บทนำ
“พวกเธอมาดูสร้อยนี่สิ !” หญิงสาวผมยาวสีดำสนิท มัดข้าง 2 แกละ ผิวขาวเนียน แก้มสีแดงระเรื่ออ่อน ๆ
มองเผิน ๆ เธอดูเหมือนตุ๊กตามีชีวิต ควักมือเรียกเพื่อนของเธอมาดูวัตถุบางอย่าง ดวงตาสีดำกลมโตดูบ๊องแบ๊วของเธอจับจ้องที่สร้อยคอ 2 เส้นแต่ผูกมัดกันแน่นในร้านแห่งหนึ่งที่เทศกาลปีใหม่
“ป้าคะ นี่สร้อยอะไรหรอคะ” เธอคนนั้นถาม
“สร้อยคู่รักจ้า ว่ากันว่า หากฝ่ายชายได้สวมสร้อยเส้นนี้” ป้าชราชี้สร้อยรูปสัญลักษณ์เพศหญิง
“และฝ่ายหญิงสวมสร้อยเส้นนี้” ต่อมาป้าชราคนนั้นเลื่อนนิ้วชี้ของเธอมาที่สร้อยรูปสัญลักษณ์เพศชาย
“จะได้เป็นเนื้อคู่กัน” เธอยิ้มให้เด็กสาว
“เอ๊ะ จริงหรอคะ !” เด็กสาวให้ความสนใจอย่างกระตือรือร้น
“ยัยหวาน ! เธอเชื่อด้วยหรอ เรื่องแบบนี้” เพื่อนของเด็กสาวตีแขนเธอไป 1 ที
“เรื่องของฉันน่า !! อ้อ ป้าคะ สร้อยคู่นี้กี่บาทคะ” เด็กสาวถามก่อนที่จะหยิบกระเป๋าเงินสีชมพูมีขนฟูฟ่องออกมา
“
210 บาทจ้ะ”“แพง !!” เพื่อนทั้ง 4 คนของเด็กสาวอุทานทันที
“ถูกจะตาย !” เธอแย้งพลางยื่นธนบัตรสีแดง 1 ใบและธนบัตรสีฟ้าอีก 1 ใบให้ป้าชราคนนั้น
“ฉันไม่ใช่ลูกคนรวยอย่างเธอนี่หว่า !!” เพื่อนของเธอคนหนึ่งดังขึ้น
“เออน่า ! กลับกั .. ว๊ายยย ! พวกเธอดูตุ๊กตาร้านนั้นสิ น่ารักจังเลย !” ว่าแล้วเด็กสาวก็ตรงดิ่งไปที่ร้านขายตุ๊กตา Kitty ทันที
เพื่อนทั้ง 4 คนของเธอมองหน้ากันก่อนที่จะเดินตามเธอไป
“ว๊าย นี่ก็น่ารัก นู้นก็น่ารัก เลือกไม่ถูกเลย !” เด็กสาวชี้นู้นชี้นั้นไปทั่วอย่างรวดเร็ว
“อะแฮ่ม ! ไม่ทราบว่าองค์หญิงจะกลับพระราชวังได้หรือยังเพคะ” เพื่อนของเธอพูดแทรกขึ้น
“ข .. ขอโทษจ้าทุกคน ! เห็นของน่ารักแล้วอาการมันกำเริบน่ะ ป่ะ ๆ กลับบ้าน”
“ว่าแต่เธอจะเอาสร้อยเส้นนั้นไปให้ใครใส่ละ” เด็กสาวทำท่าครุ่นคิด
“อืม .. ฉันกะว่าจะให้รุ่นพี่ปอใส่” เด็กสาวหน้าแดงเล็กน้อยก่อนที่จะก้มหน้าดูสร้อยและแอบยิ้ม เพื่อนคนหนึ่งเธอกำลังจะอ้าปากพูด
แต่ทว่าโดนอีกคนปิดปากเสียก่อน
“อย่าไปพูดอะไรเลย ถ้ายัยหวานมันมีความสุขที่เชื่อเรื่องพรรคนี้ก็ปล่อยมันไปเถอะ เถียงมันมาก เดี๋ยวงอแงเหมือนเด็กอีก” เธอกระซิบอย่างแผ่วเบาที่ข้างหู เพื่อนคนนั้นพยักหน้า ..
“เอ้อ .. พี่ปอ ม.6 น่ะหรอ” เด็กสาวหยักหน้าช้า ๆ ..
..ไกลออกไปประมาณ 500 เมตร ณ สนามบาสแห่งหนึ่ง..
“เฮ้ย ! ไอ้ปอ” ชายหนุ่มคนหนึ่งทักขึ้น เจ้าของชื่อโยนลูกบาสลงห่วงอย่างสวยงามก่อนที่จะหันหน้าไปทางที่มาของเสียง
“มีอะไรหรอ ไอ้บาส ตะโกนดังมาแต่ไกล”
“ได้ข่าวมาว่าน้อง ม.4 ที่ชื่อ หวาน แอบชอบแกว่ะ” ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของชื่อ ปอ ทำหน้าอึ้งสักพัก
“งั้นหรอ” เขาไม่สนใจแต่วิ่งไปเก็บลูกบาสก่อนที่จะโยนลงห่วงอย่างแม่นยำ
“ได้ยินมาว่าน่ารักเหมือนตุ๊กตา แต่เตี้ยไปหน่อย ไม่สนใจหรอวะ” บาสชักชวน
“ไม่ละ ขอบคุณ”
“ไม่คว้าไว้ตอนนี้ อนาคตจะเสียดายนะเว้ย เดี๋ยวนี้เด็กอินโนเซ้นที่เชื่อคนง่ายเริ่มจะสูญพันธุ์แล้ว” บาสเริ่มทำหน้าหื่น
“ไอ้หื่น !” ปอชกแขนเตือนสติเพื่อนของเขาไป 1 ที
“จะไม่เอายัยเด็กนั้นจริง ๆ หรอวะ” เขาถามซ้ำอีกรอบ ปอดูลังเล
“บอกว่าไม่ก็ไม่ว้อย !” ปอยืนยัน
“เออ งั้นฉันกลับบ้านละ ฝันร้ายผีกัดก้นเว้ย !” บาสอวยพรก่อนที่จะเดินจากไปพร้อมกับฝูงเพื่อน
“ไอ้เพื่อนเลว” ปอพูดเบา ๆ กับตัวเอง ก่อนที่จะโยนลูกบาสลงห่วงอีกครั้ง ..
แจ้งลบกระทู้นี้หรือติดต่อผู้ดูแล บันทึกการเข้า
--------------------------------------------------------------------------------
มันต้อง 2 ใบ ไม่ใช้หรือค่ะ
