[Fiction] สลับร่าง มาลุ้นรัก !!

บทที่ 16
นัดหมาย

แสงแดดอ่อน ๆ กระทบกับใบหน้าของฉัน ฉันค่อย ๆ ลืมตาต้อนรับเช้าวันใหม่อย่างช้า ๆ ก่อนที่จะหาวปิดปาก

และลงมาจากเตียงเดินออกจากห้องนอนและไปเข้าห้องน้ำ ในขณะนั้นเอง มีตัวอะไรสีชมพูวิ่งสวนกับฉัน เริ่มรู้สึกเย็นสันหลังวาบ

ฉันหันหลังควับ .. กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด !! ผีบาร์บี้ มันตามหลอนฉัน !! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!! T[]T

“พี่บาสตกใจอะไร นี่ผมเอง ^O^” อ๋อ ไอ้หมีน้อยที่น่าสงสารนี่เอง ฉันเบิ่งตากว้างจนจะเท่าลูกเทนนิสอย่างอึ้งมองร่างสีชมพูเบื้องหน้า

วันนี้มันแต่งชุดกระโปรงสีชมพูยาวถึงตาตุ่มบานฟู่ฟ่องเหมือนกระโปรงบัลเล่ย์ มีแสงวิ้ง ๆ เล็กน้อย ใส่แขนเสื้อกุด ถือไม้เท้ารูปหัวใจ

และใส่มงกุฏสีทองมีลูกปัดรูปหัวใจสีชมพูติดอยู่ และ .. มันใส่วิกผมสีบลอนด์แบบบาร์บี้ !! โอ้ว ~ คืนนี้ฝันร้ายแน่ ชุดไม่เข้ากับหน้ามันเล้ย !

เสียดายนะเนี้ย อุตส่าหน้าคล้ย ๆ บาสแต่ดั้นเป็นตุ๊ด =_= สงสารแม่ของบาสจัง

“ทำไมวันนี้แต่งชุดนี้ละ =_=”

“วันนี้ที่โรงเรียนผมมีงาน ครูให้แต่งชุดไปเที่ยวมาโรงเรียน ^O^” ฉันมองหัวจรดเท้าอย่างอึ้งตะลึงงึนงัน นั้นชุดไปเที่ยวเรอะ =_="

“พี่ไม่คิดว่านั้นจะเป็นชุดไปเที่ยวนะ =O=” ฉันว่ามันเหมือนชุดไปงานแฟนตาซีมากกว่า =_=

“ผมก็ใส่ชุดนี้เที่ยวนะ แต่ผมไม่เข้าใจเลย ทำไมทุกครั้งที่ผมแต่งชุดแบบนี้ออกไปข้างนอก แม่ชอบเดินห่างผมตลอดเลย”

เอ่อ .. สมควรเดินห่างอยู่หรอก ฉันรีบเดินเข้าห้องน้ำทันที ช็อคซินีม่ากับบุคคลสีชมพู(หมีพู)เมื่อกี้ แค่ชื่อเล่นมันก็แย่พอแล้ว นี่เป็นตุ๊ดอีก

ใครไปสอนอะไรมันฟะเนี้ย หรือตอนมันอยู่ในท้องแม่ แล้วตอนนั้นแม่กำลังบ้าบาร์บี้จึงเปิดดูทุกวันหรือปล่าวฟะ

..ณ หน้าโรงเรียน..

ตอนนี้บุคคลสีชมพู(ไม่อยากเอ่ยชื่อ กลัวพูดแล้วเขาจะรู้ว่าฉันรู้จักมัน)ยังติดตาฉันอยู่ ดีนะมันไม่ใส่ส้นสูงไปโรงเรียน วันนี้ต้องอย่าลืมเรื่องรูป !

ระหว่างนั้นฉันเจอบาสกำลังเดินมาโรงเรียนพอดี

“นี่ ! บาส” ฉัน(ไม่)ตะโกนเรียกชื่อบาสและเดินเข้าไปหาทันที

“มีอะไรหรอ รอฉันที่หน้าโรงเรียน คิดถึงฉันหรอ ^O^”

“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยน่า ! เรื่องรูปที่สอดอยู่ที่สมุ ..”

“อ๋อ ! ฮ่า ๆๆๆ เป็นไงละ ฉันตัดต่อเนียนมั้ย ^O^” ดูเหมือนบาสจะรู้ว่าฉันกำลังจะพูดอะไรต่อ

“นายจะบ้าหรอ !! ทำอย่างนั้นได้ยังไงเนี้ย T_T”

“ก็ฉันทำไปแล้วนี่ ^^” เห็นรอยยิ้มกวน Teen ของบาส(ในร่างฉัน)ทีไร อยากจะเตะมันทุกทีเลย =_=^

“=_=^”

“จะเข้าแถวแล้วรีบเอากระเป๋าไปเก็บเถอะ ^O^” บาสว่าก่อนที่จะเดินผ่านฉันไป ทิ้งความโทสะไว้ให้กับฉัน

อ๊ากกกกกกกกก !!! อยากจะเตะสักป้าบ .. แต่อีกใจหนึ่งมันแอบรู้สึกดีใจที่ได้คุยกับบาส .. ฉันส่ายหัวเพื่อสะบัดความรู้สึกนั้นออกไป

ฉันไม่มีทางชอบคนหื่น ๆ ชอบขู่คนแบบนั้นหรอก ! >_< แต่มันก็สะบัดไม่หลุดซะที แต่ฉันก็รีบเดินเข้าห้อง(ของบาส)เพื่อเบกระเป๋า

เพราะตอนนี้อีกประมาณไม่ถึง 10 นาทีก็จะเข้าแถวแล้ว ..

“วันนี้ข้าวอะไรวะ” เพื่อนคนหนึ่งของบาสถามขึ้นในขณะที่กำลังเดินเข้าโรงอาหารหลังจากครูปล่อยแล้ว

“ไม่รู้สิ ไปดูก็รู้เอง” พี่ปอตอบพลางหยิบถาดอาหารขึ้นมา สายตาของฉันเหลือบไปเห็นร่างสูงใหญ่พอ ๆ กับร่างของบาส

ที่ยืนอยู่ที่โต๊ะของห้อง ม.4/2 ร่างที่ฉันเจอเมื่อวาน .. พี่ธันนั้นเอง พี่ธันกำลังคุยกับบาสอะไรสักอย่างที่ฉันไม่ได้ยิน เพราะเราอยู่ไกลกันมาก =_=

พี่ธันมาได้ยังไงเนี่ย แล้วรู้ได้ยังไงว่าฉันเรียนที่อยู่ที่โรงเรียนนี้ สงสัยต้องถามจากเพื่อนฉันแน่ ๆ เลย

“นี่ ! เดินไปได้แล้ว ขวางทางคนอื่นเขา !!” นักเรียนหญิงคนข้างหลังเอ็ดฉัน ฉันหันหลังไปดู

“อุ๊ย ! ข .. ขอโทษค่ะ O///O” เธอหน้าแดงทันทีที่เห็นหน้าฉัน หน้าตาออกจะเคลิมเคลิ้มในความหล่อมากกว่า

ฉันไม่สนใจรีบเดินตามพี่ปอกับฝูงเพื่อนประมาณ 5-6 คน

“ทำอะไรอยู่วะถึงมาช้า” เพื่อนคนหนึ่งทัก

“มัวแต่มองหวานอยู่อะดิ ~” แล้วมันก็เริ่มแซวฉัน =_= เมื่อฉันเห็นว่าบาสกำลังยกถาดไปเก็บพร้อมกับเพื่อนของฉัน

ด้วยความสามารถในการกิน(อย่างรวดเร็ว)ของฉัน ไม่ถึง 2 นาที ฉันก็ซัดเรียบไม่เหลือแม้แต่เศษข้าวแล้ว ฝูงเพื่อนของบาสอึ้ง

บางคนอึ้งจนค้างท่าไม่ว่าจะท่าอะไรก็ตาม

“เฮ้ยบาส ทำไมกินเร็วจังวะ ปกติแกกินนานกว่านี้นี่หว่า” ไอ้หน้าแย่คนหนึ่งแต่ไม่ใช่ไอ้มิ๊กพูดขึ้น ฉันไม่ตอบคำถามของมัน

แต่รีบยกถาดและรีบเดินตามบาสทันที แต่ว่า .. บาสอยู่กับฝูงเพื่อนของฉัน ฉันจึงต้อง ..

“หวาน !!” ฉันเรียกชื่อฉันแทนบาส บาสหันหลังกลับมา

“เดี๋ยวมานะ พวกเธอไปกันก่อนเลย” บาสเดินมาหาฉัน

“มีอะไรหรอ แล้วทำไมถึงเรียกชื่อเธอแทนชื่อฉันละ -0-”

“ก็นายอยู่กับเพื่อนฉันนี่ จะให้ฉันเรียกว่าบาสหรอ =O=”

“เออเอาเถอะ ว่าแต่มีอะไรละ ถึงเรียกฉัน”

“เมื่อกี้พี่ธันคุยอะไรกับนายน่ะ”

“อ๋อ เขาชวนฉันไปกินสเวนเซ่นหลังเลิกเรียนน่ะ ^^” รอยยิ้มเยาะเย้ยของบาสมันกระตุ้นความอยากเตะขึ้นมาอีก

เพราะบาสรู้ว่า ฉันชอบกินสเวนเซ่นที่สุด ! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!! >[]<

“ว่าไงนะ ! สเวนเซ่นหรอ TOT” บาสพยักหน้า

“งั้นฉันจะไปด้วย >O<”

“ไม่ได้ ๆ ธันบอกว่าให้ฉันไปคนเดียว ^^” ฮือ ๆ พี่ธันนะพี่ธัน น่าจะเลี้ยงคนอื่นบ้าง ฮือ ๆ งกที่สุดเลย ! TOT

“แต่ฉันอยากกินสเวนเซ่นนี่นา ฮือ ๆ TOT”

“อยากกินสเวนเซ่นหรือห่วงฉันกันแน่”

“จะบ้าหรอ ! ฉันอยากกินสเวนเซ่นตะหากและก็กลัวนายจะเล่นพิเรน ๆ อะไรในร่างกายฉันอีกด้วย !”

“ก็ห่วงมั้ยละ ^^”

“=_=^”

“ฮ่า ๆ เอาเถอะ เธอก็ลองมาสิ เดี๋ยวฉันบอกธันเองว่าฉันชวนมา เจอกันหลังเลิกเรียน” แล้วบาสก็ยิ้มและเดินจากไป

เย้ ~ ได้กินสเวนเซ่นแล้ว !! >_< เมื่อไหร่จะเลิกเรียนซะทีฟะ ฉันแอบไปหมุนนาฬิกาที่ห้องพักครูดีมั้ยเนี้ย =_= ..

“บาส !” พี่ปอเรียกฉันหลังจากหมดคาบเรียนที่ 5

“มีอะไรหรอ”

“หลังเลิกเรียน ไปเที่ยวกันมั้ย” หลังเลิกเรียนนี้หรอ ฉันมีนัดกับบาสไว้นี่ =_=a แต่นี่พี่ปออุตส่าชวนเชียวนา

“ฉันมีนัดน่ะ ขอโทษนะ”

“นัดกับหวานหรอ ..”

“อื้อ” สีหน้าของพี่ปอดูเจ็บปวดไม่น้อยทันทีที่พูดชื่อฉัน ทำไมพี่ปอต้องทำสีหน้าอย่างนั้นนะ ..

“งั้นไม่เป็นไร ..” แล้วพี่ปอก็ยิ้ม .. เหมือนฝืนยิ้มมากกว่า หรือว่า .. พี่ปอจะชอบฉัน ..

“ปอชอบหวานหรอ” ฉันถามไปตรง ๆ

“จะบ้าหรอ ฉันไม่ชอบแฟนเพื่อนของตัวเองหรอกน่า ..” แต่สีหน้าของพี่ปอดูเศร้ามาก สีหน้ามันฟ้อง .. ถ้าพี่ปอเกิดชอบฉันจริง

แล้วฉันเลิกกับบาส .. ฉันอาจจะได้เป็นแฟนกับพี่ปอ .. แต่ .. ฉันสับสนกับความรู้สึกตัวเองที่มันมีต่อบาสตลอดที่ผ่านมา ..

เป็นไปได้มั้ยที่ความรู้สึกแบบนี้ .. เรียกว่า รัก .. แล้วความรู้สึกที่แอบชอบพี่ปอมาตลอด 2 ปีละ ? ฉันอาจจะแค่หลงใหลหรือแค่ปลื้ม ..

แต่ความพยายามมาตลอด 2 ปีที่พยายามเข้าหาพี่ปอละ และมันก็ได้ผล .. แต่ได้ผลเมื่อตอนที่มันสายไปแล้ว ..

“นี่ ! พงศกร !! มัวเหม่ออะไรอยู่ห๊ะ !!” อาจารย์ผู้ชายเรียกชื่อใครบางคนเสียงดังจนฉันสะดุ้ง หลุดจากห้วงความคิดเมื่อกี้

ว่าแต่ครูมาตอนไหนฟะเนี้ย ฉันหันซ้ายหันขวาไปมา ใครชื่อพงศกรฟะ

“เธอนั้นแหละ ไม่ต้องหันซ้ายหันขวาเลย” อาจารย์ชี้มาที่ฉัน เพิ่งรู้ชื่อจริงของบาสแหะ =_=a

“ข .. ขอโทษครับ” อาจารย์ส่งสายตาดุดันน่ากลัวก่อนที่จะหันหลังไปเขียนสูตรคณิตศาสตร์บ้าบออะไรไม่รู้ต่อ

ซึ่งฉันเองก็เข้าสู่ห้วงความคิดเดิมต่อ ฉันทั้งสับสนและลังเลกับตัวเอง .. จริง ๆ แล้วฉันรักใครกันแน่ ..