ซึ่งแต่งจาก ชีวิตจริง ของฟองต์ล้วนๆ
95 % ที่เป็นจริง อีก 5 % ไม่เป็นจริงเกี่ยวกับ ตัวละคร สถานที่ คำพูดบางคำ ประวัติตัวละคร เป็นต้น
หลายคนอาจจะถามฟองต์ว่า "ยังแต่งเรียลลิตี้ไม่จบเลย ทำไมมาแต่งเรื่องนี้ล่ะ"
ฟองต์จะตอบเลยว่า "เรียลลิตี้อัพวันละบท ไม่มีอะไรทำ ต้องรอคอยอย่างเดียวเลยมาแต่งอีกเรื่องควบคู่ไปบ้างและแบ่งเวลา"
ไม่ต้องห่วง ไม่ปล่อยให้รอทั้งเรียลลิตี้และเรื่องนี้แน่ ^^
ยังไงนี่เป็นนิยายรักเรื่องแรกของฟองต์ (แต่แต่งจากชีวิตจริงล้วน)
ฝากติดตามด้วยนะตัวเธอว์ (_ _) (โค้งคำนับ)
Ps.เร่งให้ฟองต์อยากให้แต่งนิยายรักดีนัก ฟองต์ก็แต่งตามคำขอ พูดจริงทำจริงนะเออ !
-------------------------------------------------------
จุดเริ่มต้นของพวกเรา
สองเท้าในรองเท้าผ้าใบเดินมาในที่อับชื้น เสียงกรีดร้องดังเป็นระยะๆ ปรากฏร่างหญิงสาวที่กำลังนั่งร้องไห้เพราะมีกลุ่มนักเลงล้อมวงรอบๆตัวทำท่าจะทำมิดีมิร้าย
มือเรียวคว้าหัวโจกของกลุ่มวัยรุ่นมาแล้วตะโกนใส่หน้าด้วยน้ำเสียงห้าวๆ
"เฮ้ยแกน่ะ ! ถ้าไม่อยากเจ็บตัวไสหัวไปเลยแล้วอย่ามายุ่งกับหญิงคนนี้อีก"
เจ้าของเสียงอยู่ในเสื้อกันหนาวมีฮู๊ด กางเกงขายาวและรองเท้าผ้าใบสีดำ เขาใส่หมวกแก๊ปสีเขียวลายทหารปกปิดใบหน้าแล้วผมสีน้ำตาลอ่อนออกแดง
"แกเป็นใครน่ะ"วัยรุ่นชายคนนั้นถามด้วยน้ำเสียงกวนๆ
"อย่ามายุ่งกับฉัน รู้เปล่าแถวบ้านเรียกว่าอะไร"
"ปากดีนี่นา"มันทำตาเบิกโพล่งแล้วยิ้มยียวน
"บอกให้ไสหัวไปไง !"เจ้าของหมวกชูไม้หน้าสามมาแล้วทำตาขู่ทำให้กลุ่มวัยรุ่นวิ่งเปิดโปงกระเจิงหนีไป
"เท่จังเลย !~~~"ผู้หญิงกับเพื่อนคนนั้นกรีดร้องเสียงหวานอย่างปลาบปลื้ม แล้วกรูกันเข้ามาหาทันที
"พี่ชื่ออะไรคะ"
"พี่มีแฟนยังคะ"
"ขอเบอร์หน่อยค่ะ"
"เงียบ !!"เขาร้องลั่นก่อนจะมองด้วยสายตาดุๆทำให้ผู้หญิงทั้งสามสะดุ้งเฮือกแล้วก้มหน้างุดๆวิ่งหนีไป
"เป็นไง ทำตัวซ่าอีกแล้วนะแกน่ะ"ผู้หญิงคนหนึ่งมัดผมสีดำรวบไปไว้ข้างหลังเดินมาแตะไหล่
ใครหลานก็คิดว่าคนใส่หมวกแก๊ปนี่คือผู้ชาย
แต่ถ้าคิดอย่างงั้น..ก็คิดผิดแล้วล่ะ
เจ้าของหมวกแก๊ปถอดหมวกออกมาเผยให้เห็นใบหน้าของผู้หญิงที่กำลังชักสีหน้าอารมณ์ไม่ดีอย่างเห็นได้ชัด ดวงตากลมโตและจมูกโด่งเป็นสัน รับกับริมฝีปากสีชมพูอิ่ม และผมสีน้ำตาลแดงที่รวบมัดเก็บเอาไว้
"ทำไมอ่ะ ก็ชั้นอยากช่วยคน ผิดหรอ ?"เธอเอ่ยกับเพื่อนสาวก่อนจะคล้องคอแล้วเดินต่อไป
"เดี๋ยวสักวันก็เจอนักเลงฝูงใหญ่เอาซะหรอก"เพื่อนสาวหยอกล้อ ทำเอาหญิงสาวเจ้าของหมวกหัวเราะลั่นทำเอาหญิงสาวผมสีดำยิ้มแหยๆ
"ลืมไป..ว่าใครที่มันเจอแกน่ะ..ไม่มีทางรอดไปได้"
ณ อีกด้านหนึ่งไม่ใกล้ไม่ไกล ผู้ชายคนหนึ่งกำลังวุ่นอยู่กับโทรศัพท์เครื่องใหม่ที่ได้มา
"แค่นี้เห่อใหญ่เลยนะ"เพื่อนหนุ่มที่นั่งใกล้ๆบ่นแทน
"ไม่ต้องยุ่งหรอกน่า..เบอร์สาว..เพียบ.."เจ้าของโทรศัพท์ยิ้มยีฟันกับเพื่อนชาย
"เมื่อไหร่แกจะเลิกเพลย์บอยซะที..จะมีสาวคนไหนที่แกจริงจังซักทีเนี่ย"เขาบ่น
"ไม่นานหรอก"เจ้าของโทรศัพท์ยิ้มตอบก่อนจะยักคิ้วให้เพื่อนหนุ่ม
"ได้แต่หวังนะ ฮ่า ๆ ๆ"เพื่อนหนุ่มหัวเราะเริงร่าอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินจากไป
-------------------------------------------------------
