วไม่ใช่หรอว่าพวกเราจะ...สามัคคีกัน" โฮพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ฉันว่าไม่ได้หรอก อย่าพยายามเลย" แบล็คสตาร์ครางออกมาเบาๆ
"แต่ฉันว่าได้!!" พรึ่บ ทุกคนหันมามองลอลเป็นสายตาเดียว
"ถ้าเธอคิดว่าได้ พวกเราจะลองดู" เชลพูดพร้อมบอกให้ทุกคนลุก
"พร้อมกันหรือยัง" แบล็คสตาร์ถาม ทุกคนพยักหน้ารับ
"เอาล่ะ แบล็คสตาร์กับลอลไปด้านหลัง ไฮ ฮิต ไปข้างซ้ายของตัวมัน ส่วนโฮกับแอนเดรียไปข้างขวาของตัวมัน ฉันจะไปข้างหน้าเอง" เชลบอก ทุกคนพยักหน้ารับอีกครั้งพร้อมวิ่งไปประจำจุด
"เอาล่ะพวกเรา ลุย!!!" ต่างคนต่างทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย
"แฮ่ๆๆๆ กรรรรรรรรร!!!" สัตว์ประหลาดขู่ร้อง มันเห็นดังนั้นมันจึงแผ่รังสีของมันให้ร้อนแรงยิ่งขึ้น
"โอ๊ย/กรี๊ด/แอ๊ก/อ๊าก" เสียงร้องโอดครวญต่างๆนาๆดังออกมาหลังจากที่สัตว์ประหลาดแผ่รังสีของมัน เชลบอกให้ทุกคนวิ่งมาร่วมกลุ่มกัน ทุกคนทำตามที่เชลสั่งแต่โดยดี
"ครั้งนี้อาจจะยัง ครั้งต่อไปต้องได้ผลแน่ พวกเรา!สู้ไม่สู้!!!" เชลกล่าวพลางเอามือยืดมาไว้ข้างหน้าของตนเอง ทุกคนวางมือทับๆกัน จนเกิดอะไรบางอย่างขึ้น
"วิ้งๆๆๆ" แสงสีขาวบังเกิดขึ้น พวกเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่มันขยับตัวของพวกเขาไปเอง
ทุกคนเหมือนตกอยู่ในสภาวะถูกควบคุม ตอนนี้มันกำลังขยับให้พวกเขาจับมือกันแล้วยื่นไปข้างหน้าสัตว์ประหลาด
"โอชิโรโมชัน" เสียงจากแสงสีขาวดังขึ้นพร้อมกับพลังอะไรบางอย่างที่พุ่งไปยังตัวสัตว์ประหลาด
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!" สัตว์ประหลาดร้องโอดครวญ พร้อมกับร่างที่แตกสลายไป
"ม...เมื่อกี๊มันอะไรกันน่ะครับ=[]=" ฮิตพูด เขากลับมานิสัยเหมือนเด็กตามเดิม
"ฉันก็ไม่รู้แล้วคนอื่นล่ะรู้ไหม๊" ลอลถาม ทุกคนส่ายหน้าไปมา
"งั้นปล่อยมันไปเถอะ พวกเราเข้าบ้านกันดีกว่า" ลอลพูดขึ้นอีกครั้ง และชวนทุกคนเข้าบ้าน
"ครั้งแรกสินะ..." แบล็คสตาร์พูดออกมา
"หือ??" ทุกคนหันไปมองหน้าแบล็คสตาร์
"ครั้งแรกที่พวกเราร่วมต่อสู้กันไง" แบล็คสตาร์พูดพลางคลี่ยิ้มออกมา
"อืม" ทุกคนตอบอย่างพร้อมกัน...
นี่สินะที่เขาเรียกว่ามิตรภาพ คำๆนั้นสามารถช่วยให้ทุกฝ่าฟันอุปสรรคไปได้อย่างงดงาม พวกเขาคือ... เซเว่นคิลเลอร์ มอนสเตอร์
The end of chapter3
[/b][/i][/b]
อยากอ่านไวๆจริงๆคะ 
