อ้างจาก: ‘‘DREaMMY,,*๏ ที่ 17-05-2010, 17:16:01
บทที่ 3 หนทางยังอีกยาวไกล
หลังจากนั้นพวกเขาทั้ง 9 คนก็ออกเดินทางเข้าแสงวาปไปโล่สถานที่ที่หนึ่งท้องฟ้าสีแดงฉานราวกับเลือด
พื้นหญ้าไปหญ้าที่ควรจะเขียวขจีกลับเหรี่ยวเฉาแห้งแล้ง ดูแล้วรู้สึกหดหู่ มีมอนสเตอร์ตั๊กแตนชลดาเอ้ยตั๊กแตนโหด
แมงป่องหางพิษ และมือผีโผล่มาจากหลุมจำนวนสามมือ ~
"ที่นี่น่ากลัวดีเนอะ" มิสะยืนกอดอก
"หึ ! ก็ไม่เท่าไร เธอกลัวหรือไงจู่ ๆ ปอดแหกขึ้นมางั้นสิ" เนส
"เหอะ ! แล้วใครบอกว่าฉันกลัวล่ะ" มิสะ
"เรารีบจัดการกันเถอะนะจะได้ครบ 200 ตัวไว ๆ" ลีพูดแล้วเดินไปฆ่าตั๊กแตนโหดเขาใช้ ดาบคู่อันแหลมคมของเขาฟันไปที่คอตั๊กแตนโหดเลือดพุ่งกระฉูด
ออกมาเต็มตัวตั๊กแตนแต่มันก็ยังไม่ตาย ลีจึงใช้ดาบคู่ฟันไปที่แขนขาและลำตัว ชิ้นส่วนของตั๊กแตนขาดเป็นหลาย ๆ ท่อนกระเด็นไปคนละทิศละทาง
คนอื่น ๆ ก็แยกตามกันไปฆ่ามอนเตอร์
"น้ำแข็งดาวตก!" เนสร่ายคาถาใส่แมงป่องหางพิษจนตัวกลายเป็นน้ำแข็งแล้วเนสก็ใช้พัดที่ตรงหัวที่แหลมคมของเขาฟันไปที่แมงป่องหางพิษ ที่โดนแช่แข็งเป็นรูป
กากบาทแล้วหลังจากนั้น แมงป่องก็แตกสลายไปในที่สุด เนสเดินไปสองเก้าก็ต้องพบสุนัขตัวหนึ่งหน้าตาน่ารักมากเป็นเพศเมีย ตัวเล็ก เนสเข้าไปหวังจะอุ้มสุนัขตัวนั้นแต่...
สุนัขตัวนั้นทำท่าเหมือนจะกัดเนสดูท่าทางเหมือนมันจะหวาดกลัว
"ไม่เป็นไรนะ ฉันจะดูแลแกเอง ^^'" เนสหยิบไส้กรอก ชิ้นใหญ่มาจากกระเป๋าแล้วยื่นไปให้เจ้าสุนัขตัวนั้นกิน สุนัขกินไส้กรอกอย่างหิวโหย เนสค่อย ๆ
เอามือลูบหัวมันเบา ๆ อย่างอ่อนโยน สุนัขตัวนั้นกินเสร็จ ก็กระโดดชึ้นบนบ่าของเนสมันเองคงชอบเนสขึ้นมาเรื่อย ๆ บ้างแล้ว
"ฉันจะให้แกชื่อว่าเจ้ามิวฟินแล้วกันนะ" เนสยิ้มให้เจ้ามิวฟิน
"ฮ่อง ฮ่อง.." หางเจ้ามิวฟินกระดิกรัว ๆ เสียงเห่าของมันช่างน่ารัก
"ว้าว เนสสุนัขที่ไหนเนี่ยน่ารักจัง" คูมิเดินมาแล้วเอามือลูบหัว
"สุนัขตัวใหม่และตัวแรกของฉันเอง ชื่อเจ้ามิวฟิน" เนส
"แหมน่ารักจริงจริ๊ง เจ้ามิวฟิน >O<" อองฟองต์ที่อยู่ข้างหน้ายิ้มดีใจ
"น่ารักจังนะเจ้าน่ะ ^^" มิสะเข้ามาลูบหัวเจ้ามิวฟินแล้วยิ้มให้
"หึ !! ไม่คิดเลยนะว่าเธอจะมีมุมที่อ่อนโยนกับเขาเหมือนกัน" เนสยิ้มเจ้าเล่ห์
"ยุ่งน่า !!" แล้วมิสะก็เดินไปฆ่าผีต่อ
"เฮ้อ ~ มิสะเนี่ยน้าในจิตใจเขาจริง ๆ คงจะเหมือนผู้หญิงทั่ว ๆ ไปนั่นแหละ เพียงแต่เขาไม่แสดงออกเท่านั้นเอง ฮิ ๆ " คูมิยิ้มร่า
เนสมองมิสะแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยนในขณะที่เธอหันหลัง จึงไม่ได้เห็นรอยยิ้มอันอ่อนโยนและน่ารักของเขา
"ล้อม วาง ผนึก สลาย !!" โยชิโมริใช้ท่าที่พี่ตัวเองเคยสอนให้ใส่ผีสามมือจนสลายไปแล้วก็ใช้สกิว ‘เกราะเวทย์’ เพื่อรวมพลังความแค้นมาเป็นเกราะสีดำรอบกาย !
"ฮิโยริ เธอไหวไหม" เอิร์ธถามฮิโยริแล้วฆ่ามอนเตอร์ผีไปด้วย
"ก็พอไหวจ๊ะ" ฮิโยริยิ้มให้เอิร์ธ
"ระวังตัวด้วยล่ะ อย่าประมาทนะ" เอิร์ธ
"จ๊ะ มีเคียวของฉันอยู่สบายมาก อิอิ" ฮิโยริหัวเราะเบา ๆ
ฉึก !! ฉึก !! ฉึก !! เคียวอันใหญ่และคมของฮิโยริ ฟันไปที่ตัวตั๊กแตนโหดขาดเป็นสามท่อนเลือดกระเด็นเลอะหน้าฮิโยริชิ้นส่วนสามท่อนของตั๊กแตนโหด
กระเด็นลอยไปไกล เอิร์ธเห็นเลือดเลอะเต็มหน้าฮิโยริจึงรีบวิ่งไปเช็ดให้ทันที
"ฮิโยริหน้าเธอเปื้อนน่ะ" เอิร์ธเอามือเช็ดเลือดที่หน้าของฮิโยริออกช้า ๆ และนิ่มนวล สองคนจ้องหน้ากันหน้าของฮิโยริที่ขาวเนียน ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงออกชมพูเล็กน้อย
"มัวแต่สวีทกันอยู่นั่นแหละ น่าอิจฉาจริ๊งงง" เซียร์แซวทั้งคู่ยิ่งทำให้ทั้งคู่หน้าแดงไปกันใหญ่ ทั้งคู่เลิกจ้องหน้ากันแล้วไปกำจัดผีต่อ
ฉึก !! ฉึก !! ฉึก !! ดาบของคูมิฟันลงบนมือของผีสามมือขาดกระเด็นไปแต่มันก็ยังไม่ตาย คูมิจึงฟันลงไปที่หลุมของมันและแขน จนมันขาดกระเด็นแล้วสลายไป
"เฮ้อเหนื่อยจัง กว่าจะครบ 200 ตัวมันก็ยากเหมือนกันนะเนี่ย ลากมาเยอะ ๆ แล้วฆ่าทีเดียวเลยดีกว่า ฮิ ๆ " คูมิเดินไปฟันมอนเตอร์ครั้งเดียวแล้วเดินไปฆ่าตัวอื่น มา สี่ตัว
ในขณะที่คูมิฟันตั๊กแตนโหด ที่ลากมาอยู่นั้น ก็โดนพิษของแมงป่องหางพิษเข้าให้ที่ขา ทำให้เธอล้มลง แล้วจากนั้นเธอก็รู้สึกชาที่ ขา รามไปถถึงเขน
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! ใครก็ได้ช่วยฉันที !!" คูมิร้องลั่น แต่ก็สายไปซะแล้ว พิษแล่นเร็วมากรามไปถึงหัวใจขึ้นไปถึงสมองของเธอ แล้วมอนเตอร์ที่เธอลากมาก
ก็ลุมกันกัดกินคูมิ ที่แขนขางขวาและขาข้างซ้าย จนเธอทนพิษและบาดแผลไม่ไหว สิ้นลมหายใจในที่สุด
เนสที่อยู่ใกล้ ๆ ได้ยินเสียงร้องจึงรีบวิ่งมาฆ่าผี สี่ตัวที่คูมิลากมา เลือดสาดกระเด็นชิ้นส่วนชิ้นเนื้อกระเด็นกองเต็มพื้นที่ พอเห็นภาพเนสก็ต้องต่อยหญ้าเพราะเขารู้สึกผิด
ที่มาช่วยคูมิไม่ทัน และเสียใจที่เพื่อนของพวกเขาได้จากไปอีกคนหนึ่งแล้ว
ทุกคนเมื่อได้ยินเสียงร้องของคูมิจึงรีบวิ่งมาด้วยความตื่นตูม เมื่อทุกคนมาถึงก็ถึงกับเข่าอ่อนทันที น้ำตาของอองฟองต์และมิสะไหลออกมาด้วยความเสียใจ
ที่เพื่อนของพวกเขาอีกคน....ได้จากพวกเขาไปซะแล้ว... ~
หลังจากนั้นพวกเขาทั้ง 9 คนก็ออกเดินทางเข้าแสงวาปไปโล่สถานที่ที่หนึ่งท้องฟ้าสีแดงฉานราวกับเลือด
พื้นหญ้าไปหญ้าที่ควรจะเขียวขจีกลับเหรี่ยวเฉาแห้งแล้ง ดูแล้วรู้สึกหดหู่ มีมอนสเตอร์ตั๊กแตนชลดาเอ้ยตั๊กแตนโหด
แมงป่องหางพิษ และมือผีโผล่มาจากหลุมจำนวนสามมือ ~
"ที่นี่น่ากลัวดีเนอะ" มิสะยืนกอดอก
"หึ ! ก็ไม่เท่าไร เธอกลัวหรือไงจู่ ๆ ปอดแหกขึ้นมางั้นสิ" เนส
"เหอะ ! แล้วใครบอกว่าฉันกลัวล่ะ" มิสะ
"เรารีบจัดการกันเถอะนะจะได้ครบ 200 ตัวไว ๆ" ลีพูดแล้วเดินไปฆ่าตั๊กแตนโหดเขาใช้ ดาบคู่อันแหลมคมของเขาฟันไปที่คอตั๊กแตนโหดเลือดพุ่งกระฉูด
ออกมาเต็มตัวตั๊กแตนแต่มันก็ยังไม่ตาย ลีจึงใช้ดาบคู่ฟันไปที่แขนขาและลำตัว ชิ้นส่วนของตั๊กแตนขาดเป็นหลาย ๆ ท่อนกระเด็นไปคนละทิศละทาง
คนอื่น ๆ ก็แยกตามกันไปฆ่ามอนเตอร์
"น้ำแข็งดาวตก!" เนสร่ายคาถาใส่แมงป่องหางพิษจนตัวกลายเป็นน้ำแข็งแล้วเนสก็ใช้พัดที่ตรงหัวที่แหลมคมของเขาฟันไปที่แมงป่องหางพิษ ที่โดนแช่แข็งเป็นรูป
กากบาทแล้วหลังจากนั้น แมงป่องก็แตกสลายไปในที่สุด เนสเดินไปสองเก้าก็ต้องพบสุนัขตัวหนึ่งหน้าตาน่ารักมากเป็นเพศเมีย ตัวเล็ก เนสเข้าไปหวังจะอุ้มสุนัขตัวนั้นแต่...
สุนัขตัวนั้นทำท่าเหมือนจะกัดเนสดูท่าทางเหมือนมันจะหวาดกลัว
"ไม่เป็นไรนะ ฉันจะดูแลแกเอง ^^'" เนสหยิบไส้กรอก ชิ้นใหญ่มาจากกระเป๋าแล้วยื่นไปให้เจ้าสุนัขตัวนั้นกิน สุนัขกินไส้กรอกอย่างหิวโหย เนสค่อย ๆ
เอามือลูบหัวมันเบา ๆ อย่างอ่อนโยน สุนัขตัวนั้นกินเสร็จ ก็กระโดดชึ้นบนบ่าของเนสมันเองคงชอบเนสขึ้นมาเรื่อย ๆ บ้างแล้ว
"ฉันจะให้แกชื่อว่าเจ้ามิวฟินแล้วกันนะ" เนสยิ้มให้เจ้ามิวฟิน
"ฮ่อง ฮ่อง.." หางเจ้ามิวฟินกระดิกรัว ๆ เสียงเห่าของมันช่างน่ารัก
"ว้าว เนสสุนัขที่ไหนเนี่ยน่ารักจัง" คูมิเดินมาแล้วเอามือลูบหัว
"สุนัขตัวใหม่และตัวแรกของฉันเอง ชื่อเจ้ามิวฟิน" เนส
"แหมน่ารักจริงจริ๊ง เจ้ามิวฟิน >O<" อองฟองต์ที่อยู่ข้างหน้ายิ้มดีใจ
"น่ารักจังนะเจ้าน่ะ ^^" มิสะเข้ามาลูบหัวเจ้ามิวฟินแล้วยิ้มให้
"หึ !! ไม่คิดเลยนะว่าเธอจะมีมุมที่อ่อนโยนกับเขาเหมือนกัน" เนสยิ้มเจ้าเล่ห์
"ยุ่งน่า !!" แล้วมิสะก็เดินไปฆ่าผีต่อ
"เฮ้อ ~ มิสะเนี่ยน้าในจิตใจเขาจริง ๆ คงจะเหมือนผู้หญิงทั่ว ๆ ไปนั่นแหละ เพียงแต่เขาไม่แสดงออกเท่านั้นเอง ฮิ ๆ " คูมิยิ้มร่า
เนสมองมิสะแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยนในขณะที่เธอหันหลัง จึงไม่ได้เห็นรอยยิ้มอันอ่อนโยนและน่ารักของเขา
"ล้อม วาง ผนึก สลาย !!" โยชิโมริใช้ท่าที่พี่ตัวเองเคยสอนให้ใส่ผีสามมือจนสลายไปแล้วก็ใช้สกิว ‘เกราะเวทย์’ เพื่อรวมพลังความแค้นมาเป็นเกราะสีดำรอบกาย !
"ฮิโยริ เธอไหวไหม" เอิร์ธถามฮิโยริแล้วฆ่ามอนเตอร์ผีไปด้วย
"ก็พอไหวจ๊ะ" ฮิโยริยิ้มให้เอิร์ธ
"ระวังตัวด้วยล่ะ อย่าประมาทนะ" เอิร์ธ
"จ๊ะ มีเคียวของฉันอยู่สบายมาก อิอิ" ฮิโยริหัวเราะเบา ๆ
ฉึก !! ฉึก !! ฉึก !! เคียวอันใหญ่และคมของฮิโยริ ฟันไปที่ตัวตั๊กแตนโหดขาดเป็นสามท่อนเลือดกระเด็นเลอะหน้าฮิโยริชิ้นส่วนสามท่อนของตั๊กแตนโหด
กระเด็นลอยไปไกล เอิร์ธเห็นเลือดเลอะเต็มหน้าฮิโยริจึงรีบวิ่งไปเช็ดให้ทันที
"ฮิโยริหน้าเธอเปื้อนน่ะ" เอิร์ธเอามือเช็ดเลือดที่หน้าของฮิโยริออกช้า ๆ และนิ่มนวล สองคนจ้องหน้ากันหน้าของฮิโยริที่ขาวเนียน ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงออกชมพูเล็กน้อย
"มัวแต่สวีทกันอยู่นั่นแหละ น่าอิจฉาจริ๊งงง" เซียร์แซวทั้งคู่ยิ่งทำให้ทั้งคู่หน้าแดงไปกันใหญ่ ทั้งคู่เลิกจ้องหน้ากันแล้วไปกำจัดผีต่อ
ฉึก !! ฉึก !! ฉึก !! ดาบของคูมิฟันลงบนมือของผีสามมือขาดกระเด็นไปแต่มันก็ยังไม่ตาย คูมิจึงฟันลงไปที่หลุมของมันและแขน จนมันขาดกระเด็นแล้วสลายไป
"เฮ้อเหนื่อยจัง กว่าจะครบ 200 ตัวมันก็ยากเหมือนกันนะเนี่ย ลากมาเยอะ ๆ แล้วฆ่าทีเดียวเลยดีกว่า ฮิ ๆ " คูมิเดินไปฟันมอนเตอร์ครั้งเดียวแล้วเดินไปฆ่าตัวอื่น มา สี่ตัว
ในขณะที่คูมิฟันตั๊กแตนโหด ที่ลากมาอยู่นั้น ก็โดนพิษของแมงป่องหางพิษเข้าให้ที่ขา ทำให้เธอล้มลง แล้วจากนั้นเธอก็รู้สึกชาที่ ขา รามไปถถึงเขน
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! ใครก็ได้ช่วยฉันที !!" คูมิร้องลั่น แต่ก็สายไปซะแล้ว พิษแล่นเร็วมากรามไปถึงหัวใจขึ้นไปถึงสมองของเธอ แล้วมอนเตอร์ที่เธอลากมาก
ก็ลุมกันกัดกินคูมิ ที่แขนขางขวาและขาข้างซ้าย จนเธอทนพิษและบาดแผลไม่ไหว สิ้นลมหายใจในที่สุด
เนสที่อยู่ใกล้ ๆ ได้ยินเสียงร้องจึงรีบวิ่งมาฆ่าผี สี่ตัวที่คูมิลากมา เลือดสาดกระเด็นชิ้นส่วนชิ้นเนื้อกระเด็นกองเต็มพื้นที่ พอเห็นภาพเนสก็ต้องต่อยหญ้าเพราะเขารู้สึกผิด
ที่มาช่วยคูมิไม่ทัน และเสียใจที่เพื่อนของพวกเขาได้จากไปอีกคนหนึ่งแล้ว
ทุกคนเมื่อได้ยินเสียงร้องของคูมิจึงรีบวิ่งมาด้วยความตื่นตูม เมื่อทุกคนมาถึงก็ถึงกับเข่าอ่อนทันที น้ำตาของอองฟองต์และมิสะไหลออกมาด้วยความเสียใจ
ที่เพื่อนของพวกเขาอีกคน....ได้จากพวกเขาไปซะแล้ว... ~
เพราะทุกคนคงจะติดเรียนกันด้วย ม.1 ไม่ค่อยเท่าไร แต่ม.2 นี่สิโหดม๊ากมาก ครูที่คุมห้องยายปีนี้ ก็โหดเหลือเกิ๊ลลลล 
