บทที่ 5 อีกกี่คน..ถึงจะพอใจ

"หลับให้สบายนะมิสะ...ฉันรักเธอ" เนสค่อย ๆ จูบลงบนหน้าผากของมิสะแล้วค่อย ๆ เอามือปิดตาของเธอ เนสกอดมิสะแน่นก่อนที่ร่างกายของมิสะ

จะสลายหายไปทิ้งไว้แค่ไดอารี่ และ ควาทรงจำของพวกเขา

"มิสะ เธอผิดสัญญากับฉัน ฉันจะไม่ให้อภัยเธอ ! กลับมาเดี๋ยวนี้ ฮือ ๆ T^T " อองฟองต์ร้องไห้ไม่หยุด

"พอเถอะ ฟองต์มิสะเขาไม่ได้จากเราไปไหนนี่มิสะบอกเองนะว่าพวกเขาจะอยู่ในสมองเธอในความทรงจำของเธอตลอดเวลาไง...." เซียร์ตบบ่าอองฟองต์เบา ๆ

แล้วเอามือเช็ดน้ำตาให้อองฟองต์

"เธอต้องเข้มแข็ง นะอองฟองต์เพื่อมิสะไงและเพื่อน ๆ ของเราไง" เซียร์

"อื้อ ฉันจะต้องเข้มแข็งเพื่อเพื่อน ๆ ของพวกเราที่จากไป" อองฟองต์ค่อย ๆ ลุกขึ้น

"ดีมาก !" เซียร์ส่งยิ้มให้อองฟองต์

"ฮ้าว ว ว...ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย" จู่ ๆ ลีก็ตื่นขึ้นมาทำเอาทุกคนตกใจ

"เฮ้ย !" เซียร์

"หึ ! T^T " เนสตกใจทั้ง ๆ ที่ยังร้องไห้

"ว๊าย !" อองฟองต์ (ไหนบอกจะเข้มแข็งไง - -)

"ฮะ !" เอิร์ธ

"อุ๊ย ~" ฮิโยริ

"เฮ้ย ผีหลอกกกกกกกกก !" โยชิโมริ

"บ้าไง ฉันแค่สลบไปเท่านั้นเองนะ -_-^ แล้วพวกท่านที่เคารพเป็นอะไรกันเนี่ย ทำท่าอย่างกับปวดคลี่" ลีลุกขึ้นนั่ง

"ท่านที่เคารพ ต้องสลบไป สองวันไม่ใช่หรอวะ" โยชิโมริ

"นี่ก็ครบแล้วนี่ - -" ลีเกาหัวตัวเอง

"บ้าไงนี่เพิ่งผ่านไปแค่สิบนาทีเองที่ท่านที่เคารพสลบไป" เอิร์ธ

"สิบนาทีของพวก ท่านที่เคารพเท่ากับในร่างกายตูสองวัน" ลีทำท่าบิดขี้เกียจ จ

"โธ่เว้ย รู้งี้น่าจะปล่อยให้ผีกัดท้องซะเลย" เซียร์

"แล้วทำไมถึงไม่ปล่อยไว้ล่ะวะ - -^" ลีทำหน้ากวนTeeNอย่างแรง

"พอเถอะน่า หยุดสักทีฉันรำคาญแล้วนะ" ฮิโยริ

"นั่นสิ หยุดสักที ^^" เอิร์ธรีบเข้าข้างฮิโยริ

"เออ ว่าแต่มิสะไปไหนแล้วล่ะ หืม ??" ลีทักขึ้น

"...." ทุกคนเงียบหมดแล้วหน้าเศร้าทันที

"เฮ้ย ฉันถามอ่ะหรือว่ามิสะไปเดินเล่นอยู่" ลีทำท่ามองหามิสะ

"มิสะ ธ..เธอ ตายแล้ว" เนสพูดแล้วน้ำตาไหลออกมาดูโลกอีกรอบ

"หรอ" ลีทำหน้างง

"นายไม่เสียใจเลยหรอไง ?" เอิร์ธ

"ฮือ ๆ ทำไมเธอจากพวกเราไปเร็วแบบนี้ล่ะมิสะ ทำไมเธอไม่ยอมบอกฉันก่อน TT^TT" ลีร้องไห้

"แล้วมิสะจะไปรู้ไหมว่าเธอจพะตายน่ะ ถึงจะให้บอก นายนี่ความรู้สึกช้าเป็นบ้าเลยนะ = =" เซียร์

"นั่นสินะ มิสะจะบอกฉันได้ยังไง TT^TT" ลี

"เนส พอเถอะเลิกร้องสักที มิสะเขายังอยู่นะอยู่ในใจนายไงเนส อย่าลืมสิ !!" โยชิโมริ

"ฉันว่าเราเดินทางกันต่อเถอะนะนี่มันก็จะเย็นแล้ว"  ลีพูดพรางมองนาฬิกา (ยังจะเอาติดตัวมาอีกเนอะ -/\-)

"นั่นสิ เดี๋ยวก็ครบวันก่อนพอดีพวกเราจะตายกันหมดนะ นี่ยังไม่ครบ 200 ตัวกันเลยอ่ะ" ฮิโยริ

"อืม งั้นไปกันเถอะ" เนสลุกขึ้นแล้วปาดน้ำตาออกหมด "มิสะ เธออยู่ในใจฉันเสมอนะ เราออกเดินทางกันเถอะ" เนสเดินนำทุกคนเข้าแสงวาปไป

"ไปเถอะ" อองฟองต์

    แล้วทุกคนก็เดินเข้าแสงวาปไปอีกครั้ง ฟึ่บ ทุกคนมาโผล่ที่ขุมนรกชั้น 2 ที่ที่มีผีล้อเกวียนที่มี หนามแหลมงอกออกมา มันทั้งแข็งและแหลมคมมาก ถ้าใครโดนนิดเดียวคงจะ

ตายทันที และก็มีผีที่มีผ้าพันแผลเต็มตัวมีโคมไฟสว่างเจาะออกมาที่หัวดูน่าสยดสยอง เลือดไหลไม่หยุดมีโรงติดหลังไปทุกที่เดินก็แสนจะลำบาก ตาของมันถลนออกมาจากเบ้า

ห้อยย้อยมีน้ำสีเหลืองหนืด ๆ ไหลออกมาจนดน่าขยะแขยง และก็มีผีลูกไฟวิญญาณที่คอยจะพ่นลมอะไรออกมาสักอย่างมีสีขาวขุ่น ๆ ได้กลิ่นลาง ๆ แล้วรู้สึกเหม็น (สงสัยไม่แปรง

ฟัน) จนอยากจะอ้วก และเมื่อมีแมลงวันบินผ่าน มันมันพ่นควันนั่นไส่แล้วก็มีไฟลุกขึ้นที่ตัวแมลงวันตัวนั้นจนตัวมันไหม้เกรียมล่วงหล่นลงมา

"หยี ทำไมเจ้าตัวนั้นน่าขยะแขยงจังดูสิ ตาถลนออกมาด้วยอ่ะ" อองฟองต์พูดแล้วเอามือปิดตา

"งี้แหละ ก็ผีนี่นามันก็ต้องดูน่าขยะแขยงไม่ก็ดูน่ากลัว" ลี

"ฉันว่าเรารีบไปฆ่าพวกมันเถอะ" โยชิโมริ เดินไป

"เฮ้อ ไปเหอะพวกเรา จะได้ รีบ ๆ กลับบ้านกันสักที" เซียร์พูดแล้ววิ่งตามโยชิโมริไป

     ทุกคนก็แยกย้ายกันไปฆ่าอีกครั้ง อาวุธของทุกคนแหลมคมมากอย่างกบัไม่เคยใช้ฆ่าอะไรเลยมาสักครั้งทั้ง ๆ ที่ผ่านเลือดผ่านเนื้อผีมาแล้วรายตัว เซียร์เดินไปแล้วฟันผีที่ลูก

ตาถลนออกมาจากเบ้าและตัวติดโรง อย่างแรกเซียร์ฟันไปที่ขาจนมันล้มลงขาขาดกระเด็นเข้าโรงศพไป เลือดสาดกระเด็นกองเต็มพื้น เซียร์ฟันไปที่ตัวมันอีกครั้งแต่มันไหวตัวทัน

เอาโรงที่อยู่ข้างหลังมายังไว้ เซียร์จึงฟันไม่เข้าแล้วผีตัวนั้นก็ยกมือขึ้นแล้วอยู่ดี ๆ ก็มีผ้าที่พันตัวของมันพุ่งเข้ามาพันตัวเซียร์เอาไว้เซียร์ตกใจทำอะไรไม่ถูกดิ้นเท่าไรมันก็ไม่หลุดผ้า

มันแข็งแรงมาก  ผ้ารัดแน่นขึ้นเรื่อย ๆ จนเซียร์เริ่มหายใจไม่ออกหน้าเขาเริ่มเขียว ช่วงนั้นก็มีผีลูกไฟวิญญาณกำลังเดินผ่านมาชนกับเซียร์เข้าจึงพ่นควันใส่ตัวเซียร์  เซียร์ได้กลิ่น

ควันเหม็นมาก เซียร์ดิ้นออกสุดแรง ตู่ ๆ ไฟก็ลุกขึ้นที่ขาของเซียร์ เซียร์ร้อนรนมากร้องไห้ทุกคนช่วย

"เฮ้ยช่วยด้วยโว๊ยยยยยยยยยยยยยย ใครก็ได้ช่วยที !!" เซียร์ร้องตะโกนลั่นสุดเสียงของเขาแต่ก็ไม่ทันเพราะไฟมันลามมาถึงเอวของเขาแล้ว เซียร์ทรมานมากขาของเขาเริ่มไหม้

เกรียมดำเหมือนเถ้าถ่าน

"เฮ้ย เซียร์ฉันมาช่วยแล้ว !!" ลีที่วิ่งมาฟันไปที่ตัวลูกไฟวิญญาณสลายไป แล้วก็ฟันตัวผีที่ตัวติดโรงก็สลาย เซียร์ถูกปล่อยจากผ้าที่พันตัวเขาไว้ เซียรดิ้นอย่างร้อนรนทรมานไฟมัน

ลุกขึ้นมาเรื่อย ๆ

"เฮ้ย เซียร์ฉันขอโทษที่ฉันมาไม่ทัน !!" ลีพูดแล้วเข่าอ่อนล้มลงไปคุกเข่าที่พื้น

"ช่างเถอะ ฉันรู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องมีสักวันที่ฉันจะต้องตาย ลาก่อนนะ เพื่อน ๆ ของฉัน"  เซียร์ร้องไห้ไฟลุกขึ้นมาถึงตัวเขาแล้ว จากนั้นเขาก็สิ้นลมหายใจตาปิดลงอย่างช้า ๆ ไฟยัง

ลุกขึ้นไปเรื่อย ๆ จนสุดหัว แล้วก็ดับไป ตอนนี้ตัวเซียร์ไหม้ทั้งตัวเผยให้เห็นเนื้อสีแดงสดที่มีเลือดไหลออกมาจาก ๆ ทุกคนวิ่งมาทางเซียร์แล้วก็ต้องตกใจ กับภาพที่อยู่ตรงหน้า

อองฟองต์เห็นแล้วรีบวิ่งไปอยู่ตรงหน้าเซียร์ น้ำตาเธอไหลออกมาอีกครั้ง

"นายบอกให้ฉันเข้มแข็งแต่นายจากฉันไปแบบนี้แล้วมาบอกให้ฉันเข้มแข็งทำไมกัน ไอ้คนบ้า !!" อองฟองต์ร้องไห้ไม่หยุด

"ลาก่อนว่ะ เพื่อน" ลีพูดแล้วหันหลังไม่อยากเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้าภาพที่เพื่อนเขาได้จากไปจากเขาอีกคนหนึ่งแล้ว

"ทำไมกัน !! มันต้องตายอีกกี่คนกันถึงจะพอใจน่ะห๊ะ เพราะแกไอ้ลีแกไม่น่าชวนพวกเรามาเล่นเลย" เนสกระชากคอเสื้อลีมาแล้วหมัดก็กำลังจะไปลงที่หน้าลี

"หยุดเถอะเนส !! ทำอย่างงั้นไปแล้วทุกคนจะฟื้นขึ้นมาหรือไงกันห๊ะ !!" เอิร์ธ

"ทำไมกันทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย" ฮิโยริเริ่มร้องไห้นิด ๆ แล้วร่างของเซียร์ก็สลายเป็นฝุ่นผงสีดำลอยขึ้นไปข้างบนลอยยอ่างเชื่องช้าเหมือนเขาไม่อยากจากเพื่อน ๆ ไป

   เซียร์ตายไปอีกคนหนึ่งแล้ว รายต่อไปจะเป็นใครกัน !!


โปรดติดตามตอนต่อไปในบทที่ 6 ค่ะ   

---

ขึ้นยัง ?

  ปล. ถ้าขึ้นแล้ว คงรู้นะ ท่านที่เคารพ คืออะไร แต่เอา วงเล็บออก

ไม่เป็นไรจ้า วันหลังถ้ามันไม่ขึ้น ลองเอา วงเล็บที่ใช้เซ็นเซ่อร์คำหยาบออกดูนะ

งืม ตื่นมาอ่านตอนเช้า

เหอๆตายไปกี่คนแล้วนะ

ความรู้สึกช้า เหมือนตัวจริงเลย -*-

เดี๋ยวค่อยมาลงบทที่ 6 ให้ตอนเย็น ๆ นะค่ะ 

ฆ่าผีไปตัวแล้วนะ ตายเยอะเดี๋ยวฆ่าผีไม่ทัน