สามทุ่ม..

นี่ก้สามทุ่มแล้ว ผ่านมาสองชั่วโฒงตั้งแต่ดูคราวนั้น ฉันนั่งอยู่บนเตียงตัวเอง มองดูโทรศัพท์ในมือ ชั่งใจ ไม่ยอมกล้าโทรไปสักที

ตรู๊ดดด..ตรู๊ดด...

ฉันสะดุ้งพลันทำโทรศัพท์ตกมือหลังจากสั่นแล้วเริ่มส่งเสียงกรี๊ดเป็นริงโทน ก่อนฉันจะหยิบมาดูแล้วรับสาย

"ฮะ..ฮัลโหล"

{ฟองต์}

"เอ่อ..ฟองต์อาบน้ำอยู่"ฉันโกหกหน้าด้านๆแต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงตอบกลับมา

{ไม่ต้องมาโกหก}

"มี..มีอะไรหรอ"ฉันถามเสียงสั่น กลัวเขาโกรธที่ไม่รับสาย

{คือว่าออม..}

"ขอโทษนะ !!"ฉันรีบบอกจนเขาร้องอย่างงุนงง

{เอ๋ ?}

"ก็ออมโทรมาตั้ง 27 สายแต่ฟองต์ไม่ได้รับ.."

{ไม่เป็นไร ผมเข้าใจยังโกรธ}

"ปะ..เปล่า ฟองต์ตั้งระบบสั่นไว้.."ฉันบอกเสียงอ่อย

{อะ..อืม}

"ว่าแต่โทรมามีอะไร"ฉันถาม ในใจยังโกรธเขาอยู่

{ขอโทษนะ}

"......"

{ก็คราวนั้นออมอุตสาห์สัญญาว่าจะเชื่อใจฟองต์นี่..}

"แต่ไม่โกรธหรอที่ฟองต์ตบหน้า..ส้ม.."

{ผมคิดว่าส้มคงเริ่มมากกว่า}

"อืม..ทำไมถึงคิดอย่างงั้นล่ะ"ฉันถาม ในใจตื้นตันจนแทบจะร้องไห้ออกมา

{ก็..คราวนั้นฟองต์ปากแตกนี่แต่ส้มกลับ..}

"นึกว่าจะมองไม่เห็นซะอีก"ฉันหัวเราะเบาๆ

{แล้วไง ปากหายดีรึยัง}

"หายแล้ว"

{อืม เดี๋ยวออมไปอาบน้ำก่อนนะ}

"จ้า"

บทสนทนานี้ไม่ยาวมากแต่มันกลับทำให้ฉันยิ้มหน้าบ้านเป็นจานดาวเทียมไม่หยุด ต่อไปนี้จะมีแต่เรื่องดีๆเกิดขึ้นใช่มั้ย..

หลังสอบเสร็จ

เย้ !~ สอบเสร็จซักที หลังจากวันนั้นมาฉันกับออมก็มีความสุขดี ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น อยากรู้จังว่าออมทำอะไรกับส้มถึงทำให้เธอกลัวฉันขนาดนั้น ไม่ก็มองเหลือบๆ..

คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง..=_='

นี่ก็ 4 ทุ่มแล้วแต่ฉันยังนั่งเล่นเว็บบอร์ดที่เข้าเป็นประจำอยู่  ฉันเดินไปชงโอวันติน ก่อนจะกลับมานั่งที่ แต่แล้ว..

กรี๊ดดดดดดดดด !!!

ฉันสะดุ้งจนเกือบทำโอวันตินที่เพิ่งชงเสร็จตก โหย..ไอ่โทรศัพท์บ้า !! มันดังไรตอนนี้ฟระ !! ด่าคนโทรมาเลยดีไหมเนี่ย !

เอ่อ..ความจริงฉันก็ผิดเองแหละที่ตั้งริงโทนเสียงกรี๊ด=_=;

ฉันหยิบโทรศัพท์มาดูก็พบว่าบอสบ้าโทรมา  ก่อนจะกดรับสาย

"ฮัลโหล เออว่าไงมีอะไรหรอ ?"

{สอบเสร็จแล้วสินะ}

"เออดิ"

{แล้วทำข้อสอบได้เปล่า}

"ได้สิ โทรมาเพื่อถามแค่นี้หรอ"ฉันชักจะเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ=_=

{ปะ..เปล่า..อ้อ มีแค่นี้แหละ}

"อ๋ออืม งั้นแค่นี้นะ"ฉันบอกพลางทำท่าจะวาง แต่ว่าเสียงเรียกทำให้ชะงักไว้ก่อน

{เดี๋ยว ๆ}

"อะไร ?"

{คือ..คือว่านะ..}

"อะไรเล่า=_= คืออะไร อย่าบอกนะว่าแกอยากแปลงเพศอ่ะ"

{ไม่ใช่โว้ย !!}

"เฮ้ยใจร่มๆ มีอะไรก็พูดมาดิ ตะโกนอยู่ได้ ไอ่บ้านี่"

{ขะ..ขอโทษที}

6 ปีที่คบ(เป็นเพื่อน)กันมา ไม่เคยได้ยินคำว่า "ขอโทษ" จากปากมันเลยนะ=O=;

"มีอะไรล่ะ"

{ไม่เอาดีกว่า..กลัวเสียเพื่อน..อย่างแก}

หมายความว่าไงฟะ-_- เอ่ออ่าอึกอักอยู่ได้ ชาตินี้มันจะเข้าใจไหมเนี่ย !!

"บอกมา แกมีอะไรปิดบังอยู่ใช่มั้ย"

{งั้น..แกอย่าโกรธนะ แกต้องขำๆนะเว้ย}

"เออ ๆ ขำๆ ก็ ขำๆ รีบๆพูดมา ว่าแต่ที่จะพูดอ่ะจริงป่ะ"

{จริง..แต่แกอย่าซีเรียสนะ}

"เออ !! รีบๆพูดมาซักที"

{มันจะผิดมั้ยวะ..ถ้าเค้าคิดกับแก..เกินเพื่อน}

"......"

ฉันเงียบนิ่งติง ไม่ขยับ ตัวชาไปหมด น้ำตาร่วงเผาะๆไปสองสามหยด ความรู้สึกกลัวว่าจะเสียเพื่อนมันเกิดขึ้นทันที

"บะ..บอส เล่นงี้ไม่ขำเลยนะเว้ย"

{เค้าพูดจริง}

"......"

พวกเราเงียบไปประมาณ 5 นาที ในที่สุดบอสก็ตัดสินใจบอก

{เอ่อ..แค่นี้นะเว้ย ถ้าเกิดเปิดเทอมแล้วทำตัวเหมือนเพื่อนนะเว้ยบ้ายบาย}

"เฮ้ยเดี๋ยวบอส !!"

ตรู๊ดด..ตรู๊ดด..ตรู๊ดด..

ฉันมองโทรศัพท์ก็พบว่าวางสายไปแล้ว ก่อนฉันจะโทรไปใหม่ก็พบว่าเขาปิดเครื่อง

ขอโทษนะบอส..แต่ชั้นคิดกับแกเกินเพื่อนไม่ได้..

 

ก็ที่เล่าให้ฟังอ่ะ=_=


เนียนปั๊มป่ะนี่เธอว์-_-;

ในที่สุดเรื่องราวมันก็จบแบบแฮปปี้เอ็นสะดิ้ง *0*

หลังจากวันนั้นฉันก็ไปโรงพยาบาลแตก็ต้องเย็บเพียงแค่ "2" เข็ม มันจะเย็บทำไมฟะแค่นี้-_-

ฉันไม่ถือโทษโกรธยัยส้ม เพราะฟ้ากำลังจะลงโทษมัน..หึๆ-w-

ตั้งแต่วันนั้น กราฟมันก็ซื้อขนม + เลี้ยงไอติมพวกเรา 3 คนเป็นการปลอบใจ (ฉัน ออม ส้ม)

ฉัน - ออม เพื่อเป็นการปลอบใจ ส่วนส้มหรอ.. คิก ๆ

วันนั้นกราฟมันบึ่งมาหาฉันแล้วรีบกอดขาฉันจนตกใจ แล้วมันก็เงยหน้าบอกว่า

"น้องอองฟองต์ !! พี่ขอโทษ !! พี่รักน้องไม่ได้แล้ว !! เพราะตอนนี้พี่รักส้ม !! TOT"

"ว้าว จริงหรอคะ >[]< แล้วเวลารู้สึกกับฉันเป็นยังไง"

"อยากได้มาเป็นขอตัวเอง"มันทำท่าคิดพลางยืนขึ้น

"แล้วเวลาอยู่กับส้มอ่ะ"ฉันถามเสียงเจ้าเลห์

"มันรู้สึกดีมากๆเลยแหละ >//< พี่จะพยามจีบส้มให้ติดให้ได้!"

สายตาเป็นมันเลยนะพี่=_=;

"แล้วถ้าส้มไม่รับรักอ่ะพี่"ฉันแซว

"พี่ก็จะปล่อยเธอไป"

"แสดงว่าพี่รักส้มจริงๆแหละ *0*"

"แต่พี่จะหันมาจีบน้องคืน !!"

"งั้นขอให้โชคดีนะคะพี่ หนูจะเป็นกำลังใจให้=_=;"

พวกเรามีความสุขมาก  ออมเชื่อใจและไว้ใจฉัน พวกเราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ส่วนกราฟกับส้มจะเป็นยังไงคงต้องรอลุ้นแล้วล่ะ ..

หลายคนบอกว่าถ้ารักที่ต้องห่างไกลมันไม่มีทางเป็นไปได้

แต่ว่ารักเรา..มันเป็นไปได้

เราต้องทำให้รักคงอยู่และมั่นคงให้ได้..มันถึงจะเป็นแบบนี้แหละ

"เอาล่ะ ถ่ายรูปๆๆ"ส้มบอก ก่อนจะตั้งกล้องอัตโนมัติไว้ริมโต๊ะ แล้ววิ่งกลับมา เหมือนว่าเธอจะมีใจให้กับกราฟเหมือนกันนะ..

"เอาล่ะน้า..1..2..3.."

แชะ !

จบแล้วสินะ.......................................................................