Charpter 7 เมื่อคนอย่างชั้นมันไม่สบายเข้า=_="
เช้าวันต่อมา..
ครืดด..
โงนเงน..โงนเงน =__+
"ฟองต์ เป็นไรอ่ะ ทำไมหัวเอียงแบบนั้น"มีนถามก่อนจะก้มลงไปที่โทรศัพท์ต่อ ฉันจึงวางกระเป๋าลงที่เก้าอี้
"ไม่เป็นไรหรอกก..ก็..ก็แค่..ปวดหัว..นิด..นิดหน่อยเอง..ซาบายย..มากก"
"จะบ้าหรอ ! ขนาดพูดยังติดๆขัดๆแล้วยานคางอีก"มีนเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์แล้วกระแทกเสียง
"ก็บอกว่าไม่เป็นไรงายย -_-" นอนแปปเดียว เดี๋ยวก็หายย.."พูดจบฉันก็ฟุบลงกับโต๊ะทันที
โอย..ปวดหัวที่สุด..@_@
ฉันค่อยๆปรือตาขึ้นมาก็พบมีนนั่งอยู่ข้างๆกับนุ๊กและแป้ง ฉันลุกขึ้นนั่งบนเตียงก่อนจะถาม
"ที่ไหนนิ.."
"ห้องพยาบาล ไหนบอกว่าไม่เป็นไรไง ตัวร้อนยังกับไฟ ความจริงอาจจะเป็นถ่าน เพราะเข้ากับสีผิวแก"นุ๊กตอบก่อนจะส่งแก้วน้ำอุ่นมาให้
ถ้าไม่ติดว่าไม่สบาย จะเอาน้ำนี่สา ดหน้ามันไปละ= =+
"แล้วในห้องมีใครรู้ไหม"ฉันถามเสียงแหบ..โอยย..น่าเกลียดที่สุดเลยย T_T จิบน้ำดีกว่า..
"ก็รู้ รู้หมด -_- ไม่งั้นจะบอกอาจารย์ได้ไง"แป้งบอก
"เดี๋ยวพวกชั้นจะไปเรียนต่อละ อยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย"มีนถามก่อนจะดูนาฬิกาข้อมือ
"ได้สิ..ไม่ใช่เด็กป.1แล้วน้าเว้ยยย ..."
"แกนอนเถอะ-_-"นุ๊กเอาแก้วน้ำออกจากมือก่อนจะกดตัวฉันนอนลงแล้วเดินจากไปก่อนจะวางแก้วน้ำอุ่นไว้ข้างเตียง
หลังจากที่ทั้งสามออกไปสักพัก เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นอีก
มันจะมานอนอะไรนักหนา=_=*
"สิ้นฤทธิ์เชียวนะยัยงูเห่า-_-"
ฉันลุกพรวดขึ้นมาทันทีก็พบดาวยืนกอดอกแสลนหน้าอยู่
ชิ..คันเท้าชะมัด=_= เมื่อไหร่ฉันจะหายหวัดบ้าบอนี่สักทีเนี่ย >_<+
"แล้วเธอยุ่งไรด้วยล่ะยัยสกั๊งค์-_- ไปเลยไป๊ เหม็น คนจะนอน"ฉันว่าพลางพลิกตัวไปอีกด้าน
"เฮอะ ! ชั้นไม่คิดจะหาเรื่องคนป่วยหรอกนะ เพราะฉันมันก็ยังมีส่วนดี -_-"
"ถ้าเธอคิดงั้นเธอก็คงคิดผิดแล้วล่ะ ปล่อยโอกาสดีๆพลาดไปเชียว โง่ได้ใจ"ฉันพูดทั้งๆหลับตาอยู่
"ถ้างั้นชั้นกระทืบคนป่วยอย่างเธอดีกว่า-_-"พูดจบก็คว้าแขนฉันทันที แต่ฉันรู้ตัวทัน กลิ้งลงเตียงแล้วมายืนบนพื้นก่อนจะยิ้มเล็กน้อย
"ถึงฉันป่วยใช่ว่าจะสิ้นฤทธิ์นะ"
ปวดหัวว @__@
"ยังไงเธอก็ต้องมากราบแทบเท้าฉันอยู่ดี สักวัน !"
ว่าจบ ก็สะบัดก้นเงางามก็เจ้าหล่อนจากไป ทิ้งให้ฉันยืนงงอยู่ ..แล้วจะให้ออกแรงทำไมเนี่ย..โอยย ปวดหัววว
ฉันค่อยๆทรุดตัวลงบนเตียง ทำไมพัดลมมันมีตั้ง 2 เครื่องเนี่ย..3 เครื่อง ..4 เครื่อง ... 5 เครื่อง โอยย ตาลายไปหมดแล้วว @__@
เวลาถัดมา กี่โมงก็ไม่รู้
"หิวววว !!"ฉันว่าพลางเด้งตัวขึ้นจากเตียงทำให้เพื่อนๆที่นั่งเฝ้าอยู่หันมามอง
"เที่ยงพอดีเลยฟองต์ =O=; แล้วแกหายหวัดแล้วหรอทำไมหิวได้ล่ะ ?"แป้งถามก่อนจะยื่นห่อข้าวที่ซื้อจากมินิมาร์ทในโรงเรียนมาให้
ข้าวไข่ดาวดินสอพอง ไส้กรอกดินประสิว กับ แกงจืดที่มีแต่วุ้นเส้น -_-"
"ฉันอิ่มแล้ว"ฉันว่าพลางคืนข้าวไปก่อนจะล้มตัวนอนทั้งๆที่ท้องร้องจร๊อกๆ
"ไม่หิวได้ไง ตอนนอนฉันได้ยินแกละเมอว่า 'ข้าวผัดของฉัน..ข้าวผัดของฉัน..' อยู่เลย พอตื่นขึ้นมาแกก็โวยวายว่าหิว -_-"นุ๊กบอกหน้าตายก่อนจะลงมือกินพะโล้ไข่นกกะทา (เผอิญไข่มันน้อย=_=)
"อ้อ ฉันมองข้าวแล้วอิ่มน่ะ"
"โกหกบาปนะเหมียวน้อย-_-"
"หา ?"ฉันเด้งตัวขึ้นก่อนจะหันพบว่าออมตีหน้าเฉยก่อนจะยื่นถุงใบหนึ่งมาให้
"ไม่กินข้าวก็กินขนมปังซะสิ"
ฉันเปิดถุงออกมา ก็พบขนมปังฟาร์มเฮาส์เต็มไปหมด..เอื๊อก..หิวว @_@
"ตัวก็อุ่นๆแล้วล่ะ คงใกล้หายละ"มีนเอื้อมมือมาทาบหน้าผาก ซึ่งฉันกำลังลงมือสวาปามขนมปังที่รักอยู่ แต่ก็ต้องชะงักก่อนมันจะเข้าปาก
"กินเข้าไปสิฟองต์ ทำไมชะงักล่ะ ? =_="ออมถามอย่างงุนงง
"จะให้ฉันมั่นใจได้ยังไงว่านายไม่ใส่ยาพิษ=[]="
"หา !!"เพื่อนๆที่รักร้องหากันทันที ไม่เว้นแม้แต่นายอ๊อฟ เพื่อนแสนดีของอีตาออมด้วยที่ตามมานั่งเข้าเฝ้าเพื่อไล่จีบมีน รู้สึกหมอนี่จะน่าคบหากว่าเยอะ-_-"
"อ้าว ? ฉันผิดหรอ =O=;"
"เปล่า ๆ ไม่มีอะไรหรอก กินๆไปเถอะ-_-"นุ๊กลงมือกินพะโล้ไข่นกกะทาต่อ
"อืม อืม -_-"ว่าแล้วก็ลงมือกินอย่างหิวโหยราวกับอดอยากมาสิบชาติ..
เวลาถัดมาอี๊กก..
"เออ ฟองต์ พรุ่งนี้อาจารย์จะเหมารถทัวร์ไปส่งพวกเราที่พิพิธพัฒน์สัตว์น้ำที่เพิ่งสร้างเสร็จที่ม.ขอนแก่น ไปมะ ๆ"มีนถาม
"ไปสิ กำลังเบื่อๆพอดี -_- แล้วกี่บาท ?"ฉันถาม
เพื่อนๆทั้งหลายมองหน้ากันก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอีกครั้ง..
อ้าว.. เดี๋ยวปั๊ดตบกระโหลกแตกเลยนิ = ='
"แกไม่รู้รึไง ว่าเขาเปิดฟรีจนถึงเดือนกรกฏาคม"มีนหัวเราะ
หา !! จริงเหรอ !! ทำไมชั้นไม่รู้ล่ะ !!
"อืม..ฉันลืมน่ะ-_-"นึกออกแล้ว..
สรุป..วันนี้ทั้งไม่สบาย ทั้งโดนยัยดาวมาแกล้งให้เสียแรงเปล่าๆ แถมยังเจอไส้กรอกดินประสิวที่รักอีก.. และหน้าแตกซ้ำซ้อน..
ขอบคุณพระเจ้า..ที่ทำให้ฉันมีแต่เรื่องวุ่นวายเข้ามาในชีวิต..ขี้เกียจหายใจแล้ว..นอนตายอย่างสงบดีกว่า..T^T
*แก้อีกแล้วววว =[]= !!