Week 3 : Monday : ภารกิจที่ 3 ตามล่าหากุญแจ
"เฮ้ออ~"เบลล่าบิดขี้เกียจพลางถอนหายใจเเล้วเบิกตาโพล่งจากนั้นรีบตะโกนเรียกคนที่อยู่ข้างใน
"เฮ้!! ทุกคน! ออกมาดูนี่เร็วเข้า!!"พวกเขารีบวิ่งออกมาหน้าตื่น
"มีอะไรหรอเบล"
"นั่นอ่ะ"เบลล่าชี้ไปที่หลุมศพ 2 หลุม ได้ปักชื่อเพื่อนเธอเอาไว้ทั้งคู่
"แผ่นกระดาษอะไรเนี่ย"อองฟองต์หยิบขี้นมาดูจากหลุมศพไกราห์ ข้างในป้ายเขียนว่า
'สวัสดีครับ ทางทีมงานได้จัดหลุมศพ เพื่อให้พวกคุณไหว้เพื่อน ระลึกถึงความหลังกัน'
"ไกราห์ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะเอาดอกไม้มาให้ทุกวันเลยนะ"โยชิเดินไปปัดฝุ่นที่แทบไม่มีให้เห็นออกจากแผ่นหิน
"เอ๊ะ กล่องอะไรน่ะ"เนจังชี้ไปที่กล่องใหญ่สีน้ำตาล
"ภารกิจแหงมเลย"แนทพึมพำก่อนจะแกะกล่องโดยไม่ลังเล
"เฮ้ยยยยยย!!"แนทร้องเสียงหลงก่อนจะล้มลงแล้วกระเถิบถอยหลังมา
"มีอะไรน่ะแนท!"เนจังถาม แนทไม่ตอบแต่กลับชี้ไปที่กล่อง สาวใจกล้าอย่างอองฟองต์จึงตัดสินใจเดินเข้าไปดู แล้วถอนหายใจพลางจับสิ่งหนึ่งขึ้นมา
"หัวกวางเนี่ยนะ?"
เธอจับที่เขาของมัน ที่ลำคอมีรอยตัดเฉือนพร้อมเลือดสดๆที่ไหลติ๋งๆ อองฟองต์ก้มลงไปเก็บแผ่นกระดาษในกล่อง
"ภารกิจจริงมันอยู่นี่!"
'สวัสดีผู้เข้าแข่งขัน ขอให้พวกคุณมาที่สนามบินหลังบ้านให้โดยเร็วที่สุดก่อนที่แผ่นโจทย์จะถูกเผาทิ้ง สังเกตุไหมว่าในตู้เย็น ไม่มีอาหารอะไรนอกจากนมสดกับมาม่าอีกเลย ให้รีบไปรับโจทย์ ไม่งั้นพวกคุณจะไม่ได้อาหารและต้องกินมาม่าตลอดการแข่งขันอย่างแน่นอนเลยทีเดียว'
"เฮ้ยย!! ต้องรีบไปแล้ว!!"โยชิวิ่งนำเพื่อนทันทีตามมาด้วยทุกคน
"แฮ่ก..แฮ่ก..ค่อยค่อยก็ได้..มะ..มันเหนื่อย"แฟงวิ่งพลางหอบหายใจ
"แต่เราเลยเวลามามากแล้วนะ"โยชิบอก
"ไหวไหม"โอมถาม แฟงพยักหน้า
"ไม่ไหวก็ต้องไหว ป่ะเร็วพวกเรา ฉันไม่อยากเป็นตัวถ่วงให้ใคร"
เมื่อมาถึงสนามบิน สิ่งตรงหน้าเขาคือ กล่องเหล็กที่วางตั้งอยู่ท่ามกลางกองไฟ ทุกคนรีบวิ่งไปทันที
"เฮ้ยใครจะจับดีอ่ะ มันร้อน"ลิรินถาม ทุกคนส่ายหน้าหมดยกเว้นอองฟองต์ที่ไม่ทำท่าทางอะไรเลย เธอถอนหายใจก่อนจะใช้มือเปล่าหยิบกล่องเหล็กออกมาแล้วเปิดกล่องโดยแสดงสีหน้าของความเจ็ยปวดแต่ไม่ปริปากออกมาสักนิดราวกับคิดว่าตัวเองต้องตายอยู่แล้วทำทำไปเถอะ
ควันไอความร้อนพุ่งออกมาจากกล่อง มือเรียวเอื้อมไปหยิบกระดาษมา มันร้อนและอุ่นมือ ภายในกระดาษเขียนว่า
'ถ้าคุณได้อ่านข้อความนี้ แสดงว่า คุณมาถึงเวลาทันพอดี๊พอดี เอาล่ะครับ ภารกิจของพวกคุณคือ ให้รีบตามหากุญแจภายใน 3 ชั่วโมงของที่นี่ เริ่มจับเวลาตั้งแต่คุณย่างกรายเข้ามา กุญแจมีอยู่ 5 ดอก เสร็จแล้วให้รีบวิ่งออกจากที่นี่ แล้วกลับไปที่บ้าน เพราะถ้าออกปุ๊ป เวลาจะหยุดปั๊ป แต่ถ้าออกไปไม่ทันก็จะ..บึ้ม..'
"เฮ้ย! เราต้องรีบหาแล้วล่ะ"เบลล่าบอก ทุกคนพยักหน้าก่อนจะวางแผน
"ฉันกับแนทจะไปทางใต้ แฟงกับเบลล่าไปทางตะวันออกนะ เนกับโยชิไปทางตะวันตก ส่วนโอมกับลิรินไปทางเหนือ โอเคไหม เจอแล้วให้รีบมารวมตัวกันที่นี่"อองฟองต์บอก
"โอเค"ทุกคนพยักหน้าก่อนจะเดินแยกย้ายกันไป
ทางด้านอองฟองต์และแนท
"อา..มืดตื๊ดตื๋อเลย"แนทพึมพำก่อนจะเปิดไฟ ข้างในห้องเป็นห้องน้ำ
"เราควรหาดีไหม"อองฟองต์ถาม แนทพยักหน้า
"ช่วยกันหานะ"ทั้งคู่ช่วยกันหารอบห้องน้ำสุดท้ายก็ไม่พบ
"ไปที่อื่นกัน"
พวกเขามาหยุดที่หน้าห้องพนักงาน ก่อนจะเข้าไปหา
"ไม่เห็นมีเลย กุญแจบ้านี่มันอยู่ไหนนะ"อองฟองต์บ่นอย่างหัวเสีย
"เราเหลือเวลาทั้งหมดแค่ 2 ชั่วโมง 49 นาทีนะ"แนทบอกพลางดูเวลา
"ไม่มีหรอก ไปหาอีกห้องเถอะ"แนทชวน
"เดี๋ยว"อองฟองต์ส่งมือห้าม
"อะไรหรอ"
"ช่วยอุ้มฉันหน่อยสิ"
"ตะคริวกินรึไง"แนทอุ้มหลังอองฟองต์ให้แนบตัวเองแต่อองฟองต์คว้าสิ่งหนึ่งมา
"นี่ไงกุญแจ!"เธอยิ้มแฉ่ง แต่เพิ่งรู้สึกได้ว่าแนทหน้าอยู่ตรงที่ท้อง ด้วยความตกใจจึงเผลอเอนตัวไปจนล้มทันที
โครม!!
"อ๋อย!! หนักอย่างกับช้าง"แนทบ่น
"ถ้าชั้นช้างนายก็ฮิปโปนั่นแหละ!"เธอแหวขึ้น
"แล้วเมื่อไหร่เธอจะลุกไปจากตัวฉันเนี่ย มันหนักนะ!!"
"อะ..เอ่อ..แหะๆ..ขอโทษที อันนี้ไม่ได้ตั้งใจ.."
ทางด้านแฟงกับเบลล่า
"เราควรหาห้องไหนก่อนดีล่ะคะ"เบลล่าเงยหน้าขึ้นไปถามแฟง
"ไม่รู้สิ หาไปแต่ละห้องละกัน อื๋อ!!"แฟงร้องอย่างตกใจก่อนจะล้มลงไปลูบเท้าตัวเองปอยๆ
"เป็นอะไรคะ"เบลล่าถาม
"ฉันเหยียบอะไรแข็งๆไม่รู้ตรงนี้อ่ะ ดูให้หน่อย"แฟงชี้ไปที่พื้นที่มีพรมปิดไว้ เบลล่าลังเลนิดนึงก่อนจะกลั้นหายใจแล้วเปิดออกจากนั้นก็นิ่งเงียบ
"เป็นอะไรอ่ะเบล นิ่งเลย"แฟงถาม เบลล่าชูกุญแจพลางหันหน้ามา
"ไม่นึกว่าจะเจอง่ายอย่างงี้ ที่ที่อันตรายกลับเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุด!"เบลล่าโยนกุญแจสองดอกไปให้แฟง
"ไปรอเพื่อนๆกันเถอะค่ะ"
ทางด้านเนจังกับโยชิ
"รีบๆเดินสิ กินเต่าเป็นอาหารเช้าหรอ"เนจังเร่งโยชิ
"เพิ่ง 2 ชั่วโมง 34 เองนะ"โยชิบ่น
"เออน่า! รีบๆเดินเถอะ ฉันขี้เกียจหา สนามบินอะไรไม่รู้น่ากลัวชะมัดยาด"เนจังลูบขนแขน
"กลัวผีหรอ?"โยชิแกล้ง เนจังถลึงตาใส่ก่อนจะเดินนำไป
"นี่"เนจังส่งเสียงเรียก มีแต่ความเงียบตอบกลับมา
"นายโยชิ!!"เธอหันหลังไปก็พบความว่างเปล่า
"อ๊ะ..เอ๋? มะ..ไม่จริงน่า..นายอยู่ไหนเนี่ย"เนจังตัวเริ่มสั่นงั่นงก ปากเพรียกหาชื่อเพื่อนทันที
"ฉันอยู่นี่!!"
"กรี๊ดด!! โอ้ย!"
จู่ๆโยชิก็โผล่พรวดออกมาจนเนจังตกใจล้มลงไปกองกับพื้น
"อ้าวๆ ยัยอ้วน รับน้ำหนักตัวเองไม่ไหวต้องล้มลงไปเลยรึไง"โยชิว่าไปขำไป
"ปะ..เปล่า..ฉันเจอกุญแจ"สายตาของเนจังพบกุญแจทันทีเลยรอดข้อแก้ตัวไปได้
"หา?"โยชิหยุดขำแล้วดู เนจังชูกุญแจที่อยู่ใต้โต๊ะข้างๆให้ดู
"แจ๋วจัง เรารีบวิ่งไปหาเพื่อนกันเถอะ"ทั้งคู่วิ่งออกไปด้วยกันก็พบ อองฟองต์ แฟง เบลล่า แนท มารออยู่ก่อนหน้าซะเสียแล้ว
"เหลือแต่ลิรินกับโอมสินะ.."อองฟองต์บอกพลางดูเวลา
"1 ชั่วโมง 15 นาที ทำไมมันผ่านไปไวจังนะ?"
ทางด้านลิรินและโอม
"นี่ ทำไมไม่เดินกลับไปซะทีล่ะ เราก็เจอกุญแจแล้วไม่ใช่หรอ"ลิรินถามโอม
"เอ๋? เราเจอแล้วหรอ"โอมมองอย่างงุนงง ลิรินทำหน้าเครียดทันที
"ใช่!"เธอชูกุญแจขึ้นมา
"แล้วก็ไม่บอก!"โอมทำหน้ามุ่ยก่อนจะจับมือลิรินแล้ววิ่งไป
"ช้าจังเลยนะ"แนทบ่น
"ขอโทษครับ ผมไม่รู้ว่าได้กุญแจแล้ว"ทุกคนหัวเราะครึ้กครื้นกันใหญ่ที่โอมไม่รู้ตัว
"กลับบ้านเท็นเฟรนด์กันเถอะ"อองฟองต์บอกก่อนจะเดินนำไป
"เอ๋? เท็นเฟรนด์??"เบลล่าทวนอย่างงุนงง
"ก็เพื่อนสิบคนไงล่ะ"เธอค่อยๆเดินจากไป พวกเขามองหน้ากันอย่างเข้าใจ
"ตอนนี้อาจจะเหลือ เอ็กซ์เฟรนด์ แต่ว่าเท็นเฟรนด์ก็ยังอยู่ในใจเราตลอดไปนะ"โอมยิ้ม
ณ บ้านเท็นเฟรนด์
"พวกคุณเก่งมากที่หากุญแจเจอได้"พิธีกรตบมือ
"อ่ะ นี่ครับเสบียงอาหารของคุณ"พิธีกรเอาอาหารมาให้พวกเขา
"ผมมีข่าวดีและข่าวร้ายจะบอก จะฟังข่าวไหนก็ครับ" ทุกคนมองหน้ากันอย่างปรึกษา อองฟองต์จึงตอบ
"ข่าวร้าย"
"อาทิตย์นี้ทางเราได้ตัดสินใจว่าให้ตาย 2 คนด้วยกัน"
ทุกคนนิ่งเงียบทันที
"ข่าวดีนะครับ คืนนี้พวกคุณจะได้ไปรับประทานอาหารที่เรือยอร์ชหรูฟรี"ทุกคนยิ้มอย่างดีใจทันที
"6 โมงเย็นมารอริมชายหาดนะครับ"
แม้จะต้องตาย..แต่ก็ขอให้ได้ทำสิ่งสุดท้ายที่แสนจะมีค่า..เป็นบทเรียนราคาแพงที่ซื้อไม่ได้นอกจากจะกระทำมันขึ้นเอง..
