ร้านนี้มีเกมส์อสุราดีใจมากเลย งั้นยายขอตัวไปเล่นก่อนนะ 

และยายมาเล่นร้านเฉพาะเสาอาทิดด้วยเพราะเปิดเทอมแล้วติดเรียนกะว่าปีนี้จะตั้งใจ ขึ้นม.2แล้วนินาเนอะ

 

เย้อะไรรึ - - ไม่รู้จะซ่อมเสร็จวันไหนนะเนี่ย

ยายล่ะคิดถึงหลานรักที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเลย >o<" (เวอร์ไปมั้ง) ฮะๆๆๆ

เดี๋ยวก็คงหมดเวลาล๊ะ บายๆ จ๊ะ

ยายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย (ไปตามกระแส)

ลุงงงงงงงงงงง

ยายมีข่าวดีมาบอกกกกกกกกกก ซ่อมคอมเสร็จแล้วน๊ะจ๊ะ พรุ่งนี้เตรียมอ่านบทที่ 3 ได้เลย

ตอนเย็น ๆ หน่อยนะจ๊ะ เพราะพรุ่งนี้ไปเรียนกลับสี่โมงกว่านู๊นนนนนน

กลับปุ๊บจะรีบมาลงให้เลยนะจ๊ะ (ถ้าไม่มีใครแย่งเล่นนะ) 

ดีใจไหมจ้า 

ฮู้เร่ ~ ~ ~ ๆ โอเย ๆ ~ ~ ~ (ยายบ้าไปแล้ว)

หลานโกรธไหมเนี่ยที่ยายหายไปโดยไม่บอกกล่าว 

บทที่ 3 หนทางยังอีกยาวไกล

  หลังจากนั้นพวกเขาทั้ง 9 คนก็ออกเดินทางเข้าแสงวาปไปโล่สถานที่ที่หนึ่งท้องฟ้าสีแดงฉานราวกับเลือด

พื้นหญ้าไปหญ้าที่ควรจะเขียวขจีกลับเหี่ยวเฉาแห้งแล้ง ดูแล้วรู้สึกหดหู่ มีมอนสเตอร์ตั๊กแตนชลดาเอ้ยตั๊กแตนโหด

แมงป่องหางพิษ และมือผีโผล่มาจากหลุมจำนวนสามมือ ~

"ที่นี่น่ากลัวดีเนอะ" มิสะยืนกอดอก

"หึ ! ก็ไม่เท่าไร เธอกลัวหรือไงจู่ ๆ ปอดแหกขึ้นมางั้นสิ" เนส

"เหอะ ! แล้วใครบอกว่าฉันกลัวล่ะ" มิสะ

"เรารีบจัดการกันเถอะนะจะได้ครบ 200 ตัวไว ๆ" ลีพูดแล้วเดินไปฆ่าตั๊กแตนโหดเขาใช้ ดาบคู่อันแหลมคมของเขาฟันไปที่คอตั๊กแตนโหดเลือดพุ่งกระฉูด

ออกมาเต็มตัวตั๊กแตนแต่มันก็ยังไม่ตาย ลีจึงใช้ดาบคู่ฟันไปที่แขนขาและลำตัว ชิ้นส่วนของตั๊กแตนขาดเป็นหลาย ๆ ท่อนกระเด็นไปคนละทิศละทาง

คนอื่น ๆ ก็แยกตามกันไปฆ่ามอนเตอร์

"น้ำแข็งดาวตก!" เนสร่ายคาถาใส่แมงป่องหางพิษจนตัวกลายเป็นน้ำแข็งแล้วเนสก็ใช้พัดที่ตรงหัวที่แหลมคมของเขาฟันไปที่แมงป่องหางพิษ ที่โดนแช่แข็งเป็นรูป

กากบาทแล้วหลังจากนั้น แมงป่องก็แตกสลายไปในที่สุด เนสเดินไปสองเก้าก็ต้องพบสุนัขตัวหนึ่งหน้าตาน่ารักมากเป็นเพศเมีย ตัวเล็ก เนสเข้าไปหวังจะอุ้มสุนัขตัวนั้นแต่...

สุนัขตัวนั้นทำท่าเหมือนจะกัดเนสดูท่าทางเหมือนมันจะหวาดกลัว

"ไม่เป็นไรนะ ฉันจะดูแลแกเอง ^^'" เนสหยิบไส้กรอก ชิ้นใหญ่มาจากกระเป๋าแล้วยื่นไปให้เจ้าสุนัขตัวนั้นกิน สุนัขกินไส้กรอกอย่างหิวโหย เนสค่อย ๆ

เอามือลูบหัวมันเบา ๆ อย่างอ่อนโยน สุนัขตัวนั้นกินเสร็จ ก็กระโดดชึ้นบนบ่าของเนสมันเองคงชอบเนสขึ้นมาเรื่อย ๆ บ้างแล้ว

"ฉันจะให้แกชื่อว่าเจ้ามิวฟินแล้วกันนะ" เนสยิ้มให้เจ้ามิวฟิน

"ฮ่อง ฮ่อง.." หางเจ้ามิวฟินกระดิกรัว ๆ เสียงเห่าของมันช่างน่ารัก

"ว้าว เนสสุนัขที่ไหนเนี่ยน่ารักจัง" คูมิเดินมาแล้วเอามือลูบหัว

"สุนัขตัวใหม่และตัวแรกของฉันเอง ชื่อเจ้ามิวฟิน" เนส

"แหมน่ารักจริงจริ๊ง เจ้ามิวฟิน >O<" อองฟองต์ที่อยู่ข้างหน้ายิ้มดีใจ

"น่ารักจังนะเจ้าน่ะ ^^" มิสะเข้ามาลูบหัวเจ้ามิวฟินแล้วยิ้มให้

"หึ !! ไม่คิดเลยนะว่าเธอจะมีมุมที่อ่อนโยนกับเขาเหมือนกัน" เนสยิ้มเจ้าเล่ห์

"ยุ่งน่า !!" แล้วมิสะก็เดินไปฆ่าผีต่อ

"เฮ้อ ~ มิสะเนี่ยน้าในจิตใจเขาจริง ๆ คงจะเหมือนผู้หญิงทั่ว ๆ ไปนั่นแหละ เพียงแต่เขาไม่แสดงออกเท่านั้นเอง ฮิ ๆ " คูมิยิ้มร่า

     เนสมองมิสะแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยนในขณะที่เธอหันหลัง จึงไม่ได้เห็นรอยยิ้มอันอ่อนโยนและน่ารักของเขา

"ล้อม วาง ผนึก สลาย !!" โยชิโมริใช้ท่าที่พี่ตัวเองเคยสอนให้ใส่ผีสามมือจนสลายไปแล้วก็ใช้สกิว ‘เกราะเวทย์’ เพื่อรวมพลังความแค้นมาเป็นเกราะสีดำรอบกาย !

"ฮิโยริ เธอไหวไหม" เอิร์ธถามฮิโยริแล้วฆ่ามอนเตอร์ผีไปด้วย

"ก็พอไหวจ๊ะ" ฮิโยริยิ้มให้เอิร์ธ

"ระวังตัวด้วยล่ะ อย่าประมาทนะ" เอิร์ธ

"จ๊ะ มีเคียวของฉันอยู่สบายมาก อิอิ" ฮิโยริหัวเราะเบา ๆ

 ฉึก !!  ฉึก !!  ฉึก !! เคียวอันใหญ่และคมของฮิโยริ ฟันไปที่ตัวตั๊กแตนโหดขาดเป็นสามท่อนเลือดกระเด็นเลอะหน้าฮิโยริชิ้นส่วนสามท่อนของตั๊กแตนโหด

กระเด็นลอยไปไกล เอิร์ธเห็นเลือดเลอะเต็มหน้าฮิโยริจึงรีบวิ่งไปเช็ดให้ทันที

"ฮิโยริหน้าเธอเปื้อนน่ะ" เอิร์ธเอามือเช็ดเลือดที่หน้าของฮิโยริออกช้า ๆ และนิ่มนวล สองคนจ้องหน้ากันหน้าของฮิโยริที่ขาวเนียน ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงออกชมพูเล็กน้อย

"มัวแต่สวีทกันอยู่นั่นแหละ น่าอิจฉาจริ๊งงง" เซียร์แซวทั้งคู่ยิ่งทำให้ทั้งคู่หน้าแดงไปกันใหญ่ ทั้งคู่เลิกจ้องหน้ากันแล้วไปกำจัดผีต่อ

  ฉึก !! ฉึก !! ฉึก !! ดาบของคูมิฟันลงบนมือของผีสามมือขาดกระเด็นไปแต่มันก็ยังไม่ตาย คูมิจึงฟันลงไปที่หลุมของมันและแขน จนมันขาดกระเด็นแล้วสลายไป

"เฮ้อเหนื่อยจัง กว่าจะครบ 200 ตัวมันก็ยากเหมือนกันนะเนี่ย ลากมาเยอะ ๆ แล้วฆ่าทีเดียวเลยดีกว่า ฮิ ๆ " คูมิเดินไปฟันมอนเตอร์ครั้งเดียวแล้วเดินไปฆ่าตัวอื่น มา สี่ตัว

ในขณะที่คูมิฟันตั๊กแตนโหด ที่ลากมาอยู่นั้น ก็โดนพิษของแมงป่องหางพิษเข้าให้ที่ขา ทำให้เธอล้มลง แล้วจากนั้นเธอก็รู้สึกชาที่ ขา รามไปถถึงเขน

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! ใครก็ได้ช่วยฉันที !!" คูมิร้องลั่น แต่ก็สายไปซะแล้ว พิษแล่นเร็วมากรามไปถึงหัวใจขึ้นไปถึงสมองของเธอ แล้วมอนเตอร์ที่เธอลากมาก

ก็ลุมกันกัดกินคูมิ ที่แขนขางขวาและขาข้างซ้าย จนเธอทนพิษและบาดแผลไม่ไหว สิ้นลมหายใจในที่สุด

     เนสที่อยู่ใกล้ ๆ ได้ยินเสียงร้องจึงรีบวิ่งมาฆ่าผี สี่ตัวที่คูมิลากมา เลือดสาดกระเด็นชิ้นส่วนชิ้นเนื้อกระเด็นกองเต็มพื้นที่  พอเห็นภาพเนสก็ต้องต่อยหญ้าเพราะเขารู้สึกผิด

ที่มาช่วยคูมิไม่ทัน และเสียใจที่เพื่อนของพวกเขาได้จากไปอีกคนหนึ่งแล้ว

     ทุกคนเมื่อได้ยินเสียงร้องของคูมิจึงรีบวิ่งมาด้วยความตื่นตูม เมื่อทุกคนมาถึงก็ถึงกับเข่าอ่อนทันที น้ำตาของอองฟองต์และมิสะไหลออกมาด้วยความเสียใจ



  ที่เพื่อนของพวกเขาอีกคน....ได้จากพวกเขาไปซะแล้ว... ~