นิคมาร่วมแจมได้มะ อิอิ น่าสนุกจังเลย อยากเปง ดารา ด้วยอ่ะ หุหุ

มาสมัครเป็น ตัวละคร เห็นไลตัส, เซรอส ยังว่างอยู่ หรือให้เป็นผู้พิทักษ์ ก็ไม่ว่ากัน

ชื่อ Zire
Lv เริ่มต้น 22
อาวุธที่ใช้ ธนูประกอบเก่าคร่ำคร่า (นัยว่าเป็นของที่พ่อเคยใช้)
สกิลหลัก แม่นธนู

ลักษณะทางกายภาพ
เพศ ชาย
อายุ 25
อาชีพ พรานล่าสัตว์ป่าดุร้าย (พรานฝึกหัด)
ตา อ่อนโยนแฝงความเศร้านิดๆ
ผม ยาวเรียบๆ ประบ่า สีน้ำตาลดำ ชอบรวบผม เพื่อให้ทะมัดทะแมง ไม่เกะกะเวลาไปล่าสัตว์หรือต่อสู้
สัดส่วน สูงโปร่ง แต่ไม่ผอม มีเนื้อมีหนัง ดูแข็งแรง กระฉับกระเฉง
สูง 180 Cm
ชุดที่ใส่ (หากต้องการให้มีรายละเอียดเพิ่มขึ้น) ชอบแต่งตัวแบบนายพราน พันผ้าที่เท้าทับขึ้นมาถึงชายกางเกง (นัยว่าป้องกันสัตว์ตัวเล็กๆ กัด และช่วยให้เดินได้เงียบเวลาตามล่าสัตว์ป่า) กางเกงสามส่วน มือขวาที่ถือธนูใส่ปลอกแขนหนังสัตว์ตากแห้ง (ใช้เป็นเกราะป้องกันเวลาสัตว์ป่ากระโจนเข้ามากัด) ยาวจากหลังมือไปจรดศอก เสื้อกั๊กรวบชาย แขวนหัวลูกธนูหัก (ลูกธนูลูกแรกที่ยิงสิงโตตาย แก้แค้นให้กับพ่อ) ไว้เป็นเครื่องราง

status ที่อยากให้มี (อาจจะไม่เอาไปใช้ แต่เพื่อสำหรับจุดเด่นของตัวละครบางตัว)
Str 20 agi 16 vit 2 int 1 dex 20 luk 1

นิสัย เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ดูเหมือนไม่มีความลับ แต่เก็บความลับความเศร้าไว้ในใจมากมาย
ชอบ มองท้องฟ้าเวลาที่ฝนตกผ่านไปและไม่มีเมฆ (ฟ้าใส)
ไม่ชอบ สิ่งที่คนทั้งหลายไม่ชอบ (แต่ไม่แสดงออก ชอบเก็บไว้ในใจ)
จุดแข็ง ฝีมือเฉียบขาดรุนแรง ใจเย็น ชอบวางแผนการโจมตี มีทีหนีทีไล่
จุดอ่อน อยู่ในหมู่บ้านที่ค่อนข้างสงบ จึงยังขาดประสบการณ์การต่อสู้ และไม่ได้ฝึกฝนฝีมือไว้มากนัก
เพิ่มเติมอยากให้ตัวละครมีเรื่องหรือเจอเหตุการณ์ แบบไหน
อยู่กับพ่อในหมู่บ้านชายป่า ชาวบ้านไปพบว่าพ่อถูกสิงโตกัดตาย จึงพยายามฝึกฝนการใช้ธนู และล่าสิงโตแก้แค้นแทนพ่อได้
เมื่อเข้ามาเป็นตัวละครในเนื้อเรื่องแล้ว ก็เริ่มฝึกฝนตนเองจนในที่สุดก็เป็นผู้เชี่ยวชาญการใช้ธนูแนวหน้าคนหนึ่งในตอนท้ายๆ

รู้สึกจะแต่งไม่ค่อยตรงกับชื่อบทซักเท่าไหร่เลย เปลี่ยนใหม่เลยละกัน
บทที่ 1 *อิสรภาพ ความรัก และความโศกเศร้า* ให้คุณอู่เปลี่ยนด้วยนะกัฟ
       ว่าแล้วก็เริ่มตอนที่ 6 เยย
     ตอนที่ 6 เนื้อความในคัมภีร์ของสาธุคุณมอเรย์(ฉบับมูนและลูเวส)
           ณ โบสถ์แห่งศานสจักร "ลัลล้า~~~ ตื่นแล้วหรอมูน ชอนเนอร์" "ค่ะ/ครับ" "ข้าไปบอกให้ลูเวสรอพวกเจ้าหน้าอคาเดมี่น่ะ" "มีเรื่องไรรึเปล่าคะ" "ตอนนี้เขาคงรอเปิดคัมภีร์ลับอยู่นะ พวกเธอหลับไปตั้ง 3 วันนะ เพราะพิษในน้ำนั้นน่ะ" "คิดแล้วยังเจ็บใจไม่หาย หลงกลพวกมันได้ไงเนี่ย"มูนพูดด้วยความเจ็บใจ "ไปหาลูเวสกันเถอะมูน เขารออยู่" "จ้า ชอนเนอร์" "อ่อๆ ลืมบอกไป พี่จูนกับน้าเลอร์รี่กลับไปที่เมืองเซาท์เทิร์น ไชร์ละนะ เขาฝากบอกด้วยว่าให้ลูเวสดูแลเธอน่ะ อิอิ" "~ง่า~~~~จริงหรอ พี่จูนกับน้าเลอร์รี่เนี่ยนะ งอนแล้วด้วย" "~แหมๆ แค่นี้เอง ไปกันเถอะลูเวสคงรอนานแล้ว" ............... " อ่าวตื่นกันแล้วรึ มาเลยดีๆ ผมจะเปิดคัมภีร์ละนะ 1 2 3!!" "อะไรน่ะ เป็นตัวหนังสือแปลกๆ อ่านไม่ออก - -* แบ่งเป็น 2 บรรทัด" ทั้งสามงงกับภาษาที่เขียนไว้ในคัมภีร์ "งั้นเราไปหาคนแปลตัวหนังสือดีกว่านะ"มูนพูดด้วยความตื่นเต้น "ไม่ได้นะ สาธุคุณกำชับมา ห้ามให้คนอื่นช่วย"ลูเวสพูดด้วยความเคร่งขึม "แล้วเราจะแปลยังไงล่ะ" "ไหนๆ ลองส่องกับพระอาทิตย์ดูซิ เผื่อมันจะอ่านออกบ้าง" ว่าแล้วมูนก็หยิบคัมภีร์ไปส่องกับดวงอาทิตย์ ทำให้เกิดตัวหนังสือที่มูนอ่านออก "เมื่อจันทรุปราคาและจันทรามาพบกัน ความลับนั้นจะปรากฏให้ความหมาย รูปปั้นนี้ลองตรวจขวาแลซ้าย ความสุดท้ายนั้นแหละหนาคือความลับ"เมื่อมูนอ่านจบ ทั้งสามจึงลองไปดูที่รูปปั้นนั้นทันที ซึ่งมีเนื้อความจริงๆ ด้วย มูนก็อ่านให้ทุกคนฟัง "เดินเป็นวงกลม 100 รอบ เสร็จแล้วยืนตรงหน้าของรูปปั้น เดินไปทางซ้าย 2 ก้าว ข้างหน้า 3 ก้าว ขวาอีก 1 ก้าว กลับหลังหัน พลันร่ายคาถา*ดันจิน่า รอลเยิล* แล้วผลักซะ ทางลับก็จะปรากฏ!!มีข้อแม้ว่าจะต้องให้คนที่มีพลังพิเศษกระทำเท่านั้น.....เนื้อความโดย ผู้เดินทาง" มูนอ่านจบทำให้ลูเวสและชอนเนอร์ถึงกับตะลึง "~100 รอบเชียวหรอนั่น ตายละสิ" "แต่พวกเราก็ต้องทำนะ" "เริ่มกันเล้ยๆๆๆ" "เราไปก่อนนะมูน ทำได้เฉพาะพวกเธอหนิ เดี๋ยวเราจะไปรอที่ เซาท์เทิร์นไชร์นะ" "จะไปแล้วหรอ บายค่ะเพื่อนรัก" "บ๊ะบายคร้าบ~~~" จนเวลาล่วงเลยไป 1 ชม. "อะไรกันเนี่ย ไม่เห็นจะได้เลย คาถาเนี่ย  พวกเราก็พูดถูกนะ" "ทำยังไงดีล่ะที่นี่ " "แต่ว่าเขาให้ทำเฉพาะพวกเรานี่นา แสดงว่าพวกเรามีอะไรละ ที่คนปกติไม่มี" "อ๋อ บทบูชาพลังกำเนิดไง!! "ใช่แล้ว งั้นเอาเลย"มูนพูดด้วยความตื่นเต้น เมื่อจะสามารถแก้ไขปริศนาได้แล้ว "มูน่า ลาทิส/ลูน่า เวส *ดันจิน่า รอลเยิล*" "ครื้นๆๆๆ ซวบ ๆๆๆๆๆๆๆ ปรี้ดดด " "ผลักเลยพร้อมนะ " "อืม เอ้า 1 2 3!!" ทันใดนั้นแท่นหินหลังรูปปั้นค่อยๆเคลื่อนออกมา เปิดเป็นทางบันไดลงไป แต่ไม่ทันที่ ลูเวสและมูนจะตั้งตัว พวกเขาก็โดนดูดเข้าไปข้างในแล้ว!!"
             ณ ถ้ำใต้ดิน "อะไรกันเนี้ยยยยย มืดก็มืด แถมค้างคาวเต็มไปหมด กลัวจัง" "เธอยังมีชั้นอยู่นะกลัวอะไรมูน " "พ่อทูลหัวแหม ช่วยชั้นแต่จริงรึเปล่า " "แฟ้กๆๆๆ " เสียงค้างคาวพุ่งมาจากด้านหน้า "หลบเร็ว" แล้วค้างคาวก็บินผ่านไป ลูเวสหันไปมองมูนถึงกลับหัวเราะออกมา เมื่อหน้าของเธอเปื้อนโคลนตอนที่หลบค้างคาว "หัวเราะไรยะ เพราะนายอีกแล้วนะ เอาผ้ามาเช็ดให้ชั้นเลย" "ครับผม" ลูเวสจึงหยิบผ้ามาเช็ดให้มูน ทำให้ทั้งคู่ยิ่งลดความแค้นตลกๆ ลงไปบ้าง "นั่นไง แสงมาจากทางนั้น ลูเวสไปกันเร็ว" "ป่ะ" ทั้งคู่วิ่งไปจนเกือบจะถึงที่มาของแสง แต่ลูเวสก็พูดออกมาว่า "หยุดดดดดดดด ข้างหน้าเป็นเหว จะข้ามไปยังไง " มูนเกือบจะตกลงไปในเหวแล้วดีนะที่ลูเวสช่วยไว้ทัน ไม่งั้นเรื่องคงอวสานเร็วแน่ "พวกเรามาช่วยกันคิดดีกว่านะว่าจะข้ามไปยังไง" "ทางซ้ายนั่นมีสะพานหนิ แต่เอ้มีเงาอะไรตะคุ่มๆ ดลางสะพานน่ะ" มูนพูดด้วยความสงสัย "งั้นเราไปตรงนั้นกันดีกว่า" ทั้งคู่ข้ามไปจนถึงกลางสะพาน "จะข้ามสะพานรึหนุ่มๆสาวๆ" "ใช่ค่ะ/ครับ" "งั้นต้องตอบคำถามให้ถูกก่อน 3 ข้อถ้าไม่ถูกพวกเจ้าก็จะต้องตกลงไปในเหวข้างล่าง" "~มาเลย" มูนและลูเวสพูดด้วยความมมั่นใจ "ข้อ 1 การที่จะเข้ามาในนี้ได้ต้องเดินเนวงกลมกี่รอบ  " "100 รอบค่ะ/ครับ" "ถูกต้อง!!" "ข้อ 2 คาถาที่ใช้ในการเปิดทางเข้าถ้ำนี้คือคาถาอะไร" "*ดันจิน่า รอลเยิล*ค่ะ/ครับ" "โอ้วๆๆ เก่งดีนะ แต่คงจะต้องตอบผิดข้อสุดท้ายนี้ละ" "ข้อ 3 ถ้าข้าตัดเชือกสะพานนี้ทิ้ง แล้วเลือกให้มี 1 คนรอด พวกเจ้าจะเลือกให้ใครอยู่" มูนและลูเวสต่างพูดพร้อมกันว่า" หนูเอง/ผมเอง" "อยู่ซักคนนึงนะ ตายทั้ง 2 ไม่ได้ วะฮ่าๆๆๆ" "ถ้าจะตายเราก็ต้องตายด้วยกัน"มูนและลูเวสพูดพร้อมกัน "งั้นดี ข้าจะให้พวกเจ้าตาย" พูดจบชายคนนี้ก็เดินข้ามไปฝั่งตรงข้ามแล้วตัดเชือกทันที!! มูนและลูเวสกอดกันแน่น ทั้งคู่ค่อยๆตกลงไปเบื้อล่าง  "ขอให้พวกเจ้าโชคดี พวกเจ้าผ่านการทดสอบที่ 1 แล้ว" พูดจบทั้งคู่ก็ลอยขึ้นมา พุ่งไปยัง ทางเดินที่มีแสงสว่าง......และความมืด
                                                   ติดตามตอนที่ 7 ทางเดินพิศวง(การทดสอบครั้งที่2)

แหม ใครๆ ก็อยากเป็นคนดี แต่ในความเป็นจริงเรามักจะไม่ค่อยยอมรับความร้ายของเรา งั้นเดี๋ยวผมขอเสนอตัวร้ายสักตัวนึงละกัน ขอคิดแปบเดียว

ฉลองหน่อยเร้ววว ปักหมุดแล้ววว เย้ๆๆๆ

โอ้ยโหย๋รูปเราเหรอนัน 

วาดเก่งจังงิ     ว่าแต่บทเราทำไมยังไม่มาหว่า 

พี่แอนออกมาบทที่ 2 ตอนที่ 11 ตอนแรก
บทที่ 1 จบที่ตอน 10 จบแบบเศร้าๆ ใครจะตายหรือจากไปไหนต้องติดตามลุ้นเอานะ

ตัวร้ายก็คิดองค์กรมืดไงงิ ใกล้จะรุกรานพวกเด็กๆมากขึ้น อย่าเร่งสิ รอดูกานนะ

อ่ะ ตามคำขอ
 
 ขอเปงตัวละครในบทใหม่แล้วกันเน้อ
 
 ชื่อ .... ชิน ชายพเนจร
 อาชีพ ...  ไฟเตอร์ชาย (ชาย 100%)
 นิสัย ... รักสันโดด ไปมาคนเดียว นอนในป่า เนื้อตัวสกปรกนิดๆ (เน่าๆอ่ะ ออกแนวไม่อาบน้ำ) แต่ จิตใจดี รักสัตว์+ตลกเฮฮา มีมุข ตลอด และที่สำคัญ ต้องกินแล้วชักดาบ (ไม่จ่ายว่างั้น)
 รูปลักลักษณ์ตัวละคร

 ผมทรง : ผมหน้ายาวๆซอยๆหน่อยนะ จอนแหลมๆแบบพี่แน๊บเรทโทรเปก ผมหลังยาวถึงกลางหลัง มัดผมด้วยนะ
 สีผม    :  ดำสนิท
 ตาซ้าย มีผ้าปิดตาแบบโจรสลัดปิดไว้ ตาขวาปกติ นะ
 + มีรอยแผลเป็นมีแก้มขวา รูปตัว X เอาเท่ๆเน้อ
 ใส่หมวก   ใบไม้แปะหัว  อิอิ
 ชุดเอาแบบ นักดาบอ่ะ (แบบเก่าๆ ไม่มีเกราะนะ เอาเป็นเสื้อธรรมดานี่หล่ะ)
 รองเท้า แตะ
 อาวุธ  เอาเป็นดาบซามูไรยาวๆ พกติดตัวตลอดเวลา

 บุคลิคอื่นๆ
 1. กินแล้วไม่จ่าย หนีไม่ทัน ล้างจาน อิอิ
 2. มืออยู่ไม่สุข เกาโนน่นเกานี่ตลอด เพราะไม่มีอาบน้ำ
 3. เมื่อโกดจะเอา ผ้าปิดตาออก นัยตาจะกลายเป็นสี แดง 2 ข้าง
 4. รักสัตว์มากๆเวอร์ๆเลยๆ