อ้างจาก: ♥ Petchz_,Z ’’ ที่ 26-09-2010, 15:56:21
บทที่ 23
บทสรุป
บทสรุป
ตอนนี้ฉันยังตกใจกับคำตอบที่ออกมาจากปากของบาสอยู่ .. แต่ค่อยคิดเรื่องนั้นทีหลัง
ตอนนี้ต้องเอาตัวให้รอดในสถานการณ์นี้ก่อน !
“เอ่อ .. ค .. คือ .. มาคลานหาของน่ะ ! ฉัน .. ทำของตกไว้แถวนี้ แหะ ๆ อ้ะ อยู่นี่เอง” แล้วฉันก็หยิบก้อนหินแถวนั้นขึ้นมา
“เจอแล้ว ก้อนหินที่ฉันจะเอาไปสะสม ! ข .. ขอตัวกลับก่อนนะ !” โกหกได้เนียนมากเลยฉัน (ประชด)
“แน่ใจหรอว่ามาหาของน่ะหวาน” เพราะคำพูดของพี่เปรี้ยวจึงทำให้ฉันไม่กล้าเดินต่อ ฉันแอบหันไปมองเล็กน้อย
พบว่าบาสกำลังอายหน้าแดงแป๊ดเลย ! และดูเหมือนจะทำอะไรไม่ถูกพอ ๆ กับฉัน
“มาคุยกับบาสก่อนสิหวาน” พี่เปรี้ยวพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างช้า ๆ
มันมีอะไรให้คุยฟะ ! ฉันค่อย ๆ เลี้ยงตัวกลับมาเตรียมตัวเผชิญหน้ากับบาส .. ก่อนที่จะเดินไปหาบาสอย่างช้า ๆ
“จะให้คุยอะไรละเปรี้ยว !” บาสไม่ยอมสบตากับฉัน
“เรื่องเมื่อกี้ไง ! คุยกันซะสิ ..” สีหน้าของพี่เปรี้ยวดูเจ็บปวดมากแต่ก็เหมือนว่ากำลังพยายามทำหน้ามีความสุข
บาสหันมาสบตาฉันแว้บนึงแล้วหันหน้าหนีต่อ หน้าแดงยังกับมะเขือเทศแน่ะ .. ร่างฉันเวลาอายนี่น่ารักจังเลย อ๊ายย ~ เอ๊ย ไม่ใช่ ๆ
ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาคิดเรื่องแบบนั้น !
“เอ่อ ..” ฉันเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน
“...”
“บาส .. เอ่อ .. ช .. ชอบฉันหรอ ..” บาสสะดุ้งเล็กน้อย แอบมองหางตามาที่ฉัน ตอนนี้หน้าแดงยังกับ .. เอ่อ .. อะไรดี มันแดงมากกว่ามะเขือเทศด้วยซ้ำ
“บาส ตอบหวานไปสิ ..” พี่เปรี้ยว(พยายาม)ยิ้มให้บาส บาสมองฉันอีกครั้ง
“...” บาสไม่ได้เงียบ เขาพูดแต่เขาพูดเบามากกกกกกกกกกกกกก !! จนฉันไม่ได้ยิน
“พูดใหม่ .. ได้มั้ย เอ่อ .. ฉันไม่ได้ยินน่ะ ..”
“.. ชอบ” สิ้นคำพูด ฉันรู้สึกดีใจมาก แทบจะยิ้มด้วยซ้ำ แต่ฉันไม่กล้ายิ้มเพราะ .. ตอนนี้คนที่เจ็บแทนฉันคือ .. พี่เปรี้ยว
ตอนนี้พี่เปรี้ยวยิ้มได้อย่างเห็นชัดเลยว่าฝืนยิ้มชัด ๆ ข้างในพี่เปรี้ยวคงจะมีน้ำตาเต็มเลย ..
“หวาน .. บอกบาส .. เขาสิ” เสียงของพี่เปรี้ยวเริ่มสั่นเครือ
“บอก ? บอกอะไรหรอ” บาสถาม ทำหน้างง ๆ นาทีก่อนบาสหน้าแดงแต่ในนาทีนี้ฉันหน้าแดงแทนบาส
ฉันรู้สึกได้ว่าตัวเองหน้าแดง มันร้อนผ่าวไปทั่วหน้าของฉัน
“เอ่อ .. คือ .. คือว่า ..” บาสยืนรอสิ่งที่ฉันจะพูดอย่างใจจดใจจ่อ อ๊ากกก !! มองแบบนี้ ฉันกดดันนะเฟ้ย
“ฉ .. ฉัน .. ฉันช .. ฉันชอบ บาสเหมือนกัน ..” ฉันก้มหน้าเพื่อหนีการสบตาซึ่งกันและกัน
และเพื่อไม่ให้เห็นว่าฉันกำลังหน้าแดง ฉันแอบชำเลืองมองบาสเล็กน้อย บาสกำลังอยู่ในสภาวะที่อึ้ง ตัวแข็งทื่อ
ส่วนพี่เปรี้ยวก็เริ่มจะยิ้มได้ไม่มากเหมือนกัน แต่ก็ยังพยายามยิ้มต่อ ให้ตายเถอะ พี่เปรี้ยวไม่เมื่อยปากบ้างเรอะ !
ฉันกำลังพยายามคิดเรื่องอื่นเพื่อให้หายเขิน แต่ดูเหมือนสมาธิของฉันมันจะจับจ้องที่บาสอย่างเดียว
“เธอ .. ชอบฉันหรอ ..” ฉันพยักหน้าแต่หน้าของฉันยังก้มอยู่
“แล้ว .. ทำไมตอนนั้นเธอถึงบอกว่า .. ไม่ได้ชอบฉันละ”
“ก็ฉันกลัวว่าถ้าฉันบอกไป เราจะมองหน้ากันไม่ติดน่ะสิ ..” เราเงียบกันไปสักพัก
“เอ่อ .. พี่ขอตัวก่อนนะหวาน .. ปล่อยให้พวกเธอคุยกันเองเนอะ ..” พี่เปรี้ยวว่า แล้วก็เดินจากไป ..
ฉันเริ่มจะรู้สึกสงสารพี่เปรี้ยวแล้วละสิ
“เอ่อ .. แล้ว ..” ฉันเริ่มเปิดประเด็น
“ทำไมในตอนนั้น .. วันที่นายบอกเลิกฉัน .. ทำไมนายถึงพูดอย่างนั้นตอนที่อยู่กับพี่เปรี้ยว ..”
“อ๋อ .. ฉันโกหกน่ะ เนียนใช่มั้ยล้า ฮ่า ๆ” เนียนจนฉันคิดว่าเป็นเรื่องจริงเลย ..
“โกหกแต่มันทำให้ฉันร้องไห้ตาบวมไปหลายคืนเลยนะ !! นายรู้บ้างมั้ยเนี้ย !!?” เริ่มออกแนวตะคอก บาสยืนอึ้งสักพัก
“ฉัน .. ฉันขอโทษ ..”
“ช่างมันเถอะ .. เดี๋ยวนะ นายขอโทษฉันหรอ” ฉันเบิ่งตาโตอย่างตกใจ ไม่เชื่อในสิ่งที่หูตัวเองได้ยิน
“แล้วนึกว่าฉันขอตังค์หรอ” เวลาแบบนี้ยังอุตส่าห์กวนอวัยวะเบื้องล่างอีกเนอะ
“ฮ่า ๆ ล้อเล่นน่า ไม่ต้องทำหน้าเครียดขนาดนั้น” เงียบต่อ .. เพราะไม่รู้จะพูดอะไร ต่างฝ่ายต่างเงียบ หันหน้ากันคนละทิศคนละทาง
“แล้ว .. จะเอายังไง .. เรื่องนี้น่ะ ..” ฉันเริ่มบทสทนา (อีกรอบ) .. ว่าแต่ทำไมฉันต้องเป็นฝ่ายเริ่มตลอดเลยฟะ
“ก็ .. เอ่อ ..” บาสเกาหัวแก้เขิน
“หวาน .. เอ่อ .. ช่วยกลับมาคบกันได้มั้ย ..” ฉัน ..หูฟาดไปหรือเปล่า !? บาสขอฉันคบใหม่ !
“แล้ว .. พี่เปรี้ยวละ”
“เลิกกันแล้ว .. เปรี้ยวโทรมาบอกเมื่อคืน ตอนนั้นฉันงงมากเลยแต่ลึก ๆ แอบดีใจนะ ฮ่า ๆ” อ้าวกรรม .. น่าคบมั้ยเนี้ย
“ดีใจทำไมละ แฟนบอกเลิกแท้ ๆ”
“ก็ .. ฉันจะได้มาหาเธอได้ไง ..” ทำเอาฉันช๊อกซินีม่าไปชั่วขณะ
“แล้ว .. คำตอบละ ว่าไง ..” อยากจะตอบ ตกลง นะแต่ก็สงสารพี่เปรี้ยว .. เอาไงดีฟะเนี้ย แต่สุดท้าย .. ฉันก็ตอบว่า ..
“ตกลง ..” บาสยิ้มแป้น
“แล้ว .. ธันละ ..” พี่ธัน .. ฉันลืมพี่ธันสนิทเลย !! อ๊ากก ! จะทำยังไงเนี่ย จะให้ทิ้งพี่ธันไปหรอ
พี่ธันคงเสียใจแย่ อ๊ากกก !! ทำไมฉันถึงลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลยนะ !?
“ฉันลืมสนิทเลย ! จะทำยังไงดี ๆ ฉันทิ้งพี่ธันไม่ลง”
“งั้นไปคบกับธันก็ได้”
“ไม่อ่ะ”
“งั้นก็เลิกสิ”
“ทิ้งไม่ลงอ่ะ”
“งั้นก็ไม่ต้องทิ้ง”
“นี่นายกวนฉันหรอ”
“เปล่า ~ ฉันพูดความจริง”
“พอเถ๊อะ เอาดี ๆ จะทำยังไงดี”
“เอาโทรศัพท์มานี่ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“เอาไปทำไม”
“เอามาเถอะน่า” ฉันไม่เซ้าซี้ต่อ ยื่นโทรศัพท์ไปให้ บาสกดเบอร์โทรศัพท์แล้วโทรออก
“โทรหาใครหรอบาส”บาสไม่ตอบแต่ยืนรอสายอย่างเดียว
“ฮัลโหล ธันหรอ” สงสัยจะโทรหาพี่ธันและดูเหมือนพี่ธันจะรับสายแล้ว
“ธัน คืองี้ ผมกับหวานรักกันแล้วเพราะฉะนั้นผมขอหวานไปนะครับและหวานฝากบอกมาว่า เลิกกันดีกว่า คร้าบ ~ บ๊ายบาย”
บาสพูดออกมารัวและกดวางสายไปเลย
“นี่นายทำอะไรเนี้ย !!”
“ฉันบอกแล้วไงว่าเดี๋ยวฉันจะจัดการให้” มันมียางอายมั้ยฟะ พูดกับพี่ธันไปอย่างนั้น ฉันไม่กล้าเจอหน้าพี่ธันแล้วแหะ
“แล้ว .. จะเอาไงดีละ .. เรื่องร่างเนี่ย” ฉันเปลี่ยนเรื่อง
“คงต้องติดแหง็กในร่างนี้ไปตลอดชีวิตมั้ง ฮ่า ๆ”
“T_T”
“ฮ่า ๆ ไม่เป็นอะไรหรอกน่า ไม่ว่าฉันหรือเธอจะอยู่ในร่างไหน ฉันก็รักเธอเหมือนเดิมแหละน่า” ว่าแล้วบาสก็เข้ามากอดฉัน .. แหม โรแมนติกกับเขาเป็นด้วยแหะ ..
ฉันยืนนิ่งสักพัก แล้วจึงกอดตอบ .. อ้อมกอดของบาสอบอุ่นมากเลย .. แม้ว่าจะเป็นแขนของร่างฉันเองก็เถอะ แต่นั้นไม่สำคัญ ..
คนที่อยู่ในร่างฉันสำคัญกว่า .. ฉันและบาสหลับตาลงพร้อมกัน
กุ๊งกิ๊ง ..
มีเสียงกระดิ่งดังขึ้นฉันลืมตาขึ้นมาพบว่าฉันกำลังอยู่ในอ้อมกอดของใครบางคน แปลกจัง ร่างฉันตัวเล็กกว่านี้นะ
ไม่น่าจะกอดได้ถึงกับทั้งตัว ฉันเงยหน้ามองขึ้น ฉันพบร่างของบาส เอ๊ะ ! นี่เรากลับร่างเดิมแล้วหรอเนี้ย
“บาส ๆ ! เราได้ร่างคืนกันแล้ว !!” บาสผละตัวออกช้า ๆ และมองดูฉันกับตัวเองสลับไปมา
“จริงด้วย ..ปะโฟโต้ชอป ไปโรงแรมม่านรู้ดฉลองกัน !!!”
“กรี๊ดดด !! จะบ้าหรอยะ !!!” บาสหัวเราะก่อนที่จะโน้มตัวมาใกล้ใบหน้าฉันและประทับริมฝีปากที่ปากของฉัน ..
มันอบอุ่นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน .. สัมผัสได้ที่ลมหายใจที่อยู่ใกล้กัน ..
ในวันนั้น .. สถานที่แห่งนี้ ฉันเสียจูบแรกให้กับบาสเพราะอุบัติเหตุ .. แต่ครั้งนี้ไม่ใช่อุบัติเหตุ .. แต่เขา .. เจตนา
บาสถอนจุมพิตออกพร้อมกับพระอาทิตย์ที่กำลังหายลับไปจากฟ้า ท้องนภาสีส้มที่ตอนนี้เริ่มมีดวงดาวโผล่มาเล็กน้อย
ตุ้บ !!
มีเสียงวัตถุบางอย่างหล่นพื้น ฉันกับบาสก้มลงไปดู พบว่าสร้อยเส้นนั้น .. มันตกลงพื้น
โดยที่สายมันผูกกันเหมือนเดิม .. เหมือนตอนแรกที่ฉันซื้อมา ฉันก้มลงไปเก็บมันขึ้นมา
ฉันกับบาสสบตากันก่อนที่จะมองที่สร้อยคู่นั้นอีกรอบ ..
“อ่ะ นี่ของนาย” ฉันยื่นสร้อยมีจี้รูปสัญลักษณ์เพศหญิงสีฟ้าให้
“เอาไปทำไม นี่จะสลับกันอีกหรอ !”
“จะบ้าหรอ ! ไม่ใช่ย่ะ เก็บไว้เป็นที่ระลึก .. ที่สร้อยเส้นนี้ทำให้เรารักกันไง”
“เธอดูละครน้ำเน่ามากไปหรือเปล่า ฮ่า ๆ”
“ ‘ไม่ว่าฉันหรือเธอจะอยู่ในร่างไหน ฉันก็รักเธอเหมือนเดิมแหละน่า’ เอ .. ใครกันน้า เป็นคนพูดประโยคนี้ ~” ฉันทำท่าครุ่นคิดและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์นิด ๆ
“เงียบไปเลยโฟโต้ชอป พูดอีกฉันลากเข้าโรงแรมจริง ๆ ด้วยนะ” ฉันเลิกทำท่านั้นทันที
“ปะ กลับกันเถอะ โฟโต้ชอป” บาสพูดแล้วจับมือฉันก่อนที่จะเดินจูงมือด้วยกันออกโรงเรียนไป ..
มือข้างหนึ่งกำสร้อยที่มีจี้รูปสัญลักษณ์เพศชายสีชมพูแน่น ยกมันมาดูขึ้นเล็กน้อย .. ฉันจะเก็บรักษามันไว้ให้ดีที่สุด ..
เพราะสร้อยเส้นนี้ มันทำให้ฉันกับบาสมาเจอกัน .. ทำให้ฉันได้พบกับความรัก .. ฉันจะเก็บรักษาไว้จนวันตายเลย ..
แค่ฝากมาตินิสนุง>[]<
_____________________________________________________________________________________________________________________________
พ่อแม่ของพระเอกกับนางเอกเป็นเพื่อนกัน แล้วที่นี้ ทั้งสองครอบครัวเลยจัดงานหมั้นให้ลูกของทั้งสอง แต่ลูกของทั้งสองไม่เคยรู้จักกัน
ในงานหมั้นนางเอกได้ถูกพระเอกหักหน้าโดยการไม่มางานหมั้น แต่ส่งแหวนหมั้นมาทางจดหมาย และฝากให้นางเอกให้เงินค่าส่งของ28บาท
ชิมิ= = เดาเอา จากเรื่อง แกล้งร้ายเพราะหัวใจแอบรัก
