[Fiction] สงครามตัวแทนแห่งเทพ กับ เทพแห่งยมโลก [เริ่มภารกิจ]

เอ่อ .. คือ อยากจะบอกว่า

เราแต่งฉากบู๊ไม่ค่อยเป็นนะ อาจไม่มันส์หน่อย = =" อาจมีหลง ๆ ลืม ๆ บ้างนะ

ติ - ชมได้นะ รับฟังทุกความคิดเห็น !!~

บทที่ 5 การต่อสู้กับฮาร์ปี้

ผ่านไปสักพัก พวกเขาเดินไปถึงหน้าประตูใหญ่บานหนึ่ง มันเป็นทางลงไปสู่ชั้นต่อไป

แต่มันไม่ได้มีแค่ประตู มันมีร่าง 2 ร่าง ยืนเฝ้าขวางประตูอยู่ พวกมันมีลักษณะเหมือนพวกฮาร์ปี้ แต่หน้าตามันดูน่ากลัวกว่า

มีกรงเล็บที่ยาวกว่า และ แหลมคมกว่า และ มีเสียงร้องที่ประหลาด มือที่เป็นปีกของมันกระพือพั่บ ๆ เป็นเชิงว่าต้องการไล่ให้พวกเขาออกไป

“แอ๊กส์ !! อ๊อกไป๊เดี๋ยวนี้นะแอ๊กส์ !!” ฮาร์ปี้ตัวที่หนึ่งส่งเสียงร้องขึ้น มันมีเสียงที่แหลมสูงมาก

“นี่ ! หลีกไปนะ พวกเราต้องไปชั้นต่อไป” เนจังบอกฮาร์ปี้ตัวที่หนึ่ง ฮาร์ปี้คำรามเสียงแหลมที่แสบแก้วหูมากแสดงถึงความไม่พอใจ

“แอ๊กกกส์ !! ไม๊ด๊ายยย !! แอ๊กกกส์ !! กลับไป๊ซะ !!” ฮาร์ปี้ตัวที่ 2 คัดค้านขึ้น

“อย่าให้พวกเราใช้กำลังนะ !!” เลิฟโลว์ขึ้นเสียงและเริ่มกำดาบคู่ประกายไฟแน่นทั้ง 2 ข้าง

“แอ๊กกส์ !! ล๊องเข้าม๊าซิแอ๊กส์ !!” ฮาร์ปี้ตัวที่หนึ่งไม่รีรอ กระพือปีกขึ้นเพื่อบิน มันบินสูงขึ้น และเริ่มใช้กรงเล็บพุ่งมาที่เนจังที่ยังไม่ทันตั้งตัว

ฟรีซซี่ไม่รีรอเช่นกัน เห็นว่าฮาร์ปี้จะทำร้ายเนจัง ฟรี่ซซี่ปล่อยน้ำแข็งออกมาจากปากโจมตีใส่ฮาร์ปี้ มันกระเด็นชนกับผนัง

แต่มันตั้งตัวได้โดยหมุนตัวกลับและเอาเท้าของมันถีบใส่ผนังและพุ่งตัวใส่ด้วยความเร็วที่มากกว่าเมื่อกี้อีกรอบ

แฟงหยิบระเบิดในกระเป๋ากางเกงออกมา อยู่ ๆ มันก็จุดไฟเองอัติโนมัติ แฟงขว้างใส่ฮาร์ปี้มันกระเด็นไปชนฮาร์ปี้อีกตัว

ดวงตาสีฟ้าส้มของคาสกลายเป็นสีแดงน่ากลัวดุจปิศาจ เขาหยิบดาบเล่มใหญ่ขึ้นมา และแทงลงพื้น ดินก่อตัวเป็นกำแพงตรงไปยังที่ฮาร์ปี้ 2 ตัวที่กำลังลุกขึ้นมาอย่างรีบร้อน

แต่มันหลบทัน มันบินหนีทันได้ทั้ง 2 ตัว กำแพงดินของคาสจึงไปชนกับผนังแทน

“แอ๊กกส์ !! กำลั๊งเสริ๊ม !! แอ๊กกส์ !!” ฮาร์ปี้ตัวที่ 2 ส่งเสียงดังลั่นไม่หยุด สักพัก พวกเขาได้ยินเสียงกระพือปีก

พั่บ ๆๆๆๆๆๆ ..

พวกเขาหันหลังไป พบฮาร์ปี้ 7 ตัวกำลังบินมาหาพวกเขา ในระหว่างที่พวกขาหันหลัง ฮาร์ปี้ตรงดิ่งไปที่เคนจิที่กำลังหันหลังให้กับมัน

แต่เลิฟโลว์เข้ามาปัดไปทัน มีประกายไฟโผล่ออกมาที่ดาบคู่ของเธอ เนจังใช้กำไลพลังจิตเรียกน้ำที่อยู่รอบ ๆ เกาะ สร้างเป็นคันธนูและลูกธนูขึ้นมา

เธอเล็งไปที่ฮาร์ปี้ตัวที่ 2 ที่กำลังพุ่งเข้าหาเธอ ลูกธนูที่ทำขึ้นจากน้ำถูกนิงไปที่ปีกของฮาร์ปี้ มันร้องอย่างเจ็บปวดและร้องเสียงแหลมบาดแก้วหู

คาราเซียสกำลังพ่นไฟใส่ฮาร์ปี้ที่กำลังรุมมันอยู่ประมาณ 3 ตัวแต่ไม่โดนซะที ถ้าโดนก็เฉียด ๆ เพราะพบรอยไหม้บริเวณปีกของฮาร์ปี้

คาราเซียสเห็นว่าไม่ได้ผลจึงหันเป็นกัดแทน มันกัดเฃฮาร์ปี้เข้าตัวหนึ่งและเขวี้ยงออกไปชนกับผนัง

ฮาร์ปี้อีก 2 ตัวเข้ามารุมพุ่งใส่เคนจิทั้งทางซ้ายและขวา เขาก้มตัวลง ฮาร์ปี้ทั้ง 2 ตัวชนกันเอง เคนจิกลิ้งตัวผ่านใต้ร่างของฮาร์ปี้

และต่อยเข้าไปเต็มแรง ฮาร์ปี้อีกตัวที่ชนกับฮาร์ปี้ที่เคนจิต่อยเมื่อกี้ ถูกดาบใหญ่ธรณีของคาสฟันเข้า ของเหลวสีแดงสดไหลออกจากกลางหลัง

มันหันไปจัดการกับคาสแทนเคนจิ เลิฟโลว์กำลังฟันดาบกับกรงเล็บของฮาร์ปี้เช่นกัน แต่มีอีกตัวพุ่งมาจากข้างหลัง มันข่วนหลังของเลิฟโลว์เกิดเป็นแผลรอยข่วนยาว

เลิฟโลว์ทำหน้าเจ็บปวด แต่ไม่ได้ส่งเสียงร้อง โทสะพุ่งขึ้นในตัวเธอ อยู่ ๆ ก็มีปีกสีดำสนิทโผล่มาจากหลังของเธอ พวกเขาเบิ่งตาโต จับจ้องไปที่ปีกสีดำของเธอ

แม้แต่เลิฟโลว์เองก็พยายามจ้องปีกสีดำสนิทของตัวเองที่อยู่ข้างหลัง แต่เห็นแค่ปลาย ๆ ปีกเท่านั้น

แต่ฮาร์ปี้ไม่ได้ใส่ใจ มันเลยเป็นการเปิดช่องทางเพื่อโจมตีพวกเขา เนจังเกือบถูกข่วน โชคดีที่เธอสร้างบาเรียมาป้องกันตัวทัน

‘อย่าเพิ่งสนใจปีกครับ เนจังก็มีครับแต่รอต่อสู้จบก่อน เดี๋ยวผมจะอธิบายให้ฟัง !!’

เนจังพยักหน้าและเพ่งสมาธิไปที่การต่อสู้ ฮาร์ปี้พุ่งใส่เคนจิแต่เคนจิกลับปีนเหยียบตัวของมันข้ามไปอีกด้านและปล่อยเวทย์แสงสีขาวแสบตาใส่ฮาร์ปี้

มันล้มลงกับพื้น เคนจิเหยียบมันซ้ำอีกที ก่อนที่จะไปสู้กับตัวอื่นต่อ คาสเพ่งสมาธิอยู่นานสักพัก แล้วก็เกิดแผ่นดินไหวเล็กน้อยขึ้น

พวกเขาทรงตัวไม่ค่อยอยู่ ยกเว้นคาส ร่าง 5 ร่างผุดขึ้นมาจากดิน มันคือโกเลม 5 ตัว คาสออกคำสั่งให้มันจัดการมันฮาร์ปี้

โกเลมทั้ง 5 ตัว เข้าไปทั้งต่อยทั้งโยนใส่ผนัง ทั้งอะไรต่ออะไรต่าง ๆ เต็มที่ แฟงกลังปาระเบิดใส่ฮาร์ปี้ไม่ยั้ง จนเขาเริ่มจะเมื่อยแขน

เลิฟโลว์ซึ่งกำลังบินสู้กับฮาร์ปี้อยู่ เพราะฮาร์ปี้ที่เธอต่อสู้ด้วยนั้นมันบินสูงจนแทบจะติดเพดาน เธอจึงต้องบินตามมันขึ้นไป

ใช้ดาบข้างซ้ายฟันฮาร์ปี้ตัวขาดเป็น 2 ท่อน แล้วหมุนตัว 180 องศาอย่างสวยงาม มือข้างขวายื่นออกไปจากลำตัว 90 องศา

แล้วทันทีที่เธอหมุนครบ 180 องศา ดาบข้างขวาที่เธอยื่นออกมาฟันโดนฮาร์ปี้ที่บินพุ่งมาจากข้างหลัง คาราเซียสใช้กรงเล็บที่แหลมยาวของมันตะปบฮาร์ปี้อย่างเมามันส์

จำนวนของฮาร์ปี้ลดน้อยลง เหลือประมาณ 3 ตัว อีก 6 ตัวถูกปลิดชีพไปเรียบร้อย ฮาร์ปี้ 3 ตัว เหงื่อแตกพลั่ก

“ถ๊อยทั๊พ !! ถ๊อยทั๊พ !! แอ๊กกกส์ !!” ฮาร์ปี้ตัวที่ 3 ร้องดังขึ้น และพากันบินหนีไป

เนจังยิงธนู 3 รวดใส่ ลูกธนูพุ่งโดนทั้ง 3 ตัว แล้วร่างของฮาร์ปี้ก็ไร้วิญญาณ ปีกสีดำสนิทของเลิฟโลว์หุบลงและหายไป

“เหนื่อยชะมัด” เคนจิบ่นขึ้นแล้วทิ้งตัวลงไปนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง แขนของเคนจิมีรอยข่วนอยู่หลายรอย

ร่างของพวกเขา มีรอยข่วนจากฮาร์ปี้อย่างน้อย 1 แผลทุกคน ยกเว้นคาราเซียสที่มีเกล็ดที่แข็งกระด้างบังร่างไว้ กับ เนจังที่มีบาเรียเป็นโล่ป้องกันตัวเวลาเธอโดนโจมตี

เนจังเดินเข้าไปหาเลิฟโลว์

“หันหลังสิ” เนจังบอกเลิฟโลว์

“ทำไมหรอ”

“เธอมีแผลที่หลังไม่ใช่หรอ ชั้นจะรักษาให้” เลิฟโลว์ไม่พูดอะไรอีก หันหลังให้เนจัง เนจังเอามือไปแตะที่หลังของเลิฟโลว์

เนจังหลับตาลง เริ่มตั้งสมาธิ ต่อมาไม่นานนัก มีน้ำไหลมาตามแขนของเนจัง มันไหลเป็นทางตามมือของเนจังไปยังหลังของเลิฟโลว์

น้ำเริ่มเข้าไปซึมซับแผลของเลิฟโลว์ แล้วแผลของเธอก็ค่อย ๆ สมานตัวเองอย่างอัติโนมัติ

“ดีขึ้นมั้ย” เนจังถามเลิฟโลว์อีกรอบ

“ดีขึ้นแล้ว ขอบใจนะ”

“แผลมันยังไม่หายดีนะ ชั้นยังใช้ไม่คล่องน่ะ” แล้วเนจังก็เดินไปรักษาแผลคนอื่นต่อ

“แล้วมีใครอธิบายได้บ้างว่าปีกมันมาจากไหน” เลิฟโลว์ตั้งคำถามขึ้น

“มันเกิดจากความโกรธของเจ้าไง” คาราเซียสอธิบาย

“เป็นทุกคนเลยหรอ” แฟงตั้งคำถามขึ้นเช่นกัน

“กับบางคนน่ะ บางคนต้องเรียกปีกออกมาเอง บางคนมันจะงอกเวลาเจ้าโกรธ” คาราเซียสพูดจบ แล้วมองร่างของแฟงหัวจรดเท้า

“อืม .. เจ้าก็มีปีกนะ แต่เจ้าเป็นประเภต้องเรียกออกมาใช้ เจ้าก็เช่นกัน” คาราเซียสหันไปมองเนจัง

“หา .. ชั้นหรอ” เนจังชี้นิ้วใส่ตัวเอง

‘ครับ แต่เนจังต้องเรียกออกมานะ การ์เดล่าไม่ได้สอนวิธีเรียกปีกใช่มั้ยเนี่ย’

เนจังพยักหน้ากับฟรี่ซซี่

‘ว่าแล้ว !! การ์เดล่าไม่ได้สอนแน่ ๆ เดี๋ยวพอออกจากที่นี่ไป เดี๋ยวขอให้แอลลาเจสสอนให้ก็ได้ครับ’

“ไปกันต่อเถอะ รีบ ๆ หาลูกแก้วความหวังอะไรนั้นกัน จะได้ออกไปจากที่นี่ไว ๆ” เคนจิพูดขึ้นและลุกตัวพรวดขึ้นมา

แล้วพวกเขาก็เปิดประตูบานใหญ่

แอ๊ดด ..

เสียงประตูเปิดดังขึ้น พบบันไดทอดยาวลงไปข้างล่างนั้นถูกปกคลุมด้วยความมืด ทันทีที่พวกเขาก้าวบันไดขั้นแรก

คบไฟตามผนังก็ถูกจุดเองอย่างอัติโนมัติอีกครั้ง พวกเขามองหน้ากันก่อนที่จะก้าวบันไดลงต่อไป ..