>w<

หายไว้ๆนะ วเป็นกำลังใจให้อยู่

ถ้าเด็กเขาไม่ผ่าสดหรอกฮะ..

 แต่ถ้าผู้ใหญ่ก็ไม่แน่

นั่งรออ่าน 

"เฮ้อ..ฝนตกซะแล้ว"เมย์พึมพำ ข้างกายเธอมีฮยุน จิน คอยยืนยิ้มอย่างสุขใจที่ได้คู่กับหญิงสาวข้างๆ

"นี่นาย ยิ้มอะไรน่ะ ดรีมมี่และอึน ดา เฮกำลังเดือดร้อนนะ"เมย์หันไปค้อนใส่

"หาที่หลบฝนก่อนเถอะคร๊าบบ อ๊ะ ! นั่น  ! ต้นไม้ ! ไปหลบเร้ว ๆ" ฮยุน จิน หลอกใช้โอกาสแต๊ะอั๋งเมย์ทันทีด้วยการจับมือแล้วดึงไปใต้ต้นไม้

"หนาวจังเลยเนอะ"เมย์ตอบพลางกระชับแขน แต่เสื้อที่เธอใส่อยู่เป็นสีขาวแล้วพอมันเปียกน้ำ..

ฮยุน จิน ใช่ว่าจะไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ เขาถอดเสื้อคลุมสีดำยาวไปให้เมย์ทันที

"เอ๋ ? อ๊ะ ขอบใจนะ"เมย์หยิบมาสวมไว้โดยที่ยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองถูกเห็นอะไรต่อมิอะไรไปหลายอย่างแล้ว...~

"อะไรน่ะ สีทองๆ"เมย์ก้มลงไปหยิบวัตถุสีทองใต้พื้นดิน ก่อนจะชูขึ้นมาแล้วยิ้มดีอกดีใจ

"กุญแจ !"ทั้งคู่พูดพร้อมกันก่อนจะกระโดดกอด แต่พอคิดได้ว่าทำอะไรลงไปจึงผละออกทันทีแล้วหันไปมองคนละทิศคนละทางอย่างเก้อเขิน

"ตาบ้า !"เมย้แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ก่อนเบือนหน้าไปทางอื่น แล้วขยับปากเบาๆ

"อาบน้ำด้วยกันมั้บ.."

ฮยุน จินถลึงตาทันทีพลางสะดุ้ง...หญิงคนนี้เนี่ยนะจะพูดแบบนี้ออกมา..

"ได้สิที่รัก ~ ผมชอบอาบฝักบัวนะ แต่ในกรณีนี้ผมเปลี่ยนไปอาบอ่างอาบน้ำกับคุณแทนก็ได้นะ หรือคุณอยากอาบอ่างจากุดชี่ละ หรือว่า.."

ผัวะ !

"ให้มันน้อยๆหน่อยนะยะ.."เมย์ตบหัวของฮยุน จินก่อนจะทำปากบู้

"อย่างที่นายบอกมาฉันไม่อยากอาบ ฉันอยากอาบน้ำฝนมากกว่า ~"เธอพูดก่อนจะดึงแขนของฮยุน จิน ให้เล่นตามสายฝน

ไม่รู้ว่าอนาคตจะมีอะไรขวางกั้น..แต่ขอเป็นอย่างนี้ก็สุขใจแล้วล่ะ..

ทางด้านของคิม เฮียว มุน หนุ่มที่มีจิตใจดีกับ ฟาง ที่กำลังนั่งเล่นในถ้ำเพื่อรอให้ฝนหยุดตกอยู่นั่นเอง

"อะไรทำให้คุณเล่นเกมประเภทนี้เหรอฟาง"เขาถาม

"ใช่ว่าจะอยากได้เงินล้าน..แต่ฉันอยากรู้จักคำว่ามิตรภาพค่ะ.."ฟางตอบแต่ไม่หันไปมองเฮียว มุนแม้แต่นิดเดียว

เธอไม่ได้เกลียดเขาหรอก แต่น้ำตานี่สิมันกำลังจะเอ่อออกมา

เธอคิดถึงทั้งเพื่อนๆเธอและแฟนเก่า..เขาก็คือ..

คิม เฮียว มุน นี่เอง

"เราจะกลับเป็นเหมือนเดิมไหม.."เฮียว มุน ตอบทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีหวัง..

"คงไม่ได้แล้วค่ะ.."ฟางตอบก่อนจะกระพริบตาเพื่อไล่น้ำตาที่เอ่อออกมาทิ้งไป

"แต่ถ้าคุณอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม..ฉันก็ยอมนะ.."ฟางตอบก่อนจะหันไปมองเฮียว มุนที่กำลังมองเธออย่างตกตะลึง

"ผมขอโทษนะที่แต่ก่อนเอาแต่ไม่สนใจคุณ..ผมเอาแต่สนใจงานอย่างเดียวจนลืมไปเลยว่ามีคุณอยู่.."เขาพูดพลางรวบร่างบางมากอดเอาไว้ในอ้อมอก

"ฉันเข้าใจ..ว่างานเป็นสิ่งสำคัญ"ฟางซบหน้าลงที่ไหล่ของเขา สักพักอะไรบางอย่างก็ตกใส่หัวของฟาง

"โอย..อะไรเนี่ย"เธอกุมหัวก่อนจะหยิบมาดู

"อะไรหรอ ?"เฮียว มุนถาม ฟางเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มแฉ่ง

"กุญแจค่ะ.."

ถัดมาที่บาซิลิสและชิน ฮา จี

"คุณมีแฟนยังครับ ?"บาซิลิสเอ่ยถามหญิงสาวข้างกายที่นั่งหลบฝนใต้ต้นไม้กันอยู่

"มีแล้ว.."ชิน ฮา จีตอบปัดๆ

ใครจะรู้..เธอยังไม่มีสักหน่อย !

"ว้า..เสียดายจัง.."บาซิลิสบ่นโอดโอย

"ยังไม่มีก็ได้"

"อ้าว ? ยังไงกันแน่ครับเนี่ย ?"บาซิลิสแสร้งทำหน้าเหวอ ทั้งๆในใจขบขันแทบตาย ..ผู้หญิงอะไร..ต๊องชะมัด

"เอ๊ะ ! บอกว่ายังไม่มีก็ยังไม่มีไงล่ะ"ชิน ฮา จีหันไปมองตาขวาง แต่ใบหน้าเริ่มแดงระเรื่อ

รักแรกพบเป็นอย่างงี้เองหรอ..

ก็เธอ..

คือคู่หมั้นของบาซิลิส..

โดยที่บาซิลิสยังไม่เคยเห็นหน้าของเธอนั่นเอง..

"ผมคงจีบคุณไม่ได้แล้วล่ะ ผมมีคู่หมั้นแล้ว"บาซิลิสยิ้มเจ้าเลห์

"ฉันก็คงให้นายจีบฉันไม่ได้แล้วล่ะ !เพราะฉันก็มีคู่หมั้นเหมือนกัน ชื่อ บา - ซิ - ลิส  !!"

"หา.." บาซิลิสอ้าปากหวอก่อนจะชี้มาที่ตัวเอง

"ผมเนี่ยนะคู่หมั้นคุณ ใช้กระเพาะคิดเหรอคร๊าบบ !"

"เอางี้นายทึ่ม ! คู่หมั้นนายชื่ออะไร !"

บาซิลิสทำท่านึก แล้วก็ต้องแสดงสีหน้าตกใจ

"ชิน - ฮา - จี"

"ใช่ไง โง่เอ้ย !"ฮา จีเคาะหัวบาซิลิสเบาๆก่อนจะยิ้มอายๆ

ใช่ ! เธอรักเขาแต่แรกเห็นแล้ว ! แถมยังรู้มาว่าเขาเป็นคู่หมั้นเธออีก !

และบาซิลิส..ก็รักเธอแต่แรกเห็นเหมือนกัน..

"..คิกคิก.."ฮา จีหัวเราะเล็กๆ ก่อนจะหยิบสิ่งหนึ่งมาชูตรงหน้าบาซิลิส

"ดูนี่สิ"

"กุญแต.."บาซิลิสยิ้มหวาน ทั้งคู่ปล่อยเสียงขบขันออกมาทันที..

ฝนเริ่มหยุดตกลงเรื่อยๆ..

ทั้งคู่..ดรีมมี่และอึน ดา เฮ จะเป็นยังไงบ้างนะ..

-------------------------------------------------------

*โอมอัพนะฮะ

โซ กิ เพ่งมองใบหน้าเล็กในอ้อมอกของเขา เรือนผมสีฟ้าเทาเป็นยวง ขนตางอนเงางามที่กำลังพริ้มหลับและแก้มที่มีเลือดฝาดผ่องประกาย รวมถึงริมฝีปากอิ่มสีชมพูที่ดูเป็นชีวิตชีวา

"มองอะไรนักหนา"โร้คบ่นพึมพำแต่ตายังปิดอยู่ ทำให้โซ กิสะดุ้ง

"นี่เธอยังไม่หลับอีกเหรอเนี่ย"โร้คลุกขึ้นนั่งแล้วหันไปมองเขา

"หลับไม่ลงหรอก ก็เพราะว่าชั้นดันไปเจอนี่เข้าน่ะ"เธอโยนกุญแจมาไว้บนตักโซ กิ เธอเผลอควานเจอตรงผนังถ้ำเมื่อกี้

"เรารีบกลับไปหาสองคนนั้นกันเถอะ !"โซ กิเอ่ยชวน

ทั้งคู่ยิ้มให้แก่กันแล้วจับมือพลางเดินไปด้วยกัน ...

ทำไมกันนะ..

แม้มันจะไวเกินไป..แต่เธอกลับรู้สึกรักและเฝ้ารอชายคนนี้มานานแสนนานเหลือเกิน..

เมื่อมาถึง ดรีมมี่และอึน ดา เฮกำลังเกาะกรงเหล็กอยู่พลางกอดกันแล้วหลับตาพริ้ม ทั้งๆที่น้ำท่วมสูงถึงหน้าอกแท้ๆ

"สองคนนี้หลับเหรอเนี่ย"บาซิลิสที่เดินมาพร้อมกับเพื่อนๆเขาเอ่ยขึ้น ก่อนจะไขกุญแจแล้วเปิดกรงเหล็กออก จากนั้นดึงร่างทั้งสองขึ้นมา

"อื๋ออ..ว้ายย !! น้ำท่วม ฮือ ๆๆ"อึน ดา เฮละเมอจนทุกคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะขบขัน

"กลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวเป็นหวัดจะไม่สบายเอา" บาซิลิส และฮา จีพยุง อึน ดา เฮให้กลับบ้าน ส่วนดรีมมี่นั้นตื่นแล้วแต่รู้สึกปวดหัวเล็กน้อยเมย์จึงคอยพยุงให้

เมื่อถึงบ้าน ทุกคนจัดกันทำอาหารอย่างมีความสุข โดยนึกถึงวันพรุ่งนี้ว่าใครจะออก..

"ฉันไม่อยากเสียใครไป.."ดรีมมี่พึมพำ

"พวกเธอดีกันทุกคน..มิน่าล่ะ..ซีซั่นก่อนถึงไม่ยอมมิตรกัน..เพราะกลัวจะเสียใจนี่เอง.."

ดรีมมี่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะแล้วผล็อยหลับไปทั้งๆที่ใจไม่ต้องการ..

เดี๋ยววันจันทร์เจ้ฟองต์ก็ออกจากโรงบาลแล้วล่ะครับ  (เข้าตั้งแต่วันพฤหัสบดี)

เล็กไว้ก่อน อ้างถึงเอา