[Fiction] สลับร่าง มาลุ้นรัก !!

บทที่ 22
ความจริง

เอาไงดีฟะเนี้ย !! ฉันรับมือทั้ง 2 คนพร้อมกันไม่ไหวหรอกนะ กรี๊ดด !! ฉันละอยากจะกระโจนลงตึกจากชั้น 5 ตายจริง ๆ T[]T

“ว่าไง ..” บาสย้ำอีกครั้ง

“มีอะไรกันหรอ” ฉันกับบาสหันไปทางพี่ปอพร้อมกัน

“อ๋อ ก็ ..” ไม่นะบาส ! อย่าบอกไปเชียวนะว่า ‘กำลังถามว่า ชอบฉันหรอ น่ะ’ กรี๊ดดด !!

“คือบาสยังไม่คืนตังค์หวานเลย ที่ยืมไปเมื่อวานอ่ะ ว่าไง ..” ว่าแล้วบาสก็หันมาหาฉันต่อ เนียนเนอะ

“อ๋อ งั้นหรอ” พี่ปอพยักหน้าแต่ก็ไม่ได้ไปไหน ยังยืนอยู่ที่เดิม .. ไปซะทีเซ่ ! แต่บาสก็ยังยืนรอคำตอบจากฉันเช่นกัน

แต่ไม่ใช่คำตอบของคำถามว่า เมื่อไหร่จะคืนตังค์ แต่เป็นคำถามที่ว่า ฉันชอบบาสรึเปล่า =_=

“แล้ว .. นี่เรายืนรออะไรกัน” พี่ปอทักขึ้นหลังจากเงียบกันสักครู่ เอ่อ .. ไม่ต้องใช้คำว่า เรา ก็ได้นะ ฉันไม่ได้นับพี่ปอ =_="

“พี่ปอ ช่วยออกไปก่อนได้มั้ยคะ” บาสว่า พี่ปอพยักหน้าก่อนที่จะหันมามองหน้าฉันและยิ้มให้ก่อนที่จะเดินลงบันไดไป พูดงี้ตั้งแต่แรกก็จบแล้วนี่หว่า

บาสหันซายหันขวา มองดูรอบ ๆ เมื่อเห็นว่าปลอดคนก็ถามคำถามเดิมต่อทันที

“ว่าไงละ คำตอบ เธอชอบฉันหรือเปล่า”

“เปล่า .. ไม่ได้ชอบ” ฉันโกหก

“ไม่ได้ชอบแต่รักใช่มั้ย ..” กึก ! ฉันเกือบจะหยุดหายใจทันทีที่สิ้นประโยค

“จะบ้าหรอ ! ทำไมฉันต้องชอบหรือรักนายด้วย !!”

“ก็เห็นระหว่างมา เธอพูดแปลก ๆ นี่นา” นั้นไง เพราะฉันเผลอหลุดปากไปจริง ๆ ด้วย แต่ก็ค่อยยังชั่วหน่อยที่พี่เปรี้ยวไม่ได้บอกบาส

“สงสัยฉันยังละเมออยู่ .. มั้ง” มันเป็นการแก้ตัวที่ไร้สาระที่สุดเท่าที่ฉันจะคิดได้

“เร้อ ~ เอาเถอะ ๆ ไปเข้าแถวกันได้ละ จะ 8 โมงแล้ว” บาสว่าแล้วก็เดินลงบันไดหายไป

เฮ้อ .. เกือบไปแล้วเมื่อกี้ ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนที่จะเดินตามบาสไป .. ลึก ๆ แล้ว .. ในใจของฉันก็อยากจะให้บาสรับรู้

ว่าฉันรู้สึกยังไงกับบาส .. แต่ก็กลัวว่าจะมองหน้ากันไม่ติด หรือมันอาจจะทำให้แย่ลงด้วยซ้ำ .. แต่ก็อยากจะบอกบาสเหลือเกิน ..

มันยากที่จะปิดกลั้นความรู้สึกนี้ไว้ .. เพื่อไม่ให้บาสเห็น .. ฉันรู้สึกเหมือนมันจะมีเรื่องที่ร้ายสุด ๆ เกิดขึ้น .. อีกแล้ว !!

โอ๊ยย !!! นี่มันวันซวยอะไรเนี้ย ทำไมรู้สึกได้ถึงแต่ลางร้าย และ ลางร้าย !! ..

จนกระทั่งถึงเวลาพักเที่ยง ตอนนี้ยังไม่มีเหตุการณ์ร้ายอะไรเกิดขึ้น แต่ฉันกินข้าวน้อยลงและช้าที่สุดในกลุ่มด้วย .. จนเพื่อน ๆ (ของบาส) แปลกใจกันยกกลุ่ม

เพราะโดยปกติแล้ว ฉันมักจะกินไม่เคยเหลือข้าวและกินหมดไวที่สุด .. วันนี้มันตรงกันข้าม .. ฉันรู้สึกเหมือนไม่อยากกินอะไร

อยากจะอดข้าวให้ตายหายไปจากโลกนี้ซะ .. วันนี้ฉันรู้สึกเหมือนอ่อนเพลียยังไงไม่รู้ รู้สึกเหมือนว่าวันนี้ไม่อยากจะทำอะไรเลย

แม้แต่จะหายใจฉันยังรู้สึกไม่อยากทำเลย .. ฉันรอให้เหตุการณ์ร้ายเกิดขึ้น เพราะรู้สึกว่ามันต้องเกิดขึ้นแน่ ๆ

จนถึงเวลาเลิกเรียน ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นแหะ ฮ่า ๆ สงสัยฉันจะคิดไปเองจริง ๆ ด้วย วันนี้คงไม่มีเรื่องร้าย ๆ เกิดขึ้นอีกแล้ว

ระหว่างที่ฉันกำลังเดินออกจากโรงเรียนนั้นเอง ฉันเห็นบาสเดินตามพี่เปรี้ยวไปหลังโรงเรียน ฉันเริ่มใจคอไม่ดี พี่เปรี้ยวจะบอกเรื่องฉันรึเปล่านะ

ฉันจึงแอบตามไป แอบตามไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งทั้งคู่หยุดเดิน ฉันย่องไปอยู่หลังรถเข็นใส่ลูกบอลคันใหญ่คันนึงที่ใหญ่พอที่จะสามารถบังฉันได้มิด

แล้วก็เริ่มแอบฟัง ..

“มีอะไรหรอ เปรี้ยว”

“บาส เปรี้ยวถามจริงนะ”

“ว่า ..”

“บาส .. ชอบหวานหรือเปล่า ..” เสียงพี่เปรี้ยวดูหนักแน่นมาก ถามแค่นี้เองหรอ ถ่อสังขารมาซะไกล .. เอ๊ะ เดี๋ยว ! เมื่อกี้พี่เปรี้ยวพูดว่าอะไรนะ !!

ฉันรีบตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อทันที

“ทำไมเปรี้ยวมาถามบาสอย่างงี้ละ ..”

“ตอบมาก่อนสิ” ในใจฉัน .. แอบหวังให้บาสตอบว่า ใช่ ..

“.. เปล่า” เฮ้อ .. ฉันว่าแล้ว .. ไม่อยากอยู่ฟังแล้ว .. ให้ตายเถอะ น้ำตามันจะไหลอีกแล้ว !!

“แน่ใจหรอบาส ..”

“แน่ .. แน่สิ ..” ฉันบอกตามตรงนะ น้ำเสียงของบาสมันดูหวั่น ๆ ยังไงไม่รู้ .. เอ๊ะ หรือบาสจะปากแข็ง ฉันเริ่มมีความหวังเล็กน้อย

จึงตัดสินใจแอบฟังต่อ

“บาส เปรี้ยวดูออกนะ เวลาเปรี้ยวถามอย่างงี้บาสชอบทำหน้าแบบนั้น” แบบนั้นแบบไหนแว๊ะ ฉันพยายามชะเง้อหน้าไปดู แต่มองไม่เห็น

เนื่องจากร่างฉันตัวเล็ก และพี่เปรี้ยวตัวสูง จึงแทบจะบังร่างฉันมิด

“บาส .. เปรี้ยวถามจริง ๆ เปรี้ยวดูคนง่ายนะ บาสชอบหวานใช่มั้ย” ฉันเริ่มจะไม่ได้ฟังคำพูดเท่าไหร่แล้ว เพราะมัวแต่ตั้งใจชะเง้อหน้า

เพื่อดูหน้าของบาส ซึ่งตอนนี้ก็ยังคงพยายามดูต่อไป ฉันพยายามชะเง้อสุดขีดจนตัวแทบจะล้มแล้ว โชคดีที่ฉันเกาะรถเข็นไว้ได้

“...”

“ว่าไงบาส ..”

“.. ใช่ .. บาสชอบหวาน”

โคร้มมมม !!!

ฉันล้มลงไปกับพื้นทันทีที่บาสตอบว่า ใช่ .. ล้อเล่นหรือเปล่า !? บาสพูดจริงใช่มั้ย .. ใจหนึ่งฉันดีใจ แต่อีกใจหนึ่งมันไม่เชื่อ ..

“หวาน !?” พี่เปรี้ยวกับบาสอุทานพร้อมกัน สายตาทั้งคู่จับจ้องที่ฉัน ซวยแล้ว .. นี่สินะ เรื่องร้ายที่จะเกิดขึ้น ..