Week 3 : Thursday : ความจริง
"โอม อยู่ไหนอ่ะ!!"ลิรินเดินตามหาโอม จู่ๆก็มีหมอกมาปกคลุมรอบตัวเธอและโอม มองไม่เห็นอะไรเลย ก็เลยยืนหลับตา พอลืมตาก็ไม่พบโอมแล้ว
ครืดด...ดดดด
เสียงลากขวานดังขึ้น ลิรินสะดุ้งตกใจ เพื่อนๆของเธอไม่มีขวานอย่างนี้แน่นอน เริ่มเวลากลางคืนเรื่อยๆแล้ว
"กรี๊ดดด!!"เธอวิ่งหนีทันทีพลางเอามืออุบปากไม่ให้กรีดร้องต่อ ก่อนจะเจอห้องพักครูที่ปิดประตูไว้
"ห้องนี้แหละ"
เสียงลากขวานดังขึ้นมาเรื่อยๆ เธอปิดประตูอย่างเงียบเชียบก่อนจะมองไปรอบๆห้อง
"หลบตรงไหนดีเนี่ย!!"
ครืดด..ดดด
เสียงลากมาเรื่อยๆ ลิรินเจอที่วางของ มีรูให้มุดเข้าไป เธอรีบเข้าไปอย่างรีบร้อนทันที
ปึง!
เสียงเหมือนคนเอาปลายเท้าเตะประตูออก เธอแถมหยุดหายใจ เงาของมันมองไปรอบๆห้อง
"อื๋ออ.."เธอเอามือปิดปากเอาไว้พลางกลั้นเสียง น้ำตาเริ่มเล็ดออกมาเมื่อรู้ว่าจะถูกฆ๋า
โครม!!
ลังกล่องที่ปิดบังร่างเธอไว้หล่นโครมลงมาข้างตัว บุคคลผมดำถือขวานเอาไว้ มันกระตุกยิ้มที่มุมปากแล้วยกขวานขึ้น
"กรี๊ดดดดดดดด!!"
ฉัวะ!!!
"โอย..มึนหัวจัง.."โอมตื่นขึ้นมาพร้อมแสงแดดที่ส่องแสงแยงตา เขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ห้องคอมพิวเตอร์คนเดียวที่บ้านเท็น เฟรนด์
ขาและแขนถูกมัดมือมัดเท้า เขาพยามดิ้นรนก่อนเจ้าฆาตกรจะมา คิดไปเรื่อยๆก็สงสัยว่า ฆาตกรแบกเรามาที่นี่หรอกเหรอ
"ให้ตายสิ ฆาตกรมันเป็นใครเนี่ย?"
ร่างหนึ่งเปิดประตูออกแล้วก้าวเข้ามาช้าๆ แสงแดดต้องกับใบหน้าทำให้เห็นคนด้านหน้าอย่างชัดเจน
"โยชิ?"
"ใช่ ฉันเอง"
"นายเป็นฆาตกรหรอ?"โอมถามเสียงสั่น
"ใช่ ฉันคือคนบงการทั้งหมด"
"นายทำแบบนี้ไปเพื่อทำไมกัน!!"โอมตะคอก โยชิไปตอบพลางยิ้มน้อยๆแล้วเปิดประตูออก
ปรากฏร่างเพื่อนๆของเขาทุกคนเดินเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมพิธีกรรายการ
"พวกนาย!! ยังไม่ตายหรอ!!???"เขาถามด้วยความงุนงง อองฟองต์เดินมาแก้มัดให้โอมเป็นอิสระ
"พวกเราทำการทดสอบความสามัคคี ความรักเพื่อนของพวกคุณว่าจะกลัวหัวหดรึเปล่า แต่มันก็ไปได้สวย พวกคุณผ่านภารกิจที่ 4 แล้ว"พิธีกรบอกยิ้มๆ
"อ้าว? แล้วที่พี่ฟองต์ตาย เบลล่าโดนฟาดหัวแล้วทุกๆคนที่หายไปล่ะ?"สีหน้างุนงงปรากฏขึ้นบนใบหน้า
"มันเป็นแค่การแสดง"เบลล่าบอกแล้วยิ้มนิดๆ
"ที่ฉันโดนขวานจามหัวน่ะ มันเป็นภาพตัดต่ออ~"เธอลากเสียงยาวอย่างสบายใจ
"ส่วนที่ฉันโดนขวดฟาดหัว มันเป็นการแสดง"อองฟองต์ยิ้มแล้วเอียงคอ
"แสดงได้เก่งเหมือนกันนะนี่"แฟงหัวเราะ
"ตอนที่โยชิจะเอาขวานจามหัวฉันน่ะ ฉันตกใจแทบเสียสติ แต่ที่ไหนได้..ฟันกล่องข้างๆ"ลิรินทำหน้าบึ้ง
"เอ้อ โอม นายแสดงเก่งเหมือนกันนี่ตอนที่ถูกฟาดหัวแล้วล้มลงไปอ่ะ นายแสดงได้สุดยอดมากจนฉันนึกว่าแกสลบจริงๆเลยนะนั่น"อองฟองต์หันเราะ
"เปล่าครับ.. ผมสลบจริง.."โอมบอก รอยยิ้มบนใบหน้าสวยหายไปเหลือแต่ดวงตาที่แหลมคมและมองเขม็งไปที่นายจนเขาขนลุกซู่
"ไอนาย..."
"คะ..ครับ"เขาถามเสียงสั่น
"ไอพิธีกรบ้า แกกล้าฟาดน้องฉันเรอะ!! มาเลย!! ฉันจะเตะคอแกให้หลุด!!"
แล้วอองฟองต์ก็ไล่เตะนายออกจากห้องไป แนทหัวเราะเบาๆ
"พรุ่งนี้สินะ..เราก็จะจากกัน.."
"ใช่! 2 คนด้วย.."เนจังบ่น
"ฉันอยากไปหาไกราห์.."โยชิบอก
"อีกนิดเดียวเท่านั้นแหละ..ฉันก็จะได้ไปหาเขา"โยชิเดินออกจากห้องไปด้วยจิตใจที่หดหู่
R2 เมื่อไรมันจะตาย