บทที่ 4 การสูญเสีย
ทุกคนเบิ่งตาโต มองที่ปิศาจร่างยักษ์ใหญ่สูง และกรงเล็บที่ยาว 30 เซนติเมตร อย่างไม่เชื่อสิ่งที่ปรากฏอยู่ต่อหน้า
“ทำไงดีละทีนี้ ..” เนยพูดขึ้นด้วยเสียงเบาๆ แต่ก็ดังพอที่จะทำให้ทุกคนในบริเวณนี้ได้ยิน
“วิ่งสิ วิ่งงงงงงงงง !!!” เรนตะโกนดังขึ้น ทุกคนก็วิ่งหนีไป(โฮโนะก็ด้วย) แต่เรนวิ่งช้ากว่าคนอื่น เพราะยังบาดเจ็บที่ขาซ้ายอยู่
ปิศาจเข้ามาใกล้เรนมากขึ้น .. มากขึ้น .. และ มากขึ้น !! เข้าใกล้จนมีท่าที่จะหนีไม่พ้นแล้ว
มันเริ่มยื่นกรงเล็บเข้ามา ห่างกับตัวของเรนประมาณ 2 เซนติเมตร เรนรู้ว่ารอบนี้ต้องไม่รอดแล้วจึงหลับตาลง และแล้ว ..
ฉัวะ !!!
เลือดสาดกระเซ็น .. ผนังเกิดรอยเลือดเหมือนมีคนปาสีแดงใส่ผนัง
“อ๊ากกกกก ก ก ก กก !!!” เสียงหนึ่งดังขึ้นไปทั่วตึก เสียงที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
เรนลืมตาขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าที่เปรอะเลือด เรนจ้องมองมือของปิศาจที่ถูกตัดออกมา ..
และพบหญิงสาวผมแดงมายืนบังเรนไว้ ใส่ชุดนักเรียนสีเปลือกไข่ และกระโปรงสีขาวที่เต็มไปด้วยเลือด พร้อมกับดาบที่เธอกำแน่นอยู่
“จิน !!?” เรนตะโกนดังขึ้น
“หนีไป !! ชั้นจะถ่วงเวลาไอ่ยักษ์อัปลักษณ์นี้เอง !!” จินตะโกนดังขึ้น
“ไม่ !! พวกเราไม่ทิ้งเธอไปหรอกน่า !” เรนตะโกนกลับ
“นี่ไม่ใช่เวลาจะมาเล่นละครน้ำเน่านะ !! หนีไปซะ !!!” จินตะโกนดังขึ้นกว่าเดิม กับสายตาที่ดุดัน
คนอื่นๆไม่มีทางเลือก เพราะจินเลือกทางของเธอเอง เนยรีบวิ่งเข้าไปประคองตัวเรนแล้ววิ่งหนีไปกับคนอื่นๆ
สิ่งสุดท้ายที่พวกเขาเห็นจินก่อนจากไป คือ จินกำลังเข้าไปฟันปิศาจครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ปิศาจมันกลับฟื้นคืนสภาพได้เรื่อยๆ
เนื้อที่จินตัดไป มันงอกใหม่ขึ้นเรื่อยๆ .. เพียงไม่กี่นาที ร่างกายของจินเริ่มอาบเลือด และ รอยแผลเป็นเต็มตัว เธอเริ่มยืนไม่ไหว แต่มือทั้ง 2 ข้างยังคงกำดาบแน่นอยู่
“นี่พวกเราช่วยอะไรจินไม่ได้เลยหรอ !?” อองฟองต์ถามขึ้นพลางวิ่งหนีไปพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหลออกมาจากดวงตาสีดำสนิทของเธอ
แม้เธอจะชอบเลือดมากแค่ไหน แต่หากมันเกิดขึ้นกับเพื่อนสนิทของเธอ เธอคงชอบมันไม่ลง ..
“จินเขาเลือกเอง เราไปห้ามอะไรไม่ได้หรอกน่า ! ห้ามให้ตายก็ไม่ได้ !!” เนจังพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นครือ แต่ก็พยายามที่จะทำให้เสียงเป็นเหมือนเดิม
พวกเขาเริ่มทิ้งระยะห่างจากจินมากขึ้นทุกที ๆ แล้วพวกเขาก็เข้ามาหลบในห้องเรียนห้องหนึ่ง ..
“เอาละ ชั้นคิดว่าเราคงมาไกลพอแล้ว ..” เนยพูดขึ้น แล้วนั่งลงบนกับพื้นพร้อมกับคนอื่นๆ แต่บางคนก็ยังยืนอยู่
และแล้วเรนก็เริ่มปล่อยโฮออกมา
“ฮือๆ ม .. มันเป็นเพราะชั้นคนเดียว .. !! ถ้าชั้นไม่ขาเจ็บ.. จินก็คงไม่ต้องไปช่วยชั้น !! ตอนนั้นชั้นน่าจะโดนปิศาจตัวนั้นฆ่าตายไปซะ !!” เรนเริ่มโทษตัวเอง
“มันไม่ใช่ความผิดของนายหรอกน่า ..” อองฟองต์พูดปลอบใจเรน แต่ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นครือเช่นกัน
“ฮึ้ย !! ถ้าชั้นย้อนเวลาได้ ชั้นไม่น่ามาไอโรงเรียนบ้าๆนี่เลย !! ฮิโยริอยู่ไหนก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่มั้ย !?” เนยเริ่มโวยวาย
“กรี๊ดดด !! ไอโรงเรียนบ้า บังอาจมาทำชั้นเรอะ คอยดูนะ ชั้นจะฟ้องป๊ะป๋าให้ยุบโรงเรียนนี้ซะเลย !! พ่อชั้นใหญ่นะยะ !!” โฮโนะเริ่มโวยวายบ้าง
“แล้วพวกเธอเป็นเพื่อนประสาอะไรกัน ทำไมเพื่อนแค่คนเดียวก็ช่วยไม่ได้ แล้วจะให้ชั้นนั่งลงกับพื้นสกปรกๆอย่างนี้ หร..”
เพี๊ยะ !!
เนจังตบหน้าโฮโนะ .. อีกรอบ (ตบบ่อยจัง =_=) 2 รอบเองย่ะ =_=^ วกเข้าเรื่อง ๆ
“เลิกทำตัวเป็นลูกคุณหนูซะทีน่า ยัยเจ้าหญิงเอ้ย !! รำคาญแล้วนะ !!” เนจังตะคอกใส่โฮโนะ
“พวกเราอุตส่าไปช่วยเธอจากไอปิศาจนั้น !! จินเสียสละตัวเองเพื่อให้ทุกคนรอด แล้วดูเธอทำสิ !!” เนจังเริ่มบ่น(แบบตะคอก)ใส่โฮโนะ
“แล้วคำขอบคุณก็ไม่มี !! ยังจะมาทำตัวอย่างนี้อีกหรอ อยู่รอดถึงขนาดนี้ ก็บุญขนาดไหนแล้ว !!” แล้วเนจังก็เงียบไป .. เอามือปาดน้ำตาที่เริ่มไหลออกมา
“.. ก็ได้ ! ขอบคุณ !!” โฮโนะขอบคุณอย่างไม่เต็มใจอย่างแรง
จากนั้น โฮโนะเงียบไป แล้วเธอก็ยอมไปนั่งพิงผนังบนพื้นอย่างเงียบๆ แล้วก็ไม่พูดอะไรอีก
“หวังว่ารอบนี้อย่างน้อยคงได้พักกันสัก 1 นาทีก็ยังดี ..” อองฟองต์พูดขึ้น แล้วเริ่มไถลตัวลงไปนั่งกับพื้นบ้าง
“จะมีอะไรแย่กว่านี้อีกมั้ย ..??” เนยพูดขึ้น แต่ก็ไม่มีใครตอบ เพราะไม่มีใครรู้ว่า จะเกิดอะไรขึ้นต่อ ..
ในท่ามกลางความเงียบและมืดมิด พวกเขาทั้งเหนื่อยล้า และ อ่อนเพลีย และเสียใจที่เสียเพื่อนที่แสนดีไปคนหนึ่ง .. จนผลอยหลับไปกันหมด ..
ยกเว้นโฮโนะ ..
‘ฮึ ! นึกว่าชั้นกลัวเธอนักหรอยัยเนจัง กะอีแค่เธอตบชั้น แล้วชั้นต้องไปเป็นหมาน้อยที่แสนเชื่องของเธอหรอ !?’ ความแค้นเริ่มผุดขึ้นในหัวของโฮโนะ
โฮ่ง ๆ โฮ่ง ๆ ..
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากในที่ไกล โฮโนะเริ่มหวาดกลัว จึงรีบไปปลุกเนจัง
“นี่ๆ พวกเธอ !! ตื่นสิ ชั้นได้ยินเสียงหมาเห่าที่ไหนก็ไม่รู้อ่ะ !” โฮโนะเขย่าตัวเนจังอย่างค่อนข้างแรง
“โอย .. หมาเหมออะไรที่ไหนกัน .. เสียงเห่าที่ชั้นได้ยินอยู่ตอนนี้ก็ เสียงเธอไง ยัยเจ้าหญิงเอ้ย ..” เนจังพูดขึ้นอย่างงัวเงีย และหลับต่อ
โฮโนะจึงไปปลุกเนยแทนเพราะกลัวโดนเนจังตบหน้ารอบที่ 3 (ไหนว่าไม่กลัวไง)
โฮ่ง ๆ โฮ่ง ๆ ...
เสียงเห่าของสุนัข เริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ และจากที่ฟัง มันไม่ได้มาแค่ตัวเดียว ..
“เนย ตื่นๆๆๆๆๆๆ ๆ ๆ ๆ” โฮโนะเขย่าตัวเนยค่อนข้างแรงเช่นกัน ซึ่งทำให้เนยตื่นขึ้น แต่ยังงัวเงียนิดๆหน่อยๆ
“หือ .. มีอะไรหรอ ..” เนยถามโฮโนะพลางเอามือขยี้ตาไปด้วย
“ชั้นได้ยินเสียงหมาเห่าที่ไหนไม่รู้อ่ะ !!!” โฮโนะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ผวา และ หวาดกลัว
“เสียงหมาเห่าหรอ .. ?” แล้วเนยก็ทำมือประมาณว่า ให้หยุดพูดก่อน แล้วเนยก็เงี่ยหูฟัง
โฮ่ง ๆ โฮ่ง ๆ ....
เนยได้ยินเสียงสุนัขเห่า ก็ทำตาโตทันที
“นี่มันต้องไม่ใช่หมาบ้านที่แสนดีแน่ ๆ !!” เนยพูดขึ้น แล้วรีบไปปลุกคนอื่นๆ
“แต่อาจเป็นคนที่มาช่วยพวกเราก็ได้นะ ..” โฮโนะพูดขึ้นอย่างมีความหวัง แต่ก็ยังหวาดกลัวอยู่ดี
“ชั้นไม่ไว้ใจน่ะ !” เนยพูด แล้วไปปลุกคนอื่นๆต่อ
“มีอะไรกันๆ .. ปลุกทำไมเนี่ย .. กำลังหลับสบายเลย” เรนพูดอย่างงัวเงียแบบไม่ค่อยพอใจ
“เราต้องไปกันแล้ว !! ได้ยินเสียงหมาเห่ามั้ย ?” แล้วเรนก็เงี่ยหูฟัง
โฮ่งๆ โฮ่ง ๆ โฮ่ง ๆๆ ..
เสียงเห่ามันดังขึ้นมากกว่าเดิม ..
“ได้ยิน !!” เรนทำตาโตเช่นกัน
“เสียงหมาเห่าหรอ .. อาจเป็นหมาของแถวๆนี้ละมั้ง ..” อองฟองต์พูดขึ้นอย่างงัวเงียเช่นกัน
“ไม่ .. ชั้นว่าไม่ใช่ ..” เนจังพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ซีเรียส แต่แฝงความหวาดกลัว
“ชั้นรู้สึก .. มันไม่ใช่หมาธรรมดาแน่ ๆ ..” เนจังเริ่มทำตาโตอย่างผวา
“งั้นพวกเรารีบไปจากที่นี่กันเถอะ !!” เรนพูดขึ้น แล้วค่อยๆลุกขึ้น
แต่มันก็สายเกินไป เมื่อเนยเปิดประตูไป พวกเขารู้สึกได้ ว่ามันอยู่ตรงหน้าแล้ว แม้พวกเขาจะไม่เห็นตัวก็ตาม .. (!!?)
“แย่แล้ว .. พวก Hell Dogs” เรนตะโกนขึ้น
“Hell อะไรนะ !!” โฮโนะพูดขึ้นอย่างตกใจ และ หวาดกลัว
“มันเป็นหมาที่ล่องหนแต่มันโหดมาก !! มันมีกรงเล็บที่แหลมคมมากพอที่จะฉีกพวกเราเป็นชิ้นๆได้ และก็ ..”
“นี่คงไม่ใช่เวลาที่ดีในการบรรยายสารคดีอะไรของนายหรอกนะ !!” อองฟองต์พูดขัดขึ้นมา พลางเอาเก้าอี้เหวี่ยงรอบตัวไปอย่างมั่วๆ
แต่มันก็ช่วยตีโดน พวก Hell Dogs ได้บางตัว แต่ก็คงใช้ไม่นาน
“วิ่งงงงงง !!!!!!” เนยตะโกนดังขึ้น แล้วเริ่มวิ่ง พร้อมกับคนอื่นๆ
อองฟองต์อุ้มเรนขึ้น
“นี่จะทำอะไรน่ะ !!” เรนพูดขึ้น
“นี่ !! ถ้ายังไม่อยากตาย ก็เงียบๆไปซะ !!”
แล้วอองฟองต์ก็ให้เรนขี่หลัง แล้วเริ่มวิ่ง โฮโนะ วิ่งตามหลังอองฟองต์ ซึ่งวิ่งช้าที่สุด
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!” โฮโนะวิ่งช้าเกินไป พวก Hell Dogs ไล่ตามเธอจนทัน !!
มันตะครุบเธอ เกิดรอยแผลขนาดใหญ่ และ แผลลึกมากจนเห็นกระดูกของเธอ มันเริ่มข่วนตามร่างกายของเธอ ไส้ของเธอทะลักออกมากระจุย
โฮโนะกรีดร้องอย่างทรมาน และ เจ็บปวด และแล้วเสียงของเธอก็หายไป ..
เลือดสาดกระเซ็นจนเหมือนเป็นน้ำพุเลือด มันเริ่มรุมกัดกินส่วนต่างๆของโฮโนะ จนไม่เหลือชิ้นดี มันกินศพของโฮโนะเร็วมาก ไม่ถึงนาที ไม่เหลือแม้แต่ซาก
มันเริ่มหันมามองพวกเขา และแยกเขี้ยวใส่ ซึ่งมีนิ้วของโฮโนะยังติดอยู่ตามฟันของพวกมันอยู่ และเลือดที่เลอะปากพวกมัน
พวกเขาช๊อกในสิ่งที่เห็น จนก้าวขาไม่ออก แต่พวกเขาก็ต้องก้าว ไม่งั้นได้เป็นอาหารมื้อค่ำของพวก Hell Dogs แน่ๆ
พวกเขาวิ่งต่อไปอย่างไม่มีสิ้นสุด พวกมันตามไม่หยุด จนพวกเขาเริ่มอ่อนล้า และ เริ่มหมดแรงที่จะวิ่งหนี โดยเฉพาะอองฟองต์ ผู้ซึ่งแบกหลังเรนอยู่
พวกเขาวิ่งช้าลงเรื่อย ๆ แต่ความเร็วของพวกมันกลับไม่ลดเลย มันเริ่มเข้าใกล้พวกเขาขึ้นเรื่อย ๆ
“แฮ่กๆ .. จะเอายังไงดี !! มันตามกันไม่หยุดเลย !” เนยพูดขึ้น
เนจังนึกอะไรได้ จึงค้นในกระเป๋ากระโปรงสีขาวของเธอ
“เธอ .. แฮ่กๆ .. จะทำอะไร .. น่ะ ? แฮ่กๆ ..” อองฟองต์ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยมาก
เนจังยังคงเงียบ และตั้งหน้าตั้งตาวิ่ง พลางค้นของในกระเป๋าของกระโปรงของเธอต่อไป
“ฮึ้ย !! อยู่ไหนเนี้ยยยยยย !!! เจอซะทีสิว้อยยย ย” เนจังตะโกนขึ้น เธอเริ่มโมโห
“เจอแล้ว !!!” เนจังตะโกนขึ้นอย่างดีใจ และ รอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าของเธอ
เธอหยุดวิ่ง แล้วหันหน้าไปให้กับพวก Hell Dogs จากนั้นเธอก็ชูกระดาษแผ่นเล็ก ๆ สีเหลี่ยมผืนผ้าออกมา
“ยันต์ สะกดวิญญาณ !!” เนจังตะโกนดังขึ้น แล้วเสียงของพวก Hell Dogs ก็เงียบหายไป
ทุกคนหยุดวิ่ง และหอบกันไม่หยุด และ เงี่ยหูฟังเสียง แต่กลับไม่ได้ยินอะไร
“พ .. พวกมันหายไปไหนน่ะ .. ?” เรนถามขึ้น
“ชั้นใช้ยันต์สะกดมันไว้น่ะ” เนจังตอบกลับ
“แล้วทำไมเธอไม่ทำตั้งแต่แรกล่ะ !!?” เนยตะโกนถามขึ้นอย่างค่อนข้างอารมณ์เสีย
“ก็ชั้นเพิ่งนึกได้นี่ !! อีกอย่างชั้นยังช๊อกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับโฮโนะไม่หาย !!” เนจังตอบกลับ แต่เนยก็ไม่พูดอะไรต่อ
เพราะเธอเองก็ช๊อกจากเหตุการณ์นั้นเหมือนกัน
“ชั้นว่า .. พวกเรารีบไปกันเถอะ ชั้นสะกดพวกมันได้ไม่นาน” ทุกคนพยักหน้า และรีบวิ่งต่อไป
ความตายของจริงมันเพิ่งเริ่มต้น .. พวกเขาจะมีชีวิตรอดได้หรือไม่ ?
แล้วจะเจอคนอื่นๆที่เหลือมั้ย ? (พูดซะเหมือนหนังหนังเลยนะยะ =_=)
| GAMEINDY: Asura Online |
|
