Week 3 : Wednesday : ตามหาเพื่อนที่หายไป
"เรารีบไปช่วยทุกคนกันเถอะ"ลิรินเร่ง แฟงยัดขนมปังคลุกเนยสีเหลืองเข้มโรยน้ำตาลเข้าปากอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งตามออกไป
4 ชั่วโมงต่อมา
"ถึงซะที ไอโรงเรียนบ้านี่"เนจังบ่น
"ฆาตกรนั่นอาวุธก็แรงจริ.."แนทชะงักกับคำพูดของตัวเอง
"พวกเราไม่ได้เอาอาวุธมา!!"
"เฮ้ย!!"ทุกคนประสานเสียงร้องทันที
"โถ่เอ้ย! กว่าจะมาถึงที่นี่ได้ก็ปาเข้าไป 4 ชั่วโมงครึ่งแล้ว"เนจังจับหน้าผาก
"เอาเถอะ เรารีบไปตามหากันเถอะแล้วออกๆไปจากที่นี่เสียที"โอมบอก แววตาดูแข็งกร้าว ทุกคนพยักหน้าก่อนจะเดินไป
"หาที่ไหนก่อนดี"ลิรินถาม
"เอ่อ...เดินหาไปทีละห้องละกัน รีบๆกันด้วย"แนทบอก ทุกคนพยักหน้าก่อนจะเดินผ่านอาคารไป
โป๊ก!
โอ้ยย!!
แฟงร้องเสียงหลง ด้ามไม่กวาดหล่นกระทบศีรษะจนหัวแตกก่อนจะล้มลงไป ทุกคนเงยหน้าขึ้นไปมองด้านบนก็พบบุคคลใส่ไอโม่งแดง
"ฆะ..ฆาตกร.."โอมร้องเสียงติดขัด
"เอาเถอะ!! ยังไงเราก็รีบพาไปเข้าห้องพยาบาลเร็วเข้า!!"ลิรินเตือน ทุกคนพยุงแฟงไปทันที
'เจ้าฆาตกรมันดูคุ้นๆไงชอบกล..'
โอมคิดไปมาปนเปจนสับสนแล้วสลัดความคิดทิ้งก่อนจะเดินตามไป
ห้องพยาบาล
"เอาล่ะ นอนนิ่งๆนะ"เนจังบอกก่อนจะไปเอาอุปกรณ์ปฐมพยาบาลมาให้
หลังจากที่ปฐมพยาบาลเสร็จ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
เพล้ง!!
ทุกคนรีบวิ่งออกไปดูทันที ก็พบแจกันต้นไม้หล่นลงมาแตก ไม่ใช่ฝีมือใครนอกจาก..ฆาตกร..
"เรารีบไปกันต่อเถอะ..เอ๊ะ..อ้าว!!!"แนทร้องลั่นหลังจากเข้าห้องและไปดูแฟง ก็พบว่า
"แฟงอยู่ไหนเนี่ย!!"
แฟงหายตัวไป..
อย่างไร้ร่องลอย..
บนที่นอนของห้องพยาบาล!!"ที่นี่ที่ไหนเนี่ย?"แฟงลูบผ้าพันแผลที่พันไว้ที่หัวก่อนจะมองไปรอบๆห้องก็พบว่าเป็นห้องสมุด ไม้หน้าสามลากตามทางมาจนแฟงหันไปมอง
"เห..?"มันถอดไอโม่งออกทันทีแล้วยิ้มแสยะให้
"คุณ!!!"
ผัวะ! พลั่ก!! ผัวะ!! ผัวะ!!
ทางด้านของแนท เนจัง โอม และ ลิริน
"เรารีบไปหากันเถอะ นี่ก็ 5 โมงแล้วนะ!!"เนจังเตือน ทุกคนหันไปมองท้องฟ้าก็พบว่ามีสีส้มเข้ม นกทั้งหลายเริ่มบินกลับลัง
"ไปกันเถอะ!!"ทุกคนวิ่งออกไปก่อนจะเข้าไปให้ห้องวิทยาศาสตร์..
"เราต้องแยกกันตรงนี้นะ ได้ไหม"
"แนทมากับฉัน ส่วนโอมไปกับลิรินนะ"เนจังบอก ทั้งสามพยักหน้าก่อนจะแยกย้ายกันไป
"ไปสำรวจกันดีไหมแนท"เนจังบอก แนทพยักหน้าก่อนจะเปิดประตูห้องวิทยาศาสตร์ไปแล้วปิดประตู
"เอ๋ ? ควันอะไรนี่??"แนทมองอย่างงุนงง ควันสีขาวอ้อมล้อมรอบๆตัวเขาและห้อง
"แค่กๆ..ยา..ยาสลบ!!"เนจังบอกก่อนจะล้มตึงลงไปกับพื้น
"เฮ้ย เน! เน!"แนทเขย่าตัวเน ตาของเขามันหนักเหลือเกินก่อนจะเข้าสู่ความมืดในที่สุดท่ามกลางห้องที่ปล่อยยาสลบออกมา...
"เร็วๆสิลิริน"โอมเร่งก่อนจะหันหลังไปก็พบลิรินไม่ได้ตามมาแล้ว
"อ้าว? หายไปหนะ.."
ผัวะ!!
ไม้เบสบอลฟาดไปที่หัวของเขา เขากุมหัวก่อนจะเงยหน้าขึ้นไป
ผัวะ!!
ไม้เบสบอลฟาดลงมาอีก จนเขาสลบไปแล้วไม่รับรู้อะไรอีกเลย
) จนถึงประเทศไทยในที่สุดหลังจากถึงอเมริกาเรียบร้อยแล้วเนื่องจากที่วิ่งหนีก็เพราะเจ๊ฟองต์แอบขึ้นเรือตามมา..)
เดี๋ยวอัพตอน 5 โมงเย็นนะจ้ะ 
