โหดจัง 

รอก่อนนะหลาน เพราะยายจะเอาให้บทที่ 1 มันยาว ๆ หน่อยน่ะ เดี๋ยวสองทุ่มครึ่งปิดไปอาบน้ำแล้วล่ะ

จะรีบขึ้นไปแต่งต่อเลยนะหลานนะ เพราะช่วงกลางคืนสมองมันแล่นดี(จริงเหรออออ !!)

 

น่าน เมามันส์จนลืมดูนิยายตัวเอง เป็นไงยาย เตียงหักยัง 

 

ขอลงบทที่ 1 สักครู่นะค่ะ ยาวหน่อย(มั้งแต่ง3หน้ากระดาษ - -)

บทที่ 1 สัมผัสเกมส์สยองอย่างแท้จริง

"มี 10 เครื่องแหนะพวกเรามี 6 คนเองงั้นก็เลือกนั่งตามสบาย"เนสพูดแล้วเดินไปนั่งเครื่องที่ 2

"เหอะ..!"มิสะเหอะเสียงจากลำคอ

"เธอจะพูดดี ๆ กับเขาเป็นบ้างไหมเนี่ยมิสะ"เซียร์มองมิสะ

"ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้.."มิสะยืนกอดอกเถียงเซียร์แล้วเดินไปนั่งเครื่องที่ 1

ลีนั่งเครื่องที่ 3 เซียร์นั่งเครื่องที่ 4 เอิร์ธนั่งเครื่องที่ 5 ฮิโยรินั่งเครื่องที่ 6

"ทำไมเครื่องฉันเปิดไม่ติดล่ะ!! มิสะเธอเปิดติดไหม" ลีถามมิสะเสียงดัง

"ไม่" มิสะตอบ

"แล้วพวกแกสี่คนล่ะเปิดติดไหม" ลีหันไปถามทุกคน

ทุกคนส่ายหัวพร้อมกัน (- -  ")("  - -)(- -  ")("  - -) !!

"เครื่องพังหรือเปล่าเนี่ย" ลีพูดแล้วทุบเครื่องเบา ๆ

  จู่ ๆ ประตูร้านก็เปิดออกพร้อมกับชายร่างหนึ่งเข้ามาในร้าน

"พวกแกมีเกมส์ใหม่ไม่คิดจะชวนกันบ้างเลยนะ !!" ชายคนนั้นพูดออกมา

"โยชิโมริ !" ทุกคนประสานเสียงพร้อมกันยกเว้นมิสะที่ยังคงนั่งเงียบเหมื่อนคนกำลังจะหลับ

"ก็ใช่น่ะสิ ทำไมไม่คิดจะชวนกันบ้างห๊ะ!!" โยชิโมริโมโหมากที่เพื่อน ๆ มีอะไรแล้วไม่ยอมบอก

"เอาน่า โยชิโมริพวกเราไม่รู้ว่านายจะเล่นนี่เลยไม่ได้บอก"เอิร์ธพูดอย่างใจเย็น

"ก็น่าจะโทรมาบอกกันบ้างดิ"โยชิโมริพูดด้วยอารมณ์โมโห

"เอาเถอะ ๆ ถ้านายรู้แล้วก็ไปเล่นสิ จะยืนทำอะไร" มิสะพูดขึ้นหลังจากที่เงียบมาสักพัก

"โอเค ๆ ฉันไม่โกรธพวกแกแล้วก็ได้"พูดจบโยชิโมริก็เดินไปนั่งเครื่องที่ 7 แล้วคูมิ มิกิ และอองฟองต์ ก็เดินตามเข้ามา

"อะ..อ้าว พวกเธอก็มาด้วยหรอ ?" เอิร์ธถามแล้วมองทั้งสามคน

"จ๊ะ พวกเรามากับโยชิโมริน่ะ" คูมิตอบแทน

"ถ้าจะเล่นก็ไปนั่งเลยนะ จะได้ครบสิบเครื่องพอดีเป๊ะ"เซียร์บอกให้ทั้งสามคนไปนั่งที่เครื่องที่เหลือ

"ข้างนอกทำไมไม่ค่อยมีคนเดินผ่านเลยนะ"มิกินั่งลงที่เครื่อง 9 พรางมองข้างนอก ที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน

"นั่นสิ แปลกจัง"อองฟองต์เห็นด้วยกับมิกิแล้วเดินไปนั่งเครื่องที่ 10

"เอาเถอะน่า แถวนี้คงคนน้อยอยู่แล้วล่ะมั้ง" คูมิที่นั่งลงเครื่องที่ 8 แล้วหันไปมองข้างนอก

  เมื่อทั้งสิบคนนั่งที่เครื่องคอมพิวเตอร์ครบทั้งสิบเครื่อง จู่ ๆ เครื่องก็เปิดเองอัตโนมัติ โดยที่ไม่มีใครได้ทำอะไรเลย

 ทั้ง ๆ ที่ตะกี้ลีนั่งเปิดตั้งนานแต่ก็ไม่ติด แล้วทำไมคอมพิวเตอร์มันถึงได้เปิดเอง !!

"เฮ้ย ทำไมจู่ ๆ คอมถึงเปิดเองขึ้นมาได้ล่ะ ทั้งที่ลีนั่งเปิดตั้งนานไม่เห็นเปิดให้ แปลกจริง"เซียร์พูดขึ้นด้วยความตกใจ

"นั่นสิ แปลกมาก" อองฟองต์ นั่งครุ่นคิด

"ฉันสังเกตุมานานละ" ลีทักขึ้นอย่างสงสัยหลังจากที่หายตกใจก่อนคนแรก

"สังเกตุอะไร" เนสทำหน้าคิ้วผูกโบ

"ตั้งแต่เราเข้าร้านมาเนี่ย ฉันไม่เห็นมีคนคุมร้านสักคนเลยนะ ตังก็ไม่เห็นมาเก็บ - -" ลีนั่งจับหัวเหมือนคิดอะไรบางอย่าง

"นั่นสิ หรือว่าพวกเราจะโดนหลอกแล้ว มิวฟิวฉันกลัวจังเลย" ฮิโยริกอดมิวฟิวแมวสุดที่รักของเธอแน่น

"เมี้ยว เมี้ยว..ว"

"เจ้าก็กลัวสินะ มิวฟิว" มิวฟิวไม่ตอบอะไรแต่กระโดนเข้าเสื้อของฮิโยริแล้วโผล่มาทางคอเสื้อแทน และตัวสั่นเล็กน้อย

"ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ฮิโยริฉันจะดูแลเธอเอง" เอิร์ธลูบหัวฮิโยริเบา ๆ

"ขอบคุณนะ" ฮิโยริยิ้มบาง ๆ ให้แล้วกดเข้าเกมส์

   ทุกคนต่างก็สมัครไอดีเสร็จกันเรียบร้อยแล้วก็ล๊อคอินข้าเกมส์ไปเพื่อสร้างตัวละคร มิสะและเนสสร้างตัวละครเสร็จก่อน

จึงสร้างปาร์ตี้รอไว้

"นี่เนส รีบรับฉันเข้าตี้สิ ชักช้าลีลาอยู่ได้" มิสะพูดแล้วเบ้ปาก

"รีบมากหรือไง"เนสเถียง

"ใช่ ฉันรีบมากมีไรมะ" มิสะเถียงกลับ

"หึ !" เนสหึเสียงในลำคอแล้วรับมิสะเข้าปาร์ตี้

"พวกเธอจะทะเลาะกันทำไมนักหนาเนี่ย จงรักกันเข้าไว้ ๆ ฮ่า ๆ " คูมิหัวเราะร่า

"ฉันไม่รักนายนั่นหรอกนะ" มิสะรีบแย้งกลับทันที

"ฉันก็ไม่ขอเอาผู้หญิงอย่างเธอมาเป็นแฟนหรอกนะ หึ !" เนสแย้งกลับไป

"อ๋อหรอ ถ้านายชอบฉันขึ้นมาอย่ามาขอเป็นแฟนแล้วกันนะ" มิสะนั่งกอดอกแล้วเอนตัวพิงเก้าอี้ไปข้างหลัง

"คงไม่มีวันนั้นหรอกนะ"

"นาย !" มิสะรีบลุกพรวดมาทันที ทั้งสองคนจ้องหน้ากันราวกับแค้นกันมาเป็นสิบ ๆ ชาติ

(*  = =)+---------+(= =  *)

"ชิ !" แล้วมิสะก็หันไปสนใจหน้าคอมต่อ

"พวกแกนี่นะ ทะเลาะกันมากเดี๋ยวก็รักกันยาวนานหรอก ฮ่า ๆ " เซียร์พูดแล้วหัวเราะเล็กน้อย

"เหอะ!/หึ!" มิสะและเนสออกเสียงในลำคอพร้อมกัน

"สร้างกันเร็ว ๆ หน่อยสิฉันรีบนะ"มิสะพูดเสียงดังให้ทุกคนรีบสร้างตัวละคร

"เสร็จแล้ว ๆ " ทุกคนพูดพร้อมกัน

   เมื่อทุกคนสร้างตัวละครเสร็จแล้วก็กดตัวละครให้เดินไปหาที่ ๆ ตัวเนสและมิสะอยู่ จากนั้นเนสก็รีบทุกคนเข้าปาร์ตี้จนครบทุกคน

แล้วจู่ ๆ ก็มีแสงสีขาวสว่างจ้าออกมาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ของแต่ละคน ทุกคนรีบเอามือปิดตาทันที

"เสงอะไรเนี่ยแสบตาชะมัด"เซียพูดแล้วค่อยหรี่ตาดูแต่ก็ดูไม่ไหวเพราะสว่างมาก แล้วหลังจากนั้นทุกคนก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาดึงพวกเขาให้เข้าไปในแสงสว่างนั่น

"อะไรกันเนี่ย เฮ้ย...ย " ทุกคนอุทานพร้อมกัน ก่อนจะเข้าไปในแสงสีขาวนั่น

 ตุ๊บ ! เสียงคนกระทบลงพื้นดังทุกคนสลบไป แล้วหลังจากนั้นมิสะก็ตื่นก่อนคนแรก

"ที่นี่ มันที่ไหนกัน โอ๊ย เจ็บหลังจัง" มิสะตื่นขึ้นมาแล้วก็เจ็บหลังดูเหมือนเธอจะหลังช้ำและปวดมาก มิสะเห็นเพื่อน ๆ

นอนสลบอยู่จึงปลุกเนสให้ตื่นเพื่อช่วยกันปลุกคนที่เหลือ

"นี่นายตื่น ๆ ได้แล้ว มาช่วยฉันปลุกคนอื่นเร็ว" มิสะปลุกเนสให้ตื่นขึ้น

"อู๊ย ย มึนหัวจริง เอ๊ะ ! นี่ฉันหลับไปตอนไหน" เนสเอามือกุมหัวที่ปวดจี๊ด

"ไม่รู้เหมือนกัน รีบปลุกคนอื่น ๆ ให้ตื่นก่อนเหอะ"

   แล้วท้องสองคนก็ช่วยกันปลุกคนที่เหลือ ทุกคนตื่นมาด้วยความงงและปวดไปทั่วร่างกาย ลีได้สติจึงมองไปรอบ ๆ ตัวเขาแล้วทักขึ้น

"ที่นี่มัน ฉันจำได้นะว่าที่นี่มันเหมือนเมืองชิงอินที่เราเล่นเกมส์ตะกี้นี้เลยดูนั่นสินั่นร้านตำราชิงอินจุดที่พวกเรารวมปาร์ตี้กัน"

"หรือว่าพวกเราจะถูกแสงนั่น ดะ....ด..ดูดพวกเราเข้ามาในเกมส์ อย่างนั้นหรอ!!" โยชิโมริพูดด้วยสีหน้าตกใจ

    ทุกคนถูกแสงสีขาวปริศนานั่น ดูดเข้ามาในเกมส์ จริงหรือนี่...!!



โปรดติดตามตอนต่อไปในบทที่ 2