บทที่ 10 ใคร? ตอนที่ 2 (ตอนจบของตอน ใคร?)
"ซอม..ซอมบี้!"เกิ้ลร้องอย่างตกใจ
"ย๊า!"อองฟองต์เตรียมจะแทงไปที่หัวอย่างรวดเร็ว เมื่อพุ่งดาบลงไปแล้วกลับพบเพียงความว่างเปล่า มีเพียงชายหนุ่มที่นอนสลบไสลไม่ได้สติอยู่พื้นด้านล่าง
"อะไรกัน? เป็นซอมบี้แล้วจู่ๆกลายเป็นคน?"เธอทวนอย่างงุนงง ก่อนจะเรียกให้เอิร์ธและทาคุมุมาแบกเข้าห้องไป
"หืมม..อือ.."เสียงชายคนนั้นคราง ทุกคนรีบรุดเข้าไปดูที่เขาทันที ชายคนนั้นค่อยๆลืมตาขึ้นมา
"ที่นี่มันที่ไหน.."เขาบอกก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
"พวกคุณเป็นใคร?"เขาหันมามองอย่างงุนงง อองฟองต์จึงแนะนำให้แล้วถามอีก
"แล้วคุณล่ะ เป็นคนแท้ๆทำไมกลายเป็นซอมบี้ได้ คุณชื่ออะไร มาจากไหน?"
"ผมเป็นนักวิทยาศาสตร์ ผมพยามผลิตยาเพื่อให้เมืองกลับเป็นเหมือนเดิม เมื่อผลิตเสร็จผมก็ดันกลายเป็นซอมบี้ ยาชนิดนี้มีฤทธิ์แค่ 1 ชั่วโมง
ผมชื่อ อเล็กซ์ ซานเดอร์ หรือเรียกง่ายๆว่า อเล็กเฉยๆก็ได้"อเล็กตอบ
"อือ..แล้วคุณได้ผลิตยาอะไรอีกไหม"
"ไม่ครับ.."
"เราจะไปสะพานพระราม 8 กัน คุณจะไปด้วยไหม"เอิร์ธถาม อเล็กรีบพยักหน้าทันที
"ครับ ก่อนอื่นเราต้องหารถก่อนและจัดการพวกซอมบี้หน้าห้าง"เขาบอก
"เรื่องเล็ก"ออมบอกก่อนจะควงปืนไปมา แล้วชะงัก
"ขอปืนอื่นบ้างได้ไหม..หรืออาวุธที่ไม่เสียงดัง ถ้าเสียงดังมันจะแห่ขบวนมาที่นี่กัน.."ออมหันไปหาอองฟองต์ เธอพยักหน้าก่อนจะหยิบไม้เบสบอลเหล็กให้
"จับไหวไหม?"
"เหมาะมือ"
"ขอดาบเหมือนเธอได้ไหม ฉันไม่ถนัดกระบองแล้วเท่าไหร่"เอิร์ธถาม
"มันเรียกว่าไม้เบสบอลตั้งหาก"นุ๊กหัวเราะเบาๆ
"โอเคๆ.."อองฟองต์ยื่นดาบใหญ่ไปให้
"ฉันอยากใช้ดาบคู่อ่ะ แล้วมันถนัดด้วย นายคงจะไม่ว่าอะไรนะถ้าเป็นดาบใหญ่.."
"ได้สิ"เอิร์ธยิ้มทันที
"ตะ..แต่ว่า ต้องมีคนคอยแบกมีนด้วยนะเพราะเธอสลบและช็อคอยู่ และก็ต้องมีคนดูและนุ๊กด้วยเพราะเธอถูกแทงที่ขา"แนนรีบตอบทันที
"มันก็จริง"นุ๊กหัวเราะแล้วก้มหน้าลง
"เดี๋ยวชั้นจะดูแลมีนเอง"อ๊อฟบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแล้วอุ้มมีนขึ้นมา
"งั้นฉันจะให้นุ๊กขี่หลัง นุ๊กพยามฆ่าด้วยละอย่าให้ไม้เบสบอลโดนหัวชั้นละกัน"เอิร์ธบอกก่อนจะยื่นไม้เบสบอลให้ นุ๊กพยักหน้าก่อนจะขี่หลังเอิร์ธทันที
"นายก็เหมือนกัน อย่าให้ดาบใหญ่มาโดนตัวฉันละกัน"นุ๊กยิ้มไปให้
"งั้นอองฟองต์กับชั้นจะปกป้องอ๊อฟกับมีนเอง อ๊อฟนายอุ้มมีนอย่างเดียวนะห้ามต่อสู้"ออมบอก อ๊อฟพยักหน้าทันที
"งั้นชั้นกับโอมจะคอยคุ้มกันหลังด้วย ส่วนแนนกับพันซ์วิ่งไปพร้อมๆอ๊อฟกับมีนละกันนะ"ทาคุมุบอก
"ตะ..แต่ว่า"แนนพยามประท้วง แต่ทาคุมุส่ายหน้า
"งานนี้มันอันตราย ชั้นไม่อยากให้เธอเสี่ยง เจ้าพวกซอมบี้มันเยอะ"แนนจึงพยักหน้าอย่างปลงๆพร้อมกับพันซ์ทันที
"ถ้างั้น..ฉันกับนุ๊กจะคู่กับนายไปติดๆนะ"เอิร์ธบอก ทุกคนพยักหน้าทันที
"ส่วนนาย อเล็ก อยู่ด้านหลังฉันไว้นะ คอยคุ้มกันนุ๊กไว้ เผื่อสู้ไม่ไหว"เอิร์ธหันไปบอก อเล็กพยักหน้าทันทีก่อนจะไปหยิบมีดในถุงอาวุธมาพร้อมถลกแขนเสื้อตัวเอง
"ต้องทำแบบนี้ไปเรื่อยๆก่อนจะเจอรถ แล้วให้ออมขับไปสะพานพระราม 8 เล็กหรือใหญ่แค่ไหนก็ต้องนั่นเบียดเอาไว้ เพราะเราไม่อยากต่อสู้อีกแล้ว แต่ถ้าจำเป็นจริงๆก็ต้องสู้"อองฟองต์กัดฟัน
"โอเค..งั้น..ฉันจะเปิดประตูแล้วนะ..อย่าลืมล่ะ..สามัคคีกันด้วย"ออมบอก ทุกคนพยักหน้าอย่างหนักแน่น
พวกเขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ออมจึงเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตู แล้วเปิดออกมา
สิ่งที่อยู่ด้านหน้าพวกเขาทำให้ต้องตกตะลึงไปชั่วขณะ
พร้อมขนทั่วร่างกายที่ตั้งชัน ร่างกายที่สั่นเกลียว
เต็มไปด้วยความหวาดกลัว..อาการแสดงความอ่อนแอของมนุษย์!
:oGoodgood
