Charpter 11 สัญญาที่ไม่รักษา
"กรรร.."เสียงขู่ดังขึ้น เราสามคนหันไปมองรอบๆตัวก็ไม่พบสุนัขเลย
"กรรร..เมี๊ยวว.."
O_O
ฉันก้มลงไปมองดูแมวด้านล่างที่กำลังขู่จนหางชี้ตั้งขนฟู จ้องเขม็งไปที่..แฟนของอีตานั่น
"อ๊าย ! อะไรเนี่ย ! มาขู่ชั้นทำไม !"เธอกรีดร้องอย่างตกใจก่อนจะกระโดดหนีไปด้านหลัง
"กรรร..เมี๊ยวว !"เสือเดินเข้าไปใกล้ๆเรื่อยๆ จนฉันต้องดุห้ามปราม
"พอได้แล้วเสือ"
ตอนแรกก็ได้แค่หวังลมๆแล้งๆว่ามันคงจะไม่ฟัง..แต่มันกลับหยุด..เดินสะบัดหางหน้าเชิดแล้วมานั่งใกล้ๆขาฉันแทน
"ไม่เอาแบบนี้อีกแล้วนะ"ฉันส่งเสียงดุเล็กน้อย แมวเหมียวตัวน้อยส่งเสียงเบาๆก่อนจะนอนตัวกลม
"ฉลาดนี่.."แม่นั่นเอ่ยชมเบาๆ แต่ถ้าทางหยิ่งยโสมันทำให้ฉันหงุดหงิด ฉันจึงทำได้แค่ส่งเสียงเย็นชา
"ขอบคุณที่ชม.."
"อ๊ะ ! เสียเวลามากแล้ว เราไปกันเถอะค่า ^ ^ ~"
"ธะ..เธอคงไม่ว่าอะไร.."ออมพูดตะกุกตะกัก
"ไม่ว่า"ฉันบอกเบาๆ ก่อนจะเรียกให้เสือเข้าบ้านแล้วปิดประตูดังปัง แล้วทรุดตัวลง
"เมี๊ยวว ~"เสือน้อยเดินมาหาแล้วกระโดดขึ้นตัก จากนั้นก็ซบหน้าลง
"เสือ.."ฉันลูบหัวมันเบาๆ..ชั่งเป็นแมวที่ฉลาด..ราวกับว่าสมัยก่อนเราเคยรู้จักกัน..
เจ้าแมวตัวน้อยเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะพริ้มตาหลับลงอย่างสงบสุขแล้วเอียงตัวมาซบที่ท้องเพื่อนอนหลับพักผ่อน
พร้อมสายฝนที่สา ดด้านนอก และฉันที่กำมือแน่น กัดปากจนเลือดไหลซิบๆ..
วันต่อมา
"ฟะ..ฟองต์..ทำไมเปียกงั้น"มีนถามเมื่อฉันเข้ามาด้วยสภาพเปียกปอน ดีนะที่วันนี้ใส่ชุดพละ ไม่งั้นเสื้อขาวเห็นหมดแน่
"อย่าลืมสิชั้นขี่มอเตอร์ไซค์"ฉันตอบเซ็งๆก่อนจะก้าวเท้าเดินเข้ามาในห้อง
"จริงหรอคะ ^^"เสียงเจ๊าะแจะดังขึ้นข้างตัว ฉันใช้สายตาเหลือบมองแล้วเบือนหน้าหนี กำมือแน่น วางกระเป๋าลงกับที่เสียงดัง แล้ววิ่งหนีไป..
ทำไมนะ..ทำไมใจมันเกเรแบบนี้..อุตสาห์คิดแล้วว่าจะไม่คิดอะไรเกินเลยกับเขาเด็ดขาด..
ทำไมมันยากแบบนี้นะ..
ไม่จริง..บางที..ฉันอาจจะแค่อิจฉาก็ได้..
ใช่..ฉันมีแค่ความอิจฉาริษยา..อยากได้ความรักดีๆแบบนั้นบ้าง
ทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้รักเขาเลยสักนิด..
"สรุปแกรักออมจริงไหม"แป้งถามก่อนจะตักข้าวมื้อเที่ยงเข้าปาก ฉันเงยหน้าตอบด้วยสีหน้านิ่งๆ
"ยอมรับนะว่า แค่ชอบแบบเพื่อน ยังไม่ได้คิดขั้นเป็นแฟนลึกซึ้งอะไร..แต่.."ฉันชะงักกึกไว้ ใช่ว่าแป้งจะเป็นคนโง่ เธอรีบถามทันที
"แต่อะไร ?"
"แต่..ฉันพยามบังคับใจอยู่..ไม่ฉะนั้นจะต้องเจ็บปวดมากกว่านี้ทีหลัง.."
"ดีแล้วล่ะ..ในเมื่อเขามีแฟนแล้วเราก็ต้องปล่อยไป ไม่ฉะนั้นสุดท้ายเราก็ต้องเสียใจอยู่ดี แนะนำว่าให้แกหนีห่างจากออมเขานะ.."
"...."
"ถึงชั้นจะไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ แต่ก็ดีกว่ารอดูให้แกนอนเจ็บปวดเสียใจภายหลัง"
"....."
"กินข้าวเถอะฟองต์ เดี๋ยวอืดก่อน..อย่าคิดมาก..จำไว้..แกคิดแค่เพื่อน"
ใช่..ฉันแค่ชอบเขา..ยังไม่ได้รักเขาซักหน่อย
แต่ขอให้เขายิ้มหัวเราะสนุกสนานแบบนั้นก็ยังดี..
หรือว่าฉันไม่ยอมยิ้มเอง ?
เลิกเรียน
"ฟองต์ กลับบ้านไปป่ะ เดี๋ยวแมวแกหิวตายก่อน"นุ๊กชูนิ้วโป้งให้แล้วยิ้มแฉ่ง
"คราวก่อนแกทำให้ฉันแล้ว คราวนี้ฉันทำให้แกเอง ...เอ๊ะ ! ทำหน้าบูดเป็นตูดหลินฮุ้ยอีกแล้ว ไป ไป ไป กลับบ้านไป ดูทางด้วยล่ะเดี๋ยวพบยมบาลก่อนพบแมว"
"ปาก..- -"
"แฮะ ๆๆ ล้อเล่น ไป ไป กลับไปๆ ^^"นุ๊กตบหลังไล่ ฉันได้แต่ยิ้มลับหลัง ดีใจที่มีเพื่อนยามคับขันอย่างสามคนนี้..
เมื่อฉันเดินออกจากห้องมา หยาดน้ำฝนก็หยดลงบนใบหน้า ..เวรกรรม..ยังไม่หยุดตกอีก..มันจะฤดูหนาวแล้วนะไม่ใช่ฤดูฝน..
ดีเลย..งั้นจะปล่อยโฮออกมาให้เต็มที่ ให้น้ำฝนพวกนี้มันชำละล้าง..จนไม่เห็นคราบน้ำตา เอาให้ไม่เห็นสิ่งน่าเกียจพวกนี้เลย !!
แต่ฉันก็ไม่ออเซาะร้องไห้งอแงเหมือนใครทั่วไปหรอกนะ.. ฉันไม่ร้องหรอก..เพราะฉันยังไม่ได้ชอบเขา !!
แต่เห็นแบบนั้นแล้วมันหงุดหงิด..บอกว่าจะรักษาสัญญา..กลับดันไม่รักษา..แถมวันนี้ก็ไม่ได้คุยทั้งวัน
ในที่สุดก็ถึงรถ..ฉันล้วงมือเข้ากระเป๋ากางเกงเพื่อค้นหากุญแจรถ..แต่มันกลับว่างเปล่า ?
"กรรมแล้ว ! ลืมไว้ใต้โต๊ะ !"
กินเวลาไปนานแล้วด้วย..ป่านนี้ยัยนุ๊กปิดห้องไปละ..โอยย ซวยแล้ว !!
"หานี่อยู่หรอ ?"เสียงหนึ่งดังขึ้น ฉันหันไปตามสิ่งที่ได้ยิน พบออมยืนล้วงกางเกงถือกุญแจรถอยู่
"เอาคืนมานะ-_-"
"บอกมาก่อนว่าทำไมวันนี้ถึงต้องหลบหน้า"
"ฉันไม่ได้หลบ !!"
"แล้วร้อนตัวทำไม !"
"แล้วทำไมต้องตะคอกใส่ด้วยเล่า !!"ฉันว่าก่อนจะกระชากกุญแจรถคืนมา แต่หมอนี่กลับจับแน่น..อา..ตุ๊กแกชัดๆ..
"ตอบคำถามก่อนสิ"
"ชั้น-ตอบ-ไป-แล้ว เข้าใจ๋? รีบคืนมาชั้นจะกลับบ้าน"
"อยากได้หรอ"เขายิ้มที่มุมปากทำให้ใจฉันเริ่มไม่ดี
"ไม่อยากมั้งนิ ! รีบเอาคืนมา ! ชั้นไม่อยากทำร้ายนายนักหรอกนะ !!"
"งั้นก็ไปตามเก็บเอาสิ"เขาโยนมันตกพื้นที่มีน้ำเจิ่งนองอยู่ ซึ่งตอนนี้ฝนกำลังตกหนักด้วย
"ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย !!"ฉันวิ่งไปตามเก็บ ซึ่งทำให้ฉันเปียกมากขึ้น...หนาว..
ฉันรีบเช็ดกุญแจทันที มือไม้สั่นระวิงไปหมด ก่อนจะรีบสตาร์ทเครื่องทันที
"เครื่องเป็นอะไร"เขาถามเสียงเรียบ
"เครื่องมันไม่ติดแล้ว !!"ฉันตะโกน ก่อนจะหันไปจ้องตาเขียว แล้วชักกุญแจออกมา ก่อนจะไขอีกรอบ ซึ่งเครื่องสตาร์ทติด ทำให้ฉันโล่งใจ
"เรื่องไม่จบแน่ ! ฉันเกลียดคนโกหก !!"ฉันตะโกนทิ้งท้าย ก่อนจะขับออกไป แต่พอเริ่มขับออกมา ก็รู้ตัวว่าเขานั่งซ้อนท้ายแล้ว
"ทำบ้าอะไรอีกละเนี่ย ! นายติดยาบ้ารึไงห๊ะ !! ลงไปจากรถเดี๋ยวนี้ ! เร็วชั้นหนาว !!"ฉันจอดรถให้เขาลง แต่เขาส่ายหน้าท่าเดียว พร้อมฝนที่ตกแรงขึ้นเรื่อยๆ
"เธอต้องยกโทษให้ฉันก่อน"
"ไม่มีทาง !"
"จะยกไม่ยก.."มือของเขาจับผมฉันทัดหูไปข้างหนึ่ง แต่ฉันไม่สนใจ สะบัดหน้าหนี ก่อนจะพูดช้าๆ
"ไม่-ยก-เด็ด-ขาด"
"งั้นก็ไปกับฉัน"พูดจบ สองมือเขาก็เอื้อมข้ามตัวฉันมาขับมอเตอร์ไซค์ทันที
"ไอ่บ้า ! ทำอะไรเนี่ย ! ปล่อยชั้นนะ ! แล้วจอดรถด้วย !!"
ฉันยอมเดินกลับบ้านเลย !! ขี่รถกลับไปเองเลยไป๊ !!
"วันนี้นายทำฉันเครียดนะ !!"
เขาไม่ตอบ ฉันจึงเงียบลง โวยวายไปก็เจ็บคอเปล่าๆ
"เงียบแต่แรกก็ดีแล้ว.."
เวลาต่อมา
"เอาล่ะ ถึงบ้านฉันแล้ว"
"อ้อ งั้นลงไปสิ"
"ดับเครื่องซะ แล้วตามลงมา"
"เฮ้ ! นายจะบ้าหรอ พ่อแม่นายจะว่าไงเนี่ยพาหญิงเข้าบ้านน่ะ !!"
"ไม่ต้องห่วง พ่อกับแม่อยู่เพชรบุรี ตอนนี้ชั้นอยู่กับพี่ญาติ"
"เฮอะ !!"ฉันรีบดับเครื่อง แล้วตามเข้าไปทันที
"กลับมาแล้วหรอออม..เอ๋ ?"พี่ญาติของออมวิ่งมาหาในมือถือตะหลิว ก่อนจะมองฉันอย่างงุนงง
"น่ารักอ่ะ !~ ชื่ออะไรเนี่ย !"พูดจบ คุณพี่แกก็ระรี้ระริกวิ่งเข้ามาหาชั้นทันที
"อะ..อองฟองต์ค่ะ-_-"
"อ๊ายย !! ชื่อก็ยังน่ารัก พี่ชื่อเอมมี่นะ"
อ.อ่างเหมือนกันอีก= =" (ตะกลูเจ๊อ.อ่างเกือบหมดทุกคน ตะกลูออมก็อ.อ่างเกือบหมดทุกคน- -")
"คะ..ค่ะ-_-;"
"พี่ ฝากดูแลด้วยนะ ไซส์พอๆกัน พาไปเปลี่ยนเสื้อด้วยนะ เดี๋ยวอาหารจัดการเอง"พูดจบเขาก็เดินเข้าครัวไปทันที
"มามะ เดี๋ยวพี่จัดการเอง >w< คืนนี้นอนกับพี่ก็ได้ถ้ากลัวมารสังคมเหมือนหมอนั่นอะนะ !~"
มะ..มารสังคม= ="
"พี่คะ..พี่รู้ไหมคะว่าเขานิสัยยังไงกันแน่..วันก่อนเขาทำให้หนูเบื่อ..เมื่อวานเขาทำให้หนูมีความสุข..วันนี้เขาทำให้หนูเครียด..ตาคนนี้หลากหลายอารมณ์จริงๆ !"
"รู้สิ เข้าไปอาบน้ำก่อนป่ะ แล้วเดี๋ยวออกมาคุยกัน ^ ^"
พี่คนนี้นิสัยน่าคบหากว่าเยอะเลย..
ว่าแต่...คืนนี้ชายคาเดียวกันงั้นเหรอ..
โอ้วโน้ว !! =[]=
ไม่ต้องห่วง..เรานอนกับพี่เอมมี่..ใจเย็นไว้..ฟู่วว..
คืนนี้ล็อคประตูซะเลยดีกว่า T^T
