Week 4 : Wednesday : ความรู้สึกแปลกๆ..
The Reality
เกมอันตราย กระชากวิญญาณ
Season 2
'Wednesday'
ทางด้านของ โร้ค และ โซ กิ ที่กำลังโมโหกระฟัดกระเฟียดให้กันอยู่นั่น จนพวกเขาเดินมาถึงสะพาน
"เธอข้ามไปก่อนสิ"โซ กิ ยิ้มยียวน
"เฮอะ !"โร้คส่งเสียงในลำคออย่างไม่พอใจ ก่อนจะเดินข้ามไปก่อน
"ว้าย !"เธอจับราวสะพานเอาไว้แล้วหันหลังไปมองโซ กิที่ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้อยู่
"นายเขย่าสะพานทำไมน่ะ !"
"อะไร้ ~ เปล่าซะหน่อย ~ กล่าวหาเหรอ !"
"นี่นาย !"
"....."
"เป็นอะไรน่ะตาบื้อ..เงียบทำไม.."โร้คมองชายด้านหน้าที่มองด้านหลังของเธออยู่ตาไม่กระพริบ
"โซ-กิ ! นายเป็นอะไรน่ะตอบหน่อยเซ่ ! วิญญาณหลุดแล้วหรอ !"
"ถอยออกมา !"เขาตะเบ็งเสียงลั่น โร้คมองอย่างงุนงง
"อะไรของนาย ?"
"บอกว่าให้ถอยออกมา งูอยู่ด้านหลังเธอน่ะ !"
โร้คหันไปก็พบงูหากระดิ่งที่กำลังชูลิ้นและอวดเขี้ยวงามอย่างเพลิดเพลิน สัญชาตญาณนักสู้ เธอรีบเตะมันตกสะพานไปทันทีต่อหน้าโซ กิ ที่กำลังมองเธออยู่
".....(ทำได้ไงน่ะ..)"เขาคิดเล็กน้อย
ครืนน..ครืนนน..
"ฟา..ร๊อง.."โซ กิพูดสำเนียงเพี้ยนเล็กน้อยทำให้โร้คหัวเราะการใหญ่ แต่จู่ๆฝนก็สา ดเทลงมาจนทั้งคู่รีบวิ่งไปยังถ้ำตรงข้ามสะพานทันที
"อยู่ในนี้ก่อนนะ"โซ กิ ตอบ โร้คนั่งตัวสั่นอยู่ข้างๆเขา
"หนาวหรอ ?"โซ กิ ถาม โร้คพยักหน้าก่อนจะหลับตาลง
"ความจริง..คิดถึงเพื่อนมากกว่าน่ะ.."
"เพื่อน ?"
"ลิลิน..เมื่อซีซั่นที่แล้ว.."
ภาพที่ลิลินกรีดร้องพร้อมกับไฟที่กำลังย่างสดเธออยู่อย่างทรมาน มันบาดลึกไปทั่วใจ..
เธอผิดเองที่ปล่อยให้ลิลินไปเล่นเกมบ้าๆแบบนี้ !!
และเธอมาเล่น..เพื่อสานต่อให้จบ..
"นาย..ทำอะไรน่ะ !"โร้คร้องลั่นเมื่อจู่ๆโซ กิก็รวบร่างบางไปกอดเอาไว้ในอ้อมอก
"ก็เธอบอกว่าหนาวนี่..แถมยังร้องไห้อีก.."
เธอเผลอหลับในอ้อมกอดของเขาโดยไม่รู้ตัว เช่นเดียวกับเขาและเสียงฝนที่สา ดเทด้านนอก
พร้อมความอบอุ่นที่เริ่มแผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจ..
"ฝนตก !"
ทางด้านของดรีมมี่และอึน ดา เฮที่นั่งรออยู่ในหลุม ฝนเริ่มโปรยปรายลงมาเล็กน้อยจนโหมลงเป็นการใหญ่
น้ำเพิ่มระดับอย่างรวดเร็วเพราะหลุมเล๋กนิดเดียว อึน ดา เฮ เริ่มขาไม่ติดดิน ดรีมมี่ฮึดดำน้ำขึ้นไปแล้วเกาะกรงเหล็ก เมื่อเห็นเพื่อนสาวไม่ยอมขึ้นมาด้วยจึงงุนงง
"ช่วยด้วย..แค่กๆ..ชั้นว่ายน้ำไม่เป็น !"อึน ดา เฮ ตะเกียกตะกาย ดรีมมี่รีบปล่อยมือจากกรงไปจับมืออึน ดา เฮทันทีแล้วให้เธอเกาะกรงแล้วเงยหน้าขึ้นไปเพื่อหายใจ
"อดทนอีกนิดนะ !"ดรีมมี่บอก อึน ดา เฮพยักหน้าพลางตัวสั่น ทั้งคู่กอดกันในกรงพร้อมอีกมือที่ช่วยจับกรงเหล็กไว้อย่างมั่นคง..
จะไม่มีอะไรพรากเราไปจากกันใช่มั้ย..
แล้ว..
กุญแจอยู่ที่ไหน !
