Charpter 8 โลกใต้น้ำ..ที่ทำให้ใจมันอุ่นขึ้นได้บ้าง
โอยย..เบียดด..
หลังจากที่ครูเรียกรถทัวร์มาอย่างดี แต่บางคนก็ได้นั่งตาแป๋วใสซื่อทำตัวเป็นเด็กเอ๋อเหลอ ส่วนบางคนก็ต้องยืนเกาะราวบนรถ ซึ่งมันเอนไปเอนมา และหนึ่งในนั้นก็มี..ฉัน-_-
ทำไมพวกผู้ชายพวกนี้มันเลวนัก ! ลุกให้ผู้หญิงตัวเล็กๆแบบชั้นก็ไม่ได้ ! T^T (ก็แกโหด-_-)
"ยืนดีๆนะเหมียวน้อย เดี๋ยวจะพลัดหลงไป"อีตาออมมันโผล่มาจากไหนไม่รู้มาโอบไหล่ฉันอย่างดี พอฉันหันไปทำตาดุใส่ก็บอกว่าเดี๋ยวล้ม
โถ..อนาจ..
"ฉันไม่ล้มง่ายๆหรอก ! แล้วเอามือออกซะที เดี๋ยวกัดคอขาดเลยนิ"ฉันหันไปแยกเขี้ยวใส่ แต่หมอนั่นก็ยังทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้..หนอย..หนอย..เลือดขึ้นหน้า..เดี๋ยวแกนะแก..ว๊ากก !!
"เป็นอะไรน่ะ หน้าแดงเลย"เขาถาม ฉันหันไปมองน้อยๆ
"อ๋อ อ๋อ ~ อายใช่มั้ย อายใช่มั้ยเอ่ย !"
"โกรธตั้งหากว้อย !!"ฉันตะโกนใส่หน้าเขาก่อนจะเดินหนีไป จังหวะที่รถเบรกพอดีทำให้เสียการทรงตัวแล้วล้มโครมลงไป
จบประวัติศาสตร์แล้วคราวนี้..ชั้นได้หน้าแตกแน่ๆ ฮืออ..T^T
หมับ !
"เหมียวน้อยขี้ซุ่มซ่าม"
"ขอบคุณ -_-"
ที่ช่วยฉันไม่ให้ล้มหน้าแหกกลางรถ แต่ดันมาโอบเอว แบบนี้..จะถีบหรือไม่ถีบดีเนี่ย !!
ณ พิพิธพัฒน์สัตว์น้ำ
ฉันชะเง้อหามองคนรู้จักอยู่ แต่..มันหายไปไหนกันหมด !! =[]=
"เพื่อนของเหมียวเข้าไปข้างในแล้ว เราเข้าไปกันเถอะ เดี๋ยวก็เจอเอง ^^"
โอ้ม่ายยย TOT !!
หลังจากเข้ามาข้างในใช่ว่าจะสงบสุข ครูแจกกระดาษให้เขียนชื่อปลาบ้าบอน้ำจืดมา 5 ชื่อน้ำเค็มมา 5 ชื่อ แล้วค่อยตามอัธยาศัย ส่วนครูนั้นบางส่วนได้นั่งรถกลับรอรอ(โรงเรียน) บางส่วนก็เดินท่องเที่ยวอยู่=_=
"ได้ปลาน้ำจืดกี่ตัวแล้วเหมียวน้อย อย่าบอกนะว่ากินไปหมดแล้ว O_O"
"ได้ 0 ตัว -_-" เอามาลอกทีดิ"
"ไม่เอา ~ ลอกมันไม่ดี ~"
อุบ๊ะ !! =[]= ทีอย่างนี้ละเป็นคนดี !!
"แต่ก่อนที่เหมียวน้อยจะพังตู้เข้าไปถามชื่อปลา อ่ะให้ดูก็ได้ ~"
"Thank. -_-"
ชื่อปลามันก็บอกอยู่ ไม่เห็นต้องพังตู้เข้าไป แค่ขี้เกียจจดแค่นั้นเอง =[]= !!
"แล้วทำไมของนายมันไม่เห็นมีชื่อสักตัว=_="ฉันถามพลางพลิกกระดาษดูทั้งสองข้าง
"แล้วผมบอกหรอว่าจดเสร็จแล้ว ^^"
ฮึ่ม..ฮึ่ม..ฆ่าทิ้งดีไหมเนี่ย !!
ฉันเหลือปลาน้ำจืดอีก 2 ตัวเท่านั้นก็จะครบ ขี้เกียจจดจริงๆเลย มีเวลาอีกตั้งเยอะแท้ๆ =_= (3 ชั่วโมง)
ระหว่างจด ฉันก็เผลอมองหน้าอีตาออมไปด้วยที่ตั้งใจจดอย่างขะมักขะเม้น ขยันจริงๆเล้ยย...
แต่ก็..น่ารักดี..
"เสร็จแล้ว ไปกันต่อเถอะ ^^"
เอ๋ !! O_O ฉันทำอะไรอยู่เนี่ย ! เพี้ยนใหญ่แล้ว กรี๊ดด !! >_<
ตบหน้าตัวเองสองสามทีเพื่อเรียกสติ ก่อนจะวิ่งตามไป ชาติก่อนเป็นกระตายรึไง เดินไวจริงๆ=_= (แล้วจะพูดเป็นคำคล้องจองอีกนานมั้ย ! = =)
ในที่สุด..ก็จดครบ..โฮกกก TOT
"เฮ้อ เหนื่อยจังเลย ไปดูปลากันดีกว่า"เขาบอกก่อนจะจูงแขนฉันไป ทั้งๆที่ใจเหม่อลอย ก็เลยไม่รู้ตัวว่าถูกจูงแขนอยู่ กว่าจะรู้ตัวก็ปาเข้าไปสิบกว่าวิแล้ว-_-
เราเข้ามาในอุโมงค์ปลา เต็มไปด้วยนักเรียนไม่กี่คน เพราะส่วนมากไปดูตู้ปลามากกว่า มีแค่สิบกว่าคน ทั้งๆที่นักเรียนออกจะเยอะแยะ-_-
เราทั้งคู่เดินเข้ามาในมุมที่น้อยคน มีแค่สองถึงสามที่ยืนดูปลาด้วยความดีใจเหมือนกับเด็กน้อย สักพักออมก็ชูกล้องขึ้นมา
"นายจะถ่ายรูปหรอ อย่าเปิดแฟลชละกัน-_-"
"อื้ม ฉันไม่ได้ถ่ายปลาสักหน่อย"ว่าแล้วก็หันกล้องมาทางฉัน อย่าบอกนะว่า..
แชะ !
"เฮ้ย ! =[]="
ตะกี้ฉันยังทำหน้าหมูอยู่เลยนะ ! T^T ถ่ายไปได้ไง ! น่าเกลียดดด !!
"เฮ้ย ! เดี๋ยวดิ๊ ! ถ่ายใหม่ๆ !!"
ว่าแล้วก็รีบจัดแจงทรงผมทันที ยังไม่ได้ทำหน้าจริงๆจังๆ (ทำหน้าบูดอยู่=_=) ออมก็เขยิบเข้ามาใกล้ๆแล้วถ่ายคู่ซะแล้ว
"ชั้นยังไม่ได้ยิ้มเลยนะ !! TOT"
"ฮ่า ๆ หน้าเธอตอนบูดก็ดูดีออก ไม่เหมือนตอนยิ้มหรอก..คิกๆ.."
"มันเป็นยังงาย ! ห๊ะ ! ตอนยิ้มชั้นเป็นยังง๊ายย !! >[]< !"ว่าแล้วก็ทุบตีไหล่ทันทีอย่างโมโหเล็กน้อย แต่ใจกลับสุขเหลือเกิน..
"ฮะฮะ..ไม่รู้สิ..ก็..ฮ่า ๆๆๆๆ !!"
ไม่รู้แล้วหัวเราะทำไมเล่า !! ไปดีกว่า ! เฮอะ !! T^T
ว่าแล้วก็เดินหนีทันทีปล่อยให้เขายืนงงแล้วเดินตามมา ก่อนฉันจะออกมาจากอุโมงค์ตู้ปลาแล้วเดินไปดูตู้ปลายักษ์สูงกี่ฟุตก็ไม่ทราบ
"น้ำใสเนอะ"เขาเอ่ย ฉันหันไปจ้องแบบหงุดหงิดเล็กน้อย
"นายอยากเข้าไปเล่นน่ะสิ เอามะ ๆ เดี๋ยวฉันจะทุบกระจกให้"
"เฮ้ย ชั้นยังไม่ได้พูดเลยนะ =[]="
"คิก..ๆ หน้านายน่ะ.."สุดท้ายก็กลั้นขำไม่อยู่จนได้..
"เฮ้ย ! นี่เธอหัวเราะด้วยหรอ !! แบบนี้ต้องถ่ายเก็บ !! O_O"
แชะ !
"เอ๋ ! =[]= !! ไหนนายบอกว่าชั้นเวลายิ้มแปลกไง"
"ไม่ได้บอกว่าแปลกสักหน่อย ที่หัวเราะน่ะกลบเกลื่อนตั้งหาก ชั้นยังไม่ได้เคยเห็นเธอยิ้มเลยนะ ^^"
เออ..มันก็จริงแหะ..
"งั้นอยากให้ฉันยิ้มไหมล่ะ ! ^^"
"อยากสิ ! อยากให้ยิ้มทั้งวันเลย ! ชั้นยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เธอยิ้มทั้งวันเลยย !!"
"ดี ! นายพูดเองนะ !!"ว่าแล้วรอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฏตามหลังมา..
เวลาต่อมา
"นี่..แค่ให้เลี้ยงขนมจนหมดตังค์ถึงกับยิ้มไปทั้งวันเลยหรอ T^T"
"เอ๋า ! ก็นายเป็นคนพูดเองน่ะ ! อย่าผิดสัญญาเซ่ ! -O-"ฉันว่าพลางกัดไอศกรีมที่เพิ่งรีดไถเงินของอีตาออมมาจนเกือบหมดตัว
"น่ะ ! ไม่ยิ้มแล้ว ยิ้มเดี๋ยวนี้เลย -_-*"
"ให้ฉันกินให้เสร็จก่อนซิ ! จะให้ยิ้มไปด้วยแล้วกินไปด้วยหรอ ! =[]="
"อ๊ะ ! นั่นเจ้โหดนี่หว่า !! OoO"
"โห ! มากับกิ๊กแกด้วยอ่ะกิ่ง O[]O"
ว่าแล้วเสียงไม่แสลงหูก็ดังขึ้นหลังจากฉันกินไอติมคำสุดท้ายจบ -_- ฉันค่อยๆหันไปจ้องตาขวางแล้วเอ่ยปากถาม
"มีธุระอะไรกับฉันงั้นเหรอ-_-"
"ปะ..เปล่าค่ะ..เจ้โห..เอ้ย ! ..อองฟองต์ ^^;"
"งั้นก็ไปซะสิ-_-"
"คะ..ค่ะ ^^;"
ว่าแล้ว ทั้งสอง (ตัว) ก็เผ่นแน่บเปิดเปิงไปทันที โด่..นึกว่าจะแน่..
"นายนี่กิ๊กเยอะจริงๆเลย-__-"
"ทำไม หงุดหงิดเหรออ ^^"
"เปล่าสักหน่อย ชั้นแค่อยากให้เลิก มันดูหงุดหงิดตา=_="
"ก็ได้คร๊าบผมม !~"
"หา !! O_O ฉันหูเพี้ยนไปใช่มั้ย ! นายบอกว่านายจะเลิกกับกิ๊กทุกคน ??"
"หูไม่ได้เพี้ยนหรอก ! ฉันพูดจริง"เขายิ้มยืนยัน นั่นทำให้ฉันยิ้มออก ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม..
แต่ที่รู้ๆก็คือ..
ความรู้สึกอบอุ่นแปลกๆมันเริ่มแผ่ซ่านเข้ามาทั่วหัวใจ..
